ฉันรักเธอนะยัยเเวมไพร์

(บาระ พาท)ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนสาธารณะ "สนุกจัง ไม่ได้เล่นเเบบนี้มานานละ""บาระนั่งรอนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอานํ้ามาให้""ขอบคุณนะค่ะ คุณเเฟน""ไม่เป็นไรครับคุณเเฟน""ไปได้เเล้ว เดี๋ยวจะได้กลับบ้านกัน""คร้าบๆ"ผ่านไปประมาณ3นาที"ทําไมเรยังไม่มาอีกอะ อยากกลับบ้านเเล้วนะ"มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันเเล้วพูดว่า(ว่าไงจ๊ะน้องสาว อยากกลับบ้านหรอ ให้พี่ไปส่งไหม)"เเกเป็นพี่ฉันตั้งเเต่เมื่อไหร่ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเเล้วอีกอย่างนะฉันลูกคนเดียวย่ะ"(แหมน้องสาวเนี่ยต่อปากต่อคําดีนะ เเบบนี้พี่ชอบ)วัยรุ่นคนนี้เอามือมาจับเเขนของฉัน ตอนนี้ฉันทั้งหิวทั้งโมโหอากาศก็ร้อนเดี๋ยวปั๊ดกินเลือดให้หมดตัวเลยนิยิ้งหิวนํ้าอยู่ด้วย"นิอย่ามาเเตะฉันนะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"ฉันพูดพร้อมกับตั้งกาด(เเหม่น้องสาวคนสวย ยิ้งดุยิ้งสวยนะเนี้ยพี่ชอบ เฮ้ยพวกเรามาจับตัวนังนี้ไว้ดิ๊ตุบ!!"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่ง"พูดเสร็จฉันเลยปล่อยหมัดใส่เจ้าพวกนั้นไปคนนึ่ง(เอาไงดีลูกพี่นังนี้หมัดหนักเป็นบ้า)ในขณะที่ฉันกําลังจะต่อยอีกคนสายตาของฉันก็ไปเห็นเรที่กําลังวิ่งเข้ามาจังหวะที่ฉันเผลอเจ้าพวกนั้นก็ล๊อกเเขนของฉันไว้ทันที(เเหมเเรงหมดเเล้วหรอน้องสาว ทําไมถึงยิ้มเเบบนั้นละครับทั้งๆที่พวกพี่ชนะเเท้ๆ)เเกคิดไปเองหรือป่าวเพี๊ยะ!!(ใครตบหัวกูว่ะ)"กูเอง -.-"ทําไมเรถึงทําหน้าเเบบนั่นละ(ใครว่ะ อ่าวรุ่นพี่เรมีอะไรหรอครับ)"กูสิต้องถามว่าพวกมึงมีไรกับเเฟนกู"(อ่าวน้องคนนี้เเฟนพี่หรอครับ)"เออ เเฟน กู ใคร อย่า เเตะ -.-"เรเน้นเสียงให้หนักเเน่น(เเหม่พี่นี่ตาถึงมากเลยนะครับสวยขนาดนี้ เเต่เดี๋ยวพี่ก็ทิ้งไม่ใช่หรอจะหวงไว้ทําไม เเบ่งน้องๆมั่งสิครับ คนก่อนๆยังเเบ่งพวกผมเลยนิ)"สัส ทะลึ่งเเละคนนี้กูจิงจังเว้ยอย่าให้กูเห็นว่าพวกมึงมาลวนลามเเฟนกูอีกนะไม่งั้นเดี๋ยวกูให้พวกพี่ทิศมา กระ ทืบ พวก มึง ให้ จม ดิน คอย ดู"ทําไมหมอนี้เวลาโกรดเเล้วหน้ากลัวจังเเต่ฉันไม่กลัวหลอกว่าเเต่เรพูดถึงคนที่ชื่อทิศหรอจะใช่หรือป่าวนะ"บาระ เป็นอะไรป่าว มือเธอเเดงนะ""ไม่เป็นไรฉันเเค่ต่อยพวกนั้นเฉยๆ เเดงหรอ""ต่อยพวกนั้นเฉยๆหรอ??""ใช่ทําไมละ"ฝึบ!!"โธ่บาระเธอทําให้ฉันเป็นห่วงเธอเเทบบ้า"เรดึงฉันเข้าไปกอดจนเเน่น ว่าเเต่ทําไมอ้อมกอดนี้มันคุ้นๆมันอบอุ่นเเละเเฝงไปด้วยความเป็นห่วงทําไมมันคุ้นจังเลย เเต่ชั่งเหอะ"เรฉันไม่เป็นไรเรากลับบ้านกันดีกว่านะ""กลับกันเถอะ""จะว่าไปฉันต้องกลับไปรีดผ้านี้น่า ถ้ากลับไปถึงเเล้วนายเอาผ้าที่ต้องรีดมาให้ฉันด้วยนะจะได้รีดทีเดียว""ครับ อืมถึงบ้านเเล้วกินอาไรดีอะ""คาโบนาล่า/สเต็ก"พวกเราพูดออกมาพร้อมกันเเต่คนละเมนู"ไม่เอาจะกินคาโบนาล่า""เเต่วันนี้ทําให้กินไปแล้วน่าาา""ก็จะกินคาโบนาล่าอ้าา""เเต่"หมับ!!ฉันเข้าไปเกาะเเขนของเรเเล้วก็เอาหน้าถูไปมาเหมือนเด็กเเต่ตอนนี้ฤูจนเลขจะขึ้นละ"คาโบนาล่านนะ นะ นะ"ฉันมองเรตาเเป๊ว อ้อนวอนเหมือนลูกเเมวอ้อน"ก็ได้ๆ "ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรไว้ใจคนที่พึงรู้จักกันได้ไม่กี่วัน เเต่เข้ามีอะไรบางอย่างที่ทําให้รู้สึกว่าเข้าคนนี้ไม่อันตรายเเละอยู่ด้วยเเล้วรู้สึกอุ่นใจเเละปลอดภัยมาก
(เรเรน พาท)ผมกําลังเอานํ้าที่พึ่งซื้อมาให้บาระ เเต่ผมเห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกําลังรวนลามบาระอยู่เลยทิ้งนํ้าเเล้วก็วิ่งหน้าตั้งมาหาทั้งที่รู้ว่าไม่มีใครทําร้ายบาระได้ก็เถอะ เเต่ยังไงก็เป็นห่วงอยู่ดี พอเข้าไปใกล้ๆก็เห็นกลุ่มวัยรุ่นที่หน้าตาคุ้นๆนึกออกละไอพวกนี้ เเหม่ชอบมาเกาะ. เเกะเด็กผมคนก่อนๆประจําเเต่ผมไม่อะไรนะเพราะผมไม่คิดจะจึงจังอยู่เเล้วเเต่คนนี้ผมรักตั้งเเต่เด็กละ เเล้วยิ่งตอนนี้เป็นเเฟนผมเเล้วด้วยเเล้วผมเลยถือว่า เเฟนผมใครอย่าเเตะไม่งั้น die ทุกคนคงเข้าใจนะครับ