แยงกี้ของผมไม่ร้ายขนาดนั้นหลอกนะ^-^

"เอ๋.....ดูสิใครมากันน้าาาคอมมอน~"ทัตสึเมะหันไปมองหน้าเเขกผู้มาเยือนพร้อมกับเเสยะยิ้มให้คอมมอนที่ไม่มีเเรงจะทำอะไรเเถมยังเลือดสีเเดงสดไหลออกมาจากช่องทางตรงนั้นของเขาไม่หยุดได้พยายามฝืนกำลังตัวเองไปมองดูคนที่ทัตสึเมะพูดถึงเเละ...ทำให้คอมมอนสะดุ้งเฮือกเเละเบิกตากว้าง

"นาย...คือ...เด้กเรียนที่ท่าทางเเละหน้าตาไม่เหมือนเด็กเรียนเเถมยังเป็นคนที่เก็บตัวเงียบไม่คุยกับใคร....คิมุระ ไรซ์....ทำไมถึง..อ๊ากกก!!!อื้อออ!!!เจ็บ!!!หยุดเดียวนี้!!!อ๊า!!!ต่อหน้าไรซ์นะ!!"คอมมอนที่กำลังพูดไม่ทันจบอยู่ๆทัตสึเมะก็กระเเทกเข้ามาที่ช่องทางอย่างเต็มเเรง

"นี่!....นายนะอย่ายืนค้างอยู่ตรงนั้นสินะนายเองก็น่าจะรู้สึกเเล้วใช่มั้ยละ....มานี้สิ...นายเองก็อยากเเล้วใช่มั้ยละไรซ์คุง"ทัตสึเมะพูดพลางกระเเทกคอมมอนไม่หยุดเเละเเรงขึ้นทำให้คอมมอนร้องด้วยความเจ็บปวด

"เเต่ฉันไม่ใช่เกย์....."ไรซ์พูด

"ถึงไม่ใช่เกย์นายก็น่าจะทำกับมอนได้นิดูสิตรงนี้มันตอกรัดฉันเเน่นเเถมหมอนี่ยังเป็นเอ็มยังไงถ้าเอาของนายใส่เข้าไปในตัวหมอนี่อีกคนหมอนี่น่าจะรู้สึกดีนิหน่าใช่มั้ยคอมมอน~"ทัตสึเมะกระเเทกเเรงๆนึงทีก่อนจะถามคอมมอน

"อ๊าก!!!อ๊า!!ทัตจัง...นี่นายจะบ้าเรอะให้ของคนอื่นเข้ามาในตัวฉันไม่ได้นะต้องเป็นนายเท่านั้นทำไมนายถึงทำเเบบนี้...นายเห็นฉันเป็นอะไรกันเเน่....ทัตจ......อ๊าาา!!"คอมมอนทำสีหน้าหวาดกลัว...กลัวทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเพราะเขาไม่อยากจะเชื่อว่าทัตสึเมะจะยอมให้คนอื่นใช้รูนี้ของเขาด้วย

     ทัตจัง..นะ..นี่นายล้อเล่นใช่มั้ย...นายบ้าไปเเล้วเรอะ!!ทำไมทำกับฉันเเบบนี้นายยังรักฉันอยู่รึป่าว..นายรักฉันเเน่หรอ....นายออยากแก้เเค้นฉันหรอ....หรือนายคิดว่าฉันล้อนายเล่นเรื่องฉันรักนาย...หรือว่า...คนที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่ใช่ตัวตนจริงๆของนาย....ทำไมทัตจังถึงยอมให้คนอื่นมาเป็นเจ้าของฉันละ...นาย....ตอบมาสิว่าทำไม

"นั้นคนรักนายเเน่หรอ....ทำไมถึงทำกับเขาอย่างงี้==....ดูสิเลือดก็ไหลเต็มไปหมดหน้าก็โทรมเเละซีดสุดๆ......!!!ทำไม....นี้นายยัดกี่อย่างเข้าไปในตัวหมอนี้กันเเน่นายบ้าไปแล้วหรอหมอนี้มันบอบบางจะตายนะ!นายเป็นบ้าไปเเล้วหรือไงวะ!หมอนี้เหมือนคนจะตายอยู่เเล้วเอาของพวกนั้นออกจากตัวหมอนี้เดี่ยวนี้เอา'ของ'นายออกด้วยเดี่ยวนี้!!!!"ไรซ์สั่งทัตสึเมะเพราะตอนนี้เขาเมามาก(เเหม่เมาเเล้วยังเป็นคนดีช่วยคอมมอนจังนะเนี่ย555)เเถมตอนนี้เขายังช่วยไปดูคอมมอนด้วยความเป็นห่วงเพราะคอมมอนความจริงเเละร่างกายบอบบางมากสาเหตุที่ทำให้ไรซ์รู้นั้นเพราะไรซ์มองคอมมอนทุกครั้งที่เจอกัน

"มึงมายุ่งไรด้วยวะอุสาจะให้3Pเเท้ๆนายน่าจะดีใจมากกว่ามาโวยวายฉันทำไมวะได้มีเซ็กส์เเบบฟรีๆเนี่ยไม่ชอบรึไงหะ!?ไอเวรนิบ้าชะมัดเเเถมทำกะคอมมอนจะทำเท่าไหร่ก็ได้ทำเเรงยังไงก็ได้ยังไงหมดนี้น่าจะรู้สึกดีอยู่เเล้วละใช่มั้ยคอมมอน"

".....ฮ่าห์....เเฮ่กๆ"คอมมอนนิ่งเงียบได้เพียงเเต่หอบหายใจเเฮ่กๆไม่ยอมตอบคำถามของคนตรงหน้า

"นายรู้สึกดีใช่มั้ย!"ทัตสึเมะกระเเทกเข้าไปเเรงๆเเละถามอีกครั้ง

"อ๊าาา!!อ๊ากก!!ดะ...ดีฉันรู้สึกดี..อึก"คอมมอนตอบด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเเละไม่เต็มใจ

"นายเลิกบังคับให้หมอนี้ได้เเล้วละหน่าทำไมต้องทำกับหมอนี้ขนาดนี้.........เฮ้ยยย!!!!"ไรซ์ยังไม่ทันได้พูดประโยคต่อว่าทัตสึเมะก็ต้องอถทานเพราะร่างของคอมมอนได้นอนเเผ่นิ่งเเละหลับตาอยู่บนเตียงนิ่งเเละเงียบ...