นินจา ปะทะ ซอมบี้

ย๊าา
เสียงฉันกับพ่อกำลังเร่งพลังสร้างกำเเพงกั้นซอมบี้เเต่ทำไมนายแคนมันไม่มาช่วยกันนะ
"นี่นายเเคนมาช่วยกันหน่อยสิมั่วเหม่ออะไรอยู่เนี่ย"
"ฉะ..ฉัน"
หนอย.หมอนี่น่าหมั่นใส้ชะมัดลย
"พ่อคะฝากกั้นกำเเพงไว้หน่อยนะ"
ตึกๆๆๆฉันต้องไปสั่งสอนนายหน่อยแร้ว
โป๊กก
"โอ๊ย..เทอจะเเขกหัวฉันทำไมเนี่ย"
"นี่น่ะเหรอลูกผุ้ชาย.มัวเเต่จมปักกับอดีต"
"เอ๋.ฉันผิดหรอ?"
ดูๆๆมันพูด.กวนทีนชะมัดยาด
"นายไปคิดดูละกัน!"
พูดพร้อมวิ่งหนี.เชอะ.ผู้ชายอะไรอ่อนเเอชะมัด
โคร๊กกกก
นั่นมัน!!ซอมบี้ตัวเบ้งเลยนี้.รูปร่างสูงกว่าเพื่อนเเถมมีปีกด้วย
"วิชานินจา..ลูกไฟสิบทิศ"
เสียงนี้มัน..เเน่นอนว่าไม่ใช่เสียงฉันและเสียงพ่อฉันแน่นอน..เหรอว่า
"ขอบคุนนะเบอรี่.คำูดของเทอทำให้ฉันตาสว่างจนได้>_^"
น้ามตาจะไหล..นี่เหรอนายแคน.ปื้มค่ะปื้ม(เเต่ยังไม่ถึงขั้นชอบนะ)
โคร๊ก
"ตายยากจิงเเฮะไอ้ผีอัปลัก"
โคร๊ก
"วิชานินจาขั้นสูงสุด!"
"อย่าใช้มันนะเเคน!!"
ไม่ใช่ว่าฉันเพราะเป็นห่วงนะแต่เวลาเเคนใช้วิชานี้ทีไรเขาจะสลบเเละรบกวนฉันมาทำเเผลให้เสมอๆ(ไม่ยอมรับตัวเองว่าเป็นเขา)
"ไฟอัสนี!"
ตูม!
ซอมบี้ตายเรียบแต่เเคนดันสลบไปเเง๊วว
"เเคน!!"
.
.
ติดตามตอนต่อไปนะครับ>_^