แรงบันดาลใจ

แสงแดดอ่อนๆ ของเช้าที่สดใส ตกกระทบลงมาบนตัวของเด็กสาวคนนึงที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานด้วยความเร็วสูง สายลมพัดผ่านร่างของเด็กสาวราวกับโอบอุ้มร่างไว้ไม่ให้ตกจากจักรยาน เสียงหอบเบาๆ บ่งบอกว่าเธอเริ่มจะหมดแรงแล้ว แต่ก่อนที่เธอจะเป็นลมไปซะก่อน เธอก็ได้ถึงหน้าหมู่บ้านของเธอเป็นที่เรียบร้อย เธอรีบลงจากจักรยานและนำจักรยานของเธอไปล็อคไว้ทันที จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์หน้าหมู่บ้าน

“เฮ้อ~ นึกว่าจะไม่ทันซะละ”

เป็นเวลาเดียวกันกับที่รถเมล์สายประจำมาพอดี เธอก้าวขึ้นรถเมล์และมองหาที่นั่ง แล้วเธอก็เลือกที่จะเดินตรงไปที่นั่งเบาะคู่แถวแรก ซึ่งมีหญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ ขณะที่เธอกำลังจะถึงที่นั่งนั้น ก็มีเด็กหนุ่มที่ไหนไม่รู้มาแย่งที่นั่งไปต่อหน้าต่อตา ! เธอได้แต่ยืนอึ้ง และมองเขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าราวกับว่าอยากจะจดจำไปจนวันตาย เขาใส่หูฟัง ฟังเพลงสบายใจเฉิ้มและมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่แคร์โลก

“ไอ้บ้า ! ไม่เห็นรึไงว่ามีคนเขาจะนั่งเนี่ย !! ตาบอดรึไงฮะ !”

เธอคิดในใจอย่างแค้นเคือง มือกำราวจับแน่น และมองหน้าของเด็กหนุ่มไม่วางตา เขาใส่ชุดนักเรียน แต่การแต่งตัวยังกับมาเฟีย

“ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่า ต้องเป็นเด็กเกเรแน่ๆ !”

เธอยังบ่นในใจไม่หยุดและมองเขาต่ออย่างละเอียด เขามีผมที่ดำกริบและเป็นผมที่ยาวกว่ามาตรฐานของเด็กม.ปลาย คนอื่นๆ หน้าตาตี๊ๆ ของเขา เป็นแหล่งรวมของคิ้วที่ดำดก จมูกที่โด่ง ปากที่เป็นรูปกระจิ๊บ รูปร่างสมส่วน และผิวที่ขาวสะอาด

“ก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่หรอก !!! ชิย์ !!”

ในที่สุดเขาก็หันมาทางเธอเหมือนเพิ่งรู้สึกตัวว่า รังสีอำมหิตกำลังแพร่ซ่านมาถึงตัวเขา เมื่อตาเขาและเธอประสานกัน มันทำให้เธอปฎิเสธไม่ได้เลยว่า มันมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับความรู้สึกเล็กๆในใจของเธอ  “ทำไมใจฉันสั่นอย่างนี้นะ .. ?”

“โอ๊ย !! เธอเหมออะไรของเธอเนี่ย !!”

เขาร้องขึ้นด้วยเสียงที่ดัง จนทำให้เธอตื่นจากภวัง 

“ฮะ ! อะไรใครเหมอ !”

"เธอจะบอกว่าเธอไม่เหมองั้นสิ !" 

"ใช่สิ ! ก็ฉันไม่ได้เหมอ !"

"แล้วกระเป๋าของเธอที่อยู่บนเท้าฉันเนี่ย ! หมายความว่า เธอตั้งใจทำงั้นสิ !" 

เธอก้มลงมองที่เท้าของเขา และพบว่า กระเป๋าของเธอได้นอนแน่นิ่งอยู่บนเท้าของเขา

“อุ๊ย! ไปอยู่ตรงนั้นได้ไง ?”

"นี่เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่มั้ย !?"

"เห้ย ! ป่าวนะ ! ไม่ได้ตั้งใจ"

"ไม่ได้ตั้งใจ !? งั้นเธอก็เหมอ ! ทำไมหรอ !? ฉันหล่อโดนใจเธอมากสินะ ?"

"ไอบ้า ! หลงตัวเอง!"

เหมือนโชคเข้าข้าง รถเมล์ได้มาหยุดที่หน้าโรงเรียนของเธอทันเวลาพอดี เธอรีบก้มเก็บกระเป๋าและเดินลงบันไดพร้อมกับหันไปมองเขาอีกครั้งก่อนจะลง พร้อมกับคิดในใจ

“สมน้ำหน้า ! อยากมาแย่งที่ฉันดีนัก เป็นไงละ! ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร”

“ก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่หรอก ! จริงๆ !”

แล้วเธอก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองคิด

“วันนี้... เป็นการเริ่มต้นของวันที่...... >//< ”