ราชินีสี่ปฐพี

          วันหนึ่งในตอนเช้า 10 โมง มาเรียจำได้ว่า วันนั้นเป็นวันประสูติของเจ้าหญิงอาร์เวนน่า ครบ 16 พรรษา หลังจากที่บำเพ็ญพระราชกุศลฉลองพระชนมายุที่ที่ประทับพระที่นั่งคิงพาราไดซ์ เสร็จสิ้นแล้ว พระราชาเอ็ดเวิร์ด ทรงจะเดินไปพักที่ห้องโถง แต่ก่อนที่จะถึงนั้น ทรงเกิดอาการเป็นลมที่หน้าห้อง เมื่อพระราชินีเอ็ดน่า ทรงเดินมาเห็นจึงอุทานแล้วพูดว่า

          "โอ้! ไม่เสด็จพี่ นี่! มหาดเล็กมาช่วยพยุงพระราชาหน่อย เร็วเข้าสิ" แล้วมหาดเล็กจึงพยุงพระราชาเอ็ดเวิร์ด ไปที่ห้องพระบรรทม แล้วพระราชินีเอ็ดน่า ทรงเรียกหมอมาตรวจพระอาการ เมื่อหมอมาถึงจึงทำการตรวจพระอาการแล้วปรากฏว่า พระอาการทรุดหนัก แล้วจึงทำการปั้มพระหทัย ขณะนั้นเหล่าดวงใจของพระราชาเอ็ดเวิร์ด ซึ่งมีพระราชินีเอ็ดน่า เจ้าชายจอห์น มาเรีย เจ้าหญิงแมรี่ เจ้าชายหลุยส์ เจ้าหญิงเจน เจ้าหญิงโรส และเจ้าหญิงอาร์เวนน่า ต่างอยู่หน้าห้องพระบรรทม เพื่อรอผลจากพระอาการ ขณะที่หมอทำการปั้มพระหทัย เพื่อยื้อพระชนม์ชีพไว้ให้ แล้วปรากฏว่า พระหทัยหยุดเต้น ลมหายพระหทัยหยุดนิ่ง พระชีพจรหยุดเต้น ทำให้หมอรู้ว่า พระราชาเอ็ดเวิร์ด ทรงเสด็จไปแล้วไม่มีวันหวนกลับ เมื่อหมอรู้เช่นนี้ จึงเคารพพระบรมศพ กับทั้งหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความอาลัย แล้วออกมาจากห้องพระบรรทม พร้อมกับหันหน้ามาหาพระราชินีเอ็ดน่า พระราชินีเอ็ดน่าจึงพูดกับหมอว่า 

          "หมอ อย่าบอกนะว่า..." แล้วหมอจึงตอบพร้อมกับเสียงที่สะอึกสะอื้นว่า

          "ใช่ ขอรับ พระราชาเอ็ดเวิร์ด ทรงเสด็จสู่สวรรคาลัยแล้ว ขอรับ" เมื่อทุกคนต่างรู้ข่าวนี้ก็ต่างร้องไห้ พระราชชนนีอเล็กซานดาร์ ที่ทรงประทับอยู่ในห้องส่วนพระองค์ ซึ่งไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ก็ได้ยินเสียงร้องไห้โฮดังมาก จึงมีความรู้สึกว่า ต้องใช่แน่ๆ พระราชาเอ็ดเวิร์ด พระราชโอรสผู้เป็นที่รักของพระองค์ ได้จากไปแล้ว ไปสู่สวรรค์ทิพยสรรค์อันโอฬาร เมื่อคิดแล้วตรงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พระราชชนนีอเล็กซานดาร์ ก็ทรงพระกันแสงสะอึกสะอื้น  แล้วทุกคนต่างก็มาเคารพพระบรมศพเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเชิญพระบรมศพเข้าสู่วังหลวง เมื่อข่าวนี้เพร่งพรายออกไปทั่วอาณาจักร ก็เกิดความสั่นคลอนไปทั่วแผ่นดิน โดยบรรยากาศทั่วไปก็มีแต่เสียงร้องไห้ ธรรมชาติทุกสิ่งล้วนเหมือนจะแสดงความโศกสลด ความวิปโยคไปพร้อมกัน อาณาจักรนี้ได้สูญเสียพระมหากษัตริย์ที่ได้ขึ้นชื่อว่า "กษัตริย์ยุคตะวันตกรุ่งเรือง" ไปอีกคราหนึ่งแล้ว แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ก็เป็นอีกก้าวหนึ่งของเส้นทางในชีวิต ว่าในอนาคตข้างหน้านั้นจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ แต่ก็พร้อม พร้อมที่จะประสบพบกับเหตุการณ์ทุกๆอย่างในแผ่นดินต่อไปไปด้วยกัน

 

                                        "จบแผ่นดินที่สอง"