SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีมั้ยครับน้อง![Yaoi]

9.1

เขียนโดย Filmmiy

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.

  12 chapter
  5 วิจารณ์
  27.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2557 20.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) SENPAI_____09

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

SENPAI:09

คำพูดของเขาทำเอาผมถึงกลับนิ่งอึ้ง ขนาดโดนยายังหื่นเลย =_=

“เฮ้ย….ปล่อยนะ….จะพาฉันไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!” ผมแหกปากร้องแปดล้านเดซิเบล เพราะตอนที่ผมนิ่งไปนั้น นาวาก็เข้ามาอุ้มผมพาดบ่าแล้ววิ่งขึ้นห้องไปแล้ววววววว

 

“นี่…นายเอากุญแจห้องฉันมาจากไหน….ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้น๊า” ผมได้แต่ดิ้นอยู่บนบ่าของคนที่ตัวใหญ่กว่า นาวาที่เดินขึ้นมาบนห้องเอากุญแจมาจากไหนก็ไม่รู้มาไขห้องผมเข้าไปจนได้ แล้วก็วางผมลงไปที่เตียง…อย่างเร่งรีบ

 

“ขอเถอะนะ…ผมทนไม่ไหวแล้ว….อื้อออออออ” ในขณะที่มึนๆเพราะเลือดตกหัวอยู่นั้นนาวาก็ขยับเข้ามาแล้วกดจูบลงที่ปากของผมทันที

(Key : End)

 

 

(Nava : Say)

ข้างในตัวของผมมันร้อนรุ่มไปหมด เพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ที่ผมกินมันเข้าไปเอง ใครจะว่าผมหน้าด้านยังไงก็ได้อ่านะ แต่ตอนนี้ผมต้องการให้พี่คีย์เป็นของผม…ของผมแค่คนเดียว มันจึงเป็นสาเหตุที่ผมจะรวบหัวรวบหางเขาในวันนี้ -..-

 

ผมผลักพี่คีย์ให้นอนลงไปที่เตียงแล้วกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง พี่คีย์พยายามดิ้น แต่ผมก็รัดตัวเขาให้แน่นด้วยแขนของผมเอง ผมตัวใหญ่กว่าเขาแน่ๆ เขาจึงไม่สามารถดิ้นไปไหนได้ ต่อให้เขาพยายามที่จะหันหน้าหนี แต่ผมก็ตามไปประกบปากอยู่ดี พี่คีย์เป็นคนแรกที่ทำให้ผมติดใจปากรูปกระจับเล็กๆแดงๆของเขา โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าทุกครั้งที่ผมจูบเขานั้นน่ะ อยากจะทำ ‘อะไรๆ’ ให้คนตัวเล็กกว่าที่สูงเพียง 173 ซึ่งเตี้ยกว่าผมถึง 12 ซม. นั้นน่ะหมดแรงบนเตียง และดูเหมือนตอนนี้ฝันผมกำลังจะเป็นจริงแล้วล่ะ J

 

“อื้อ…นะ…นาวาปล่อยฉันไปเถอะนะ…อ๊ะ…” ผมที่ตอนนี้อยากจะระบายเต็มที่นั้น สอดมือเข้าไปในเสื้อนอนลำลองสบายๆที่คนตัวเล็กนั้นจะใส่นอนแล้วสะกิดที่ยอดอกเล็กเบาๆ แล้วหน้าของผมก็เลื่อนลงไปขบเม้มที่ซอกคอหอมๆที่มีกลิ่นสบู่หอมๆนั้นอยู่อย่างเมามัน คอของพี่คีย์จึงเมไปด้วยรอยที่ผมเป็นคนทำไม่ต่ำกว่าสอบรอย  จนคนที่ผมปล่อยให้ปากเป็นอิสระนั้นก็ครางออกมา

แต่ดูเหมือนว่าเมื่อปากของพี่คีย์นั้นไม่โดนผมจูบเอาไว้แล้ว เขาจึงออกปากห้าม มือหนึ่งก็พยายามจะเอามือของผมที่ล้วงเข้าไปในเสื้อออก ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็พยายามดันผมที่คร่อมทับลงไปทั้งตัวนั้นออกเช่นกัน

 

“ไม่ปล่อย…” ผมพูดแค่นั้นแล้วก็ก้มลงไปจูบที่ปากแดงนั่นอีกหลายๆครั้ง ย้ำๆจนมันบวมเจ่อ แต่สำหรับผม ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะผมเป็นคนทำนั้นน่ะ…เยี่ยมไปเลยล่ะ

 

“ฮึก…ทำไม..ปล่อยฉันไปเถอะ..ฉันไม่ชอบแบบนี้” ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่คีย์อีกครั้ง ตอนนี้เขาน้ำตาซึม เมื่อผมผละออกมาเล็กน้อย เขาก็ใช้มือทั้งสองข้างดันให้ผมลุกออกไปทันที

 

“…ทำไมพี่ต้องคอยปฏิเสธผมอยู่ตลอด…ถ้าพี่ไม่คิดอะไร แล้วจะให้ผมจูบทำไม” ผมพูดออกไปตรงๆ ใช่!! ผมมีโอกาสแบบนี้หลายต่อหลายครั้ง ทั้งห้องตรวจของเขา ทั้งของผม ห้องน่งเล่นผมก็เคยทำ แต่ครั้งนั้นโดนเจ้าคิงมาขัดเสียก่อน…แต่ทุกๆครั้งมันจะเป็นแบบนี้ มาถึงขั้นนี้ แต่เขาจะขอให้ผมหยุดทั้งๆที่ผมกำลังจะได้กินเขาแท้ๆ มันเหมือนกับว่าเขาคิดถึงสิ่งๆหนึ่งขึ้นมา ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

 

“….” พี่คีย์ได้แต่หลบสายตา เมื่อเขาไม่ยอมพูด ผมจึงไม่ยอมหยุด เพราะอย่างที่บอก ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว อยากจะปล่อยในตัวเขาใจจะขาด!!!

 

ในเวลาไม่นานผมก็ถอดเสื้อผ้าของพี่คีย์ออกจนหมด ถึงเจ้าตัวจะยื้อยุดยังไงก็สู้แรงของผมไม่ได้อยู่ดี เมื่อกายขาวปรากฏตัวต่อหน้าผมทั้งเรือนร่าง ทำเอาผมอึ้งไม่น้อยเพราะว่าผิวที่ขาวจัดที่ไม่ได้ออกแดดที่ไหนทำให้สีผิวของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอย่างพี่คีย์นั้นขาวเนียนไปทั้งตัว  และเหมือนว่าเขาจรู้ว่าผมจ้องเขาไม่วางตัว เจ้าตัวก็หน้าแดงแถมยังตัวแดงจนขึ้นเสียชมพูไปทั่วทั้งตัวจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาพันกายแล้วเหมือนจะวิ่งหนีผมออกจากห้องไป

 

“พี่จะไปไหน….”

 

“ฮึก…ไม่เอานะนาวา….ฉันกลัว” พี่คีย์มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน แต่ผมก็เหมือนกันนั่นแหละ อยากจะกินเขาใจจะขาด แต่ผมกลัวจะเผลอทำอะไรรุนแรงกับพี่เขาไป

 

“เจ็บแป๊ปเดียว เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วครับ…นะ…” ผมดึงตัวพี่เขาให้ห่างออกจากประตูห้อง แต่ก็ไม่ได้พาไปที่เตียง เพราะผมดันนึกสนุกอยากจะแกล้งในคนตัวเล็กนี่อาย…ทั้งๆที่ตัวผมเองก็ทรมานนี่แหละ =_=

 

“นายพาฉันมาตรงนี้ทำไม….”

 

“ก็ผมอยากให้พี่เห็นหน้าตาตัวเองเวลาครางไงฮะ” คนตัวเล็กสะดุ้งจะดิ้นหนีอีก แต่คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้พี่คีย์หนีอีก ผมบังคับให้เขาหันเข้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เป็นระเบียบจึงไม่มีอะไรเกะกะแล้วให้แขนเรียวทั้งสองข้างค้ำยันตัวของเจ้าตัวเองแล้วผมก็รีบเข้าไปซ้อนด้านหลัง หยิบครีมทาผิวมาชโลมนิ้วมือแล้วก็รีบกดเข้าไปในตัวของคนตัวเล็กทันที

 

“โอ๊ยยยยยยยยย!! ฮึก เจ็บนะ…เอาออกไป…พอแล้วนาวา…ฮึก…ฉันเจ็บ…ฉันกลัว” ผมมองไปที่กระจกตรงหน้าก็เห็นพี่คีย์นั้นมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโต อาจเป็นเพราะนิ้วที่ผมสอดเข้าไปเพียงนิ้วเดียว แต่ร่างกายของพี่คีย์นั้นตอบสนองดีมาก ช่องทางคับแคบนั้นตอดรัดนิ้วของผมไม่หยุด เมื่อช่องทางนั้นตอบสนองเบาลงแล้ว ผมจึงค่อยๆสอดนิ้วเข้าออก เนื่องจากมีครีมช่วยหล่อลื่นจึงทำให้ผมขยบนิ้วเข้าออกได้ดี  แต่ความอดทนของผมตอนนี้มีน้อยกว่าปกติ ผมจึงต้องล่นเวลาลงมา

 

“นาวา…โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! ฮือออออออออออออออ…..เอาออกไป…เอาออกไปนะ” ผมช่วยเบิกทางให้พี่คีย์ได้เพียงแค่นิ้วเดียว แต่ความต้องการของผมมันทะลุแล้ว ผมจึงถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วแล้วใช้มือกดหลังบางให้ก้มลงไปค้ำโต๊ะเครื่องแป้งต่ำกว่านี้แล้วก็กดแก่นกายที่มันพองตัวขึ้นด้วยแรงอารมณ์นั้นเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็กทันที

 

“ผมขอโทษฮะพี่….แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว…อ่าาาาาาา” ครางออกมาอย่างมีความสุข เมื่อช่องทางด้านหลังของพี่คีย์นั้นร้อนและรัดผมระรัว ตัวของพี่เขาเหมือนจะหลอมละลายผมเลยล่ะ…คนอะไรเอ็กซ์เป็นบ้า!!!

 

“ฮาส์….อ่า….อ๊ะ…อ๊ะ…” ผมพยายามจูบซับที่แผ่นหลังขาวเนียนที่เหงื่อซึมขึ้นมาเพื่อให้พี่คีย์ได้ผ่อนคลาย และเมื่อเขาโอนอ่อนไปตามผม ผมเองก็เร่งเครื่องเอามือจับที่สะโพกนิ้มแล้วกระแทกตัวเข้าออกอย่างเมามันส์

 

“พี่มองตัวเองในนั้นสิ…ซี๊ดดด….อ่า….ว่าพี่เซ็กซี่ขนาดไหน” ผมใช้มือข้างหนึ่งโอบรอบเอวเล็กส่วนอีกมือหนึ่งผมก็เลื่อนขึ้นไปจับใบหน้าหวานนั้นให้เงยหน้ามองตัวเอง ทั้งๆที่สะโพกของผมเอง มันก็ทำหน้าที่ของมันไม่หยุดเช่นกัน

 

พี่คีย์เงยหน้ามองตัวเองในกระจกอยู่ๆอหน้าก็ขึ้นสีซะแดง จนพี่คีย์เองยังต้องก้มหน้าหลบเพราะไม่กล้ามองกระจก….ในกระจกนั้นมองเห็นร่างของผมที่กอดรัดตัวของพี่คีย์เอาไว้อย่างแน่นหนา ตัวของพี่คีย์เองนั้นพยายามกลั้นเสียงครางที่มันจะเล็ดลอดออกมาจนต้องเอามือขึ้นมาปิดไว้ แต่ผมเองก็ดึงมือนั้นออกให้เสียงครางนั้นออกมาได้ชัดเจน

 

“อ๊ะ…อ๊า….ฮาส์…ฮาส์…อ๊าาาาา”

 

“ซี๊ด…ครางอย่างนั้นแหละ….อ่า…อย่างกลั้นเสียง”

 

“อ๊ะ…นะ…นาวา…ระ…แรงไปแล้วนะ…นาวา…นาวา” ใบหน้าหวานนั้นสะบัดไปมา เมื่อผมกระแทกตัวเข้าออกเร็วขึ้นและแรงขึ้นอย่างเน้นๆ

 

“ครางชื่อผม..ซี๊ดดด…สิ..”

 

“นาวา….อ๊ะ…นาวา…นาวา” เมื่อคนตัวเล็กยิ่งคราง ผมก็ยิ่งได้ใจกระแทกตัวเข้าออกแรงขึ้น เพราะรู้สึกว่าใกล้จะปลดปล่อย  และผมก็เอื้อมไปขยับแก่นกายของพี่คีย์ที่มันแข็งตัวขึ้นมาเช่นกัน

 

“อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา” พี่คีย์หวีดร้องครางยาวและปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเต็วมือของผม เช่นเดียวกันกับผมที่ปล่อยก๊อกแรกเข้าไปในตัวของพี่คีย์เช่นเดียวกัน

 

O//////O

“นะ…นาวา…ทะ…ทำไม” ผมก้มลงไปจูบซับที่แก้มขาวอย่างหมั่นเขี้ยว…ในที่สุดพี่เขาก็เป็นของผม

 

“หึหึ…ก็ผมโดนยานี่นา….มันก็ตื่นตัวอีกแล้วนะสิ” พี่คีย์พูดขึ้นเสียงตะกุกตะกักทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ถอนแก่นกายออก และยังคงกอดเขาอยู่ที่หน้ากระจก  เขาคงรู้สึกได้ถึงตัวตนของผมที่มันตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้วนะสิ…หน้าแดงซะน่าจับฟัดชะมัด

 

“พอแล้วนะ…ปล่อยได้แล้ว -/////-”

 

“ใครบอก…ผมโดนยา…พี่ก็ต้องช่วยผมระบายอีกหลายๆรอบจนกว่าฤทธิ์ยาจะหมดนะสิ ”

 

“อ๊าาาา…ไม่น๊า…” ดูเหมือนว่าคืนนี้จะไม่จบแค่ 3-4 รอบแล้วสิ J….

 

……………………………………………………………………………………………………

 

(King : Say)

“โอ๊ยยยยยยยย!! เจ็บเป็นบ้า” ผมตื่นมาพร้อมกับความเจ็บปวดเมื่อยตามตัว พยายามลุกก็ลุกไม่ได้ จึงได้แต่มองไปที่รอบๆห้องและมาหยุดอยู่ที่เตียงที่ตัวเองนอนอยู่…

 

“เฮ้ยยย!!!”

 

“เสียงดังอะไรตั้งแต่เช้าวะ ไอเด็กมหาดเล็ก!!” ผมเห็นไอพี่ทศยักษ์นั่นนอนอยู่ข้างๆก็ร้องโวยวาย…

แต่แหม =_= กูเป็นราชาอยู่ดีๆ เลื่อนตำแหน่งกูลงมาเป็นมหาดเล็กซะงั้น

 

“ไอคนหื่นกาม ไอบ้าบอ ไอหอยเม่น ไอขาเก้าอี้!@#$%^&*(” ผมตั้งสติและประมวลผลได้ว่าเมื่อวานมันกระชากความบริสุทธิ์ทางทวารหนักของผมไป…ฮืออออออออออ T^T อย่างนี้ยอมไม่ได้ เสียระบบการอึหมด L

 

“นี่ ถ้าคุณยังแหกปากอยู่นะ ผมจะหาอะไรอุดปากคุณ” ไอรุ่นพี่เวรนี่มันตื่นขึ้นมาด่าผมนิดนึงแล้วมันก็ล้มตัวเองไปนอนอีกครั้ง โถ่พ่อคุณ!! คนบ้าอะไรวะ มึงตื่นนอนมึงยังหล่อเลย…ตอนเกิดนี่กินลูกเกด(?)เข้าไปรึไงห้ะ ถึงได้หล่อนักเนี่ย!!

 

“ไม่หยุดเฟ้ย เอามาดี…คิดว่าอะไรที่ใหญ่ขนาดมาอุดปากผมได้ พี่ก็เอามาอุดเลย” ผมท้ามัน เจ็บตัวเดินไม่ได้แล้วยังจะซ่าส์อีกเนอะกู =_=

 

“…ถ้าผมอุดแล้วอย่างหาว่าไม่เตือนนะ…ผมจะเอาอันใหญ่ๆที่เสียบก้นคุณเมื่อคืนนั่นแหละมาเสียบก้นคุณ!!”

 

2 Be Con.

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา