ปัญหาหัวใจของยัยฝาแฝด

เวลาทำให้คนเราเปรี่ยนไป

ความรู้สึกก็จะเปรี่ยนตาม

เมื่อเราสองคนห่างกันไป

พวกเราก็เหมือนคนไม่รู้จักกัน

 

          (ติ้ง!.. ติ่ง!... เสียงออดพักกลางวัน) ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างสิ่งที่เห็นก็เป็นเพียงสนามหญ้าที่ไม่มีใคร ท่าเหมือนทุกวันฉันจะเมินหน้าหนีสนามพวกนั้นแล้วเข้าไปหาพวกเพื่อนผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่วันนี้ไม่ใช้ สนามที่ไม่คนไม่มีใครมันช่างสงบเงียบและว่างเปล่า ทำให้จิตใจฉันสงบได้มากมายเหลือเกิน..

  "ไอริสหน้าเธอไปโดนอะไร?" เสียงดังมาจากโต๊ะข้างๆ อดัมนั่งอยู่ จ้องมาที่แกัมของฉัน ฉันหันกับไปมองหน้าหมอนั้นแล้วจ้องหน้า

  "นายคิดว่านี้รอยอะไร?" ฉันตอบกับด้วยคำถาม

  "(รอยตีน)" คำตอบของหมอนี้ทำฉันโมโห

  "อยากโดนตีนยัดปากไหม้ละ!!?"

  "อ่ะ! สองคนนี้ทเลาะกันอีกแล้วหรอ?" เสียงดันมาจากโต๊ะด่านหน้าฉัน ดินหันมายิ้มให้กับเราสองคน

  "เหมือนคู่รักทะเลาะกันเลยนะ" อีกเสียงก็ดังมาอีก มาคัสเอามือมารูปหัวฉัน "ใจเย็นซิ ไอริสพวกเราก็แค่ล้อเล่น" มาคัสพูดไกล้ๆหูฉัน

  "ฉันเล่นอยู่หรือไง? มาคัสเอามือนายออกไปได้แล้ว.." ฉันปัดมือของหมอนั้นออก แล้วเดินออกจากห้อง

  "นั้นเธอจะไปไหน?" เสียงดังมาจากในห้องเป็นคนในกลุ่มฉัน

  "ไปกินข้าว หรือ จะไม่กิน" ฉันเดินนำออกไป

  "เข้าใจแล้วครับ หัวหน้าคนสวย" โอมเดินตามออกมา พร้อมกับโซ่

  "ให้มันได้แบบนี้ซิ.. ไอริสต้องเจ็บตัวเพราะฉัน.." อดัมบ่นพึมพำ คงไม่คิดซินะว่าฉันหูดี พวกที่เหลือก็เดินตามออกมา

          [โรงอาหาร]
    ฉันมองนั่งมองข้าวกลางวันแบบตาไม่กระพริบ ข้าววันนี้เป็นอุด้งเนื้อทำไมกันนะ ฉันชอบมากก็จริงแต่เจอเรื่องเมื่อเช้าทำเอาหมดอารม

  "ไม่กินหรอ?" เอ็มพูดทำให้ฉันถอนหายใจ "หรือจะให้ป้อน"

  "บ้านนาย.. ฉันโดนตบไม่ได้แขนหักกินเองได้" ฉันตกน้ำซุบเข้าปาก

  "นี้พวกเรา ดูนั้น.." เสียงโซ่พูดขึ้นมาพร้อมกับชี้ไปทางกลุ่มเด็กนักเรียนม.ห้าที่เดินอยู่ ลูกหวายเดินนำพวกสมุนของเดินเข้ามา "เอาไงดิ?"

  "ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยพวกนั้นไป" ฉันพูดแบบไม่สนใจแล้วกินต่อ

  "ไม่คิดเอาคือหน่อยหรือไง?" อดัมหันมาถามฉัน ฉันยิ้มกับไปให้

  "อ๋อ.. นี้นายอยากให้ฉันทำเหมือนเมื่อก่อนซินะ" ฉันถามอดัม หมอนั้นไม่ตอบ แต่ทำให้คนอื่นหน้าซีตเป็นไก่ต้ม

  "ดะ! เดียว! ไอริสใจเย็นซิเดียวเราไปคุยกับพวกนั้นดีดีก็ได้" ดินพูด

  "นั้นดินะ ไอบ้าอดัมแกนี้พูดอะไรไม่คิดเลย" โอมเดินไปตบหัวอดัม แต่อดัมก็ไม่พูดอะไร มองหน้าฉันนิ่งๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อ

  "เดียวฉันจะเอาคืน.." ฉันพูดขึ้นทำให้พวกนี้มองฉันเป็นตาเดียว

  "ไอริส ไม่ต้องทำรุนแรงกันก็ได้เดียวฉันกับพวกเราจัดการเอง" 

  "ไม่ละ เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะพวกนาย อีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรรุนแรงอยู่แล้ว" ฉันพูดยิ้มๆ มีวิธีอื่นเยาะแยกที่จำแก้แค้นพวกเด็กโง้

        (ปึง! เสียงถังน้ำถูกวางลงตรงหน้าฉัน น้ำสีดำเทาที่ผึ้งถูพื้นมาหมาดๆ ทำให้ฉันยิ้มออกมาไม่หยุด แต่ก็ยังขาดอะไรบางอย่างไป)

  "ไอริส.. หาไอนี้อยู่ใช้มะ" โซ่วิ่งขึ้นมาบนตึก พร้อมขวดน้ำสีน้ำตาล

  "อะไร?" อดัมถามฉัน ฉันเปิดฝาขวดออกมาก็พบกับกลิ่นที่ทำให้เหม็นชวนอวก

  "ถูกใจไหม้ละ ฉันเอามาจากพานโรงเลยนะ" โซ่พูด

  "เกินความคาดหมายเลย" พูดจบฉันทีน้ำหมักผสมกับน้ำถูพื้น อดัมมองฉันตาไม่กระพริบ แต่ฉันก็ไม่พูดอะไรกับมันทั้งนั้น "มากันแล้ว" คำพูดของฉันทำให้ อดัม และ โซ่ หันไปมองตามที่ฉันชี้พวกลูกหวานกำลังเดินมาทางนี้เพราะการเรียก ลูกหวานเดินมาใต้จุดที่ฉันยืนอยู่บนชั้นสามพอดี

  "เธอจะทำอะไร.." อดัมถามฉันหน้านิ่ง ครั้งนี้ฉันยิ้มให้มันเท่านั้น (ซ่า!! ฉันเทน้ำทั้งหมดลงไปด่านล่างตรงพอดีกับลูกหวานเดินมา ทำให้ยัยนั้นเปรี่ยกเป็นลูกหมาตกน้ำ)

  "กรี๊ด!!! ใครกันเนีย" ยัยลูกหวานร้องตระโกนโวยวายอยู่ข้างล่าง ฉันรีบถอยออกมาห่างจากระเบียงแล้วรากเจ้าสองคนนั้นที่ยืนอ๋อ ออกมาด้วย "ใครกัน ใครทำกับฉันแบบนี้! กรี๊ด!!!" เสียงของยัยนี้ทำฉันขำ

  "ไปกันได้แล้ว.. แค่นี้ฉันก็ซะใจพอละ" ฉันเดินลงไปที่ชั้นสองซึ้งยัยลูกหวานกำลังวิ่งขึ้นมากลิ่นปุ๋ยหมักโซยมาแต่ไกร ยัยพวกนั้นวิ่งผ่านฉันไป.. แต่พวกเธอก็หยุดกึกหันกับมามองฉันที่ยิ้มแสยะ อย่างสระใจ เดินผ่านลงไป

  "นี้เธอไม่เล่นแรงไปหน่อยหรอ?" อดัมที่เดินตามหลังมาพูด

  "ไม่หรอก.. แค่เลาะเทอะเท่านั้นยังไงก็ล้างออกได้ ดีกว่าให้ฉันสร้างรอยแผลให้พวกเด็กโง้ หรือ นายว่าไม่จริง?" ฉันถามกับ อดัมไม่พูดอะไร พวกเรากับไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่นั่งกันประจำ อย่างไม่มีอะไรทำ ใช้ไม่มีอะไรทำเพราะฉันขี้เกรียจจะทำอะไรแล้ว.. ตอนนี้ (มีเสียงนักเรียนรอบข้างร้องเอะอะ พูดอะไรฝังไม่ได้ศัพ) ที่มาของเสียงก็กำลังเดินมาแต่ไกร

  "ไอริส.. ประธานเดินมาแล้วน่ะ" ฉันลืมตาขึ้นมาข้างนึงมอง คนกลุ่มสี่ห้าคน ที่ประกอบไปด้วยประธานนักเรียน รองประธาน ลูกน้องอีกสามคนเดินตามกันมา..

  "ฉันต้องบอกพวกนายทุกคนไหม้ว่ามาเรื่องอะไร?" ไอรินพูดกับพวกผู้ชายที่ยืนกั้นเป็นกำแพงอยู่ด่านหน้า

  "ต้อง! มีเรื่องอะไร?" มาคัสถามอย่างไม่สบอารมนัก

  "นายมาคัส พวกเราจะมาถามอะไรกับหัวหน้าพวกนายเท่านั้นละ ถามไปถามมา อาจจะต้องไปพบอาจารย์ก็ได้นะ" เสียงดังมาจากด่านหลังไอริส มายะรองประธานคนสวยพูดออกมา "หรือไม่จะพาตัวไปเลยก็ได้"

  "มายะ หยุดยั่วได้แล้ว!" ไอรินพูดพร้อมกับมองผ่านพวกผู้ชายมาที่ฉัน

  "พวกนาย หยุดยืนเป็นกำแพงได้แล้ว.. พวกเธอคงไม่มาหาเรื่องฉันโดยไม่มีหลักฐานหลอกใช้ไหม้?" ฉันถามกับไป

  "ฉันแค่จะมาถาม ไม่ได้มาหาเรื่อง" ไอรินพูด พวกผู้ชายทุกคนถอยออกไปด่านข้างปล่อยให้ไอรินเข้ามา แค่คนเดียว..

  "แล้วมีอะไรละ?" ฉันถามเธอนั่งนิ่ง

  "พวกลูกหวาน โดนน้ำปุ๋ยสาดใส่ใช้ฝีมือเธอไหม้?" ไอรินถาม

  "เด็กพวกนั้นหรอ เธอคิดว่ายังไงละ?" ฉันถามกับยิ้มๆ

  "ป่าว.. ฉันไม่ได้คิด แค่มาถามให้แน่ใจว่าเธอทำหรือป่าว?"

  "ท่าฉันทำละ เธอจะทำอะไรได้?" ฉันถามยิ้มให้เธออย่างพอใจ แต่เธอไม่พูดอะไร มองฉันด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่แสดงถึงความรู้สึก

  "ป่าวฉันไม่ทำอะไรเธอแน่ ฉันอยากถามอีกเรื่องนึง เรื่องที่พวกเธอไปหาเรื่องเด็กโรงเรียนอื่นนะเรื่องจริงไหม้?" คำถามนี้.. ทำให้ฉันมองไอรินอย่างไม่พอใจ

  "ข่าวคงผิดแล้วละ พวกฉันไม่ได้ทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นนานมากละ อีกอย่างข่าวจริงๆนะ คือมีเด็กโรงเรียนเราไปหาเรื่องโรงเรียนอื่น แต่ไม่ใช้พวกฉัน ท่าจะกร่าวหากันก็ไม่หาหลักฐานมาให้ฉันดูก่อน.." ฉันรุคขึ้นเดินผละไปทางอื่น พวกอดัมเดินตามกันมา ไม่หันมาคุยกับไอริน

  "ไอริสเรื่องข่าวนั้นนะ.." โอมพูดขึ้นมา

  "ไม่ใช้พวกเราก็ไม่หน้าจะมีพวกอื่นทำ นั้นละนะ.." ดินพูดขึ้นมา

  "แต่ครั้งนี้ ไม่ใช้พวกเราแสดงว่ามีกลุ่มอื่น อยู่ในโรงเรียนนี้" อดัมพูด

  "นี้ไอริส เธอจะเอาไง?" มาคัสพูดถามฉัน ฉันก็กำลังคิดเรื่องนี้อยู่

  "ไม่รู้เวย.. พวกสภานักเรียนดันคิดว่าเป็นฝีมือเราซะหนี้! ไอพวกไหนมันใส่ไฟเราก็ไม่รู้ แถมไปตีกับโรงเรียนอื่นแล้วเอาชื่อเราไปอ้าง"

  "เพราะเธอเปรี่ยนไปนั้นละ พวกนักเรียนเลยไม่ยำเกรง" โซ่พูด

  "น่าลำคาร! เดียวฉันจะจัดการมันให้หมด พวกเด็กดื้อ.." ฉันพูดขึ้นมา หันหน้าไปหาพวก เพื่อนฉัน "วันนี้ พวกนายกับบ้านซะ ห้ามออกมาเด็ดขาด อดัมนายไปกับฉัน ฉันต้องรู้ให้ได้ใครมันใส่ไฟฉัน!"

             [หลังเลิกเรียน]
      ทุกคนในกลุ่มกับบ้านไปกันหมดแล้ว ตอนนี้ในโรงเรียนเงียบกริบ ตอนนี้ก็เป็นเวลาห้าโมงแล้ว นักเรียนส่วนใหญ่จึงไม่อยู่ในโรงเรีนน

  "ไอริส เธอจะไปไหน?" อดัมถามฉัน ที่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์อยู่

  "ไปหาไม้.." ฉันพูดออกมาซั่นๆ ฝังเข้าใจอดัมสตาดเครื่องยนและขับออกไปโดยไม่พูดอะไร ฉันมองตรงไปทางถนนด่านหน้า.. 'ไม้คือ นักเรียนโรงเรียนโยไค เรียกได้ว่าญาตดีของฉันอยู่ และไม้ยังเป็นหัวหน้าแก้งในโรงเรียนโยไคอีกด้วย'

รถมอเตอร์โซค์ของอดัมแล่นเข้ามาในประตูโรงเรียน มีนักเรียนชายสองสามคนยืนคุมอยู่หน้าประตู อดัมขับรถเข้าไปจอดอยู่หน้าโรงยิมโรงเรียน มีนักเรียนชายเกือบสิบคนเดินออกมาตอนรับ

  "เธอมาทำไมที่นี้?" เสียงคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา ฉันเดินลงมาจากรถ มองไปยังกลุ่มคนที่พากันเดินออกมา มีแต่พวกหน้าใหม่ๆ

  "ฉันมาหาไม้ หมอนั้นอยู่ไหม้?" ฉันถามนิ้งๆ

  "ตอนนี้ไม้ ไม่อยากคุยกับใครกับไปซะ!!" คนเดิมพูดกับมา

  "พวกนายใจเย็นหน่อยได้ ไหม้ไปบอไม้ว่า อดัมมาหามีเรื่องจะคุยด้วย" อดัมเดินลงมาจากรถยืนอยู่ข้างหลังฉัน เจ้าเด็กใหม่คนนี้ก็ยังอยู่ที่เดิม

  "พวกบ้า!!! ทำอะไรกันว่ะ!!" เสียงตระโกนดังออกมาจากด่านหลังในโรงยิม และเจ้าของเสียงฉันก็เดินออกมา จากกลุ่มคนที่ยืนอยู่ คนที่มาใหม่เดินออกมาจากกลุ่มคน พร้อมพลักคนที่พูดกับฉันออกไป

  "ไอริสนี้หว่า!!" เมื่อเห็นหน้าฉันคนคนนั้นก็พูดชื่อฉันออกมาพร้อมเข้ามาสวมกอด "ไม่เจอกันเป็นเดือนเลยคิดถึงวะ.."

  "พอเลย มิค!" ฉันพูดขึ้นมาพร้อมพลักอกมิคให้มันออกไป

  "โท่!! ไม่เจอกันตั่งนานนิดหน่อยเอง.." มิคพูดยิ้มกลิ่มมาที่ฉัน

  "พอๆ.. ไม้อยู่ไหม้?" ฉันถามมิคที่ยังยืนยิ้มอยู่

  "อยู่ดิ มันอยู่ข้างในมะเดียวพาไปหา.." มิคพาเดินผ่านกลุ่มคนที่ยืนขวางอยู่ "พวกมึงยืนทำบ้าอะไรวะ ไม่มีอะไรทำหรือไงวะ!!" มิคตระโกน

  "แต่ว่า.. คุณมิคนี้ชุดนักเรียนโรงเรียน ฮิเมะมิยะ นะครับ"

  "แล้วไงว่ะ!! นี้ไอริสหัวหน้าแก้งโรงเรียนฮิเมะมิยะ โวย!! ไม่อยากโดนตีนก็ไสหัวซะ" พูดจบกลุ่มคนที่รวมตัวกันก็เริ่มสรายตัว ปล่อยให้ฉันกับอดัมเดินผ่านเข้าไปด่านใน ก่อนที่จะเดินเข้าห้องเก็บของในโรงยิม มีนักเรียนชายสองคนยืนเฝ่าประตูอยู่ ฉันกำลังจะเดินเข้าไป "เดียว! ไอริสเข้าไปได้คนเดียว" มิคพูดพร้อมกับยืนขวางอดัมเอาไว้ อดัมมองหน้าฉัน

  "ไม่เป็นไร ฉันไปคนเดียวได้.." จบเสียงคนที่เฝ่าก็เปิดประตูให้ฉันเข้าไปพร้อมกับมิคที่เดินตามมา

  "ไง.. ไม่เจอกันนานนะ" ฉันเดินเข้ามาก็พบกับคนคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา เค้าคนนี้คือไม้ชายผมดำเกรียน ตรงขมับยาวมาถึงโหนกแก้มมีแผลเป็นยาวเป็นลอยเหมือนโดนมีดกรีด "มีอะไรหรอ มาหาฉันถึงที่เชียว.."

  "ฉันมีเรื่องอะไรจะถามนายหน่อย" ฉันลงนั่งที่โซฟาอีกตัวด่านข้าง

  "น้ำจ๊ะไอริส" ไมย์ผู้หญิงคนเดียวในแก้งเอาน้ำปล่าวมาให้ฉัน

  "ขอบใจ" ฉันตอบแล้วมองไปที่ไม้ "เรื่องที่ว่าโรงเรียนฉันไปตีกันกับโรงเรียนอื่น นายพอจะรู้เรื่องไหม้?" ฉันถาม ไม้ก็ทำหน้าแปลกๆมาที่ฉัน

  "ฉันได้ยินว่า เป็นเธอนะที่ไปตีกับเขานะ" ไม้พูดฉันกำลังดื่มน้ำอยู่แถบสำลักออกมา มองไปที่ไม้มันยังคงทำหน้างง แบบหมาสงใส

  "ไม่ใช้ฉัน นายรู้เรื่องมากแค่ไหน?" ฉันถามห่วนๆ

  "ก็รู้เท่าที่รู้นั้นละ โรงเรียนที่โดนก็ โทกิวะได เรื่องเป็นไงมาไงไม่รู้นะ แต่มีเด็กโรงเรียนนั้นนะบาจเจ็บรายคนเลยละ รู้สึกว่าจะถึงเข้าโรงบาลแต่ไม่สาหัตสิบกว่าคนได้ เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ ฉันคิดว่าเธอทำซะอีก" ไม้พูด

  "เรื่องแบบนี้ฉันเลิกทำไปนานแล้ว" ฉันพูด พร้อมรุคขึ้นจากโซฟา

  "มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะ" ไม้พูดก่อนที่ฉันจะเดินออกไป อดัมยืนลออยู่หน้าประตูโรงยิม

  "ได้เรื่องอะไรบ้าง?" อดัมถามมา ฉันเดินไปที่รถ

  "ไม่ได้เรื่อง ไม้คิดว่าเป็นฉันที่ก่อเรื่อง แล้ว ก็.. ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นพวกไหนดันใส่ชุดโรงเรียนเรา แล้วยังไส่ความว่าเป็นฝีมือฉันอีก แบบเนียเอาไว้ไม่ได้" ฉันพูดออกมาพร้อมนั่งมอเตอร์ไซค์ซอนหลังอดัม

  "แล้วจะทำไง เป็นใครก็ยังไม่รู้เลยนะ" อดัมถามกับมาก่อนจะสตาดรถ

  "คงต้องรอให้ ไอพวกนั้นก่อเรื่องอีกรอบมั้ง แต่เรื่องนี้เราทำเองไม่ได้ต้องมีคนช่วยหน่อย.." พูดจบอดัมก็ขับรถออดไปจากโรงยิม พ้นปากประตูโรงเรียนโยไค อดัมที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา

  "จะไปไหนต่อ?" ฉันกำลังคิดที่อดัมถาม

  "ข่าวผิดๆ ของเราแผ่ออกไปไกรนะ ต้องแก้ข่าวก่อนไปหา 'อิมิยะ'โรงเรียนนิไคโด แล้วต่อไปก็ 'อามะไก'โรงเรียนโจฟุคุ ที่สุดท้ายก็ไปหา'ชาลี'ที่โรงเรียนสตรีวันนี้ก็จะไปเท่านี้ละ" พูดจบอดัมก็เร็งเครื่องยน

  "วันนี้จะกับบ้านดึกกันซินะ" อดัมพูด

  "เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้"

           (บลืน!! บลื้น!! เสียงรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของฉัน) หลังจากไปทัวมาสี่โรงเรียนไปแก้ข่าวเสียๆห้ายๆ กับหัวหน้าแก้งต่างๆทั้งหมดกว่าจะกับถึงบ้านก็ปาเข้าไปทุ่มเศษๆ เมื่อฉันเข้ามาในบ้านปิดประตูเรียบร้อยอดัมก็ขับรถออกไป ฉันเข้ามาในบ้านปรากดว่าไฟยังเปิดอยู่แสดงว่าไอรินยังไม่ขึ้นห้อง ฉันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นจะเดินไปห้องครัว ไอรินนังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นดูทีวีรายการเกมส์โซอยู่ ฉันเดินผ่านเธอไปในห้องครัวมีอาหารค่ำวางไว้ที่โต๊ะฉันยกของทั้งหมดวางที่โต๊ะนั่งเล่น ด่านข้างไอรินและนั่งกินไปด้วยดูรายการทีวีไปด้วย ไอรินกำลังนั่งทำเอกกาศารอะไรบางอย่างอยู่ไม่ได้สนใจฉัน ฉันก็ไม่ได้สนใจเธอเช่นกัน ไอรินนั่งทำงานฉันนั่งกินข้าวแต่ฉันไม่อยากดูรายการทีวีนี้แล้ว ฉันเอื่อมมือไปหยิบลีโหมดตรงหน้าไอริน แต่เธอก็หยิบรีโหมดหนีฉัน

  "ไปไหนทำไม กับมาดึก?" คำถามแรกออกมาจากปากของเธอ

  "มีธุระนิดหน่อย" ฉันตอบพร้อมจะแย่งลีโหมดจากเธอ แต่เธอไม่ให้

  "ไปทำอะไร ที่ไหน?" เธอถามมาอีก

  "หรายที่" ฉันเลิกแย่งลีโหมดจาก เธอแล้วกินข้าวเย็นต่อ ไอรินไม่พูดอะไรอยู่นานจนฉันกินข้าวเสร็จ เดินเอาจานไปเก็บและเดินผ่านเธออีกครั้ง "ฉันขึ้นข้างบนก่อนนะ.." ฉันบอกเธอและกำลังจะเดินขึ้นไป

  "เดียวก่อน อาบน้ำเสร็จแล้วแก้มนะลงมาทายาด้วยนะ" ไอรินพูด ฉันนึกถึงภาพตอนเช้าที่เธอจูบฉันขึ้นมา ก็รู้สึกหน้าร้อนไปหมด

  "รู้แล้ว ฉันจะทาเองในห้องเอายามาให้ฉันแล้วกัน" ฉันพูดจบก็เดินขึ้นห้องทันทีโดยไม่รอฝังคำตอบจากเธอ อีกซักพักฉันเดินลงมาด่านล่างลงมาอาบน้ำ ไอรินไม่ เธอขึ้นไปแล้วนั้นละ ฉันเลยเข้าไปในห้องน้ำ น้ำอุ่นๆถูกเตรียมเอาไว้เรียบร้อยคงเป็นฝีมือไอริน ฉันเริ่มคิดถึงเรื่องกลุ่มนักเรียนจะเป็นรุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกันกับฉันก็ไม่รู้ ดัน มาใส่ร้ายกลุ่มฉันซะแบบนี้ มันก็ต้องโดนกันบ้างละ แต่ว่า.. ฉันยังไม่รู้เลยว่าพวกนั้นเป็นใคร และ ท่าจะสืบหาคงต้องหาตัวช่วย (ที่ฉันมีอยู่แล้ว) แค่ไม่รู้ว่าจะให้เธอช่วยได้ยังไง นี้คือปัญหาเดียว ฉันเดินออกจากห้องน้ำ ขึ้นมาที่ห้องเห็นไอรินยืนอยู่หน้าประตู

  "นี้ยา ใช้แล้วก็เก็บเอาไว้เลยนะ" เธอบอกฉันส่งยาให้แล้วทำท่าจะเดินกับห้องตัวเองไป (แปะ! มือฉันที่เปรี่ยกไปด้วยน้ำจับแขนไอรินไว้)

  "คือ.. ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยช่วยรออยู่ตรงนี้แปบนึงนะ" ฉันพูดเธอยืนนิ่งและฉันเข้ามาให้จัดการแต่ตัวเป็นชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เปิดประตูให้เธอเข้ามาในห้อง มองไปลอบๆดูห้องของฉัน ซึ้งไม่มีอะไรมามีภาพ กลอบรูปหนังสือการ์ตูนอยู่เต็มชั้น

  "มีอะไรละ" ไอรินถามฉัน ฉันเดินไปนั่งที่เตียง

  "ฉันมีเรื่องอยากขอให้ช่วย" ฉันพูดขึ้น ทำให้ไอรินเดินมานั่งข้างฉัน "เรื่องที่เธอสงใสนะ ว่าพวกฉันไปก่อเรื่องทำร้ายเด็กนักเรียนอื่นหรือป่าว ความจริงคือพวกฉันไม่ได้ทำนะ และก็กำลังสืบหาคนทำ" ฉันพูด ไอรินนิ่งฝังแต่เธอไม่ฝังปล่าวเธอ หยิบยาทาออกจากมือฉันไปบีบยาจากหรอก แล้วเข้ามาไกล้ฉัน

  "เล่าต่อซิ" ไอรินพูด ทำให้ฉันเล่าต่อทั้งที่เธอกำลังทายาให้

  "ฉันอยากให้เธอช่วยสืบหาตัวคน ที่ตีกันจริงๆให้ที่ แล้วก็อยากให้แก้ข่าวที่พวกฉันไปตีกับนักเรียนโรงเรียนอื่นด้วย

  "ออ.. งั้นเองหรอ แล้ว ไงละเธอจะให้ฉันช่วยยังไง" ไอรินถาม

  "ก็.. เรื่องฉันอยากให้ช่วยกันคิดก่อนนะ" ฉันพูดจบ ไอรินดันตัวฉันให้นอนราบไปกับเตียง "เธอจะทำอะไร?" ฉันถามเสียงสั่น

  "อยู่นิ่งๆนะ ฉันคิดเรื่องที่ฉันจะช่วยเธอได้แล้วละ" ไอรินพูดพร้อมกล้มหน้าลงมาไกล้ "แต่ท่าจะให้ฉันช่วยเธอต้องทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง"

  "เรื่องอะไรละ?" ฉันถามเธอใจยังหวั่นๆ ที่เธอเข้ามาไกล้ฉันขนาดนี้

  "ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเธอต้องทำตามฉันทุก อย่างแล้วก็เพื่อแก้ข่าวให้พวกผู้ช่วยของเธอมาทำงานที่สภานักเรียนซักพักเพื่อความเรียนร้อย" พูดจบไอรินพรมจูบลงที่หน้าฝากของฉัน

  "ไอรินเธอ จะทำอะไร?" ฉันถามเธออีกคราวนี้ เธอจูบลงมาที่แก้มและเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวของฉัน

  "ให้เธอทำตามที่ฉันสั่งไงละ ฉันบอกให้เธออยู่นิ่งๆ ก็นิ่งๆเถอะหน้า" เธอจูบที่ปากของฉัน รสชาติจูบที่ดูดดื่ม หวานชวนฝัน เมื่อเธอถอนจูบออกก็ทำให้ฉันรู้สึกหมดเรียวแรง เหมือนเธอสูบกำลังของฉันไป

  "ไอริน.. หยุดนะ" ฉันพูดออกมาเบาๆ พยายามพลักเธอออกไป แต่ฉันไม่มีเรียวแรง และคำพูดของฉันก็เป็นผลเธอลุคจากตัวฉันมานั่งเหมือนเดิมแต่มือของเธอก็ยังจับแกัมของฉันเบาๆ

  "ท่าอยากให้ฉันช่วยก็ทำตามที่ฉันสั่งซะ"