Fate of love

เฮ้อ~ฉันต้องถอนหายใจยาวๆอีกครั้งหนึ่งเปิดเทอมวันใหม่ก็ยังน่าเบื่อเหมือนเดิม ฉันเกลียดการตื่นเช้าจริงๆโว้ยยย แต่ก็...-////-นักบาสก็ยังหล่อเหมือนเดิม มาเช้าๆนี้มันดีอย่างนี้นี่เองได้ผลพลอยได้ชัดๆ แต่ยังไงในใจฉันก็มีแต่คนๆนั้นคนเดียวผู้ชายที่สุภาพบุรุษ ดูอ่อนโยนเค้าเป็นใครกันนะอยากรู้จริงๆเลยถ้าอยู่โรงเรียนเดียวกันก็ดีนะสิแต่ถึงยังไงฉันก็จะรู้ให้ได้ว่าเค้าเป็นใคร..
  ''นี่!!นั่งเหม่อลอยอะไรอยู่ค่ะเพื่อน''ฉันสะดุดขึ้นมาทันทีทันใด นี่ฉันเหม่อลอยเหรอ...
  ''นี่ฉันนั่งเหม่อลอยเหรอ?''
  ''เออนะสิ - - ไม่รู้ตัวหรือไง''
  ''สงสัยคงไม่''
  ''- -..แล้วนี้แฟน...''
  ''หยุดเลย!!หยุดพูดถึงแม่งเกลียดมันนนน!!''พูดถึงมันทำไมว่ะจุกเลย - -*
  ''ก๊ากกกกกกกกกกกฮาว่ะ พ่นไฟใหญ่เลย''ดูมันๆสนุกด้วยไหมนั้น! - - สาบานสิว่ามันเป็นผู้หญิงหัวเราะทุเรศไปแล้ว
  "มันเป็นอดีตไปแล้วพอๆเลิกพูดได้แล้วไอเตี้ย!"
  "- - เตี้ยไร!!เค้าไม่ได้เรียกว่าเตี้ยแต่เค้าเรียกว่าคนตัวเล็ก"
  "หราาาาาาาา~"ฉันพูดประชดประชันพร้อมกับแลบลิ้นใส่ :p 
หลังจากพวกเราเคารพธงชาติเสร็จก็เตรียมตัวเข้าเรียนในเทอมที่2ของชั้นปี ฉันมองไปทางด้านขวาก็เห็นนายวินนักบาส นายนั้นมาสายเป็นประจำทั้งๆที่บ้านก็อยู่ใกล้โรงเรียน นายวินเป็นพวกนักบาสของโรงเรียนทุกๆกลางวันฉันจะเห็นเค้าเล่นบาสกับเพื่อนๆ เป็นนักบาสโรงเรียนแถมเรียนเก่ง นายนี่ก็เพอร์เฟ็คใช้ได้เหมือนกันนะแต่ทำไมถึงยังไม่มีแฟน แต่...ฉันจะไปสนใจเรื่องของเค้าทำไมกันนะ ช่างเถอะเค้าจะเป็นคนยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้ว 
  "นักเรียนทุกคน เหล่าซือจัดที่นั่งให้ใหม่แล้วนะ"
  "โห่วววววว"เสียงเพื่อนๆในห้องเรียนที่แสนเซ็งกับการจัดที่นั่งของคุณครูประจำชั้น
  "เห้ย!ซิน แก้ว มิ้นเราได้นั่งด้วยกันอ่ะ-////-กรี๊ดๆดีใจๆ"ดีใจจริงๆเลยที่ได้นั่งกับคนที่ดีๆและไว้ใจได้
  "ดีใจเหมือนกัน!!"ซินก็เอือมมากอดอย่างดีอกดีใจไม่แพ้กับฉันเลย ส่วนแก้วกับมิ้นก็หันมายิ้มให้และพวกเรา4คนก็คุยกันอย่างสนุกสนาน
สักพักฉันหันไปมองที่นั่งฝั่งทางประตูห้องมีแต่พวกนักบาสแล้วก็นายวินทำไมกันนะพอรู้ตัวอีกทีฉันก็ชอบสังเกตหมอนั้นทุกครั้งไป ฉันชอบแอบมองเค้าตั้งแต่เหมื่อไรกันนะ....
  ทันใดนั้นนายวินก็หันมาสบตา ฉันรีบหันกลับอย่างไม่ทันตั้งตัว หูยยย~เกือบไปแล้วนะเรา ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงด้วย หยุดเต้นแรงเดี๋ยวนี้นะ!!!
  "อ้าวอ้ายทำไมเธอหูแดงแบบนั้นล่ะ"
  "หูฉันแดงเหรอ?"ฉันตอบซินทันควันและรีบจับหูตัวเอง"(.///.)ไม่มีอะไรหรอก"
  "หน้าเธอแดงแล้วนะ!"
  "อากาศมันร้อนนะ แหะๆ"
  "โอเคๆ"
ดีนะที่ซินไม่คิดอะไรแล้วทำไมฉันถึงใจเต้นแรงเพราะหมอนั้นด้วยนะไม่เข้าใจเลย เป็นบ้าไปแล้วหรือไงยัยอ้าย ฉันทุบใจตัวเองแรงๆเผื่อมันจะหายใจเต้นแรงบ้าง
---พักกลางวัน---
  "เห้ยๆพวกแกกินไรกันนะ"
  "ฉันเอาข้าวมากิน!!!!"ยัยมิ้นพูดขึ้นมาซะเสียงดังกลัวไม่มีใครรู้ไงว่าเอาข้าวมากินเองนะ - -
  "ฉันไม่กิน"ไอเตี้ยพูดขึ้นมาหลังยัยมิ้น
  "ไดเอทเหรออออ~"ฉันตอบทันทีทันใด
  "เออ"แหม่ๆเพื่อนฉันจะสวยไปไหนเนี่ย
หลังจากพวกเราซื้อข้าวเสร็จพวกเราจึงไปหาที่นั่งในโรงอาหาร
  "เอ่อ..พวกแกๆถามไรหน่อยดิ"
  "ว่ามา"ยัยมิ้นกับไอเตี้ยพูดพร้อมกัน
  "ถ้าแบบ..พวกแกชอบจ้องคนๆหนึ่งนานๆ แล้วเวลาเค้ามองมาก็รู้สึกใจเต้นและหน้าแดง มัน..หมายความว่าไงว่ะ?"
  "หืมมมมม( '')('' )"สองคนนี้มองหน้ากันทันที
  "รีบๆตอบมาเร็วเลย!" 
  "ก็...แอบชอบมั้ง"ไอเตี้ยพูดขึ้น
  "นั้นนะสิ ฉันก็ว่ามันคือการแอบชอบแหละเพราะเราชอบแอบมองเค้าแล้วเวลาเค้าหันมาก็ใจเต้น ตึกตักๆ" ไม่ต้องทำเสียงหัวใจก็ได้มั้งมิ้น = =;; มันทุเรศ
ฉันแอบชอบนายวินเหรอเนี่ย!? -//- เห้ย!ไม่ได้ๆ ๆๆ-0- ฉันชอบเจ้าของผ้าเช็ดหน้าต่างหาก!นายวินก็แค่เพอร์เฟ็ค เราใจเต้นและหน้าแดงกับความเพอร์เฟ็คเหล่านั้นไม่ได้ชอบหรอก ยังไงฉันก็ต้องตามหาเจ้าของผ้าเช็ดหน้าให้ได้!!!! 
  "หึหึหึๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะในลำคอออกมาเสียงดัง
  "ฉันว่าแม่งบ้าไปแล้วว่ะ" ( ;;==)(==;; ) ไอเตี้ยกับยัยมิ้นหันมาพูดแล้วมองหน้าพร้อมกันทันควัน