Queen hybrid ราชินีพันธุ์ผสม

ผ่านมา 5 วัน

"ผมไม่ยอมหรอก"เจษฐ์พูดอย่างจริงจัง

"พี่ก็ไม่ยอมให้นังแวมไพร์นั่นมาหยามแน่"

"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมว่าผมจะไม่ยอมให้มัทนาเป็นอะไรแน่"

"ทำไมต้องช่วยเธอนายคิดอะไรกับเธอไช่ไหม"

"เธอช่วยชีวิตเราเอาไว้นะ"

"นั่นอาจจะแค่ตบตาก็ได้ นังอสรพิษนั่นเป็นพวกนั้น"

"ถ้าพี่ไม่ช่วย ผมจะไปช่วย"เจษฐ์เดินจากไป

"นี่แกมีความรักงั้นเหรอรักแรกพบเหมือนฉันเมื่อก่อน มีความสุข สุดท้ายความรักก็ทำให้เราเจ็บปวดฉันจะไม่ยอมให้แกมีความรักเด็ดขาดเจษฐ์"จินตาพูดก่อนจะทำสายตาโหดเหี้ยม

ที่บ้านตะวัน

"เดี๊ยวฉันจะไปส่งที่บ้านเธอ"ตะวันบอกพร้อมจะเดินออกไป

"ฉันจะเอารถกลับไม่ต้องก็ได้"มัทนาปฏิเสธ

"แต่ว่า....."ก่อนที่ตะวันจะพูดอะไรมัทนาหอมแก้มของตะวันจนตะวันเขิน

"ก็ได้ ขับรถดีๆนะครับ"ตะวันยอมมัทนาสตาร์ทรถออกไป เกือบครึ่งทาง

"ว้ายยยย!!!!!!"มัทนาหักหลบรถชนต้นไม้เพราะเจออะไรบางอย่างขวางหน้ารถนั่นคือหมาแต่มันตัวใหญ่เท่าหมีมันกำลังกระโดดทำร้าย

"โอ๊ย"เลือดมัทนาไหลตรงแขนเพราะโดนข่วนแต่แผลใหญ่ ทันใดนั้นตะวันก็มาช่วยเขากัดที่ต้นคอของหมาตัวนั้น มันรีบวิ่งเข้าป่าข้างทางไป

"โอ้ไม่นะมัท"

"เอื้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"มัทนากัดฟันร้องด้วยความเจ็บปวด  เพียงดาวมา

"ฉันว่าแล้วมีกลิ่นของมันไปทั่ว มันคือจินตา ฉันตามไม่ทัน"เพียงดาวบอกพร้อมทำท่าอารมณ์เสียพร้อมหันมาถามตะวันด้วยความตกใจ

"แล้วมัทเป็นอะไร --เธอกำลังจะตายเธอโดนมันข่วน เธอไม่รอดแน่--เปลี่ยนเธอสิ กัดเธอ--มันไม่ได้ผลเธอจะตายหรือเป็นหมาป่าก็ไม่รู้--ไม่มีทางเลือกแล้วถ้าเธอเป็นหมาป่าเราต้องฆ่าเธอเพราะเธอคงไม่เป็นมิตรกับเราแน่ ถ้าเธอตาย..แต่ตอนี้ยังไม่ยังมีเวลาเปลี่ยนเธอถ้าพี่ทำไม่ได้ฉันจะทำเอง--ไม่เป็นไรพี่จะทำเอง"ตะวันและเพียงดาวถกเถียงกันอยู่มัทนาก็ร้องด้วยความเจ็บปวดตะวันแยกเขี้ยวเขากัดที่คอของมัทนามัทนายิ่งกีดร้องด้วยความเจ็บ

ทางด้านจินตาก็เจ็บสาหัสที่โดนกัดแต่เธอก็หายเพราะพ่อแม่ของเธอช่วยไว้ได้

"พี่ไปโดนอะไรมา"

"ก็ไอ้พวกแวมไพร์นั่นไง"

"ทำไมมันถึงกัดพี่ พี่ทำอะไรมัทไ

"พี่ทำในสิ่งที่ต้องทำ"เจษฐ์รีบเดินหนีเพื่อจะไปช่วยมัทนา

เขาวิ่งไป จนถึงบ้านของตะวันเขาจะเข้าไปแต่เพียงดาวขวาง

"นี่ กล้าข้ามถิ่นเลยหรือไง"

"ฉันไม่ได้มาหาเรื่องฉันช่วยมัทนาได้"

เพียงดาวจึงพาเจษฐ์เข้ามาพอตะวันเห็นจึงรีบเข้ามาจะทำร้าย

"ดาวเธอจะทำอะไร เอามันเข้ามาทำไม"

"ฉันช่วยเธอได้"

"ดูผลงานของพี่สาวเธอสิ เธอกลายเป็นแวมไพร์แล้วแต่พิษของหมาป่าทำให้เธอเป็นแบบนี้"ตะวันบอกพร้อมนั่งข้างๆมัทนาที่นอนอยู่บนโซฟา

"เราไม่มีวิธีช่วยเธอเลยทั้งทางวิทยาศาสตร์ ตำนาน ไม่มีอะไรเลย"จัทราแนะ

"พอมีวิธี ให้เธอดื่มเลือดฉันเธอจะไม่ตายแต่เธอก็จะเป็นพวกฉัน"เจษฐ์บอกวิธี

"แต่ ไม่ได้หรอก ไม่มีใครข้ามสายพันธุ์ได้ไม่เคยมีใครมันไม่เคยเกิดขึ้น"เอกภพบอกเหตุผล

"ผมยอมทำทุกวิธีเพื่อให้เธอรอด"ตะวันบอกแล้วมองหน้าเจษฐ์

"เริ่มเลย"ตะวันบอก เจษฐ์กรีดข้อมือตัวเองเลือดไหล ทุกคนในห้องออกหมดยกเว้นตะวัน ตะวันอ้าปากของเธอนิดๆเจษฐ์จึงเอาแขนที่กรีดไปตรงกับปากเธอ เลือดหยดใส่ปากเธอ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขวับ!

มัทนาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเธอเหมือนจะกลายร่างเป็นหมาป่าแต่ตัวเธอเขียวคล้ำ ตาแดง เขี้ยวยาว เธอคือพันธุ์ผสม ตะวันสวมกอดเธอ เธอกอดตะวัน เธอสามารถคืนร่างกลับเป็นมนุษย์ เธอยิ้มให้เจษฐ์ในใจของเจษฐ์เขาอยากจะกอดมัทนาบ้างแต่คงเป็นไปไม่ได้ 

"ขอบใจนายมากที่ช่วยเธอ ความจริงมนุษย์หมาป่าทุกตนก็ไม่เลวร้ายไปซะหมด"ตะวันซึ้งใจ

"ไม่เป็นไรความจริงตัวดูดอย่างนายก็ดีเหมือนกัน"มัทนายิ้มที่ทั้งสองคนเป็นมิตรกัน

"เจษฐ์ ฉันขอคุยด้วยหน่อย"มัทนาเดินนำไปเจษฐ์

"ขอบคุณที่ช่วยฉัน เราคงเป็นเพื่อนกันได้นะ ฉันอยากจะบอกแต่ไม่มีโอกาสฉันเหมือนเคยเห็นหน้าเธอมาก่อน"

"หรอ ก้แน่สิฉันตามเธอไปทุกที่ ตอนนั้นคิดว่าเธอโดนเจ้าตัวดูดนั่นหลอก"

"ขอบใจนะ"ทั้งสองยิ้มให้กัน ตะวันแอบเห็นสายตาที่เจษฐ์มองมัทนาก็รู้ว่าเจษฐ์รักมัทนาเช่นกัน เมื่อตะวันมีคู่แข่งจะทำยังไงในเมื่อมัทนาก็เหมือนจะมีใจให้เช่นกัน