Alice! เทพนิยายรักในฝัน [Session 1]

              ...หลังจากที่เราได้รับคำสั่งให้ไปทำลายเมืองอันสวยงามนั้นแล้วฉันยังจะต้องมาปรับตัว
กับหมอนี่อีก! ฉันหล่ะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วยนะ! งงจริงๆ
              "แล้วเธอเป็นใครกัน?"คารอสถามฉัน
              "เป็นคนแถวๆนี้"ฉันตอบแบบห้าวๆ
              แล้วฉันก็หยิบถังสีที่เต็มไปด้วยสีแดงเต็มถัง แล้วหยุดอยู่ตรงที่พุ่มดอกกุหลาบทางเข้า
ปราสาท ฉันใช้พู่กันจุ่มสีและก็ละเลงสีให้มันเปรอะเปื้อนเต็มดอกกุกลาบสีขาว
              "เธอทำอย่างนั้นทำไมกัน?"
              "ประชด"
              "ประชด?หมายความว่าไง?"
              "มันก็หมายถึงสิ่งที่ฉันกำลังจะทำให้เมืองWonderlandนั้นต้องเปรอะเปื้อนด้วยความชั่ว
ของพวกนายไง!"
              "หยุดพูดอย่างนั้นนะ!"
              "ไม่!ฉันจะไม่หยุดจนกว่านายจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน!"
              ฉันใช้สีแดงที่อยู่ในถังที่ฉันใช้ทาสีดอกกุหลาบเมื่อกี้ สาดใส่คารอสจนตัวของเขาเปื้อนสี
แดงเต็มไปหมดและฉันก็จ้ำอ้าวไปให้ไกลจากคารอส แต่คารอสก็บินมาดักหน้าฉันอยู่ดี
              "เลิกทำอย่างนั้นกับฉันจะได้มั้ย!"หน้าของเขาเต็มไปด้วยสีแดงเต็มหน้าไปหมด
              "ถอยไป!"
              "ไม่ถอย!จนกว่าเธอจะขอโทษฉัน!"
              "ให้ขอโทษเรื่องอะไรหล่ะ!เรื่องที่ฉันสาดสีใส่นายหน่ะหรอ!นั่นมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
เท่านั้น!"
              คารอสจับข้อมือฉันแน่นมากๆจนกระดูกข้อมือจะหักแล้ว
              "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!"
              "ไม่ปล่อย!จนกว่าเธอจะขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้!"คารอสบีบข้อมือแรงกว่าเมื่อ
กี้นี้อีก
              "โอ้ยๆ!เจ็บๆ!"
              "ขอโทษมาซะ!"
              ฉันควรจะเลือกทางไหนดีหล่ะระหว่าง...
              ...ขอโทษ กับ ไม่ขอโทษ...
              งั้นฉันขอเลือกที่จะขอโทษก็แล้วกันเพราะฉันเจ็บข้อมือจะตายอยู่แล้ว!หมอนี่พละกำลัง
มหาศาลมากๆ เรื่่องนี้มันจะได้จบๆไปซะที
              "ฉะ..ฉันของโทษ!"
              หลังจากนั้นคารอสก็ปล่อยมือแล้วก็ปาดสีที่เต็มหน้าออกให้หมดเหลือแต่ตัวเท่านั้นที่ยัง
ไม่ออก ฉันก็ได้แต่บิดข้อมือของฉัน ข้อมือของฉันมีรอยช้ำเป็นรูปมือของคารอส
              "ฉะ..ฉันขอโทษที่ทำกับเธอแรงไปหน่อย มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบหน่ะ"
              "ส่วนฉันก็เหมือนกัน ที่ตะคอกใส่นายมากไปหน่อย"
              "ฮ่าๆมันเป็นเรื่องที่ตลกนะ"เขาพูดเหมือนจะกลบอารมณ์เศร้ายังไงก็ไม่รู้
              "นั่นสินะ!"
              "งั้นเรามาคืนดีกันนะ!"คารอสยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉันเหมือนกับเด็กเด็กที่กำลังคืนดีกัน
              "อื้ม..ได้สิ!"
              หลังจากนั้นเราก็คืนดีกันเหมือนเพื่อนสนิท(ในโลกนิทาน)