The Cruel Love รักต้องห้ามของนายอันตราย
เขียนโดย 
HimeSama
วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.42 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2557 12.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) Lucky Day เเละ..ศึกชิงนาย.....???
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมเดินตามพี่คลูออกมาจากโรงเเรมโดยที่ในใจอยากจะถามว่าผมจะต้องจ่ายค่าอาหารมื้อนี้อีกหรือเปล่า ผมเดินมาจนถึงรถ พี่เขาก็ขึ้นรถไปส่วนตัวผมก็ไม่อยากโดนว่าเลยรีบขึ้นตาม พี่คลูหันมามองผมหน้านิ่ง....นี่ผมผิดอะไรอีกเนี่ย??....เเต่พี่เขาก็ไม่พูดอะไรเเค่ยิ้มหน่อยๆ..หน่อยจริงๆนะ เเละหันกลับไป พี่คลูขับรถออกมาจากโรงเเรมได้ซักพัก บรรยากาศรอบข้างปกคลุมด้วยความเงียบเพราะพี่เขาไม่พูดอะไรเลยเพลงก็ไม่เปิดส่วนผมก็นั่งเงียบสุดท้ายผมก็รวบรวมความกล้า(?)เเล้วพูดถามพี่เขา
"พี่คลูจะขับรถไปไหน?"
"ไม่รู้" ช๊ะ!!ไหงตอบงี้อ่ะ
"งั้นพี่ขับกลับไปที่โรงพยาบาลเลยนะ ตอนนี้พีทจะเป็นยังไงเเล้วก็ไม่รู้"
"ไม่ " สั้นๆได้ใจความ!
"งั้นพี่จอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ!! ผมจะลง!!" ผมพูดเสียงดังตอนนี้มไม่พอใจจริงๆเเล้วนะ!
"..." พอผมพูดจบพี่เขาก็หันมามองผมเเว้บนึงเเล้วขับรถไปจอดริมทาง คืออตรงนั้นรู้สึกมันจะเป็นห้างอ่ะนะ นี่พี่เขาจะพาผมมาถือของให้รึเปล่าเนี่ย!
"ลงสิ...ไม่ต้องทำหน้าเอ๋อ ก็จะลงไม่ใช่หรอ? ลงสิ" พี่คลูหันมาพูดเเล้วทำหน้ากวนใส่ผมเหมือนท้า ใช่สิก็ที่นี่มันอยู่ห่างจากโรงพยาบาลตั้งไกลเเล้วผมเองเงินติดตัวก็ไม่มีซักบาท
"ครับ" เเต่ผมก็ตอบสั้นๆเเล้วเปิดประตูลงจากรถไป ทำไงได้คนอย่างน้ำฟ้าพูดเเล้วคำไหนคำนั้น! เเต่ยอมรับนะว่าเเอบหวังว่าพี่จะรั้งเเล้วใช้ให้ขึ้นรถเพื่อพาไปส่งโรงพยาบาล
"บรื้น.." รถเฟอรารี่คันงามที่เคยอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ได้เเล่นออกไปเเล้ว......เฮ้ย!!จะทิ้งผมไว้จริงๆหรอ!!
"อ่ะ..." ผมจะพูดรั้งพี่คลูเเต่ก็ไม่ทันรถคันงามนั่นขับลับสายตาไปเเล้ว
ละ...เเล้วนี่ผมควรจะทำยังไงเนี่ย!! ผมได้เเต่ยืนนิ่งในใจรอว่าพี่เขาจะกลับมารับเเต่......ไม่มา!!โถ่เว้ย!ใครผิดครับเนี่ย!!?? ที่รู้ๆไม่ใช่ผมอ่ะ!คิดได้เเค่นั้นคิ้วผมก็มาชิดกันจนเเทบจะผูกเป็นปม เเล้วนี่ผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย รึ่วาต้องเดินวิบากไปยันถึงโรงเเรมเลย!? ไม่เอาหรอกนะ!
"อ่ะ...อ้าว!น้องน้ำ" เสียงทุ้มค้นหูดังขึ้นข้างๆผมราวกับจะเป็นเสียงสวรรค์สำหรับผมในเวลานี้
"อ้าว พี่ธาม" ผมพูดพร้อมยิ้มเจื่อนๆพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
"มาเดินเที่ยวหรอ?" พี่ธามพูดถามผมยิ้มๆ
"อ่ะ...คงงั้นครับ" ผมก็ตอบบกลับไปตะกุกตะกัก
"เอ่อ...น้ำ พี่ต้องขอโทษเรื่องวันนั้นจริงๆนะ" พี่ธามคว้ามือผมไปไปจับเเล้วพูดขอโทษตาละห้อย......มือน่ะจริงๆไม่ต้องจับก็ได้นะ- -
"อ่ะ...ครับ ผมไม่คิดมากหรอก" ผมชักมือกลับเเล้วพูด พี่ธามเองก็ได้เเต่ยิ้มเจื่อนๆ
"งั้น....ให้พี่พาเที่ยวเป็นการไถ่โทษนะครับ" พี่ธามพูดเสียงอ้อน
"อ่า...." ผมหยุดคิดซักพัก ถ้าผมบอกพี่เขาไปตรงๆเลยจะดีมั้ยว่าตอนนี้ว้อนท์คนไปส่งมาก- -
"อ่ะ! เที่ยวฟรีกินฟรีส่งถึงบ้านเลยนะครับ" เยส! อย่างนั้นล่ะ เเล้วผมค่อยขอให้พี่เขาไปส่งผมที่โรงพยาบาล....เเต่ผมจะกลับไปหาพีทก่อนดีมั้ยอ่ะ ตอนนี้พีทมันอยู่กับไอ้บ้าที่มันทำร้ายพีทนะ
"ลำบากใจหรอ?...." พี่ธามพูดเสียงอ่อยเเล้วก้มหน้า
"เอ่อ..เปล่าครับๆ ผมขอยืมโทรศัพท์พี่หน่อยได้มั้ย??"
"อ่ะ!....ได้อยู่นะ...เเต่พี่ขอเบอร์น้ำเป็นการตอบเเทนด้วยนะ" .....- - โอเคนะจุดๆนี้ผมไม่มีทางเลือกเเล้ว
"...." ผมไม่ตอบเเค่พยักหน้าน้อยๆเเล้วรับไปโฟนที่พี่ธามส่งมาให้เเล้วรีบกดเบอร์โทรเข้าโทรศัพท์ผม อย่างว่าขนาดกระเป๋าตังค์ยังลืมนับประสาอะไรกับโทรศัพท์- -
/ฮัลโหล ใครครับ?/ เสียงของพีทที่พูดมาทางโทรศัพท์ดูสบายดี
"พีท! นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย พี่ไวด์..อ๊ะ พี่ไมนัสทำอะไรนายรึเปล่า??"
"เอ๋....ใครอ่ะไมนัส ไม่มีใครมาหาฉันทั้งนั้นเเหละ นี่ฉันเพิ่งตื่นเมื่อกี้ รอนายมาเเล้วมันง่วงเลยหลับไปอีกรอบ อ้อโจ๊กไก่ที่เอามาให้อ่ะกินเเล้วนะ" พีทพูดสบายๆตอบมา อ้าว...ไหนพี่คลูบอกว่าพี่ไมนัสไปหาพีทไง..นี่อย่าบอกว่าผมโดนหลอกนะ!
/อ้อ เเล้วนี่คิดยังไงซื้อกุหลาบช่อยักษ์มาให้เนี่ย??/ พีทพูดขำๆ กุหลาบ.....???
"อ่ะ..เเค่นี้นะ!!" ผมรีบวางสาย นี่พี่ไมนัสคงซื้อไปให้สินะ....เอาดอกไม้ไปเยี่ยมคนรักตอนเขาหลับเเล้วออกไปอย่างเท่ๆ เหอะเกือบจะหล่อละถ้าไม่ได้เคยไปกดพีทเอาซะก่อนอ่ะนะ -*-!!
"อ่ะนี่ครับพี่...อ่าเบอร์ผมสินะ นี่ครับเรียบร้อยเเล้ว" ผมว่าจบก็ยื่นไปโฟนคืนพี่เขาไป
"อืม...พี่โทรไปตอนไหนได้บ้าง" ถามเป็นมารยาทสินะ จะให้บอกตรงๆมั้ยว่าอย่าโทรมา -*-
"เอ่อ....ตามสบายครับ" ผมตอบเเล้วยิ้มเจื่อนๆ ส่วนพี่ธามน่ะหรอยิ้มหน้าบานเลยอ่ะดิ- -
"งั้นเราไปเดินเล่นกัน^ ^" ว่าจบพี่เขาก็'ถือวิสาสะ'คว้ามือผมไปจับเเล้วพาเดินไป เหอะๆ- -
พี่ธามพาผมเดินไปมาอยู่พักนึง พอผ่านร้านอะไรทีนี่ก็จะซื้อของให้ผมตลอด เอิ่ม....เฮ้อ ผมน่ะหรอปฏิเสษอย่างเดียวอะเเหละไม่อยากได้หรอก- -
"อ่า เที่ยงเเล้วเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า" เเล้วพี่เขาก็ลากผมเข้าร้านไป อ่ามื้อเที่ยงฟรี-w-!
พี่ธามพาผมเข้ามาในร้านอาหารจีนที่ถูกตกเเต่งอย่างสวยงาม เเล้วก็เหมือนเดิมพี่เขาให้ผมสั่งอาหาร
"พี่สั่งให้ผมได้มั้ยครับ..?" ผมพูดเเล้วเอียงคอน้อยๆเผื่อพี่เขาจะเมตตา-^-
"อ่ะ..ได้ครับๆ" เเล้วพี่เขาก็สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย...อ่า อิ่มเเน่
เวลาผ่านไปซักพักผมก็เริ่มจะกินต่อไม่ไหวส่วนพี่ธามเองก็เหมือนจะอิ่มเเล้วจึงเรียกพนักงานมาเพื่อจ่ายเงินค่าอาหาร
"อืม...อยากทานไอศกรีมมั้ยครับ?" พี่ธามหันมาถามผมหลังจากเดินออกจากร้านมา
"เอ....ผมก็อยากนะ" ผมก้มหน้าคิดซักพักเเล้วเงยหน้าตอบ ก็คนมันอยากกินอ่า>..<ไหนๆจะเลี้ยงก็เลี้ยงให้มันสุดๆไปเลยเเล้วกันนะ
พี่ธามพาผมเข้ามาในร้านไอศกรีม เช้าอาหารฝรั่งเศษ.....เที่ยงอาหารจีน.....ต่อด้วยไอศกรีม....โชคดีจริง- - ประมาณว่าอิ่มจังตังค์อยู่ครบ
เเต่คราวนี้ผมสั่งเองครับเเหม่!ก็เเค่ไอศกรีม- - ระหว่างที่ผมนั่งกินอยู่นั้น
"อ้าว! น้องน้ำ!บังเอิญจัง" เสียงกวนๆที่่ผมคุนหูดีดังขึ้น...พี่เเฮค
"นั่งด้วยคนน้า" ว่าจบพี่เขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆผมเเถมยังเบียดผมอีก
"เอ่อ เพื่อนน้ำหรอ?" พี่ธามถามผม
"อ่ะ ครับ^.^;;"
"ยินดีที่ได้รู้จักกูชื่อเเฮค" พี่เเฮคพูดกับพี่ธามเเต่ตาน่ะมองที่ผมส่วนมือก็ตักไอศกรีมขึ้นมา
"อา...อ้ามม" เเล้วพี่เขาก็ยื่นช้อนมาจ่อที่ปากผม
"อ้ำ" ผมกก็กินสิ เอาของกินมาจ่อนี่
"ปั้ง!!!" เสียงทุบโต๊ะดังมาจากฝั่งตรงข้าม
"o.0!!" ตกใจสิครับ คนรอบข้างเองก็คงจะเหมือนกัน
"อ่ะ โทดทีนี่น้ำชิมของพี่มั้ย" ว่าจบพี่ธามก็เอาช้อนที่ตักไปศกรีมจากเเก้วของพี่มาจ่อที่ปากผม
"อ้ำ" ผมไม่ได้กินครับ...พี่เเฮคต่างหาก
"เฮ้ย กูไม่ได้จะป้อนมึงนะ" พี่ธามพูดเสียงโหด
"อือ อ่ะน้ำกินอีกๆ" พี่เเฮคครับผมไม่ได้เป็นง่อยนะพี่ จะเเย่งกันป้อนเพื่อ??
"อ้ำ" ไม่ทันที่ผมจะกินเจ้าไอศกรีมข้างหน้าพี่ธามก็โน้มตัวมาทางผมเเล้วเเย่งไปกิน
"เชี่ยไรมึงเนี่ย! กูป้อนน้องน้ำ!" พี่เเฮคดูท่าไม่พอใจเลยโวยวายใหญ่
"ก็ กู จะ เเดก " พี่ธามพูดกับพี่เเฮคก่อนจะไปกินไอศกรีมของตัวเองต่อ
.................................................
ตัดฉ้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ555
ประกาศครับตั้งเเต่พรุ่งนี้ปผมมีเรียนพิเศษไม่รู้ว่าจะว่างมาอัพรึเปล่า....เเต่ก็จะพยายามมาอัพอย่างสม่ำเสมอนะครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
