MY LOVE ซวยฉมัดดันหลงรัก นายเย็นชา
7.0
เขียนโดย 
Jakaom
วันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.03 น.
24 ตอน
27 วิจารณ์
29.46K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
11) ผู้ชายตาสีฟ้า 50%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"งั้นฉันขอตัวกลับบ้านกับแฟนก่อนน่ะค่า"ฉันพูดออกไปพยายามไม่ให้เสียงสั่นมากที่สุด เราจะเจ็บ
ทำไมฟระ ในเมื่อเราไม่ได้ชอบนายไฮเฟว เราเจอนายนั้นไม่กี่ครั้งเองน่ะ
"จ้า"ว่าที่คู่หมั้นของไฮเฟวพูดอย่างดีใจ หึ คงไม่อยากให้พวกฉันอยู่ล่ะสิ
"ไปกันเถอะ"ฉันพูดขึ้นก่อนจะลากนายลอนดอลไปที่หน้าบ้าน
"เดี๋ยวสิดัชมิลค์ นี้มันเรื่องอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วน่ะ"นายลอนดอลถามขึ้นด้วยความอยากรู้ เอาไง
ดีว่ะ เล่ายังไงดีว่ะ
"พาฉันไปส่งบ้านก่อน เดี๋ยวเล่าให้ฟัง"ฉันหันไปพูดกับนายลอนดอล นายลอนดอลรีบเปิดประตูรถ ฉัน
รีบเข้าไปนั่งก่อนรถจะขับออกไป นายอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอลอนดอล
ฉันบอกทางไปบ้านอย่างละเอียดยิบ แล้วก็ถึงจนได้ เฮอออ เหนื่อยฉมัด ฉันเล่าเรื่องให้นาย ลอน
ดอลฟังตั้งแต่อยู่บนรถและ ขี้เกียจพูดที่บ้านมันเหนื่อย และฉันก็ง่วงมากๆเลยด้วย นอนผักซักหน่อย
ก็คงจะดี ฉันขึ้นห้องและล้มตัวลงนอน จนหลับไปในที่สุด
โดอึนนะ โคโตบา เดะโม อะระวะเซไนโคโรโบคุโออาอิ(เพลงฮิเดโกะน่ะ)
เสียงเพลงโทรศัพท์ ฉันรับก่อนจะพูดว่า
"ฮัลโล"ฉันกรอกใส่เสียงโทรศัพท์
(ดัชมิลค์ นี้ฉันมายโล่เองน่ะ)
"อืมมีไร"
(มาที่คลับ xxxหน่อยสิ)
"ไปทำไม"
(มาเถอะน่า)น้ำเสียงแกเหมือนรำคาญฉันเต็มทนเลย(ก็เออน่ะสิ'มายโล่)
"อืมๆ อีก 10 นาทีเจอกัน"พูดจบก็วานสายปั๊บเลยน่ะค่า ดีๆจริงๆเพื่อนฉัน จะไปทำอะไรที่คลับนั้นฟ
ระแต่ชั่งเถอะรีบไปหายัยนั้นดีกว่า ฉันว่าก่อนจะรีบแต่งตัว แันแต่งตัวด้วยชุดสีชมพูเป็นเกาะอก
รองเท้าส้นสูงสีดำ ปล่อยผมปิดหลังก่อนจะขับรถเบ๊นออกไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ทำไมฟระ ในเมื่อเราไม่ได้ชอบนายไฮเฟว เราเจอนายนั้นไม่กี่ครั้งเองน่ะ
"จ้า"ว่าที่คู่หมั้นของไฮเฟวพูดอย่างดีใจ หึ คงไม่อยากให้พวกฉันอยู่ล่ะสิ
"ไปกันเถอะ"ฉันพูดขึ้นก่อนจะลากนายลอนดอลไปที่หน้าบ้าน
"เดี๋ยวสิดัชมิลค์ นี้มันเรื่องอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วน่ะ"นายลอนดอลถามขึ้นด้วยความอยากรู้ เอาไง
ดีว่ะ เล่ายังไงดีว่ะ
"พาฉันไปส่งบ้านก่อน เดี๋ยวเล่าให้ฟัง"ฉันหันไปพูดกับนายลอนดอล นายลอนดอลรีบเปิดประตูรถ ฉัน
รีบเข้าไปนั่งก่อนรถจะขับออกไป นายอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอลอนดอล
ฉันบอกทางไปบ้านอย่างละเอียดยิบ แล้วก็ถึงจนได้ เฮอออ เหนื่อยฉมัด ฉันเล่าเรื่องให้นาย ลอน
ดอลฟังตั้งแต่อยู่บนรถและ ขี้เกียจพูดที่บ้านมันเหนื่อย และฉันก็ง่วงมากๆเลยด้วย นอนผักซักหน่อย
ก็คงจะดี ฉันขึ้นห้องและล้มตัวลงนอน จนหลับไปในที่สุด
โดอึนนะ โคโตบา เดะโม อะระวะเซไนโคโรโบคุโออาอิ(เพลงฮิเดโกะน่ะ)
เสียงเพลงโทรศัพท์ ฉันรับก่อนจะพูดว่า
"ฮัลโล"ฉันกรอกใส่เสียงโทรศัพท์
(ดัชมิลค์ นี้ฉันมายโล่เองน่ะ)
"อืมมีไร"
(มาที่คลับ xxxหน่อยสิ)
"ไปทำไม"
(มาเถอะน่า)น้ำเสียงแกเหมือนรำคาญฉันเต็มทนเลย(ก็เออน่ะสิ'มายโล่)
"อืมๆ อีก 10 นาทีเจอกัน"พูดจบก็วานสายปั๊บเลยน่ะค่า ดีๆจริงๆเพื่อนฉัน จะไปทำอะไรที่คลับนั้นฟ
ระแต่ชั่งเถอะรีบไปหายัยนั้นดีกว่า ฉันว่าก่อนจะรีบแต่งตัว แันแต่งตัวด้วยชุดสีชมพูเป็นเกาะอก
รองเท้าส้นสูงสีดำ ปล่อยผมปิดหลังก่อนจะขับรถเบ๊นออกไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
