OH! My L<3ve

[Plaster side]
ฝันกำลังไปซื้อน้ำให้ผมอยู่ ผมเลยมาซ้อมบาสกับไอตะวัน ก่อนที่ผมจะชู้ตลูกบาสผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกรี๋ดมาจากหน้าโรงเรียนและเสียงนี้ก็คุ้นมากๆ หรือว่าจะเป็น....!!!!
     "เหมือนฝันนนน" ผมตะโกนแล้ววิ่งไปหน้าโรงเรียนแล้วผมก็เห็นฝันจริงๆด้วยแต่มีรถกระบะคันหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาหาเหมือนฝัน ผมวิ่งแล้วไปกระชากตัวฝันมา แต่ผมทรงตัวไม่ทันเรา 2 คนเลยเซลมลงไปและฝันก็คร้อมอยู่บนตัวผม
 
[Mueanfan side]
     "โอ๊ยยย เจ็บอ่ะ!" ฉันพูดออกมาดังมากแล้วรู้สึกว่าเหมือนฉันกำลังนอนทับอยู่บนร่างคนๆหนึ่งฉันจึงรีบลุกออกจากร่างเขาแล้วก้มหน้าขอโทษแล้วก็ขอบคุณเขาไม่ทันได้เห็นหน้าเขา
     "ไม่ต้องขอโทษหรอก" พอฉันได้ยินเสียงเขา ฉันก็รู้สึกว่าเสัียงเขาคุ้นๆมากฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเขา
     "พลัสเตอร์!!" ฉันพูดชื่อเขาด้วยน้ำเสียงตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาช่วยฉันไว้ได้ทันแล้วอยู่ดีๆฉันก็ร้องไห้ออกมา
     "โอ๋ๆ ร้องไห้ทำไมค่ะ?" พลัสเตอร์พูดจบก็เอามือมาปราบน้ำตาฉัน ฉันก็เข้าไปกอดเขาไว้แน่นเลย
     "นายรู้ไหมว่าตอนที่ฉันกำลังจะโดนรถชนนะฉันคิดอะไรอยู่"
     "...."
     "ฉันคิดถึงนายพลัสเตอร์ คิดว่านายจะมาช่ายฉันหรือเปล่า คิดว่าฉันจะตายหรือเปล่า คิดว่า เอ๊ะ! พลัสเตอร์นายข้อศอกทลอกหนิเลือดเต็มเลยอ่ะ" ฉันผละออกจากตัวเขาแล้วไปสนใจที่ข้อศอกเขาแทนฉันแขนเขาขึ้นแล้วดูว่าทลอกเยอะไหม
     "ไปห้องพยาบาลเถอะ" ฉันพูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากระโปรงออกมามัดที่่ต้นแขนเขาเพื่อห้ามเลือด ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมพลัสเตอร์
     "โอ๊ยยย" ฉันอุทานแล้วใช้มือกุมที่หัวเข่า
     "เป็นอะไรนะฝัน" พลัสเตอร์ถามฉันก่อนจะย่อตัวลงไปดูที่หัวเข่าฉัน "นี้หัวเข่าทลอกนิเลือดออกเยอะกว่าฉันอีก" พลัสเตอร์พูดเสียงดังใส่ฉัน
     "ฉันไม่เป็นไรหรอกน้าาา" ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะพาพลัสเตอร์ไปห้องพยาบาล "นายต้องไปทำแผลน่ะ....ว้ายยย" อยู่ดีๆพลัสเตอร์ก็ช้อนฉันขึ้น
     "นี้ปล่อยน้าาา" ฉันดิ้นสุดชีวิตเพื่อที่เขาจะปล่อยฉันเพราะตอนนี้มีคนมองเราเต็มเลยอ่ะ(พึ่งรู้หรอจ๊ะ:ไรท์เตอร์)
     "ไม่ปล่อย ทำไมดื้อแบบนี้เนี่ยก็คนเขาเป็นห่วงกลัวว่าจะสะดุดอะไรเข้าเดี๋ยวมันจะเป็นหนักกว่านี้"  พลัสเตอร์ขึ้นเสียงกับฉันแล้วก็รีบเดินไปห้องพยาบาล
     "เป็นห่วงหรอ" ฉันถามเขาด้วยความอึ้ง
     "ก็ใช่นะสิ ถ้าไม่ให้เป็นห่วงแฟนแล้วให้เป็นห่วงใครล่ะ หือ.."
     "ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่นายก็เจ็บเหมือนกันนะ"
     "แผลแค่นี้ใกล้หัวใจ แต่ถ้าเจ็บจริงๆ...."
     "...."
     "ถ้าฉันไปช่วยเธอไม่ทันฉันคงเจ็บมากกว่านี้" พอฉันฟังเขาพูดอยู่ดีๆฉันก็น้ำตาใหลอย่างหนัก
     - ณ ห้องพยาบาล -
พลัสเตอร์วางฉันลงที่เก้าอี๋แล้วไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้ฉัน
     "เจ็บหน่อยนะ"
     "อะ..อื้ม" พลัสเตอร์ค่อยๆใช้แอลกอฮอล์ช็ดแผลฉัน
     "โอ๊ยยย แสบอ่ะ!!"
     "ใกล้เสร็จแล้ว ทนอีกนิดน่ะ" พลัสเตอร์พูดเสร็จก็ใส่ยาแดงแล้วก็ใช้ผ้าพันแผลพันที่เข่าฉัน มุมนี้เขาก็น่ารักดีเนอะ
     "เสร็จแล้ว" เสียงพลัสเตอร์ทำให้ฉันสะดุ่ง
     "พลัสมานั่งมะ เดี่๋ยวเค้าทำแผลให้" ฉันลุกขึ้นให้พลัสเตอร์นั่ง พลัสเตอร์ก็มานั่ง ฉันก็เอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้พลัสเตอร์
     "ฝัน" ฉันหันไปมองพลัสเตอร์ที่เรียกฉันเมื่อกี้
     "ห้ะ!" 
     จุ๊ป
ฉันเอามือปิดแก้มเพราะความเขิน บ้า>< เขินนะอยู่ดีๆก็มาหอมแก้ม>///<
     "รักนะ" พลัสเตอร์พูดขึ้นทำให้ฉันยิ่งเขินไปกันใหญ่เลย 
     "เค้าก็รักพลัสเตอร์เหมือนกัน" ฉันกับพลัสเตอร์หน้าแดงมากๆเลยอ่ะ  เขินอ่ะ><