Alice! เทพนิยายรักในฝัน [Session 1]
8.5
เขียนโดย aumnoi
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 08.39 น.
15 ตอน
14 วิจารณ์
20.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 08.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) เข้าปราสาท...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฉันมองไปไกลๆแล้วฉันก็เห็นทหารไพ่สีแดงกำลังเดินมาหาฉันกับคารอส ทหารพวกนั้นมี
อาวุธคือหอกที่ถือมาด้วย สงสัยมันคงเห็นพวกเราแล้วหล่ะมั้ง
"แล้วเราจะทำยังไงกันดี"ฉันหันไปถามคารอส
"เธอพาฉันไปที่ขวดไวน์หน่อยได้มั้ย?"
"ได้สิ!แต่ต้องรีบนะ!"ฉันบอกกับเขา
หลังจากที่พูดเสร็จฉันก็วิ่งนำหน้าเขาไปก่อนเพื่อนำทางให้ไปหาขวดไวน์เมื่อกี้นี้ ฉันวิ่ง
ไปหาขวดไวน์มาได้ประมาณ 20 นาที ฉันก็ให้คารอสวิ่งเข้าไปดื่มน้ำไวน์องุ่นก่อน แล้วจากนั้นเขาก็
ตัวเล็กลงผ่านไปได้ซักพักเขาก็ตัวใหญ่เหมือนเดิม รู้สึกว่าถ้าจะต้องให้ตัวใหญ่เหมือนเดิมต้องใช้
กระแสจิต
"เอาหล่ะ!เธอจำทางกลับได้มั้ย!?"คารอสถามฉัน
"เอ่อ....."ฉันลากเสียงยาว
"..."เขาตั้งใจฟังฉันมากๆ
"จำไม่ได้ - -"
"ซวยแล้วไง! แล้วเราจะทำยังไงต่อดีหล่ะ!"เขาถามฉัน
"ฉันก็ไม่รู้!"ฉันตอบ
ฉันกับคารอสมองไปรอบๆเพื่อหาทางออกซักทางนึง ฉันเหลือบไปเห็นประตูเล็กๆที่เป็น
รูปกุญแจมีประตูปิดอยู่ด้วย ฉันจึงเรียกคารอสให้มาดู
"คารอส! นายมานี่หน่อยสิ!"ฉันเรียกคารอส
"อะไรอีกหล่ะ"เขาถามฉัน
"รู้สึกว่าประตูนี้จะเป็นทางออกนะ"
"ขอให้จริงเถอะ"
หลังจากที่ฉันพูดเสร็จฉันก็ใช้กระแสจิตทำให้ตัวเล็กลง แล้วจากนั้นฉันก็เดินไปเปิด
ประตูเพื่อดูว่าใช่ทางออกรึเปล่า ฉันเห็นมีแสงอยู่ทางออกของรูนี้ด้วย
"คารอส!ฉันเจอทางออก!"ฉันพูด
"จริงหรอ!งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย!"เขาพูดเสร็จเขาก็ใช้กระแสจิตทำให้ตัวเล็กลงเหมือนฉัน
แล้วจากนั้นเขาก็จับมือฉันลากเข้าไปที่ประตู
ฉันรู้สึกว่าเขาจะช่วยฉันมาหลายครั้งแล้วนะ เรื่องต่างๆมากมายที่เขาคอยช่วยฉันให้พ้น
จากภัยอันตรายจากไอ้เรื่องบ้าๆนี่ ฉันคิดว่าเขาก็คงเป็นคนที่คอยปกป้องฉันหล่ะมั้ง
หลังจากที่ฉันพร่ำพรรณนาเสร็จในสมองฉัน ฉันก็เห็นแสงสว่างอยู่ทางประตูถัดไป
แต่กลับกลายเป็นว่าฉันกลับไปเจอพวกทหารไพ่นั่นอีกรอบ พวกมันอยู่ตรงทางเขาปราสท พวกมัน
คอยเป็นคนเฝ้าประสาทนี้สินะ
"ฉันคิดว่าเราน่าจะไปตรงรถม้านั่นจะดีมั้ย!?"คารอสชี้ไปที่รถม้านั่น
"แต่ว่าเขาจะไม่เห็นเราหรอ?"ฉันถาม
"ไม่เห็นแน่นอน!เราก็วิ่งไปที่บนหลังคารถม้าแล้วจากนั้นก็ใช้ผ้าที่อยู่บนหลังคานั่น
คลุมตัวเอา"
"งั้นก็ได้!"ฉันตอบแบบมั่นใจ
หลังจากที่ฉันพูดเสร็จเขาก็จับมือฉันอีกรอบหนึ่งแล้วจากเราวิ่งไปบนหลังคาสำเร็จ
จากนั้นเขาก็เอาผ้าคลุมมาคลุมฉันกับคารอส แล้วเขาก็กอดฉันเพื่อทำให้ผ้ามันดูเนียนขึ้น
ตัวเขาอุ่นจัง.. ฉันเหมือนลูกแมวยังไงก็ไม่รู้(เหมือน มั้ง- -)
เหมือนว่าเขาก็เผลอแอบหลับไปนิดๆนะเท่าที่สังเกต เหมือนว่าเขาอบอุ่นมั้งที่ได้อยู่
กับฉัน ไม่นะ!อย่าคิดอะไรบ้าๆอย่างนั้สิ!เขาคงไม่คิดอย่างนั้นหรอกมั้ง>///<
หลังจากที่ฉันบ่นไปเมื่อกี้นี้- - ฉันก็แง้มผ้านั่นออกมาแล้วก็มองไปรอบๆ เหมือนว่า
เราจะเข้าไปที่ปราสาทได้แล้วหล่ะ...
อาวุธคือหอกที่ถือมาด้วย สงสัยมันคงเห็นพวกเราแล้วหล่ะมั้ง
"แล้วเราจะทำยังไงกันดี"ฉันหันไปถามคารอส
"เธอพาฉันไปที่ขวดไวน์หน่อยได้มั้ย?"
"ได้สิ!แต่ต้องรีบนะ!"ฉันบอกกับเขา
หลังจากที่พูดเสร็จฉันก็วิ่งนำหน้าเขาไปก่อนเพื่อนำทางให้ไปหาขวดไวน์เมื่อกี้นี้ ฉันวิ่ง
ไปหาขวดไวน์มาได้ประมาณ 20 นาที ฉันก็ให้คารอสวิ่งเข้าไปดื่มน้ำไวน์องุ่นก่อน แล้วจากนั้นเขาก็
ตัวเล็กลงผ่านไปได้ซักพักเขาก็ตัวใหญ่เหมือนเดิม รู้สึกว่าถ้าจะต้องให้ตัวใหญ่เหมือนเดิมต้องใช้
กระแสจิต
"เอาหล่ะ!เธอจำทางกลับได้มั้ย!?"คารอสถามฉัน
"เอ่อ....."ฉันลากเสียงยาว
"..."เขาตั้งใจฟังฉันมากๆ
"จำไม่ได้ - -"
"ซวยแล้วไง! แล้วเราจะทำยังไงต่อดีหล่ะ!"เขาถามฉัน
"ฉันก็ไม่รู้!"ฉันตอบ
ฉันกับคารอสมองไปรอบๆเพื่อหาทางออกซักทางนึง ฉันเหลือบไปเห็นประตูเล็กๆที่เป็น
รูปกุญแจมีประตูปิดอยู่ด้วย ฉันจึงเรียกคารอสให้มาดู
"คารอส! นายมานี่หน่อยสิ!"ฉันเรียกคารอส
"อะไรอีกหล่ะ"เขาถามฉัน
"รู้สึกว่าประตูนี้จะเป็นทางออกนะ"
"ขอให้จริงเถอะ"
หลังจากที่ฉันพูดเสร็จฉันก็ใช้กระแสจิตทำให้ตัวเล็กลง แล้วจากนั้นฉันก็เดินไปเปิด
ประตูเพื่อดูว่าใช่ทางออกรึเปล่า ฉันเห็นมีแสงอยู่ทางออกของรูนี้ด้วย
"คารอส!ฉันเจอทางออก!"ฉันพูด
"จริงหรอ!งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย!"เขาพูดเสร็จเขาก็ใช้กระแสจิตทำให้ตัวเล็กลงเหมือนฉัน
แล้วจากนั้นเขาก็จับมือฉันลากเข้าไปที่ประตู
ฉันรู้สึกว่าเขาจะช่วยฉันมาหลายครั้งแล้วนะ เรื่องต่างๆมากมายที่เขาคอยช่วยฉันให้พ้น
จากภัยอันตรายจากไอ้เรื่องบ้าๆนี่ ฉันคิดว่าเขาก็คงเป็นคนที่คอยปกป้องฉันหล่ะมั้ง
หลังจากที่ฉันพร่ำพรรณนาเสร็จในสมองฉัน ฉันก็เห็นแสงสว่างอยู่ทางประตูถัดไป
แต่กลับกลายเป็นว่าฉันกลับไปเจอพวกทหารไพ่นั่นอีกรอบ พวกมันอยู่ตรงทางเขาปราสท พวกมัน
คอยเป็นคนเฝ้าประสาทนี้สินะ
"ฉันคิดว่าเราน่าจะไปตรงรถม้านั่นจะดีมั้ย!?"คารอสชี้ไปที่รถม้านั่น
"แต่ว่าเขาจะไม่เห็นเราหรอ?"ฉันถาม
"ไม่เห็นแน่นอน!เราก็วิ่งไปที่บนหลังคารถม้าแล้วจากนั้นก็ใช้ผ้าที่อยู่บนหลังคานั่น
คลุมตัวเอา"
"งั้นก็ได้!"ฉันตอบแบบมั่นใจ
หลังจากที่ฉันพูดเสร็จเขาก็จับมือฉันอีกรอบหนึ่งแล้วจากเราวิ่งไปบนหลังคาสำเร็จ
จากนั้นเขาก็เอาผ้าคลุมมาคลุมฉันกับคารอส แล้วเขาก็กอดฉันเพื่อทำให้ผ้ามันดูเนียนขึ้น
ตัวเขาอุ่นจัง.. ฉันเหมือนลูกแมวยังไงก็ไม่รู้(เหมือน มั้ง- -)
เหมือนว่าเขาก็เผลอแอบหลับไปนิดๆนะเท่าที่สังเกต เหมือนว่าเขาอบอุ่นมั้งที่ได้อยู่
กับฉัน ไม่นะ!อย่าคิดอะไรบ้าๆอย่างนั้สิ!เขาคงไม่คิดอย่างนั้นหรอกมั้ง>///<
หลังจากที่ฉันบ่นไปเมื่อกี้นี้- - ฉันก็แง้มผ้านั่นออกมาแล้วก็มองไปรอบๆ เหมือนว่า
เราจะเข้าไปที่ปราสาทได้แล้วหล่ะ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ