Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

เช้าวันต่อมา....

ติ้ดๆ....

   เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น  ฉันลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาก่อนที่ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นผ้าขนหนูผืนเดียวเพื่อจะอาบนํ้าแต่แล้ว...

ตึ้ง..ตึง..

(เสียงออดจากประตูบ้าน)

   ใครมากดออดตอนนี้เนี่ยคนเค้าจะอาบนํ้า  แม่ก็ไม่อยู่ด้วยสิสงสัยฉันคงต้องลงไปสภาพนี้แล้วสิ  ในขณะที่ฉันกําลังจะลงไปข้างล่าง  คนที่กดออดก็กดอย่างบ้าคลั่งให้ฉันเตรียมตัวบ้างสิ

     "ค่า...ลงไปแล้วค่ะ"  ฉันตะโกนบอกคนข้างนอก  ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูออกไป

     "สวัสดี" แคนดี่ยิ้มทักทายให้ฉันอย่างร่าเริงก่อนที่ฉันจะปิดประตูใส่หน้าเค้า

ปัง...

   ฉันต้องฝันไปแน่ๆ  พวกเค้าจะมายืนอยู่ตรงหน้าฉันได้ไงไม่มีทาง  คนอย่างพวกเค้าไม่เสียเวลามาเกี่ยวข้องกับฉันหรอก ความคิดของฉันตีกันในหัวก่อนที่ฉันจะเปิดประตูออกไปอีกครั้ง

     "สวัสดี"  แคนดี่ยืนอยู่ทางซ้ายมือของฉันด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริงแจ่มใสเหใือนดอกไม้แย้มบาน   ลีฟฟีตเมื่อฉันหันไปมองเค้าโบกมือทักทายอย่างเป็นมิตร  ส่วนอควาคนอย่างเค้าไม่มีทางทักใครก่อนอยู่แล้ว

     "พวกนายมาได้ไง  พูดถึงพวกเค้าถึงว่าคืนงานเลี้ยงที่โรงเรียนจัดพวกเค้าถึงพูดแปลก 'ไว้พบกันน่ะ  มิเลอร์'ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ตอนนี้มันทำให้ฉันต้องเอามันกลับมาคิดแล้วสิน่ะ

     "อย่างเพิ่งถามฉันต้องถามเธอมากกว่านี้ชุดรับแขกหรอ  ฉันว่าเหมือนเด็กตามร้านอาบอบนวดเลยน่ะ  ค่าตัวเท่าไหร่ล่ะจ่ะ"  อควาหันมาพูดกัยฉันก่อนจะใช่มือยกคางฉันเผชิญกับหน้าของเค้า  ฉันสะบัดหน้าหนี้

     "ฉันจะไปอาบนํ้าพอดีแต่ไม่รู้ใครมากดออดเอาตอนนี้"

     "นี่มันบ่ายโมงกว่าแล้วเธอเพิ่งจะมาอาบนํ้าหรอให้ตายเถอะ"  อควา

     "เรื่องของฉันแล้วพวกนายจะเข้ามาในบ้านไหมถ้าไท่เข้าก็กลับไปซะ"

   และในตอนนี้พวกเราก็อยู่ในบ้านให้ตายเถอะฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะพาผู้ชายเข้าบ้านเยน่ะเนี่ย  ถ้าแม้่ฉันรู้ฉันจะทำไงเนี่ยมิเลอร์ตายแน่ๆ

     "พวกนายมาหาฉันทำไม"

     "เธอไม่คิดจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอ"

-_-<<<หน้าฉัน

-//////-<<<หน้าแคนดี่

-/////-<<<หน้าลีฟฟีต

-_-<<<หน้าอควา

     "พวกนยก็รีบๆพูดมาสิ"

ติ้ดๆ..

(เสียงโทรศัพท์มือถือ)

     "แม่"

     [มิเลอร์  เอ่อ..พอดีว่ามีผู้ชายหล่อสามคนบอกว่าเป็นเพื่อนลูก เค้าให้ตั๋วเครื่องบนไปกลับหัวหินมา  แม่ก็ไม่่อยอยากจะไปหรอกน่ะแต่เค้าบอกว่าถ้าแม่ไม่ไป การงานของแม่อาจจะไปได้ไม่สวยแม่เลยต้องจำใจ  เอ่อเค้าบอกว่าจะขอมาอยู่เป็นเพื่อนลูกจนกว่าแม่จะกลับน่ะ  ไม่ต้องห่วงแม่น่ะ]

     "แต่แม่ค่ะหนูเป็นผู้หญิงน่ะค่ะ"

     [แม่รู้แม่ให้มีมี่มาอยูเป็นเพื่อนแล้ว  สงสัยมีมี่คงยังไม่มา โอ๊ะแม่ไปก่อนน่ะส่วนเรื่องอาหารแม่ทำใส่กล่องใส่ไว้ในตู้เย็นแล้วแม่ไ่อนน่ะ  บาย]

     "แม่...."  ชีวิตปิดเทอมของฉัน  เอามันคือมาเดี๋ยวนี้เลยฮือๆ   "พวกนาย"

     "อย่างมองพวกเราแบบนั้นสิ  มันเกี่ยวกับพวกเราเลยน่ะ"  แคนดี่รีบแย้ง

     "ฉันก็ไ่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ว่า  ฉันจะให้เพื่อนของฉันมาอยู่ด้วยคน"

     "ใคร!!"  ทั้ง3ถามพร้อมกัน

     "เพื่อน ^^"

   แล้วไม่านมีมี่ก็มาถึง  เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อรู้ว่าเป็น3คนนี้ แต่มีมี่ดันไม่ชอบแคนดี่ซะนี่เธอบอกว่าร่าเริงเกินไปแต่เธอดันชอบอควายัยนี้เป็ผู้หญิงยังไงกันแน่น่ะ  เอ่อมีมี่เป็นญาติห่างๆของฉันบ้นเธออยู่ห่างกับฉันไม่เท่าไหร่

      "นายฉันบอกให้เขยิบออกไปไงฉันอึดอัด!!"  เสียงมีมี่ดังไปทั่งห้องรับแขกก็ตอนนี้  เรา5คนนั่งเบียดกันอยูที่โซฟาตัวเดียวกันฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะเบียดกันทำไม  "อควาเขยิบมาอีกก็ได้น่ะฉันไม่อึดิัดหรอก"  จากหน้ามือเป็นหลังมือเลยแหะยัยคนนี้

      "เธอสองมาตรฐานเลยอ่ะ  ฉันไม่เขยิบ"  แคนดี่พูดจบก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้กับมีมี่  ฉันนั้นรีบพลักแคนดี่ออกทันที่ทำอย่างกับแคนดี่เป็นอึหมาอย่างั้น

      "พวกเธอจะเอาขนมไหมเดี๋ยวฉันหยิบให้"

      "ก็ดีน่ะ"  แคนดี่กับมีมี่พูดพร้อมกัน  ก่อนที่สองคนนั้นจะหันหน้าไปมองกันพร้อมกอดอก  ฉันอดยิ้มมุมปากไม่ได้ก่อนจะเดินเข้าไปใในครัว

      "ฉันไปด้วย"  ลีฟฟีต

      "ไม่ต้องฉนไปเองนายอยู่กับสองคนนี้เถอะ  เดี๋ยวฉันไปช่วยยัยนั้นเอง"

ห้องครัว....

   ฉันเปิดที่เก็บขนม เอาอะไรดีน่ะ เยอะแยะไปหมดเลยเอาๆไปก่อนแล้วกัน  ฉันหยิบออกมาเยอะจนทำมันตกพื้นเต็มไปหมด

      "ยัยโง่  มาฉันช่วย"

      "ขอบคุณน่ะ"

      "ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ"

      "อะไร"

      "เธอชอบชุดที่ลีฟฟีตซื้อให้รึเปล่า"

      "อืม"

      "สีหน้าเธอดูลังเลน่ะ"  เค้ค่อยเดินตรงมาทางฉันจนทำให้ตัวฉันติดกำแพงไปไหนไม่ได้  "แล้ว  ถ้าฉันซื้อให้เธอจะชอบมันรึเปล่า"

      "ฉันไม่ชอบ"

      "แน่ใจน่ะ"

      "ฉันแน่ใจ><   นายออกไปได้แล้ว"

      "ไม่จนกว่าฉันจะทำให้เธอชอบทุกอย่างที่เป็นของฉัน  รวมถึงริมฝีปากของฉันด้วย"  เค้าค่อยก้มลงมาช้าอย่างกับเค้าจะจูบฉัน  ฉันหลับตาไม่กล้ามองหน้าเค้า เพราะกลัวว่าฉันจะหวั่นไหว

ปัง....

เสียงเปิดประตูอย่างรุนแรงทำเอาอควาต้องหยุดแล้วหันไปมอง  มันทำให้ฉันต้องมองด้วย

     "ลีฟฟีต"