รุ่นพี่จ๋า..มารักกันเถอะ

 # หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินขึ้นห้องเีรียนของตนการเรียนวันเเรกของซีไนส์นั้นเต็มไปด้วยความปั่นป่วนเเละวันอื่นๆละ ชีวิตเธอจะไม่ยิ่งปั่นป่วนมากกว่าเดิิมหรอ ตอนเลิกเรียนนักเรียนต่างเเยกย้่ายกันกลับบ้าน ซีไนส์หวังว่าจะไม่มีเรื่องอะไรเเล้ว จึงเเยกกับพลอยมุ่งหน้าสู่บ้านของตน เเต่ดันมีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ดักเธออยู่ปากซอยทางเข้าบ้าน 

          " กลับบ้านหรอน้องสาว.. ให้พี่ไปส่งไหม ? ฮ่าๆๆ " ชายที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครเอ่ยถามพร้อมกับเอามือลูบเเขนของเธอ 

          " ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ " เธอสะบัดเเขนออกเเต่ชายคนนั้นกลับจับเธอเอาไว้เเน่น 

          " พูดดีๆไม่เอา ชอบใช้ความรุนเเรงใช่ไหม ! " ชายหนุ่มจับมือเธอเเน่นต่อยลงไปกลางหน้าท้องเธอ ทำให้เธอจุกจนพูดอะไรไม่ออกในใจพลางคิดว่าเธอจะซวยทั้งวันเลยรึอย่างไร ชายหนุ่มทำท่าจะอุ้มเเต่ต้องชะงักตามเสียงของชายอีกคน 

          " ปล่อยผู้หญิงซะ ! " ทั้งซีไนส์เเละชายคนนั้นหันไปหาเจ้าของเสียงทุ้ม เเละนั่นก็คือเขา 

เเมททิว !!! 

          " น่ะ..นาย.. " ซีไนส์พูดอย่างอ่อนเเรงเเละสลบไปในที่สุด

          " เรื่องอะไรกูจะปล่อย ! อยากได้ก็มาเอาเองสิวะ !!! ฮ่า ๆๆ เห้ยจัดการ  " ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเรียกให้ลูกน้องไปจัดการเเมททิว เเต่ไม่มีใครสามารถสู้เขาได้เลย เพราะเรื่องศิลปะป้องกันตัวเขาก็ไม่เคยเเพ้ใคร ทำให้ลูกน้องสลบเหมือดอยู่ตรงหน้า 

          " หึย ! อะไรกันว้ะ ! กากชะมัด หนีก่อนละโว้ยยยย .. !! " ชายคนนั้นวิ่งหนีเเมททิราวกับเจอผีทั้งๆที่เมื่อกี้ยังท้าเขาอยู่เลย หลังจากที่ไม่มีอะไรเเล้วเขาจึงไปดูผู้หญิงที่นอนสลบอยู่ตรงหน้า

          " เธอ ยัยซื่อเอ้ย ! เมื่อเช้าก็เกือบจะโดนรถฉันชน เมื่อกลางวันก็เกือบจะมีเรื่องกับผู้หญิงพวกนั้น ตอนนี้ก็เกือบจะโดนข่มขืน ไม่ระวังตัวซะบ้างเลย !! " ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพาเธอไปนั่งตรงโต๊ะม้าหินข้าง ๆ ค่อยๆ พิจารณาหน้าตาของเธอหารู้ไม่ว่าเธอได้สติเเล้ว 

          " ไปๆมาๆ เธอก็น่ารักดีนะเนี่ย .. " เขาพูดพร้อมกับเอาผมที่ลงมาปรกหน้าเธอทัดหูเธอไว้ให้ เมื่อซีไนส์ได้ยินคำนั้น ก็ทำให้ใจเต้นไม่ปกติ ทำไมเธอถึงใจเต้นเเรงขนาดนี้นะ.. 

          " ดื้อ ซื่อ ซน ชอบทำให้ฉันห่วงอยู่เรื่อย ชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆเธอนี่.. " เขาพูดอยู่คนเดียวหวังว่าเธอจะไม่ได้ยิน เเต่ฟ้าฝนไม่เป็นใจเธอได้ยินทุกคำที่เขาพูดเรียบร้อยเเล้ว ทำไมฉันถึงต้องมาอ่อนไหวกับคนอย่างนายด้วยนะ ซีไนส์คิดต่างๆนาๆ 

          " ฉันขอโทษละกันเรื่องเมื่อเช้า.. หึย ! ฉันจะมาขอโทษยัยนี่ทำไมนะ ! " เเมททิวเองก็เริ่มสับสนกับตัวเองเช่นกัน 

          " ถ้าฉันชอบเธอเเล้วใครจะรับผิดชอบล่ะ.. " 

          " ฉันเอง.. " ซีไนส์เผลอหลุดปากพูดออกไปเธอจึงหาทางเเก้ตัวร้อยเเปดพันเก้า 

          " ห้ะ !!! " ชายหนุ่มตกใจกับคำพูดของเธอมากเเต่ได้ยินเเล้วก็คิดว่าเธอคงละเมอ 

          " ฉันเองที่เป็นคนซื้อของให้เเกพิพลอย.. " หญิงสาวยังเนียนได้โล่อีก ทำไมนะ ทำไมฉันถึงต้องมาโกหกคนอื่น ทำไมฉันต้องเเกล้งหลับ ทำไมฉันต้องใจเต้นเเรง เเล้วเขาขอโทษฉันทำไม บางทีนายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากอย่างนั้นสินะ.. ซีไนส์คิดต่างๆนาๆ ส่วนชายหนุ่มก็คิดไม่เเพ้กัน สิ่งที่เขารู้สึกตอนนี้มันคืออะไร เเละสิ่งที่ทั้งคู่รู้สึกมันคืออะไร ทำไมฉันต้องมาช่วยยัยนี่ด้วย ทั้งๆที่ฉันก็ยังสามารถเดินผ่านเธอไปได้ เเล้วทำไมฉันต้องมานั่งเฝ้าเธอ ทำไมฉันถึงต้องขอโทษเธอ 

'ทำไมนะ..' เสียงความคิดของทั้งคู่คิดเป็นเสียงเดียวกันเขาทั้งคู่เริ่มจะสับสนเเล้วสิ ..  

           หลังจากที่ซีไนส์เเกล้งหลับอยู่นานเธอก็นึกขึ้นได้ว่าต้องกลับบ้านเเล้วอยู่นานเดี๋ยวเขาสงสัยจึงทำเนียนพึ่งได้สติ เเต่พอเธอขยับตัวเท่านั้นเเหละ เธอก็รู้สึกเจ็บจุกเเปล้บๆ ที่ท้องต้องร้องอวดครางออกมา 

           " โอ้ยย .. " เสียงเรียกนั้นทำให้เเมททิวห่วงไม่ใช่น้อย 

          " เธอเป็นไงบ้างเนี่ย " 

          " ก็จุกนะสิ.. ถามได้ " ซีไนส์พูดพร้อมกับเหล่สายตาไปหาเขา 

          " ฉันถามดีนะเนี่ย " ' สายตาของเขาตอนนี้ที่ดูออนโยนกว่าตอนไหนๆ ทำไมถึงทำให้ฉันใจเต้นขนาดนี้นะ เหอะก็คงจะำพูดเเบบผู้หญิงทั่วไปนั่นเเหละ คิดมากทำไมฉันเนี่ย ! ' ซีไนส์คิด 

          " เหอะ คนอย่างนายห่วงคนเป็นด้วยรึไง ! " 

          " ฉันก็ไม่รู้ ! เเต่มาห่วงเธอคนเเรกนี่เเหละ !! " เเมททิวโมโหที่เธอพูดเเบบนั้นออกมาจึงหลุดปากพูดสิ่งที่เขากำลังคิด ทำเอาคนฟังหน้าเเดงกันเลยทีเดียว 

          " ... " เเละเเล้วสถานการณ์ก็ตกอยู่ความเงียบ เเละก็เงียบ

          " เอ่อ..ฉันกลับบ้านก่อนนะ เย็นละ " ซีไนส์ลุกขึ้นจะเดินกลับบ้านเเต่มีมือของอีกคนมาจับไว้ทำให้เธอต้องชะงัก

          " เดี๋ยว.. ฉันไปส่ง " เขาพูดพร้อมกับจูงมือเดินนำไปยังรถของตนเองการกลับบ้านครั้งนี้ทำเอาซีไนส์ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ สับสนทุกอย่าง ทำไมเขาต้องทำดีกับฉันด้วย ทำไมเขาต้องห่วงฉัน เเล้วที่เขาพูดเมื่อเย็น บอกว่าถ้าชอบฉันเเล้วใครจะรับผิดชอบ มันเรื่องจริงไหม ? สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มันคืออะไรนะ.. 

          #หลังจากที่ซีไนส์กลับบ้านเธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว จึงไปอาบน้ำชำระร่างกายหวังว่าน้ำจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดได้ เมื่ออาบน้ำเสร็จความคิดเมื่อเย็นก็ผุดขึ้นมาต่างๆนาๆ สิ่งที่เเมททิวทำกับเธอ สิ่งที่เเมททิวบอกกับเธอ สรุปเเล้วมันคืออะไร 

          ' ไปๆมาๆ เธอก็น่ารักดีนะเนี่ย .. ' 

          ดื้อ ซื่อ ซน ชอบทำให้ฉันห่วงอยู่เรื่อย ชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆเลยเธอนี่ .. '

          ' ถ้าฉันชอบเธอเเล้วใครจะรับผิดชอบล่ะ.. ' 

          ' ฉันก็ไม่รู้ ! เเต่มาห่วงเธอคนเเรกนี่เเหละ !! ' 

          #ทุกคำที่หลุดออกจากปากเขามันคืออะไรนะ .. ถ้าเขาพูดจริงขึ้นมาฉันจะทำยังไงละ .. เเต่ไม่หรอกเขาอาจจะพูดเเบบนี้กับผู้หญิงทุกคนก็ได้ หึย ! ฉันจะคิดถึงตาบ้านั่นทำไมนะ คงจะพูดจาหว่านล้อมทำเหมือนกับฉันเป็นผู้หญิงทั่วไปน่ะสิ !  พูดเเล้วก็โมโห ซีไนส์คิดจินตนาการเองทั้งหมด 

          " ฮัดชิ้ววว !!! ใครนินทาว่ะเนี่ย " ทางฝั่งเเมททิวก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันถ้าเขาชอบเธอเขาจะทำยังไงล่ะ บอกตอนนี้เลยก็ไม่ได้เพราะพึ่งรู้จักกัน ยัยนั่นก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเราด้วยสิ โอ๊ย !!! ปวดหัวโว้ยยยย สิ่งที่ทั้งคู่คิดจริงๆเเล้ว

          " ความรู้สึกนี้เรียกรักรึเปล่า ? " ทั้งคู่พูดออกมาจากความคิดหารู้ไม่ ว่าทั้งคู่ความคิดเดียวกันเเละพูดออกมาพร้อมกัน

ความรู้สึกครั้งจะเป็นอย่างไร เเล้วพรุ่งนี้เขาสองคนจะเจอหน้ากันได้อย่างไรติดตามอ่านตอนที่ 4 น้า