Boys and girl เกมส์รักกั้กหัวใจเธอคนนี้

   อควายังคงแบกตัวฉันเอาไว้   ฉันเริ่มรู้สึกได้ถึงความร้อนภายในตัวของฉัน    กรี๊ดดไม่น่ะนี้ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย  อควาค่อยๆว่างฉันลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน   เค้ามาหน้าฉันพร้อมกับมืออุ่นๆมาจับที่แก้มฉันอย่างแผ่วเบา   ทั้งอควาและฉันสบตากันอยู่นาน   ดวงตาเป็นหน้าตาของหัวใจคำนี้มันน่าจะใช่กับพวกเราได้จริงๆ

      “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้เธอรู้เอาไว้ว่าฉันรักเธอน่ะมิเลอร์”    สิ้นเสียงเค้าค่อยๆโน้มลงมาประกบริมฝีกปากมอบรสจูบให้ฉันอย่างแผ่วเบา   รสจูบที่แสนหอมหวานเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความเร้าร้อนขึ้นเลื่อยๆ    มือปลาหมึกของเค้าเริ่มเล่นมาจับโน้นจับนี้เลื่อยเปื่อย   ก่อนที่เค้าเองที่เป็นคนผลักตัวฉันออกห่าง    “เธอควรพักผ่อนสักหน่อย    เดี๋ยวฉันมา”

   ฉันมองแผ่นหลังของอควาที่เริ่มไกลห่างออกไปเลื่อยๆ    ฉันจะเชื่อนายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะเชื่อนาย   นายจะรักฉันและฉันก็อยากจะบอกนายว่าฉันก็รักนาย

ณ.ทะเลที่แสนสวย

   ฉากแรกเป็นฉากที่มีมี่ต้องขี่หลังแคนดี้มา   ให้เหมือนกับคู่รักที่รักกันมากๆ   พี่แนนแอบกระซิบบอกฉันว่าอันที่จริงพี่เค้าจะจับให้มีฉากเลิฟซีนที่หนักหน่วงกว่านี้ซะด้วยซ้ำแต่เกรงใจยัยมีมี่  ฉันอยากจะตอบกลับไปซะจริงว่าแค่นี้ยัยนั้นก็จะอกแตกตายอยู่แล้ว   นี้ดีน่ะที่มีอความาเป็นที่พึ่งทางใจให้ยัยนั้นมีกำลังใจทำงานต่อ

      “กรี๊ดดดด!!!นายอุ้มฉันดีๆไม่เป็นหรือไง  ถ้าฉันตกลงไปน่ะ  ฉันจะกัดหูนายให้ขาดเลยคอยดู”  ยัยมีมี่บ่นตลอดการถ่ายทำ  แต่แคนดี้กลับยิ้มแย้มร่าเริงกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ  นี้ถ้าฉันไม่รู้จักยัยสองคนนี้มาก่อนน่ะ  ฉันคงคิดว่าเป็นคู่รักที่น่ารักอีกคู่เลยละ

      “ก็ตัวเธอออกจะหนักขนาดนี้  คนหรือช้างก็ไม่รู้”  แคนดี้บ่น

      “กรี๊ดนายกล้าว่าฉันหรือ”

      “ยัยช้าง..ยัยช้าง...ยัยช้าง....”   ฉันมองดูสองคนนั้นหยอกล้อกันจนตัวเองก็เพลอยิ้มออกมาไม่ได้  ยัยมีมี่ที่ไม่เคยยิ้มและหัวเราะได้เต็มปากกับแคนดี้ที่เหมือนจะแกล้งทำตังร่าเริงแต่วันนี้พวกเค้ากลับยิ้มออกมาได้เต็มที่อย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน   ระหว่างที่ฉันกำลังมองสองคนนั้นพี่แนนก็มากระซิบข้างหูฉันเบาๆจนฉํนหัวใจเกือบวาย

      “ถึงคิวน้องมิเลอร์แล้วน่ะค่ะ^^”  พี่แนนส่งยิ้มให้ฉันพร้องกับชี้ไปที่ลีฟฟีตที่กำลังนั่งท่องบทอยู่   “เค้านะไม่เคยตั้งใจเท่าครั้งนี้มาก่อนเลยน่ะ   ยังไงก็เต็มทั้งสองคนเลยน่ะ”   พี่แนนพูดเสร็จก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันต้องหันไปมองลีฟฟีต   เค้าหันมามองพร้อมกับส่งลอยยิ้มมาทางที่ฉัน  เค้าช่างดีกับฉันเหลือเกินให้ตายสิฉันไม่เคยทำอะไรให้เค้าสักอย่าง

      “ว่าไง”  ลีฟฟีตทักฉัน

      “เอ่อ....ฉันเอาขนมมาให้เห็นนายเครียดนะ”

      “ป้อนฉันหน่อยสิ”

      “ฮ่ะ....ไม่ดีมั้งมีคนเห็นเข้าจะเข้าใจผิดเอาน่ะ”

      “แต่ถ้าฉันมือเลอะแล้วมาจับบทแบบนี้   โดนยัยเจ้เล่นงานแน่ๆน่ะ...น่ะ..น่ะ”  เค้าออดอ่อนฉันเมื่อเด็กจนฉันเองนี้แหละที่เผลอทำตามใจเด็กน้อยคนนี้   ฉันหยิกขนมมาป้อนเค้า  ภาพเด็กน้อยเคี้ยวขนมลอยเข้ามาในหัวสมองของฉันจนฉันแทบจะอดอ้มยิ้มไม่ได้   “เธอยิ้มทำไม”

      “ป้าววววววว”

      “เสียงสูงแบบนี้ต้องคิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ   บอกมาน่ะเธอคิดอะไรอยู่”

      “ไม่บอกหรอก  แบร่;P”

      “บอกมาน่ะ”  ลีฟฟีตกระโดดกอดฉันจนเราทั้งสองกลิ้งลงไปนอนกับพื้น  สภาพฉันในต้องนี้คือลีฟฟีตที่กำลังค่อมตัวฉันเอาไว้   ใบหน้าเค้าค่อยๆเลื่อนลงมาใกล้และใกล้ขึ้นเลื่อยๆจนใบหน้าของเราทั้งสองห่างกันเพียงน้อยนิด   ลีฟฟีตมองหน้าฉันและฉันเองก็เริ่มรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาซะเฉยๆ

      “ว๊ายยย!!!บัดสีที่สุดเลย    อควาดูสิ”  การ์ตูนที่กำลังกอดแขนอควาไว้อย่างแนบแน่นมองมาทางที่ฉันอย่างรังเกจเช่นเดียวกับอควาที่ตอนนี้เค้าช่างดูเย็นชาซะเลยเกิน

      “เรื่องของพวกเค้าสิ...เค้าจะทำอะไรก็เรื่องของเค้า”  พูดจบอควาก็เดินออกไปทิ้งไว้เพียงน้ำเสียงที่เรียบเชยมันช่างทิ้มแทงหัวใจฉันซะจริง