MY LOVE ซวยฉมัดดันหลงรัก นายเย็นชา

ฉันลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ที่นี้ที่ไหนว่ะ โอ้ยยยย ปวดหัวฉมัด ทำไมมันปวดอย่างนี้ฟระ เอ๊ะมีคน

ทำแผลที่มือให้ด้วยอ่ะ ใครฟระอย่าให้รู้น่ะว่าใครจะจับหอมแก้มให้รู้แล้วรู้แรดเลย

"เอ้าตื่นแล้วหรอ"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นฉันรีบหันไปมอง เย้ยยยยยยย นั้นมันนายไฮเฟวนี้หว่า ขอถอนคำ

พูด คิดว่าฉันไม่ได้พูดคำว่าหอมแก้มล่ะกัน ชิ ด่าฉัน

แล้วมาช่วยฉันทำไมห๊า ฉันไม่มีวันคุยกับนายหรอกไอบ้าไฮเฟว

"...."ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่คุณคุยด้วยกรุณาออกจากห้องไปและปิดประตูด้วย(พูดในใจอ่ะน่ะ)

"ตกลงนี้เธอจะไม่คุยกับฉันใช่ไหม"

"...."

"นี้ อุตส่าทำข้าวต้มมาให้ แสดงว่าไม่กินใช่ไหม" ว้าววววววววว ข้าวต้มหรอกำลังหิวพอดีเลย แต่

อดทนไว้เดี๋ยวค่อยหากินเองก็ได้ชิ

"...."

"โอเคงั้นท่าหิวก็หากินเอง ฉันไม่มีเวลามาดูแลใคร"นายนั้นพูดจบก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

"จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกก"ง่ะ ท้องเริ่มประท้วงแล้วอ่ะ กลับบ้านไปหาอะไรกินดีกว่า ฉันเดินออก

จากห้องก่อนจะลงบรรไดทีละคั้น โห นี้บ้านหรือวังฟระเนี้ย ใหญ่โคตร รีบกลับบ้านดีกว่า ฉันรีบตรง

ไปที่ประตุ แต่ยังไม่ทันออกจากบ้านดันมีคนมาคว้าข้อมือฉันไว้ก่อน ใครอีกฟระเนี้ย คนหิวข้าวจะรีบ

กลับบ้านจะมาคว้าข้อมือหาพระเเสงอะไรฟระ ฉันหันไปมองคนที่คว้าข้อมือฉัน นายไฮเฟวอีกและ

"เธอจะไปไหน" นายไฮเฟวถามขึ้น สีหน้าของนายนี้ดูเคร่งเครียดมาก แล้วนายจะเครียดหาสวรรค์วิ

มานอะไรฟระ ฉันสิที่ต้องเครียด อ่าาา หิวข้าวอ่ะ

"กลับบ้าน"ฉันตอบเสียงเรียบ

"ยังกลับไม่ได้ ทำไมไม่อยากอยู่กับฉันขนาดนั้นเลย"นายไฮเฟวพูดด้วยสายตาน้อยใจก่อนจะกลับ

มาเย็นชาเหมือนเดิม แล้วแกน้อยใจเรื่อง???

"จ๊อกกกกกกกกกกกกก"บ้าเอ้ยจะมาร้องอะไรตอนนี้ฟระ ดูนายไฮเฟวสิหัสเราะใหญ่เลย  อ๊ากก

กกก  อายเว้ย อยากเอาหน้ามุดแผ่นดิน  

"หิวงั้นสิหึ ท้องร้องน่าเกลียดฉมัด ม่ะ เดี๋ยวพาไปกินข้าวต้ม"น่าเกลียดดดดดหรอออออ ท้องฉันร้อง

น่ารักที่สุดในสามโลกย่ะ 

"-///-อืม" ไหนๆก็ไหนๆ ยอมแพ้หมอนี้สักวันหนึ่งก็ได้ฟระ เพราะตอนนี้ท้องมันร้องประท้วงใหญ่

แล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

โปรดติดตามตอนต่อไป