Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

เช้าวันต่อมา....
ติ้ดๆ....
   เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น  ฉันลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาก่อนที่ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นผ้าขนหนูผืนเดียวเพื่อจะอาบนํ้าแต่แล้ว...
ตึ้ง..ตึง..
(เสียงออดจากประตูบ้าน)
   ใครมากดออดตอนนี้เนี่ยคนเค้าจะอาบนํ้า  แม่ก็ไม่อยู่ด้วยสิสงสัยฉันคงต้องลงไปสภาพนี้แล้วสิ  ในขณะที่ฉันกําลังจะลงไปข้างล่าง  คนที่กดออดก็กดอย่างบ้าคลั่งให้ฉันเตรียมตัวบ้างสิ
     "ค่า...ลงไปแล้วค่ะ"  ฉันตะโกนบอกคนข้างนอก  ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูออกไป
     "สวัสดี" แคนดี่ยิ้มทักทายให้ฉันอย่างร่าเริงก่อนที่ฉันจะปิดประตูใส่หน้าเค้า
ปัง...
   ฉันต้องฝันไปแน่ๆ  พวกเค้าจะมายืนอยู่ตรงหน้าฉันได้ไงไม่มีทาง  คนอย่างพวกเค้าไม่เสียเวลามาเกี่ยวข้องกับฉันหรอก ความคิดของฉันตีกันในหัวก่อนที่ฉันจะเปิดประตูออกไปอีกครั้ง
     "สวัสดี"  แคนดี่ยืนอยู่ทางซ้ายมือของฉันด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริงแจ่มใสเหใือนดอกไม้แย้มบาน   ลีฟฟีตเมื่อฉันหันไปมองเค้าโบกมือทักทายอย่างเป็นมิตร  ส่วนอควาคนอย่างเค้าไม่มีทางทักใครก่อนอยู่แล้ว
     "พวกนายมาได้ไง  พูดถึงพวกเค้าถึงว่าคืนงานเลี้ยงที่โรงเรียนจัดพวกเค้าถึงพูดแปลก 'ไว้พบกันน่ะ  มิเลอร์'ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ตอนนี้มันทำให้ฉันต้องเอามันกลับมาคิดแล้วสิน่ะ
     "อย่างเพิ่งถามฉันต้องถามเธอมากกว่านี้ชุดรับแขกหรอ  ฉันว่าเหมือนเด็กตามร้านอาบอบนวดเลยน่ะ  ค่าตัวเท่าไหร่ล่ะจ่ะ"  อควาหันมาพูดกัยฉันก่อนจะใช่มือยกคางฉันเผชิญกับหน้าของเค้า  ฉันสะบัดหน้าหนี้
     "ฉันจะไปอาบนํ้าพอดีแต่ไม่รู้ใครมากดออดเอาตอนนี้"
     "นี่มันบ่ายโมงกว่าแล้วเธอเพิ่งจะมาอาบนํ้าหรอให้ตายเถอะ"  อควา
     "เรื่องของฉันแล้วพวกนายจะเข้ามาในบ้านไหมถ้าไท่เข้าก็กลับไปซะ"
   และในตอนนี้พวกเราก็อยู่ในบ้านให้ตายเถอะฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะพาผู้ชายเข้าบ้านเยน่ะเนี่ย  ถ้าแม้่ฉันรู้ฉันจะทำไงเนี่ยมิเลอร์ตายแน่ๆ
     "พวกนายมาหาฉันทำไม"
     "เธอไม่คิดจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอ"
-_-<<<หน้าฉัน
-//////-<<<หน้าแคนดี่
-/////-<<<หน้าลีฟฟีต
-_-<<<หน้าอควา
     "พวกนยก็รีบๆพูดมาสิ"
ติ้ดๆ..
(เสียงโทรศัพท์มือถือ)
     "แม่"
     [มิเลอร์  เอ่อ..พอดีว่ามีผู้ชายหล่อสามคนบอกว่าเป็นเพื่อนลูก เค้าให้ตั๋วเครื่องบนไปกลับหัวหินมา  แม่ก็ไม่่อยอยากจะไปหรอกน่ะแต่เค้าบอกว่าถ้าแม่ไม่ไป การงานของแม่อาจจะไปได้ไม่สวยแม่เลยต้องจำใจ  เอ่อเค้าบอกว่าจะขอมาอยู่เป็นเพื่อนลูกจนกว่าแม่จะกลับน่ะ  ไม่ต้องห่วงแม่น่ะ]
     "แต่แม่ค่ะหนูเป็นผู้หญิงน่ะค่ะ"
     [แม่รู้แม่ให้มีมี่มาอยูเป็นเพื่อนแล้ว  สงสัยมีมี่คงยังไม่มา โอ๊ะแม่ไปก่อนน่ะส่วนเรื่องอาหารแม่ทำใส่กล่องใส่ไว้ในตู้เย็นแล้วแม่ไ่อนน่ะ  บาย]
     "แม่...."  ชีวิตปิดเทอมของฉัน  เอามันคือมาเดี๋ยวนี้เลยฮือๆ   "พวกนาย"
     "อย่างมองพวกเราแบบนั้นสิ  มันเกี่ยวกับพวกเราเลยน่ะ"  แคนดี่รีบแย้ง
     "ฉันก็ไ่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ว่า  ฉันจะให้เพื่อนของฉันมาอยู่ด้วยคน"
     "ใคร!!"  ทั้ง3ถามพร้อมกัน
     "เพื่อน ^^"
   แล้วไม่านมีมี่ก็มาถึง  เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อรู้ว่าเป็น3คนนี้ แต่มีมี่ดันไม่ชอบแคนดี่ซะนี่เธอบอกว่าร่าเริงเกินไปแต่เธอดันชอบอควายัยนี้เป็ผู้หญิงยังไงกันแน่น่ะ  เอ่อมีมี่เป็นญาติห่างๆของฉันบ้นเธออยู่ห่างกับฉันไม่เท่าไหร่
      "นายฉันบอกให้เขยิบออกไปไงฉันอึดอัด!!"  เสียงมีมี่ดังไปทั่งห้องรับแขกก็ตอนนี้  เรา5คนนั่งเบียดกันอยูที่โซฟาตัวเดียวกันฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะเบียดกันทำไม  "อควาเขยิบมาอีกก็ได้น่ะฉันไม่อึดิัดหรอก"  จากหน้ามือเป็นหลังมือเลยแหะยัยคนนี้
      "เธอสองมาตรฐานเลยอ่ะ  ฉันไม่เขยิบ"  แคนดี่พูดจบก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้กับมีมี่  ฉันนั้นรีบพลักแคนดี่ออกทันที่ทำอย่างกับแคนดี่เป็นอึหมาอย่างั้น
      "พวกเธอจะเอาขนมไหมเดี๋ยวฉันหยิบให้"
      "ก็ดีน่ะ"  แคนดี่กับมีมี่พูดพร้อมกัน  ก่อนที่สองคนนั้นจะหันหน้าไปมองกันพร้อมกอดอก  ฉันอดยิ้มมุมปากไม่ได้ก่อนจะเดินเข้าไปใในครัว
      "ฉันไปด้วย"  ลีฟฟีต
      "ไม่ต้องฉนไปเองนายอยู่กับสองคนนี้เถอะ  เดี๋ยวฉันไปช่วยยัยนั้นเอง"
ห้องครัว....
   ฉันเปิดที่เก็บขนม เอาอะไรดีน่ะ เยอะแยะไปหมดเลยเอาๆไปก่อนแล้วกัน  ฉันหยิบออกมาเยอะจนทำมันตกพื้นเต็มไปหมด
      "ยัยโง่  มาฉันช่วย"
      "ขอบคุณน่ะ"
      "ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ"
      "อะไร"
      "เธอชอบชุดที่ลีฟฟีตซื้อให้รึเปล่า"
      "อืม"
      "สีหน้าเธอดูลังเลน่ะ"  เค้ค่อยเดินตรงมาทางฉันจนทำให้ตัวฉันติดกำแพงไปไหนไม่ได้  "แล้ว  ถ้าฉันซื้อให้เธอจะชอบมันรึเปล่า"
      "ฉันไม่ชอบ"
      "แน่ใจน่ะ"
      "ฉันแน่ใจ><   นายออกไปได้แล้ว"
      "ไม่จนกว่าฉันจะทำให้เธอชอบทุกอย่างที่เป็นของฉัน  รวมถึงริมฝีปากของฉันด้วย"  เค้าค่อยก้มลงมาช้าอย่างกับเค้าจะจูบฉัน  ฉันหลับตาไม่กล้ามองหน้าเค้า เพราะกลัวว่าฉันจะหวั่นไหว
ปัง....
เสียงเปิดประตูอย่างรุนแรงทำเอาอควาต้องหยุดแล้วหันไปมอง  มันทำให้ฉันต้องมองด้วย
     "ลีฟฟีต"