Queen hybrid ราชินีพันธุ์ผสม

               ตอนนี้เรื่องที่มัทนาเป็นพันธุ์ผสมได้แพร่ไปอย่างรวดเร็วมีทั้งคนหวาดกลัวและตะลึงเธอคือสิ่งมีชิวิตตนแรกที่ทนต่อสองสายพันธุ์ กล่าวถึงบดินทร์เขารู้เรื่องเข้าก็ตกใจและยังมีคนยุอีก มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

"มีเรื่องอีกแล้วท่านบดินทร์ พวกเอกภพทำเรื่องที่เสื่อมเสียเขาได้สร้างสิ่งที่ทรงอำนาจและน่ากลัว"

ชายคนหนึ่งพูด บดินทร์เขาย่างเดินเข้ามาช้าๆก่อนจะจับคอของชายคนนั้นแล้วกัดที่คอเขาเห็นภาพต่างๆที่ชายคนนั้นรู้มาเขาเห็นมัทนา ตะวันและเจษฐ์ เขาตาแดงผ่าวลุกกร้าวด้วยความโกรธเขากับไปที่เก้าอี้บัลลังก์ของเขา

"มีเรื่องสนุกให้ทำอีกแล้ว"ว่าแล้วเขาก็หัวเราะ ชายที่โดนกัดล้มลงหมดแรงคนที่เหลือช่วยกันพยุงเขาออกไป ในตาของบดินทร์มีความชั่วลุกโชน

               ทางด้านมัทนาเธออดทนต่อทุกสิ่งที่ยั่วยุให้เธอต้องฆ่าเธอกระหายเลื่อดมากขึ้นแต่เธอก็ได้กินเลือดสัตว์ถ้าเปรียบกับมนุษย์เธอคงเป็นมังสวิรัติ

"แน่ใจนะว่าเธอจะกลับบ้าน"ตะวันถามมัทนา

"แน่นอนสิ ฉันควบคุมตัวเองอีกอย่างพ่อคงกลับจากที่ทำงานแล้ว"

"งั้นก่อนไปไปหาของกินกันก่อน"ตะวันกับมัทนากระโดดลงจากชั้นสองลงไปข้างล่างพวกเขาวิ่งไปในป่าเพื่อหาสัตว์   เจษฐ์กลับบ้านไปเธอเจอจินตาที่อยู่ในเวลาที่โกรธทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรง

"ผมไม่เอาแล้ว เลิกซะที เราสัญญาว่าจะฆ่าแวมไพร์ที่ไม่ดีเท่านั้นแต่พี่กับทำร้ายมัทนาพี่จะฆ่าเธอ"เจษฐ์โกรธ

"ทำไมต้องไปเป็นมันนักเธอรักมันไช่ไหมเธอก็รู้ว่าความรักมันทำให้หมาป่าอย่างต้องเสียใจแค่ไหนเวลาควบคุมไม่อยู่ เวลาเธอโกรธเธอไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรไป"

"นั่นมันพี่คนเดียวพี่ฆ่าคนที่พี่รักแล้วผมก็รูด้วยว่าเขาไม่เคยรักพี่ พี่รักเขาข้างเดียว นั่นมันปมของพี่ไม่เกี่ยวกับผมถ้าผมจะรักใครผมก็จะไม่บังคับเขา"เจษฐ์หันหลังให้จินตา

"แกต้องการอย่างนี้ไช่ไหม ไปเลยไปสิคิดว่านางนั่นจะรักเธอเรอะ"จินตาพูดทำให้เจษฐ์โกรธเขากลายร่างเป็นหมาป่า

"เห็นมั้ยแค่นี้แกก็ควาบคุมตัวเองไม่ได้"เจษฐ์วิ่งจากไปในร่างหมาป่า

มัทนาเธอกลับถึงบ้านแต่เธอต้องตกใจในเมื่อบ้านของเธอพังเละเหมือนมีอะไรสู้กันในนี้เธอเดินเข้าไป เธอได้กลิ่นแวมไพร์ตนอื่นเธอวิ่งเข้าไป เธอเห็นพ่อของเธอนอนจมอยู่ในกองเลือด

"กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ไม่--เธอเข้าประคองร่างพ่อน้ำตาเธอไหลพราก

"เลือดนุษย์ช่างหวานหอมจริงๆ"มัทนาหันไปหาเจ้าของเสียง  เธอเห็นเป็นผู้ชายร่างใหญ่ถึง 2 คน

"พวกแกเป็นใคร แกทำพ่อฉันทำไม เราพวกเดียวกันนะ"

"ฉันไม่ไช่พวกเดียวกับแกนังเลือดผสมสกปรก"ชายร่างใหญ่ที่เป็นสมุนบดินทร์ทั้งสองกระโจนเข้าหามัทนาเธอหลบทันอย่างว่องไว มัทนาโกรธเธอกลายร่างตัวเธอมีสีเขียวคล้ำ แยกเขี้ยว ตาสีแดงกล่ำ พวกนั้นรุมเธอมันล็อคแขนที้งสองข้างของเธอไว้แต่เธอสบัดหลุดพวกมันกระเด็นไปคนละทิศ มัทนามีพลังที่ข็งแกร่ง มันตัวนึงกระโจนเข้ามาเธอใช้กรงเล็บกระจ๊วกเข้าที่ท้องของมัน มันตายทันที เหลืออีกตัวมันกำลังจะหนีเธอจับมันทัน

"ใครส่งแกมา"มัทนาถาม

"อย่าทำฉันเลย ท่านบดินทร์ ท่านบดินทร์ส่งพวกฉันมาเพื่อกำจัดเธอ เขาบอกว่าเธอเป็นตัวอันตราย ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ"มัทนาวางมันลง มันร้องดีใจที่ได้รอดชีวิต เธอใช้แท่งเหล็กข้างๆที่วางอยู่ตรงมุมห้องเสียบเข้าที่หัวของมัน เลือดสาดออกมามันตายทันที เธอคืน่างกรี๊ดออกมาเสียงนั้นดังกังวานน่ากลัว ตะวันเดินเข้าเขาตกใจที่เห็นมัทนานั่งกอดร่างพ่อตัวเองที่ไร้วิญญาณมัทนา วิ่งเขาไปกอดตะวัน

"ฉันไม่ได้ตั้งใจมันควบคุมตัวเองไม่ได้"

"เกิดอะไรชึ้นมัท"ตะวันถาม

"มันฆ่าพ่อฉัน ฉันมาไม่ทัน มันบอกว่าบดินทร์ส่งมา"มัทนาตอบ ตะวันอึ้ง

"พวกนั้นรูแล้วรีบไปเถอะ"ตะวันจะประคองเธอไป

"แล้วพ่อหล่ะ"

"เราต้องทำลายหลักฐานด้วยการเผา"

"ฉันขอลาพ่อก่อน"มัทนานั่งลงกอดศพพ่อเธอ

ทั้งสองเดินออกจากบ้าน ตะวันเผาบ้านทั้งหลังพร้อมกับร่างพ่อของมัทนา เธอร่ำไห้กอดตะวันก่อนจะทำใจให้เข้มแข็งแล้วพูดว่า

                          "ไม่ว่าบดินทร์มันเป็นใคร เป็นตัวอะไรฉันจะล้างแค้นให้พ่อ"

ทั้งสองจับมือกันเดินจากไปจากที่นี้