แยงกี้ของผมไม่ร้ายขนาดนั้นหลอกนะ^-^

ปัง!!!!!!

"โอ้ยย!!!!อะไรกะกูนักหนาวะ!ด่าอยุ่ได้ทุกวันแค่นี้ก็น่าจะทำให้พอใจเเล้วไม่ใช่หรอไอเ*ยเเม่ง!!กูไปทำไรให้อีกวะ!โอ้ย!บ้าชิบ!พอใจเเล้วไม่ได้รึไงเเค่นี้ยังไม่ดีพอใช่มั้ย!!!!"เสียงโวยวายของหนุ่มดวงตาดุดันเเข็งเเกร่งดังขึ้นทำให้ทั้งทัตสึเมะเเละคอมมอนที่ตกอยู่ในห้วงเเห่งกามารมณ์สะดุ้งเอือกเพราะพวกเขาคิดว่าน่าจะล็อกประตูไปเเล้วเเต่ดันได้ยินเสียงโวายวายของใครบางคนดังมาจากห้องนั่งเล่น

"....ใครกันวะไอบ้านี้!"ทัตสึเมะพูดเสียงเบาเเละทำท่าจะลุกขึ้นไปดูเเต่ก็ถูกคอมมอนดึงกลับมาเเละประกบปากลงกับริมฝีปากของทัตสึเมะ

"อืมม...อย่าไปนะ...ปล่อยเขาไปเถอะฟังจากเสียงเเล้ว...น่าจะเมาเเล้วละ...."

"อืมม..ฉันไม่ไปก็ได้เรามาต่อกันอื้ออ"

"อื้อออเอาอีกเยอะๆเลยนะเเรงๆเอาอีก....เเฮ่กๆ...อ๊าาาาา!....ฮ่าาอึกอืมมม...อื้อออ...อ๊าา"คอมมอนร้องขอทัตสึเมะด้วยความต้องการที่เอ้อล้นออกมาจนห้ามไม่อยู่คอมมอนตอนนี้หลุดจากสติที่เคยมีทัตสึเมะไม่เชื่อสายตาเเละความต้องการของทัตสึเมะก็มาขึ้นเลยเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวของตัวเองให้เร็วเเละเเรงขึ้นทำให้คอมมอนกลั้นเสียงครางของตัวเองไว้ไม่ได้ส่วนมือของคอมมอนนั้นได้กอดทัตสึเมะไว้เเน่น

"อึก...เเบบนี้สินะ...อ๊าาา...ชอบความรุนเเรง...อ๊ะหรือว่านาย...อ่า....เป็นMงั้นหรอคอมมอน^__^?"ทัตสึเมะกระซิบข้างหูคอมมอนเเละ'ของ'ทัตสึเมะค่อยๆขยายขึ้นเเละขยับเร็วขึ้นกว่าเก่า

"อึก...ฮาาา...อ๊าาาาอื้อออ...อะฮะอื้ออออ...ไอบ้า..อ๊าาา!!อย่าขยายขึ้นมัน...อื้ออ!!อ๊าา!ใหญ่ขึ้นอื้ออ!!อ๊าาเเรง...เเรงๆเลยนะ..อ๊าาาา!!"คอมมอนกอดทัตสึเมะเเน่นกว่าเดิมเเละเเผ่นหลังของทัตสึเมะเต็มไปด้วยรอยข่วน

"ไหนตอบฉันมาสิ..ฮาาาาอึก...นายเป็นMใช่มั้ยยยคอมมอน~"ทัตสึเมะพูดเสียงเบา

"อึก...อ๊าาา..ไอบ้า!เออใช่ฉันอึกอื้อออ!!เป็นMพอใจเเล้วยังอ๊าาา!!เพราะงั้นทำเเรงๆเลยเยอะๆเพราะฉํนชอบ!โดยเฉพาะถ้าเป็นนาย"คอมมอนตอบไปด้วยความเขินอายเเละหลบหน้าหนีก็เขาเล่นมาประจานว่าตัวเองเอ็มตอนมีเซ็กส์นิหน่า

          หน้าอายเป็นบ้าเลยเเต่ก็รุ้สึกดีนิหน่าช่วยไม่ได้ถ้ามีโซ่มีกุญเเจมือมี 'ของเล่น'เเบบนั้นก้เอามาใช้สิทัตจัง....ขอร้องละทำให้ฉันรู้สึกดีกว่านี้

"นายรอแปบนึงละ...."ว่าเเล้วทัตสึเมะก็ลุกออกไปจากตัวของคอมมอน

"อ๊ะ..."

"เอา!นี้คงจะชอบสินะ...ฉันอยากใช้นี้ทำกับนายนะ"ทัตสึเมะยื่นไวเบสเตอร์เเละโซ่ล่ามคอกุญเเจมือเเละของอย่างอื่นอีก2-3ชิ้นทำให้คอมมอนต้องใจสะดุ้งเฮือก

"fu*k you!เสียงดังอะไรกันหนักหนาวะ=*=!!!!"ดูเหมือนว่าคนภายนอกจะได้ยินเสียงดังเเละชัดเจนเเละดูจากสภาพเเล้วทั้งคอมมอนเเละทัตสึเมะต่างก็ลืมไปเลยว่ามี'เเขก'ที่ไม่ได้รับเชิญอยุ่ในห้องนั่งเล่นของตน

"ช่างมันเถอะ....ว่าเเต่..นายจะใช้ของพวกนั้นจริงหรอ"ถึงคำพูดจะเหมือนไม่ต้องการเเต่สายตาที่มองมาทางทัตสึเมะนั้นทั้งยั่วยวนเเละมีความต้องการมาก

"หึ...ปากบอกอย่างเเต่หน้าตากลับการกระทำนายบอกอีกอย่างนะ...เอาอันไหนก่อนดี...อ๊ะเอาโซ่ก่อนต่อด้วย..กุญเเจมือเเละก็....ไวเบสเตอร์เเล้วกันนะคอมมอน....ถ้าไม่ตอบถือว่าตกลงนะ"

"อึกไอบ้า....เร็วๆเข้าเถอะหน่าฉันทนไม่ไหวเเล้ว...."คอมมอนเรียกร้อง

"ได้ๆ...."ทัตสึเมะใส่โซ่ไว้ล่ามคอซึ่งก้เป็นปลอมคอดีๆนั้นเองเเละต่อด้วยกุญเเจมือ

"อื้ออ...ได้ยังงะ?"

"อืมมม....นายลองคลานมาหาฉันสิ"คอมมอนคลานท่าหมาไปตามคำสั่ง

"โอเคมั้ยอะ.."

"อืมดีมาก....มานั่งตรงนี้สิ"ทัตสึเมะชี้ไปที่ไวเบสเตอร์ที่วางไว้บนต้นขาของทัตสึเมะเอง

"....."คอมมอนมองอยู่ครู่นึงก่อนจะค่อยคลานไปเเละนั่งลงบนไวเบรเตอร์

"ขยับด้วยสิ...อ๋อหรือติดให้หนะเเป๊บนะ"ทัตสึเมะเอากระดิ่งเล็กๆไปมัดไว้กับ'ของ'คอมมอนทพำให้คอมมอนตวัสั่นเเละสะดุ้งเล็กน้อย

"อ๊ะะ..อืออ.."

"ดูสิร่าเริงใหญ่เลยดูสิๆๆ555น่ารักจังนะเอาขยับขึ้นลงได้เเล้ว"ทัตสึเมะสั่งเเละคอมมอนก็ทำตาม

"อ๊าา...อึก...อื้ออ..ฮาาาาฮ่าาอ่าา...อื้อ.."คอมมอนต้องครสงเพราะกระดิ่งนั้นมันเย็นมากเเละทำให้คอมมอนรู้สึกดีไปหมดเเเถม..คอมมอนยัง...ขยับขึ้นลงทำตามคำสั่งของทัตสึมเะทุกอย่าง

"นี่....มาตรงนี้สิห้ามเอาไวเบรเตอร์ออกนะ"ทัตสึเมะพูดเเละชี้ไปที่ตำเเหน่งที่ตังชันของตัวเองอีกครั้งนึง

"อ๊ะ..ไอบ้ามันเจ็บนะ"

"ถึงเจ็บเเต่ไม่ได้แปลว่ารุ้สึกไม่ดีนิหน่า....มาเถอะหน่าอย่าเอาออกนะถ้าเอาออกฉันจะยัดใส่ตัวของนายเเทน"

"อึก...โหดร้าย...อ๊าาาาอ่าาาา..อ๊าง...อื้ออออ"คอมมอนสุดท้ายก็เอาออกเเละมานั่งบนตัวทัตสึเมะเเทน

"ฉันเตือนนายเเล้วนะ...เอ๋หรือว่าอยากให้ฉันยัดกันน้าาา~อยากให้รุนเเรงด้วยสินะ~ได้เลย"ทัตสึเมะพุดจบก้ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรรีบคว้างไวเบรเตอร์เเละใส่เข้าไปในตัวของทัตสึเมะเเรงเเละพร้อมกับใช้'ของ'ตัวเองกระเเทกเข้าไปเเรงๆหลายที

"อ๊าาาา!!!อื้อออ!!!อ๊าาาาา!!อึก....อ๊าาาา!เจ็บบบบ!!อ๊า!!เจ็บ!!!!!!"คอมมอนร้ององกมาเสียงดังเเละทรมานมาก

"เอ๋ๆ...ไม่ชอบงั้นหรอ...อะนี้หูเเมว...ใส่เเล้วดุน่ารักดีนะหึหึ"ทัตสึเมะเห็นคอมมอนทรมานมากเท่าไหร่ดผุจะมีอารมณ์เเละสนุกมากเท่านั้นหน้าตอนนี้ของคอมมอนเหมือนคนใกล้จะตายทั้งเหมือนทั้งเจ็บเเต่ดันโดนทัตสึเมะใส่หุเเมวอีก

"อะ..ฮาาา.......ฮ๊า!!!!อ๊าาา!!!อึกก!อื้ออ!!!อ๊าาาาา!!!มันเจ็บนะ!!อ๊าาา!!!!"คอมมอนร้องครางด้วยความเจ็บปวดตอนนี้เขาเหมือนคนตายทั้งเป็นเเล้ว

"เอ๋ไม่ชอบหรอฮึก? อึกฮ๊า"ทัตสึเมะเร่งจังหวะเเรงขึ้นเรื่อยๆ

"ไม่ไหวเเลวะจออกเเล้ว...อ๊า!!!!เจ็บบ!!อ๊า!!ไม่ไหวเเล้วจะถึง...อ๊าาา!!!"คอมมอนพดจบน้ำสีขาวขุ่นก้ออกมาจากปลายเเกนกายของคอมมอนเเละทัตสึเมะก็ปล่อยตามมาทีหลัง

เพ้ลง!!!

เสียงเเก้วเเตกดังมาจากประตูห้องนอนของพวกเขาทำให้ทั้งสองหันไปมองทางประตู

"นายคือ.....คอมมอน!กับ!ทัตสึเมะเด้กที่เรียนโรงเรียนเดี่ยวกับฉันนี้!นี้พวกนาย...."