Alice! เทพนิยายรักในฝัน [Session 1]
เขียนโดย 
aumnoi
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 08.39 น.
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 08.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตกหลุม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอลิส...
อลิส...
อลิส...
"นั่นเสียงใครหน่ะ!?"ฉันตะโกนออกมาแล้วลุกนั่งบนเตียง
คงเป็นแค่ฝัน...
ฉันนอนหลับอย่างสบายใจแต่อยู่ดีๆ ก็มีเสียงประหลาดเกิดขึ้น ฉันไม่รู้หรอกว่าเสียงนั้นมาจาก
ไหนฉันก็สนใจเสียงเหล่านั้นเพราะฉันคิดว่าอาจจะเป็นเสียงแว่วมาในหูก็ได้
อลิส...
อลิส...
เสียงนั่นอีกแล้ว! เสียงนั่นอยู่ในหัวสมองของฉัน ฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้วสิ...
ตามเสียงมาสิ อลิส...
เสียงนี่ดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะสะกดจิตยังไงก็ไม่รู้ และฉันไม่ได้ชื่ออลิสด้วย!
ฉันลุกจากเตียงของฉัน แล้วลงไปยังห้องโถงใหญ่ ซึ่งไกลสุดลูกหูลูกตา ที่นี่ไม่ใช่บ้านเล็กๆ
แต่เป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุด พ่อแม่ของฉันเป็นคนสร้างเมืองเล็กๆนี้ขึ้นมาว่า'เมืองวอนเดอร์
แลนด์'หลังจากที่เมืองของพ่อแม่ฉันเริ่มขยายไปเรื่อยๆท่านทั้งสองก็เสียชีวิตเพราะประสบอุบัติเหตุ
และทุกคนก็แต่งตั้งให้ฉันเป็นคนปกครองเมืองเล็กๆแห่งนี้
ฉันเปิดประตูบานใหญ่ซึ่งแกะสลักเต็มไปด้วยรูปเทวดา นางฟ้า และเทพเจ้า พ่อฉันเป็นคน
นับถือสนาคริสต์ส่วนแม่ฉันนับถืออิสลาม
ฉันเดินไปยังสวนดอกไม้ของฉันที่ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง ฉันเดินตรงไปต้นไม้ใหญ่ ฉันกำลัง
จะหยิบหนังสือในโพรงต้นไม้แต่ฉันสังเกตได้ว่ามีหลุมขนาดใหญ่ใกล้เท้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าแล้วมอง
ไปที่หลุมที่มืดมิด ฉันก้มลึกลงไปเรื่อยๆแต่ทว่า...
ฉันโดนใครบางคนผลักลงไปในหลุมใหญ่!
ตุ้บ!
"โอ้ย~~ เจ็บๆ"
"ขึ้นไปไม่ได้แล้วอ่ะ มันสูงเกินไป"ฉันบ่นพึมพำ
"ใครก็ได้ช่วยด้วยค้า!!"
ฉันตะโกนไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
กริ้ง!~ กริ้ง!~
ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังมาจากข้างหลังฉัน ตัวฉันเย็นไปทั้งตัวแล้ว ฉันหันหลังไปแล้ว
เจอแค่โทรศัพท์เครื่องเก่าของฉันและแสงไฟที่ส่องมาทางโทรศัพท์
ฉันเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆและหันซ้ายขวาหน้าหลังว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
"ฮะ..ฮัลโหล"
"เดินตามแสงไฟมาสิ..."เสียงใครก็ไม่รู้แต่เป็นเสียงผู้ชาย
ฉันมองไปข้างหน้า มีโคมไฟวางเรียงรายเต็มไปหมด และโคมไฟก็ติดทีละดวง
"ละ..แล้วนายเป็นใคร!"
ตู้ด~ ตู้ด~
ฉันวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมและเดินตามแสงไฟที่เขาบอกฉัน ฉันเดินไปเรื่อยๆและแสงไฟก็
หยุดได้ประมาณกลางทางและฉันรู้สึกเหมือนแผ่นดินกำลังจะแตกที่ฉันกำลังยืนอยู่
และฉันก็เห็นแสงจากไกลๆและกำลังมาหาฉันและมาหยุดตรงที่ฉันยืนอยู่ และพื้นก็แตก
เป็นเสี่ยงๆ ฉันได้แค่ถอยหลังและฉันก็ตกลงไปในหลุมลึกอีกครั้งหนึ่ง
ฉันเห็นภาพและความทรงจำของฉัน และที่เปลี่ยนไปคือ จากชุดนอนฉันกลายเป็นชุดแม่
บ้านเหมือนกับเทพนิยายเรื่องไหนนี่แหละ ฉันลงด้วยกระโปรงของฉันมันบานเหมือนกับร่ม ทำให้ลง
อย่างช้าๆ พอฉันมาถึงพื้นแล้ว ฉันเห็นภาพป่าเต็มไปด้วย'เลือด'เป็นภาพที่ฉันไม่น่าจดจำเอาซะเลย
ฉันเดินตรงไปตรงน้ำตกสีเลือด ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบเลย มีกลิ่นคาวเลือดติดอยู่ตรงกระโปรงของฉัน
ด้วย ฉันพยายมเช็ดออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
"ที่นี่มีใครอยู่มั้ย!!!"ฉันจะโกนออกไปก็มีแต่เสียงสะท้อนกลับมา
แล้วจากนั้นก็.....
(ขอคุณที่ติดตามนะคะ^^ )
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
