Yakuza ! รักเกินพิกัดร้าย !

          ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าข้างกายไม่มี 'เขา' เหมือนแต่ก่อน เฮ้ออออ .. เมื่อไรฉันจะเลิกคิดถึงเขานะ นี่เราก็เลิกกันได้ 1 อาทิตย์แล้วนะ
          ต่อจากนี้ ฉันจะกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ กิน นอน เที่ยว เหมือนเดิม ฉันไม่อยากจมปลักกับเรื่องในอดีตอีกแล้วล่ะ พอกันที !
 
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
          "คุณหนูคะ ตื่นหรือยังเอ่ย ? ป้าเอาข้าวต้มมาให้คะ" แม่นมของฉันเอง ท่านเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะคุณพ่อคุณแม่ฉัน ไม่ค่อยมีเวลาให้เท่าไร คงไม่แปลกหรอก ถ้าฉันจะสนิทสนมกับแม่นมเป็นพิเศษ -\\\-
          "คะๆ หลินตื่นแล้วคะ แม่นมเอาไปวางที่โต๊ะอาหารได้เลย หลินจะลงไปทานเองคะ"
          "หื้มมม ? วันนี้มาแปลกนะคะคุณหนู คิ้คิ้" แม่นมอารมณ์ดีขึ้น ก็แน่สิ ฉันซึมเศร้ามาเกือบอาทิตย์ อยู่ๆ จะกลับมาเป็นปกติ แม่นมจะดีใจเป็นธรรมดา
          "ไม่แปลกหรอกคะ หลินขอเวลาอาบน้ำแปปนะคะ" ฉันบอก พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
          "คะคุณหนู รีบๆ อาบนะคะ ข้าวต้มกำลังอุ่นๆ เลย"
          "คะ แปปเดียวจริงๆ คิ้คิ้"
 
          หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็รีบแต่งตัว วันนี้ฉันใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงขาสั้นสีดำ แต่งหน้าทำผมแบบหวานๆ ไม่จัดจนเกินไป ผมสีทองของฉัน ถูกจัดทรงให้มัดขึ้นสูง มันเลยทำให้แอบเซ็กซี่นิดนึงน่ะ ฉันรีบลงไปทานข้าวต้มฝีมือแม่นมดีกว่า
          "แม่นมทำอะไรคะ ?" ฉันถามขณะกำลังนั่งทาน
          "ดูข่าวน่ะคะ คุณหนูดูสิคะ ยากุซ่าหนุ่มหล่อ นักธุรกิจพันล้าน เก่งจริงๆ เลย" ฉันหันไปจ้องทีวีตามที่แม่นมบอก
          เขาดูดีมาก ขนาดอยู่ในจอนะเนี่ย ดูขรึมๆ เงียบๆ โหดๆ แปลกๆ แฮะ แต่ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว กินข้าวต้มต่อดีกว่า
          "คุณหนูไม่สนใจหรอคะ ? หล่อดีนะเนี่ย" แม่นมแซวๆ
          "ไม่สนหรอกคะ ดูน่ากลัวยังไงไม่รู้" ฉันรีบปฏิเสธ ถึงเขาจะดูดี หล่อ เท่ รวย แต่ฉันไม่สนเท่าไรหรอก เพราะดูยังไงๆ เขาก็น่ากลัวนะ
          "คิ้คิ้ หล่อจะตายนะคะคุณหนู" แม่นมคงยังเซาซี้ไม่เลิก -___-
          "อิ่มแล้ว งั้นหนูขอตัวขึ้นห้องไปนอนเล่นดีกว่า" ฉันยิ้มให้แม่นม แล้วรีบเดินขึ้นห้อง ฉันรู้สึกมีลางสังหรณ์ยังไงไม่รู้แฮ๊ะ แต่ช่างเถอะ คืนนี้ออกไปปลดปล่อยดีกว่า !
 
#อย่าลืมติดตามชมตอนต่อไปน้าาาา คอมเม้นต์ติชมได้จ้า