แยงกี้ของผมไม่ร้ายขนาดนั้นหลอกนะ^-^

          ยามราตรีที่มีเพียงเเสงจันทร์เท่านั้นที่ส่องเเสงสว่างในเวลา10:55น.นี้ทุกอย่างเเละทุกสถานที่เงียบงัน...ยกเว้น.....ริมเเม่น้ำเท่านั้น..

"เฮ้ย!!เเน่ใจก็เข้ามาเลยวะ ไอกระจอกเอ้ย!555เข้ามาเลยดิวะ55"เสียงท้าทายของศัตรูเด็กหนุ่มหน้าหวานได้เรียกกระตุ้นต่อมน้ำโหของเด็กหนุ่มหน้าหวานเเละเด็กหนุ่มหน้าตาดุดันได้เป็นอย่างดี ทั้งคู่หันไปมองหน้ากันก่อนจะเอาหลังชนกัน

เเม่งเล่นมาหมาหมู่เลยนิหว่าขี้โกงชะมัดเเถมยังถือท่อเหล็กอีก!เรามีเเค่2มันมีเป็น10นะเว้ย!!โอ้ยฉันไปทำอะไรให้พวกแกวะ!พวกเรายังไม่เคยเจอกันเลยนะไอบ้าพวกนี้ได้ฉันถือว่านายเป็นศัตรู

"ดูหลังฉันด้วยนะมอน"

"นายก็ด้วยดูหลังฉันด้วยนะ...1....2....3ลุย!"ทั้งสองวิ่งพุ่งตรงไปหาศัตรูที่มาเล่นหมาหมู่กับพวกเขาเขาก็เลยสนองให้

พลั้ก!โป๊ก! พลั้ก! 

     เเละผ่านไป5นาที

"อึก...โอ้ยย....เจ็บ..ขอโทษอย่าทำอะไรเราอีกเลยโอ้ย"ศัตรูได้ส่งเสียงโอดอวยเเละนอนกองกันอยู่ที่พื้นหลังจากที่โดนหนุ่มหน้าหวานกับหนุ่มดุดันอัดจนน่วม "ใครสั่งพวกแกมา!"หนุ่มหน้าหวานได้จับเสื้อหัวหน้าของพวกมันขึ้นมาเเละเอาหน้าไปใกล้

"กะ ก็มีคนติดประกาศว่าถ้าใครจัดการพวกแกได้จะให้1ล้านเยนนิ..-//-"ศัตรูของหนุ่มหน้าหวานตอบเสียงตะกุตะกักเเละหน้าเเดง

"ชิ!ใครกันมันทำอย่างงี้วะ!!==*หนอยย!!"หนุ่มหน้าหวานปล่อยมีจากคอเสื้อของศัตรูออกเเละลุกขึ้นพลางพูดกับตัวเอง

"เฮ้อก้พวกเราเล่นสร้างศัตรูไว้เยอะนิหน่า..ช่วยไม่ได้นะเฮ้อเเต่...คือ..."หนุ่มหน้าตาดุนดันพูดมาได้เเละอยู่ๆก็เงียบไป

"คืออะไรของนายวะ?"หนุ่มหน้าหวานเอียงคอมองอย่างงงๆ

  ฉันรู้ว่าฉันทำท่าเเบบนี้ไปนายก็ไม่มาชอบฉันหรอกทั้งๆที่ฉันชอบนายมาตลอดเเต่คนที่ผิดคือฉันเอง...เพราะตอนนั้นฉันปฎิเสธนายไปเเละหลังจากปฎิเสธนายฉันก็เพิ่งรุ้ว่าฉันก็ชอบนายเเต่ก็นะ...นายไปชอบคนอื่นเเล้วฉันก็ทำอะไรไม่ได้อยุ่ดีเเถมยังรักคนนั้นมากสะด้วย...เฮ้อตัดใจเท่านั้นสินะฉันเฮ้อTWTไม่น่าไปปฎิเสธเลยไม่งั้นเราคงได้สวีตหวานจนมดขึ้นกับทัตสึเมะไปเเละเเถมพวกเราอาจจะ...อะ อาจจะ..ได้มีอะไรกันไปเเล้วด้วย-/////-

"คืออีเวรนั้นอะมองนายเเบบว่า...มองเเล้วหน้าเเดงด้วยวะเเละตอนนี้นายเองก็หน้าเเดงเเต่มองพื้น...นายมีไข้หรอ?"

"ช่างหัวมันมองมองไปไม่ได้เเอ่มตูหรอกหน่า ส่วนที่ฉันหน้าเเดง..เออคือช่างมันเถอะนะเเต่ฉันไม่ได้มีไข้หรอกว่าเเต่..หวงฉันหรอก>//<"

"ก็ต้องหวงสิฉันเคยชอบนายนะเเถมเป็นเพื่อนสนิทกันอีกนะจะไม่ให้หวงได้ไงนายเนี่ยน้าเฮ้อจริงๆเลย"

"ชริ...ใช่สิฉันก้เป็นได้เเค่เป็นเเละคนที่'เคย'ชอบนิหน่า"หนุ่มหน้าหวานพูดเสียงเบาที่เขคิดว่าตัวเองยังเเทบไม่ได้ยิน

"นายว่าอะไรนะ?"หนุ่มหน้าตาดุดันถามด้วยความสงสัยเเต่ความจริงเเล้วเขาได้ยินชัดเจนใช่เขารู้ว่าหนุ่มหน้าหวานคนนี้รักเขามากเเถมเขาก็ยังรักหนุ่มหน้าหวานอยุ่เเละเขาก็เป็นห่วงเอามากๆรักมากเเต่..เขาเเค่ไม่มีกล้าบอกรักอีกครั้งเเค่นั้นเอง

"อะ...ป่าวๆไม่มีอะไรหรอก^^ไปกันเถอะกลับบ้าน"หนุ่มหน้าหวานวิ่งไปกอดเเขนของหนุ่มดุดันทำให้หนุ่มดุดันใจเต้นไม่เป็นจังหวะเเต่ก็ยังไม่ก็บอกอีกอยุ่ดี

"พวกแกเป็นเกย์หรอวะ!!!?"ศัตรูของพวกเขาตะโกนขึ้น

"หะ!!!นายจะบ้าหรอกก็เเค่เพื่อนรักที่สนิทกันมานานก็เเค่นั้นเองอยากได้นักรึไงวะ!!!"หนุ่มหน้าหวานหันหน้าไปตะโกนใส่ศัตรูเเละทำท่าจะเดินไปฆ่าจริงๆ

"ขอโทษๆๆๆ!!!ฉันไม่ได้ตั้งใจขอโทษ"

"หึก็ดี!ฉันกลับหละเเละอย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะไอพวกหมาหมู่บ้า!"หนุ่มหน้าหวานตะโกนด่าเเต่หน้ากับเเดงระเรื่อ

"นายไม่สบายรึป่าววันนี้ไปบ้านฉันนะเดี่ยวฉันจะช่วยดูเเลให้เองนะ^^"หนุ่มดุดันหันไปพูดกับหนุ่มหน้าหวานที่อยู่ๆก็กำลังปีนขึ้นไปขี่หลังของเขา

"อ๊ะ....อืม"หนุ่มหน้าหวานตอบพร้อมกับเอาหน้าสบที่เเผ่นหลังเเข็งเเกร่งของอีกฝ่าย

  ฉันชอบนายนะ..ชอบนายรู้ตัวสักทีสิ!ฉันชอบนายเมื่อไหร่จะสื่อถึงสะที!เมื่อไหร่นายจะกลับมาชอบฉันอีกครั้งเเละ...เมื่อไหร่นายจะมอบความอบอุ่นให้แกฉันบ้าง....ฉันชอบเเผ่นหลังของนายนะมันอบอุ่นมากเลยละขอบคุณนะวันนี้ฉันขอไปบอกรักที่บ้านนายเเล้วกันนะ^^ทัตสึจัง

"ฉัน.......นายนะ"เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดก่อนจะหลับไปบนเเผ่นหลังของหนุ่มดุดันโดยที่ไม่รุ้เลยว่าหนุ่มดุดันกำลังยิ้มอย่างมีความสุขขนาดไหน

"อืม....ฉันก็เหมือนกันนะ"หนุ่มดุดันยิ้มกว้างขึ้นเเละเเบกหนุ่มน้อยหน้าหวานบนหลังกลับไปที่ห้องพักเขา

ณ โรงเเรมoufu ห้องพักหมายเลข666ชั้นที่6

"นี่ๆมอนๆถึงบ้านฉันเเล้วนะตื่มากินข้าวก่อนนะข้าวเย็นนายยังไม่ได้กินเลยนิ^^"หนุ่มหน้าดุดันมองเพื่อนตัวเองเเละเขย่เพื่อปลุกให้ตื่นจากภวังเพราะตลอดทางหนุ่มหนาวได้ละเมอพูดเเต่คำว่า...ทัตจังฉันรักนายนะรักมากนะเเถมเจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องด้วย

"อืมมม~ฮ้าววทัตสึจังฉันง่วงงะไม่กินนะ ครอฟฟี้"หนุ่มหน้าหวานลุกขึ้นมาขยี้ตาเเละล้มตัวลงหลับต่อ

"นี้!!!!ถ้าไม่ตื่นจะจับแก้ผ้าเเละเปิดน้ำลาดนะตื่นเดี่ยวนี้!!"หนุ่มดุดันพูดพลางเริ่มปลดกระดุมอีกฝ่าย

"อ๊ากก!!!ฉันตื่นเเล้วหยุดเลยนะไอบ้าา!!ว๊ากกก!!!"หนุ่มหน้าหวานหน้าเเดงไปยันใบหูเลย

"หึ...ตื่นได้สักทีนะ5555เเหม่กลัวฉันแก้ผ้านายหรอหะ55"

"ป่าวหรอก....อยากให้แก้ผ้าอาบน้ำให้ฉันด้วยซ้ำ..."หนุ่มหน้าหวานพูดเสียงเบาเเต่หูหนุ่มดุดันดีเกินไปได้ยินหมดทุกคำพูดของหนุ่มหน้าหวาน

"หึ......ฉัน...."

"หืมม?"

"ฉันชอบนายอยู่นะ ....นายจะคบกับฉันได้มั้ยฉันรักนายนะรักมาก...รักมากนะ...."หนุ่มดุดันพูดเสียงเบามาก

"หะ!?พูอะไรของแกวะทัตจังฉันฟังไม่รุ้เรื่องสักคำ"

"เออ...."

"เอาเป็นว่าฉันมีเรื่องจะบอก...."

"อะไรหรอ?"

"ฉัน-ชอบ-นาย!!!"

"ฉันก็ชอบนายนะ....คบกันนะรักมาก...ฉันยังรักนายอยุ่เพราะงั้น!!....คบกับฉันนะ!!"ต่างฝ่ายต่างหน้าเเดงเเละพูดความในใจออกมาเเละกอดกันเเละที่ทัตสึเมะพูดอย่างงี้ทำให้คอมมอนหน้าเเดงเเละร้องไห้ออก

"นายชอบฉันจริงๆสินะ..ฮืออ...ฉันนึกว่านายไปชอบคนที่นายชอบพูดถึงบ่อยๆเเล้วสะอีก..ฮือออ...ที่นายบอกว่าให้ฉันคบกับนายหนะฉันตกลงนะฮือออ....รักนะรักนายมากนะ ฮือ"คอมมอนร้องไห้เสียงดังมากเลยทำให้ทัตสึเมะอดไม่ได้ที่จะปลอบประโลมด้วยการกอดอีกฝ่ายไว้เเน่นเเละช่วยปาดน้ำตาเเละเลียน้ำตาให้อีกฝ่ายทำให้อีกฝ่ายเอาเเต่ร้องไห้สะอื้นเเละพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร้องไห้

"นายไม่เป็นไรนะหยุดร้องไห้เเล้วกินข้าวเถอะนะ^^ฉันเป็นหวง"

"อ๊ะ...อืมกินข้าวกันนะ...เเต่....หลังจากกินข้าวเเเล้วนายอย่าลิมกิน'ของหวานละ'....-/////-ห้ามลืมนะ"

"'ของหวาน'?อะไรหรออยากกินอะไรมั้ยละเดี่ยวทำให้ฉันไม่ได้ทำอะไรไว้เลย"ทัตสึเมะไม่เข้าใจความหมายของคอมมอน

"ไอบ้าา.....'ของหวาน'ที่ว่าคือฉันต่างหากเล่า..-///////-ฉันไม่พูดอีกครั้งเเล้วนะ"คอมมอนหน้าเเดงเเละก้มหน้าก้มลงมองอาหารเเละตักเข้าปาก

"นะ...นายว่าอะไรนะ....0////0"ทัตสึเมะไม่เชื่อหูตัวเอง

"กะ...ก็น่าจะได้ยินชัดเเล้วนิไอบ้า!-/////-"

"นาย...เป็นเเบบนี้กับทุกคนที่คบด้วยเลยหรอ..."

"ไอบ้า!!เพราะเป็นนายต่างหากหละ!!ใครจะไปยอมให้ทุกคนเล่านายคนเเรก!!เท่านั้น"

"ฉันดีใจนะ^/////^"

"ไอบ้ากินข้าวได้เเล้ว!"

"ครับๆ55นายนี้มันน่ารักชะมัด"