ฉันรักเธอนะยัยเเวมไพร์

"เรเรน พาท"
สัวสดีครับทุกๆคนวันนี้เป็นวันที่บาระจะมาอยู่บ้านผมครับดีใจจุงเบยจะได้อยู่กับเเฟนสองต่อสองเเล้ว ตอนนี้ก็ 10:00 น. อีกสักพักก็คงมา
ผ่านไป10นาที~~
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
"`มาเเล้วคร้าบบบ"มาเเล้วสินะ
"ไมมาช้าอะรอนานเมื้อยนะเนี้ย"มาถึงก็เทศเลยนะเเฟนคนนี้
"ขอโทดดดด"
"บาระทำไมไม่รอก่อน ชิ้งไมเนี่ย"อ่าวเเล้วไอนี้ใครวะหล่อดีนะ แต่!!น้อยกว่าผม
"เออ...เรนี้ไนท์ญาติฉันเองเข้าจะมาขออยู่กับเราสองวันนะ ได้ป่ะ"ห๊ะ ต้องสองวันโหหห หมดกันวันที่จะได้อยู่กับบาระสองต่อสอง
"ได้สิ ว่าเเต่จะนอนห้องไหนหรอบ้านฉันมีเเค่สองห้องนะ"
"ห้องฉันเองแหละไม่ต้องรบกวนนายหรอก"อ๋อ...เฮ้ยไม่ได้
"อ่อหรอเเล้วเเต่นะ"ทำไมคำพูดกับความคิดตูมันช่างต่างกันจังว่ะ
"ไนท์ป่ะเอาของขึ้นไปเก็บกัน เรฉันเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะเดี๋ยวค่อยพามาเเนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกที"ไม่ต้องก็ได้มั่งครับเพราะพวกเรารู้จักกันอยู่เเล้ว รู้จักดีด้วย
หลังจากที่บาระกับไนท์เอาขอขึ้นไปเก็บเเล้วลงมาพวกเราก็ทานข้าวเที่ยงเเล้วก็ออกไปช็อปปิ้งกันว่าแต่ทำไมวันนี้บาาระทานข้าวน้อยจังเเหะหลังจากนั้นตอน18:45 น.พวกเราก็กลับมาถึงบ้าน
18:55น.
"บาระ ไนท์ ทานข้าวกัน"
"ไม่อะไม่หิว"เฮ้ยพวกนั้นเป็นฝาแฝดกันหรือไงตอบพร้อมกันเชียว
"เรฉันไม่หิวอะนายทานเถอะนะ ฉันขึ้นข้างบนก่อนดีกว่า"
"อื้ม บาระเป็นไรป่าวทำไมหน้าดูซีดๆอะ"
"อ๋อไม่เป็นไรหรอก ไนท์ขึ้นห้องได้แล้ว"ขึ้นห้องแล้วทำไมต้องเรียกไนท์ไปด้วยอะ
"บาระจะอาบนำ้ไม่ใช่หรอเเล้วจะเรียกฉันไปทำไมอาบน้ำไปก่อนดิ"เออดีมากเพื่อนไนท์เรามีเรื่องต้องคุยกันยาววว
"เออๆ"
พอบารเดินขึ้นไปเเล้วผมก็ทานข้าวต่อจนหมดเเล้วก็เดินมาหาไนท์ที่นั่งดูหนังอยู่ที่ห้องรับเเขก
"เฮ้ยไนท์ เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนาน"
"ก็งั้นๆอะนะส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีเวลา"
"หรอทำไมว่ะ"
"เอ้าก็คนมันหล่ออะเลยมีสาวมาให็เลือกตลอดเวลา"
"โอโห เยอะวะ"
"5555+/555+"ไม่ต้องหว่งว่าทำไมพวกผมไม่กลัวบาระมาได้ยิน เพราะถ้าบาระอาบน้ำก็ชั่วโมงครึ่งอะผมกินข้าวเเค่สองนาทีก็หมดละ เเล้วพวกผมก็คุยไปเรื่อยจนผมถามเรื่องที่วันนี้บาระทานข้าวน้อยเเล้วหน้าก็ดูซีดๆ
"เออไอ้ไนท์ทำไมวันนี้บาระทานข้าวน้อยเเล้วก็หน้าดูซีดๆว่ะ"อยู่ด้วยกันนานสรรพนานเริ่มเปลี่ยน
"เออเดี๋ยวมึงก็เอานมขึ้นไปให้กูกับบาระตอน22:00 น.ดิเดี๋ยวก็รู้"
"แล้วทำไมต้องเอานมขึ้นไปให้ด้วยว่ะ"
"เอ้าไอฟายก็วันนี้เป็นวันพระจันทร์สีเลือดไง มึงก็จะได้เห็นบาระตอนเป็นเเวมไพร์ไง"
"เออ แล้วทำไมกูต้องเอานมไปให้มึงด้วยอะ"
"เอ้าไอนี่ ยังฟายยังไม่เลิกโง่อีกเอาไปเป็นข้ออ้างไง""เออวะ ใช่จิงด้วย"
"มึงเลิกโง่เเล้วใช่ป่ะ โอเคกูจะได้ไปอาบน้ำ"
"อืม อืม" ผมลืมบอกทุกคนไปใช่ไหมว่าทำไมไอไนท์อาการมันถึงไม่เหมือนบาระทั้งๆที่มันก็เป็นผีดูดเลือด คือไอไนท์อะมันก็เป็นลูกครึ่งเหมือนบาระนั่นเเหละเเต่ว่าบาระอีกครึ่งของเเวมไพร์เป็นมนุษย์เลือดที่เป็นเเวมไพณืจะทำงานเมื่อบาระสั่งเเต่มันมีวันนึงที่บาระหรือเเวมไพร์ตนอื่นขวบคุมตัวเองไม่ค่อยได้แต่สำหรับบาระจะควบคุมตัวเองไม่ได้เลยจนกว่าจะได้ดื่มเลือดส่วนไนท์อีกครึ่งของเเวมไพร์มันเป็นมนุษย์หมาป่าเพราะที่จริงตระกูลมันเป็นคนรับใช้เเต่มีรุ่นนึงคือรุ่นของพ่อกับเเม่มันที่เเต่งงสนกันมันเลยกลายเป็นญาติกับบาระพ่อของมันเป็นน้องชายของพ่อบาระนั่นเองมันเลยเป็นเเวมไพร์ส่วนเเม่มันเป็นมนุษย์หมาป่ามันเลยไม่มีอาการเพราะเลือดของมันเป็นปีศาจเหมือนกันมันเลยไม่เป็นอะไรเลย
ตอนนี้ก็สี่ทุ่มละผมเอานมอุ่นๆขึ้นไปให้บาระกับไนท์เเล้วนะ
ก็อกๆๆ
"บาระฉันเอานมอุ่นๆขึ้นมาให้ ฉันเข้าไปละนะ"
แก๊รก
"เฮ้ย!!เรอย่าเข้ามา"เฮ้ยอันนี้ไม่มีในสคริปนี้หรือว่าอันตรายจริงๆเเต่ถอยไม่ทันเเล้วอะเเต่ยังไงผมก็ไม่ถอยอยู่เเล้วละ 
"อ๊ะ"
เผล็ง!!
เสียงผมทำเเก้วเเตกอะผมตกใจมากบาระมาจากไหนก็ไม่รู้ตอนนี้มายืนอยู่ตรงหน้าผม ตอนนี้บาระน่ากลัวมากตาเป็นสีเเดงสดที่มือมีเล็บงอกออกมามันคมมากไม่ต้องถามว่าทำไม่ผมถึงรู้เพราะตอนนี้บาระบีบคอผมอยู่ตอนี้บาระยังขาดสติเเต่อีกไม่นานก็น่าจะดีขึ้นเพราะผมเห็นที่มุมปากของบาระมีเลือดอยู่ผมจึงเหลือบมองไปทั่วห้องเเล้วก็เห็นขวดเเเก้วที่ล้มอยู่เเล้วก็มีคราบเลือดอยู่ที่ก้นขวดเเล้วก็มีอีกอันนึงที่เเตกส่งสัยคงไม่พอมั้ง
"บะ บาระเธอเป็นเเวมไพร์หรอ''ที่ผมเสียงตะกุกตะกักเพราะผมตกใจมากสคงสคริปจำไม่ได้เเล้วเล่นสดเเม่งเลย ส่วนไอเพื่อนตัวดีก็นั่งมองเฉยๆมันคงสงบสติตัวเองอยู่มั้งมันก็คงต้องกินเลือดเหมือนกันมั้งเลยไม่อยากเข้ามาเพราะกลัวว่าจะฆ่าผมโดยไม่ได่ตั้งใจ
''ระ เร"สำเร็จตอนนี้บาระปล่อยมือจากผมเเล้วตาก็เริ่มเปลี่ยนสีเเล้วด้วยตอนนี้สีตาของบาระดหมือนคนพึ่งร้องไห้เลยอะเเต่เเค่ไม่มีคราบน้ำตาก็เท่านั้น
"บาระเธอกับไนท์เป็นเเวมไพร์"พอเริ่มหายตกใจก็เริ่มจำสคริปของไอไนท์ได้
"อะ อื้ม นายก็คงจะเกรียจฉันสินะ"
"ไม่หรอกฉันไม่เกรียจเธอเลยนะเพราะอะไรรู้ไหม"
"เพราะไรอะ"
"เพราะ ฉัน รัก เธอ"ผมพูดช้าๆเน้นๆ
"นายไม่เกรียจหรือกลัวฉันหรอ"
"ไม่หรอก เเละฉันสัญญาว่าจะก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะ"
"อื้มมม/เออ"ไอ้คุณไนท์ครับนั่งเอ๋อรับประทานมาต้องนานถ้าจะให่เอ๋อรับประทานต่อไปก็ไม่มีใครว่านะครับ ผมส่งสายตาพิฆาตไปหามันครับ
"เดี๋ยวนะถ้างั้นพี่ทิศก็เป็นเเวมไพร์ด้วยนะสิ"
"อืมใช่เเต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะพี่ทิศดูเเลตัวเองได้"อันนี้ไอไนท์ตอบครับ
"ก็ตามนั่นเเหละนะ''
"เอ๋ออ งั้นไปนอนเหอะพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยว"