Love hazard of genius girl รักร้ายของยัยอัจฉริยะ?

 [Ferful's side]


 
        ' หึ! อย่างนายน่ะไม่ใช่สเป็กฉันเลยสักนิด ' แล้วคำพูดนั้นก็ผุดขึ้นมาในความคิดของผมอีกครั้ง ไม่ใช่สเป็กงั้นหรอ? แล้วยังจะสายตาเหยียดหยันนั้นอีก? เหอะ นี้ผมถูกปฏิเสธแล้วอย่างนั้นหรอยอมรับอย่างเปิดเผยเลยว่าตอนที่เข้าไปทักร่างเล็กนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูกเลยล่ะเหมือนกับว่าผมตกไปอยู่ในห้วงเวลาที่หยุดเดินตอนผมมองลงไปในสายตาคู่นั้นมันมีความดึงดูดมากพอที่จำทำให้ผมลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมคิดจะพูดกับร่างเล็กนั้น

      ' นายคงเก่งนักสินะถึงกล้ามาขู่ผมน่ะ... ' และประโยคพวกนั้นก็ลอยเข้าหัวผมมาเรื่อยๆมันเหมือนหนังที่ฉายซ้ำไปซ้ำมาภายในสมองของผม ความจริงแล้วผมไม่ได้ตั้งเลยสักนิดที่จะทำท่าทางแบบนั้นให้กับพี่รีซายด์ไม่ได้อยากให้พี่รีซายด์โกรธไม่ได้ตั้งใจสักนิดแต่เมื่อผมได้มองดวงตาคู่นั้นทีไรมันทำให้ผมอ่อนแรงลงอย่างไม่มีสาเหตุ ผมรู้ว่าพี่รีซายด์ต่าง ต่างจากคนอื่นไปมาก....แต่ผมยังไม่ตัดใจง่ายๆหรอกนะไม่ใช่ว่าต้องการกู้หน้าคืนหรือแก้แค้นที่พี่รีซายด์จับผมทุ่มลงพื้นแต่ความรู้สึกนี้มันต่างออกไปผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกแบบไหนแต่ที่รู้คือผมไม่ได้โกรธหรือเกลียดพี่รีซาย์เลย คนอะไรตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะชะมัด

 

 " ไงวะไอ้เฟล! มึงยังไม่เลิกเรื่องรุ่นพี่ซายด์อีกหรอวะมึง " ไอ้ซอลเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบา พอผมมีเรื่องกับรุ่นพี่ร่างเล็กปุ๊บผมก็รีบขึ้นมาบนคลาสปั๊บผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนในกลุ่มฟัง พวกมันก็ปลอบผมบ้างบอกใจตัดใจบ้างและให้กำลังใจบ้าง

 

 " กูเลิกคิดไม่ได้ " ผมพูดออกไปตรงๆเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วเรื่องแบบนี้มันก็ไม่ได้น่าปิดบังอะไรมากมาย

 

 " มึงอย่าบอกนะว่ามึงตกหลุมรักรุ่นพี่จริงๆ นี้เสืออย่างมึงจะทิ้งลายถอดเขี้ยวถอดเล็บหรอวะ " ไอ้เทส์มเดินมาสมทบบทกับไอ้ซอลทันที แต่ว่าเมื่อกี้มันว่าอะไรนะ ตกหลุมรัก อย่างนั้นหรอบอกตามตรงเลยว่าผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นกลับใคร คนที่เคยคบเคยควงนั้นก็แค่ ของเล่น ชิ้นนึงเท่านั้นผมไม่เคยมีความรักให้กับใครคนไหนเลย

 

 " กูไม่ได้รักพี่เค้าสักหน่อยมึงอย่ามามั่ว!! " ผมพูดเสียงต่ำฟังดูหน้ากลัวกลับไปให้ไอ้เพื่อนปากมอมทันที นั้นสิผมไม่ได้รักรุ่นพี่ร่างเล็กอย่างพี่รีซายด์แน่ๆ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกผมแค่ ..แค่ ผมแค่อยากได้รุ่นพี่นั้นมาเป็นของเล่นชิ้นใหม่ก็เท่านั้น ใช่! แค่อยากได้มาเป็นของเล่น

 

 " เหรออออ แล้วที่มึงเป็นอยู่เนี่ยเค้าไม่เรียกว่าตกหลุมรักเลยเน้ออออ " ไอ้เซนเดินเข้ามาพูดอย่างล้อเลียน

 

 " พวกมึงอย่ามาทำกูไขว่เขว่นะเว้ย กูไม่มีทางจะไปจกหลุมรักไอ้รุ่นพี่ปากดีแบบนั้นแน่!! " ด้วยความหงุดงิดที่โดนพวหเพื่อนชั่วๆอย่างพวกมันล้อ ผมจึงโวยวายเสียงดังอย่างโมโหใส่พวกมัน

 

 " แล้วถ้ามึงไม่คิดอะไรแล้วมึงจะเขว่กับคำพูดพวกกูทำไมห๊ะ! " ไอ้ซอลพูดจาด้วยเสียงยียวนกวนน้ำโหผมเป็นที่สุด
 
 

 " ใช่ๆถ้ามึงไม่คิดอะไร มึงจะมานั่งเหมอลอยแบบนี้ทำไมวะ " ไอ้เซนพูดขึ้นอย่างกวนๆ

 

 " กู...กูแค่ช็อค กูแค่ตกใจเท่านั้นเว้ย " ผมตอบกลับไปอย่างนั้นแต่คงฟังดูเหมือนเป็นคำแก้ตัวปัญญาอ่อนดีๆนี้เอง

 

 " ถ้ามึงไม่ได้หลงรักรุ่นพี่ซายด์มึงก็เลิกทำตัวแบบนี้ได้ละกูเห็นแล้วขัดตาวะ " ไอ้เทส์มพูดขึ้น

 

 " แต่ถ้ามึงหลงรักรุ่นพี่นั้นแล้วจริงๆ พวกกูก็จะหาทางช่วยมึงเอง " ไอ้ซอลพูดขึ้นบ้าง ช่วยงั้นหรอ??  ไอ้ซัน??

 

 " แล้วนี้ไอ้ซันมันหายหัวไปไหนวะ " เมื่อผมมองไปรอบๆห้องแต่ก็ไม่เจอ มันหายหัวไปไหน

 

 " ไอ้ซันหรอ มันก็ไปเก็บข้อมูลรุ่นพี่ให้คนปากหนักอย่างมึงไง " ไอ้เซนว่า ไปเก็บข้อมูลงั้นหรอ??

 

 " มึงรู้ไหมว- " ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบประโยคเจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยถึงก็ดันประตูเข้ามาอย่างแรงจนพวกผมที่นั่งกันอยู่สะดุ้งโหย่งกันเลยทีเดียวมันเดินตรงมายังพวกผมอย่างเร่งรีบเหมือนกับว่ามันไปเจอเรื่องตกใจอะไรบางอย่างมาก่อนที่มันจะชะงักขาที่กำลังจะก้าวเข้ามาหาพวกผมมันมองซ้ายมองขวาไปจนทั่วห้องเมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอกจากพวกเรามันจึงเดินกลับไปล็อกประตูเข้าออกก่อนนะสาวเท้ายาวๆมาหาพวกผม

 

 " ไอ้ซันมึงเป็นเหี้ยไรวะ! ทำหน้าอย่างกับหมาตื่น " ไอ้เซนเอ่ยถามอย่างกวนๆแบบที่เคยๆแต่คนโดนถามกลับนิ่งไม่ยอมตอบอะไรเลย นี่มันเป็นอะไรของมันวะเนี่ยผีเข้ารึไง?
 
 

 " ไอ้เฟลมึงยังสนใจรุ่นพี่รีซายด์อยู่ไหม " มันถามเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความร้อนร้นของเจ้าตัว ทำไมวะพี่มันมีแฟนไปแล้วหรอหรือว่ามึงไปเจอพี่มันขู่มา

 

 " มึงจะถามทำไมวะ " ผมไม่ตอบแต่ถามมันกลับด้วยความสงสัย

 

 " มึงตอบกูมา !! " แต่มันกลับตะคอกกลับมาจนผมเหวอไปเลย นี้มึงไปเจออะไรมาวะทำไมคนใจเย็นอย่างมึงถึงเป็นได้ขนาดนี้??

 

 " เห้ยๆ ไอ้ซันมึงก็ใจเย็นๆหน่อยสิวะ คุยกันดีๆ " ไอ้เทส์มลุกขึ้นเดินมากดไหล่ไอ้ซันที่กำลังอารมณ์ขึ้นให้นั่งลงข้างๆไอ้เซน

 

 " มีไรก็คุยกันดีๆ " ไอ้ซอลหันไปตบไหล่ไอ้ซันเบา แล้วดูเหมือนว่ามันเองก็อารมณ์เย็นขึ้นมาบ้างแล้ว

 

 " สรุปว่ายังไงไอ้เฟล ถ้ามึงสนกูจะเล่าเรื่องที่กูเจอมา แต่ถ้ามึงบอกว่าไม่กูจะได้ลืมๆเรื่องที่กูเจอมาซะ " ไอ้ซันพูดขึ้นพร้อมกับสร้างตัวเลือกให้ผมเลือก แต่เดี๋ยวมันบอกว่าไปเจอ? เจออะไรของมัน? แล้วทำไมถ้ากูบอกไม่สนมึงก็จะลืมๆเรื่องนั้น?? ผมชักจะงงๆละ

 

 " ก็...กูก็ยังสนอยู่ =//= " ผมตอบไปแบบนั้นทำให้ไอ้พวกเพื่อนบ้าพวกนี้ ที่ยกเว้นไอ้ซัน ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างดังทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมปฏิเสธเสียงเเข็ง

 

 " งั้นก็ดี งั้นมึงก็เลิกเบี่ยงเบนทางเพศซะเถอะ มึงเลิกเป็นเกย์ซะ! " ไอ้ซันมันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังที่สุดเท่าที่ผมเคยคบกับมันมา ยิ่งเรื่องที่ให้พวกเราเลิกเป็นเกย์นี่ยิ่งไม่เคยทำเสียงจริงจังเลย แต่ตอนนี้มันกลับดูจริงจังมากจนผมพูดไม่ออก
 
 

 " ไอ้ซันมึงเดินตกบันใดสมองกระทบกระเทือนมาใช่ไหมมึงถึงพูดแบบนี้ " เสียงเล็กแหมของไอ้เซนหันไปด่าไอ้ซันอย่าสุดเสียงก่อนจะเขย่าตัวไอ้ซันแรงๆจนไอ้ซอลกับไอ้เทส์มต้องไอ้เซนให้ห่างจากไอ้ซัน

 

 " ถ้ามึงทำไม่ได้มึงก็เลิกยุ่งกับรุ่นพี่เถอะ " ไอ้ซันว่าเสียงแผ่วเบาพร้อมกับก้มหน้าลงฟุบกับโต๊ะ

 

 " กูอยากฟังคำอธิบาย มึงไปเจออะไรมาถึงมาพูดกับกูแบบนี้ " ผมถามมันกลับไปอย่างใจเย็น

 

 " กูจะบอกก็ได้ว่ากูไปเจออะไรมา " ไอ้ซันตอบก่อนนะจะเงยหน้าขึ้นมา

 

 " กูออกไปหาข่าวเรื่องรุ่นพี่รีซายด์มา กูเลยไปแอบดูพี่เค้าที่คลาสปีสามนั้นตอนนั้นในห้องก็มีแต่กลุ่มของพวกพี่ฮ็อกที่อยู่ในนั้นกูเลยคิดว่านั้นคงเป็นโอกาสดีที่กูจะได้ฟังเรื่องที่พวกพี่เค้าคุยกัน... " ไอ้ซันหยุดพูดก่อนนะเอามือปาดเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อนั้น

 

 " ตอนแรกกูก็แอบนั่งอยู่ใต้โต๊ะหลังห้องมันเป็นมุมที่พวกพี่เค้ามองไม่เห็นกู...แล้วตอนที่กูคงคิดว่ามานั่งฟังแบบนี้คงไม่ได้เรื่องแน่ๆเพราะรุ่นพี่นั้นมันไม่พูดอะไรสักคำมีแต่พวกพี่ฮ็อกที่คุยกันกูเลยหันหลังกลับแต่เสียงนั้นก็ดังขึ้น พี่กรีนมันถีบพี่ฮ็อกแบบไม่ทันตั้งแต่จนพี่แกเซล้มไปหาอีกคนอีกคนที่กูคิดว่าคงไม่เปิดปากพูดอะไรแน่ๆ... " มึงนี้มันจริงๆเลยนะไอ้ซันหรือว่ามึงโดนพี่เค้าจับได้ที่ไปแอบฟังพวกพี่มันพูดกัน

 

 " พี่ฮ็อกมันล้มลงไปซบกับอกของพี่ซายด์นิ่ง ก่อนที่พี่ฮ็อกมันจะรู้สึกตัวแล้วลุกตัวออกยืนหันหน้ามาทางกู กูเลยเห็น พี่ฮ็อกหน้าแดงมากตอนนั้นกูก็ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไรกูเลยตัดสินใจอยู่ต่อกูก็ได้ยินเสียงพี่ฮ็อกมันพูดกับพี่ซายด์ว่า ผู้หญิงๆ กูก็ฟังไม่ชัด กูเลยเขยิบเข้าไปใกล้อีกแล้วกูก็ได้ยินเสียงนั้นเสียงของพี่ซายด์ พี่แกพูดว่า 'ครับ ผมเป็นผู้หญิง'  " ไอ้ซันที่เป็นคนพูดประโยคนั้นเองก็เบิกตาโตขึ้นเหมือนยังคงตกใจอยู่ แต่พวกผมที่นั่งฟังอยู่นี้สิตกใจกว่า ผู้หญิงงั้นหรอ?? 'หึ! อย่างนายน่ะไม่ใช่สเป็กผมเลยสักนิด' แล้วประโยคนั้นที่พี่ซายด์พูดไว้ก็ผุดขึ้นมาในสมอง ที่ไม่ใช่สเป็กก็เพราะรู้ว่าผมเป็นเกย์ แล้วเธอก็เป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรอ นี่มันเรื่องบ้าอะกัน!!! ตลกสิ้นดี

 

 " ...... " แล้วไอ้ซันมันก็เล่าทุกอย่างที่มันได้ยินมาครับ มันได้ยินเรื่องที่พี่เค้าคุยกัน ขนาดมันตกใจอย่างนั้นมันก็ยังอุส่าตามพวกพี่ฮ็อกไปใช่มันตามไปแอบฟังพวกพี่เค้าคุยกันต่อที่สวนคณะ และที่ผมรู้ตอนนี้คือ หนึ่ง//จริงๆแล้วเธอคนนั้น ชื่อ 'ดิร์ฟเฟอล์'   สอง//เธอคนนั้นอายุเพียงแค่ 17 ปี   สาม//เธอเป็นผู้หญิง   สี่//เธอเรียนจบไปแล้ว  ห้า//เธอมาที่นี่เพียงเพราะคำข้อของพ่อเธอ และสุดท้าย หก//เรื่องทุกอย่างของเธอต้องเป็นความลับ !!

 

 " พอเล่าออกมาแล้วกูก็รู้สึกโล่งมากเลยวะ " ไอ้ซันพูดขึ้นพลางยิ้มร่า มันคงอึดอัดมากจริงๆนั้นแหละดันไปแอบฟังชาวบ้านจนเจอเรื่องดีๆเข้าให้

 

 " แล้วมึงจะเอาไงต่อ เดินหน้าหรือถอยหลัง "ไอ้เทส์มหันมาพูดกับผม ถึงผมจะรู้ความจริงของเธอแต่ผมก็แพ้สายตาคู่นั้นอยู่ดี

 

 " นั้นสิมึงจะเอาไง " ไอ้ซอลหันเอาหน้าหล่อๆของมันมาจ้องมองผม

 

 " เค้าไม่ใช่พี่แล้วยังอ่อนกว่าเราตั้งสามสี่ปี " ไอ้เซนพูด

 

 " แล้วยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย " ไอ้ซันพูด พวกมึงนี่ตอกย้ำกูจัง

 

 " หรือมึงจะหันไปจีบแฝดพี่เค้าแทนวะเป็นว่าเป็นผู้ชายใช่ไหมวะไอ้ซัน " ไอ้ซอลพูดแล้วหันไปถามไอ้ซันซึ่งมันเองก็ทำได้เพียงแค่พยักหน้า

 

 " กูจะเดินหน้าและไม่ยอมถอยหลังเด็ดขาด!! " เพราะผมต้องการเพียงสายตาคู่นั้นก็เท่านั้น....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                     ตัดฉับๆ ๆ ตัดอีกๆ ไว้เจอกันใหม่นะขอรับ