สาวน้อยสุดซ่ากับรุ่นพี่สุดฮ็อต

 “สวัสดีค่ะเพื่อนๆดิฉันชื่อ นิ๊ก เลขที่ 9  ชั้นม.3/3 ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” แค่วันเปิดเทอมวันแรก เสียงของนิ๊กทำเอาเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนต้องใจละลายกันเกือบ  ก็จริง เธอน่ารักซะขนาดนั้น ใครไม่ชอบเธอก็บ้าแล้ว -_-!    ตายแล้ว!ลืมไปเลยต่อจากนิ๊กก็เป็นฉันที่ต้องแนะนำตัว  ยังไม่เตรียมตัวเลย     “นักเรียนคนต่อไปจะ” เสียงของคุณครูเรียกนักเรียนคนต่อไป ฉันซึ่งยังนั่งเอ๋อ อยู่กับที่     “ใบเฟิร์นไปสิถึงเลขที่เธอแล้วนะยะ” เต้ยบอกฉันให้รีบไปแนะนำตัวหน้าชั้น เมื่อฉันเดินไปถึงหน้าชั้น ด้วยความเงียบของนักเรียนทั้งห้องฉันจึงได้แต่ยืนเฉยๆไม่กล้าพูด   “พูดเลยไม่ต้องอาย” เสียงของเต้ย นิ๊ก และมายประสานเสียงกันให้กำลังใจฉัน   ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดแนะนำตัว “สวัสดีฉันชื่อ  ใบเฟิร์น  เลขที่ 10 ชั้น ม.3/3 ”   “ค่ะ” เสียงของยัยนิ๊กพูดเบาๆ ให้ฉันมีมารยาทในการพูดต้องมีคำลงท้ายว่า ค่ะหรือครับ นะคะเด็กๆ   “ค่ะ” “ก็แค่เนี่ยะ”เสียงเต้ยบ่นกับฉันเบาๆ “เธอตื่นเต้นเกินไป ทำไมตอนต้อยกับเพื่อนผู้ชายตอนม.2ไม่ตื่นเต้นเลยล่ะ” “-_-“ “ดูนะฉันจะทำให้ดู”คิวต่อไปก็จะเป็นคิวของหนูเต้ยที่จะแสดงให้ฉันดูว่าไม่ต้องอายอะไร   เมื่อเต้ยไปถึงหน้าห้องเต้ยก็ทำการสวัสดีเพื่อนๆโดยการไหว้แล้วเต้ยก็โค้งตัวจนหัวจะถึงพื้นอยู่แล้ว  มายมากระซิบที่หูฉันว่า “ไอเต้ยเว่อมากไปป่าว”ฉันพยักหน้าแทนการพูดตอบกลับ    “สวัสดีค่ะ”แค่คำพูดคำแรกของเต้ยก็ทำเอาคุณครูต้องขอพูดแทรก “หนูจ๊ะ หนูเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอจ๊ะ” “อ๋อ...ไม่ใช่คะ หนูครึ่งหญิงครึ่งชายหรือหญิง100 %เลยก็ได้ค่ะ” “จะจะต่อเลยจะ”  “สวัสดีค่ะ ดิฉันเด็กหญิง เต้ย เลขที่ 11 ม.3/3 ค่ะ  ถึงหนูจะดูผอมสูงเหมือนไม่กินข้าวแต่หนูก็กินผู้ชายเป็นงานอดิเรกนะคะ...จุ๊บ...จุ๊บ” “อ้วกกกกกก...”  หลังจากเต้ยพูดจบเสียงอ้วกของเหล่าเพื่อนผู้ชายก็ตามมาและมีเสียงหัวเราะของพวกผู้หญิงทั้งห้องดังทั้งอาคารรวมทั้งเสียงของนิ๊กที่ดังที่สุด  ส่วนฉันและมายยังนั่งเอ๋ออยู่กับคำลงท้ายของเต้ย  เมื่อเต้ยกลับมานั่งที่ฉันและมายก็ถามเต้ยโดยเร็วทันทีเลยว่า “แกเว่อไปป่ะ”  “ไม่หรอกแกนี่ก็แค่น้ำเปล่า  ถ้าต้มยำกุ้งแรงกว่านี้อีก”  o-o แค่นี้ก็แรงแล้วนะเต้ย  “นักเรียนจ๊ะวันนี้ก็แนะนำตัวกันเสร็จแจกตารางเรียนกันเสร็จแล้ว  งั้นพอแค่นี้นะจ๊ะ เออ!ยังไม่เลือกหัวหน้าห้องเลย  อืม...ครูให้มายเป็นหัวหน้าห้องแล้วกัน”  “หนูเหรอคะ”  มายถามด้วยความตกใจ  “ใช่จะ”ครูตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม  “มายบอกชั้นเลยจะ” “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”  “ขอบคุณค่ะ/ครับ”                                   
“แกรีบกลับบ้านรึเปล่า”  เต้ยถามขึ้นระหว่างเดินไปหน้าโรงเรียน  “ก็ไม่นะ” ฉันตอบกลับ “ฉันก็ไม่รีบ”เสียงนิ๊กและมายตามมา  “งั้นเราไปเที่ยวห้างกันมั้ย”  เต้ยชวนเราไปเที่ยวห้าง  “ได้”  ฉัน  นิ๊ก และมายตอบพร้อมกัน 
ณ  ห้างแห่งหนึ่ง
  เมื่อพวกเรามาถึงห้างพวกเราก็ไปดูหนัง เล่นเกมส์  ร้องเคราโอเกะ  ระหว่างที่เราเล่นเกมส์กันอยู่มีนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งราวๆม.5-ม.6มาหาเรื่องฉัน “เฮ้ย! ไอน้อง เอ็งจำคนที่เอ็งต้อยไปเมื่อปีที่แล้วได้มั้ยวะ”  หัวหน้ากลุ่มถามฉัน  “ฉันจำได้ ทำไม พวกพี่มีปัญหาอะไร” “ข้าเป็นพี่ของคนที่เอ็งต้อยไปเมื่อปีที่แล้วคนนั้นแหละ”  “ดี  งั้นพี่ไปสั่งสอนน้องพี่ด้วยนะว่าหัดทำตัวดีๆซะบ้าง ไม่ใช่วันๆเอาแต่แกล้งเพื่อน” หลังจากฉันพูดจบฉันก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินไปทางอื่น แต่แล้วเรื่องที่ไม่หน้าเชื่อก็เกิดขึ้น  หัวหน้ากลุ่มมันดึงมือฉันพร้อมกับหลังมืออรหันต์ของมันประทับบนใบหน้าฉัน  o0o เต้ย นิ๊ก และมาย ตกใจมากเลยรีบวิ่งมาหาฉันแต่โดนพวกผู้ชายกลุ่มนั้นมันจับตัวไม่ให้มาหาฉันได้ ฉันต้อยกลับพร้อมกับเตะท้องมันจนจุกจนมันนอนจมอยู่กับพื้น “เฮ้ย! พวกเอ็งรีบจับตัว นังนั้นอย่าให้มันหนีไปได้” หัวหน้ากลุ่มมันรีบสั่งพวกของตัวเองให้จับตัวพวกเรา  ทั้งฉันและเพื่อนถูกพวกมันจับตัวทุกคน  “ปล่อยฉันนะ...อุก” พวกของมันคนหนึ่งต้อยท้องฉัน  ฉันจุกมากเลยสลบไป 
ณ  หอพักของใบเฟิร์น
“เฮ้ย! นิ๊ก มาย  ใบเฟิร์นฟื้นแล้ว” เสียงของเต้ยตะโกนเรียกเพื่อนสองคน “เฟิร์นแกเป็นไงบ้าง”มายถามด้วยความห่วงใย “ไม่เป็นไรมากหรอก แล้ว...เราอยู่ที่ไหนอะ”  “ก็อยู่หอพักแกไง  จำไม่ได้เหรอ” เต้ยตอบเพื่อนรัก “แล้วไอพวกนั้นล่ะ”ฉันถามด้วยความกลัว  “มันไม่อยู่แล้วล่ะ”  “อ่าวแล้วมันไปไหนแล้วล่ะ” “ตั้งแต่ตอนที่แกสลบไป  ก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวเข้ามาช่วย  ฉันจำหน้าตาเค้าไม่ค่อยได้แต่เค้าเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเราอะ ลักษณะตัวสูง ผิวขาว เค้าอัดพวกนั้นเละเป็นโจ๊กไปเลยอะ  เค้ามากับเพื่อนคนหนึ่งก็รูปร่างคล้ายๆกันนะ” ฉันไม่ทันพูดอะไรเต้ยก็บอกมาหมดแล้ว  คืนนั้นเกือบทั้งคืน ขอย้ำว่าเกือบ ฉันนึกถึงคนที่มาช่วยฉันเมื่อตอนกลางวัน ฉันนึกว่า ถ้าฉันเจอเค้าฉันจะขอบคุณเค้าเป็นอย่างสูง จะพาไปทานข้าว  ดูหนัง ซื้อของตามใจเค้า แต่คงไม่ได้เจอหรอกเพราะเต้ย นิ๊ก มายก็จำหน้าเค้าไม่ได้  เฮ้ย พรุ่งนี้ก็ต้องเรียนแล้วนอนดีกว่า
กริ้ง...กริ้ง...กริ้ง เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้น
ฉันรีบเอื่อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกแล้วรีบอาบน้ำ  แต่งตัว  เพื่อจะไปโรงเรียน  ต้องรีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนหกโมงครึ่งเพราะ อะไรงั้นเหรอก็ เพราะเพื่อนฉัน เต้ย นิ๊ก มาย จะมาเรียกฉันไปกินข้าวข้างโรงเรียนตอนเช้าทุกวันนะซิ เมื่อฉันอาบน้ำ แต่งตัว เตรียมพร้อมที่จะเรียนวันแรกเสร็จฉันมองนาฬิกา ยังไม่ถึงหกโมงครึ่ง ฉันชวนแนนมานั่งดูโทรทัศน์ด้วยกัน แต่แนนก็ยังนั่งเล่น Line   face book   ในโทรศัพท์อยู่บนเตียงโดยที่ไม่สนใจคนรอบข้าง ฉันถอนหายใจเบาๆ   ฉันมองนาฬิกาฉันก็ค่อยๆนับถอยหลังเมื่อฉันนับถึง 0 เสียงเรียกของเต้ย นิ๊ก มาย ก็ดังลั้นทั้งหอ
ณ ร้านอาหารข้างโรงเรียน
“ เต้ย วันนี้แกนั่งข้างฉันนะ”ฉันบอกเต้ยให้นั่งข้างๆตอนเรียน  “ได้สิ  เอ่อ! พวกแกทุกวิชาที่เรียนวันนี้สอบก่อนเรียนใช่มั้ย”เต้ยถามในการสอบก่อนเรียน  “ใช่ อืมวันนี้มีวิชาภาษาไทยด้วยใช่มั้ยฉันชอบมากๆเลยวิชาภาษาไทยเนี่ยะ”  เมื่อนิ๊กตอบคำถามเต้ยเสร็จ  ก็พูดถึงวิชาภาษาไทยซึ่งเป็นวิชาที่ฉันเกลียดมากที่สุด “ฉันรู้ว่าแกชอบภาษาไทย แต่ฉันเกลียดมากถึงมากที่สุดเลยแหละ”   “ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบวิชาภาษาไทยแกน่ะชอบภาษาอังกฤษ  เฮ้ย...ภาษาบ้านเกิดตัวเองแท้ๆ กลับไม่ชอบ ไปชอบภาษาบ้านเพื่อน  สาธุ ขอให้มีแฟนเป็นคนต่างชาติไม่ก็ลูกครึ่ง”มายพูดขึ้นหลังจากที่ฉันพูดจบ “ไอที่บอกว่าลูกครึ่งน่ะ ครึ่งไทยครึ่งอังกฤษใช่มั้ย”ฉันถามตาตั้ง “ไม่ใช่ ครึ่งผีครึ่งคนต่างหาก  ไม่ชอบเหรอ งั้นครึ่งบกครึ่งน้ำก็ได้” “o-o” สีหน้าของฉัน “555555”เต้ย นิ๊ก ฮาแตกกับมุกของยัยมาย   “แก แก ว่าเปล่ารุ่นพี่โรงเรียนเราก็น่ารักนะ”เต้ยพูดขึ้นหลังจากเห็นรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา “เราก็ว่าน่ารักนะ” นิ๊กเสริมคำพูดของเต้ยเล็กน้อย “ก็งั้นๆแหละ”ฉันตอบเต้ยด้วยใบหน้าที่เงียบๆ “เฮ้ยแก  ดูพี่ลูกครึ่งไทย – อังกฤษคนนั้นดิ น่า-รัก-อะ”เต้ยบอกฉัน นิ๊กและมาย ฉันถามเต้ยว่าไหนเพราะฉันยังไม่เห็นพี่เค้า “ไหน แก” “นั้นไงคนที่เดินข้างพี่ผู้ชายที่ผิวสีแทนน่ะ”  เมื่อฉันเห็นพี่เค้าฉันจ้องพี่เค้าตาไม่กระพริบเลยแม้แต่นิด “เฟิร์น เฟิร์น เฟิร์น”   เต้ยเรียกฉันให้หันไปหาเต้ย “ยัยใบเฟิร์น” เพื่อนฉันประสานเสียงกันเรียกฉันจนคนในร้านหันมามองเราแม้แต่พี่เค้ายังหันมาเลย “แก จะเรียกฉันเสียงดังหาอะไรเนี่ยะ” “ก็แกมองพี่เค้าตาไม่กระพริบเลย ฉันเรียกเท่าไรแกก็ไม่หัน ฉันเลยให้นิ๊กกับมายช่วยกันเรียก”เต้ยตอบกลับด้วยสีหน้าอมยิ้ม “ไปเข้าโรงเรียนได้ละ”
ณ ลานเข้าแถว
“อ่าว  นักเรียน โรงเรียนเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนต่างประเทศอยู่ชั้น ม.5 ชื่อ เอ็ดดี้”  “Hallo” “กรี๊ด~~~~”แค่เสียงทักทายคำแรกของเค้าทำเอาเด็กหญิงในโรงเรียนกรี๊ดกันทั้งโรงเรียน “เฟิร์น นี่มันพี่ที่เราเห็นเมื่อเช้าหนิ” มายถามฉัน “อืม” “คนที่แกมองตาไม่กระพริบน่ะ”นิ๊กพูดต่อจากฉัน “จะบ้าเหรอแก”ฉันพูดแบบเขินๆ “หน้าแดงหมดแล้วนะแก”เต้ยหันหน้ามาจากแถวผู้ชายแล้วพูดกับพวกเรา ฉันจับหน้าตัวเองแล้วพูดขึ้นว่า “พอแล้ว ฟังพี่เค้าพูดต่อเถอะเดี๋ยวถูกครูทำโทษอีก” “My name is  Addie . ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”แต่พี่เค้าก็พูดภาษาไทยคล่องนะเนี่ย  หลังจากที่พี่เอ็ดดี้พูดจบ ครูใหญ่ก็ให้นักเรียนแยกแถวเข้าห้องเรียน แต่บังเอิญคาบแรกห้องฉันว่างจึงไปเล่นพักผ่อนได้ตามสบายฉัน มาย นิ๊กและเต้ยไปเดินเล่นกันที่สวนดอกไม้ในโรงเรียน พวกเราไปนั่งที่ม้าหินในสวนดอกไม้เล่าเรื่องตลกที่เกี่ยวกับตัวเองตอนเด็ก เมื่อถึงตอนที่เต้ยเล่า เต้ยเล่าว่า “ฉันเคยไปร้านอาหารแห่งหนึ่งไม่รู้ทำไมอยู่ดีดีฉันเดินไปหยิบขวดน้ำปลาโต๊ะข้างๆ แล้วโต๊ะนั้นหัวเราะน้ำตาไหลเลย ฉันได้ยินเค้าบอกว่าฉันเหมือนกุมารทองมาขโมยขวดน้ำปลาโต๊ะเค้า” ฉันได้ยินแล้วอดขำไม่ได้ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงฉัน มาย นิ๊ก หัวเราะแต่เสียงฉันดังมากกว่าเพื่อน เต้ยจึงถามฉันว่า “แกหัวเราะอะไรยะ” ฉันรีบวิ่งหนีเต้ยที่วิ่งไล่จับฉันหันหลังไปมองเต้ยโดยไม่มองข้างหน้าว่าจะชนอะไรบ้าง ตุบ! ฉันรู้สึกว่าฉันชนใครสักคน ฉันเลยลืมตามาดูน่าคนที่ชน ปรากฏว่าฉันอยู่ในอ่อมกอดของ ของ พี่เอ็ดดี้  -_-ไม่ใช่อะไรหรอกพี่เค้ารับฉันไว้ ไม่งั้นฉันต้องขายหน้าแน่ๆ ขอบคุณค่ะพี่ เฮ้ย~~~ย  “ขอบคุณค่ะ”  “ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยครับ” “คะ” เมื่อฉันมองนาฬิกาก็ถึงเวลาเรียนพอดีจึงไม่ได้คุยกับพี่เค้านาน “ตายแล้วสาย สาย สายแล้ว ครูทำโทษแน่เลย เต้ย นิ๊ก มายไปเร็วถึงเวลาเรียนแล้ว  ค่อยคุยกันนะคะพี่เอ็ดดี้” “อ่าวน้องครับ ผ้าเช็ดหน้า”ฉันรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งไปห้องเรียน  เมื่อมาถึงห้องก็เห็นนักเรียนนั่งเล่นกัน ฉันจึงถามเพื่อนในห้องว่า “ครูไม่มาเหรอ” เพื่อนตอบ “ใช่ ครูไปธุระน่ะ” “อืม อืม ขอบใจจะ”  “นิเต้ยฉันไปยืนหน้าระเบียงนะ”   “OK  ฉันขอลอกการบ้านของมายเป็บนึง”  “ยัยเต้ยรีบลอกสิฉันจะเก็บแล้ว”  เต้ยพูดทั้งที่ในมือยังถือปากกาเขียนการบ้านอยู่ ฉันเดินออกมายืนที่ระเบียง พร้อมกับเสียบหูฟัง ฟังเพลง
เคยได้ฟัง ฟังนิทานเก่าๆ บ่อยครั้ง ในนั้นจะมีดินแดนสวยงาม
มีคนให้รักและความหวังมากมาย เฝ้าฝันให้ฉันได้เจออย่างนั้นสักที
แค่เพียงสักคนค่อยประคองให้ฉันได้อุ่นหัวใจ
สักคนที่ค่อยปัดเป่าความเหงา
มีอยู่จริงรึเปล่า มีให้เจอบ้างไหม คนที่รักและค่อยห่วงพร้อมจะเค้าใจ
มีอยู่จริงรึเปล่า คนที่อยู่ในฝัน อยากให้เหมือนนิทานที่ฟัง แค่ให้ฉันได้เจอเค้าสักครั้ง  ได้ไหม
ปลายท้องฟ้าสายรุ้ง ทอประกาย แอบหวังความรักคงรอเราอยู่ไม่ไกล
วันที่เหงาเฝ้าค่อยทางหัวใจ อยากรู้ใครนะจะเติมใจนี้ให้เต็ม
แค่เพียงสักคนค่อยประคองให้ฉันได้อุ่นหัวใจ
สักคนที่ค่อยปัดเป่าความเหงา
มีอยู่จริงรึเปล่า มีให้เจอบ้างไหม คนที่รักและค่อยห่วงพร้อมจะเค้าใจ
มีอยู่จริงรึเปล่า คนที่อยู่ในฝัน อยากให้เหมือนนิทานที่ฟัง แค่ให้ฉันได้เจอเค้าสักครั้ง  ได้ไหม
มีอยู่จริงรึเปล่า มีให้เจอบ้างไหม คนที่รักและค่อยห่วงพร้อมจะเค้าใจ
มีอยู่จริงรึเปล่า คนที่อยู่ในฝัน อยากให้เหมือนนิทานที่ฟัง แค่ให้ฉันได้เจอเค้าสักครั้ง  ได้ไหม
เพลง มีจริงหรือเปล่า   พินต้า
    เมื่อจบเพลงก็มีมือของใครสักคนมาสะกิดฉัน  ด้วยความตกใจฉันรีบหันหลังไปพร้อมกับเตรียมหมัดที่จะต่อย ปรากฏว่าเป็นพี่เอ็ดดี้ “ใจเย็นๆพี่ไม่ได้ทำอะไร” พี่เอ็ดดี้รีบพูดก่อนที่หมัดฉันจะถึงหน้าพี่เค้า  “อ๋อ พี่เอ็ดดี้นี่เอง มีอะไรรึเปล่าคะ” “ตอนน้องชนพี่ น้องทำผ้าเช็ดหน้าตกไว้น่ะครับ”  “ขอบคุณค่ะ” พี่เอ็ดดี้ยื่นผ้าเช็ดหน้าพร้อมพูดว่า “ไว้เจอกันนะครับน้อง...”  “เฟิร์น...ค่ะ” “ครับน้องเฟิร์น” “เฮ้ย~~~ย” เสียงเพื่อนๆในห้องและเพื่อนสนิทอีกสามคนโฮ่กันหลังจากที่พี่เอ็ดดี้และพี่นายเดินไป “เฟิร์นแกทำผ้าเช็ดตกได้ไงอะ” มายถามเพราะตอนที่ฉันชนพี่เอ็ดดี้มายมันนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ “ก็นังนี่วิ่งหนีฉัน มันวิ่งไม่ดูทางก็เลยชนพี่เค้า เออ! ลืมบอกทุกคนในห้อง นี่พวกเธอใบเฟิร์นเดินชนพี่เอ็ดดี้ด้วยแล้วก็...” “เต้ยพอแล้ว” “เฮ้ย~~~ย” เพื่อนในห้องดันมาโฮ่ฉันอีก
ณ โรงอาหาร
“เฟิร์นนั่งโต๊ะนั้นดีกว่าเหลือแค่โต๊ะเดี๋ยวแล้ว” นิ๊กพูดขึ้นในขณะที่พวกเราถือจานข้าวหาที่นั่งอยู่  “อืมเราเห็นด้วยกับนิ๊กนะ” มายพูดแสดงความคิดเห็น  “พี่ขอนั่งด้วยนะครับน้องเฟิร์น” เสียงของพี่เอ็ดดี้ซึ่งมีพี่นายยืนอยู่ข้างๆขอพวกเรานั่งด้วย คือพอดีฉันเป็นคนใจดีและหน้าตาดีฉันก็เลยตอบไปว่า “ ได้ค่ะ” หลังจากที่ฉันตอบตกลงพี่เอ็ดดี้ พี่นายก็รีบนั่งทันทีดูท่าทางน่าจะหิวหนัก ฉันหันไปมองสีหน้ามาย หน้าตาเค้าดูอมยิ้ม ฉันก็นั่งสงสัยแล้วก็คิดว่ามายต้องชอบพี่นายแน่ๆ
       เมื่อทานอาหารเสร็จพี่เอ็ดดี้กับพี่นายก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียน แต่พวกเราไปเข้าห้องน้ำกันก่อนเข้าห้องเรียน ฉันกับมายยืนรอนิ๊กหน้าห้องน้ำ และรอเต้ยซื้อน้ำ “มายฉันขอถามอะไรแกหน่อยสิ แกชอบพี่นายรึเปล่า” “อืม...ก็แค่ปลื้มน่ะ”“อ๋อ” “แกไปฉันเข้าเสร็จแล้ว”เสียงนิ๊กที่ตะโกนมาจากอ่างล้างมือ “อ่าวแล้วเต้ยล่ะ”