Songs of love บทเพลงรักกั๊กหัวใจยัยทอมตัวร้าย

     ฉันเดินออกมาจากผับ แต่ก็มาเจอกับเพื่อนร่วมห้อง ร่วมสายชั้นอีกกลุ่มนึง อันที่จริงฉันก็รู้จักกับพวกเค้ามาตั้งนานแล้ว แต่พวกเราได้มาร่วมห้องกันตอนเราอยู่มัธยมปลายนี่เอง เลยทำให้พวกเราสนิทกันมากขึ้น พวกเค้าเดินเข้ามาทักฉันทันที

"ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย ตั้งแต่ปิดเทอมเลยนะ นิกกี้"

"ฉันชื่อไมค์กี้ย่ะ ไอ้เนส"

"เอาน่าๆ นี่ๆไหนๆก็มาแล้ววันนี้แกงดไปสนามแข่งวันนึงเหอะ วันนี้มีแต่ลูกกระจ๊อกลงสนามไม่น่าสนุกหรอกกี้ ไปฉลองกับพวกเราดีกว่า"

"เออๆก็ได้" แล้วนี่ฉันไปอ่อนตามพวกมันทำไมเนี่ย

"ไอ้กี้" 

"มีอะไรหรอเทีย"

"เปล่าก็ฉันเห็นแกหายไปอ่ะ พี่ทรอยเค้าก็บอกว่าแกจะกลับแล้ว" ไอ้บ้าทรอยอะไรนั่นอีกแล้วหรอ เฮ้อ!!! ไอ้บ้านั่น ยุ่งจริง

"แล้วนี่ พวกนี้มายังไงเนี่ย"

"ขี่รถมอเตอร์ไซค์มา ^___^" เกรย์พูดขึ้น

"กวนและ"

"ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ ไปเหอะ เข้าไปข้างในกันดีกว่าเนอะ" เนสฉวยโอกาส กอดคอฉันเข้าไปข้างใน ฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแล้ว พวกเขาทำแบบนี้กับฉันบ่อยๆ 

"นี่!!!ไปไหนมาตั้งนานเทียน่า ไมค์กี้ แล้วพวกนายมาได้ไง"

"ก็มา..."

"มามอเตอร์ไซค์" เทียน่าพูดเสริมให้เกรย์

"แล้วนั่นนายจะกอดเพื่อนฉันอีกนานมั้ยเนส"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ ว่าจะหลอกแต๊ะอั๊งซะหน่อย"

     เฮ้ยๆๆ!!!นี่ฉันโดนหลอกแต๊ะอั๊งหรอเนี่ย โหยยย T^T ใจร้ายกันจัง แต่พอฉันหันไปมองสายตาทรอย มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมาก เพราะสายตาที่เขามองมาทางฉันกับเนสเหมือนสายตาของคนที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง แต่ฉันคงคิดมากไปเอง เพราะนายนั่นจะมาไม่พอใจอะไรฉัน ฉันเลยไม่ได้สนใจอะไรมาก

"นี่กี้ คืนนี้ดื่มรึเปล่าแกอ่ะ"

"ถ้าฉันดื่มเข้าไปมีหวังกลับบ้านไม่ได้กันพอดี" 

"ลืมไปๆแกขี่มอไซค์มาเองนี่หว่า ^^"

"เฮ้อ!!! =_=^"

"นี่ถ้าเธอขี่ไม่ไหว เดี๋ยวฉันขี่ไปส่งยังไงบ้านเธอกับบ้านฉันก็อยู่ซอยเดียวกันอยู่แล้ว" เนสเสนอตัวเข้ามา

"นายนี่ยังไงเนี่ยห๊ะ ว่าแต่ว่านายไม่ดื่มหรอ ดวลกันมั้ยล่ะ"

"เธอท้าฉันหรอ"

"เปล่าซะหน่อย"

"เธอไม่กล้าหรอกน่า"

"ใครบอก"

"งั้นเธอกล้าดวลกับฉันมั้ยล่ะ"

"เอาสิ นายท้ามา ฉันก็ต้องรับแน่นอนอยู่แล้ว"

"เอาเป็นว่าใครล้มก่อนแพ้ คนแพ้จะต้องทำตามที่คนชนะขอทุกอย่างโอเคมั้ยล่ะ"

"ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เอา Classic Daiquiri แก้วนึงค่ะ"

"เริ่มมาก็ของหนักเลยนะแก"

     เริ่มมาฉันก็สั่งของหนักอย่าง Classic Daiquiri  มาดื่มเลย ฉันและเนสเราแข่งกันดื่มค็อกเทล ฉันและเนสดื่มเข้าไปหลายแก้วเลยทีเดียว แต่ก็ยังไม่มีใครยอมแพ้ใคร จนคนที่อยู่ในผับหันมามองเราสองคน ร่วมถึงกลุ่มของนายทรอยด้วย หันมามองกันหมดเลย ^//^ รู้สึกอายแฮะ แต่ไม่ว่าจะยังไงฉันก็ไม่มีทางที่ยอมแพ้หรอก ฉันหมดไปแล้ว ตอนนี้แก้วที่แปด

"ดื่มเก่งเหมือนกันนี่"

"ถึงฉันไม่ค่อยจะได้เข้าผับแต่ฉันก็ดื่มเป็นนะย่ะ"

     ฉันและเนสยังคงดื่มกันต่อ ตอนนี้พวกเราดื่มกันไปมากถึงสิบสองแก้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าอีตาเนสจะยอมแพ้ฉัน ฉันเองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน แต่ว่าเริ่มรู้สึกมึนๆแล้วแฮะ เสียงคนที่มองเราฮือฮากันใหญ่ เพราะต่างคนก็ต่างไม่มีใครยอมใคร

"น้องคนสวยพี่เชียร์น้องอยู่นะครับ สู้ๆ" มีเชียร์ด้วยแฮะ

"นายก็อย่ายอมแพ้นะเนส สู้เว้ย!!!" มาวินพูดขึ้น เฮ้อ!!!

"สู้เค้าไมค์กี้ พวกเราเชียร์อยู่นะ อย่าแพ้ไอ้หน้าปลาบู่นั่นนะกี้" พูดได้โดนใจมากเลย ไอ้หน้าปลาบู่ ^^ ฮ่าๆๆๆดีๆแบบนี้แหละปลื้มเลย ตอนนี้ฉันและเนสดื่มกันหมดไปแล้วฉันแก้วที่สิบห้า ส่วนเนสได้สิบสี่แก้ว สงสัยงานนี้ฉันจะชนะ นายแพ้ฉันแน่เนส ฮึๆๆๆๆๆๆ

"ยัยบ้าเอ้ย!!!ดื่มเข้าไปมากขนาดนั้นเดี๋ยวก็ตายหรอก" เสียงนี้ฉันจำได้ ถึงฉันจะพึ่งได้ยินแค่ครั้งเดียวฉันก็สามารถจำเสียงของหมอนี่ได้ เค้าคือทรอยแห่งวง Magic of the Time ว่าแต่เค้าจะมายุ่งอะไรกับฉันกันล่ะเนี่ย =_=^ หรือว่าเค้าสนใจฉัน โอ้วม่ายยยย แต่ว่าคงไม่ใช่หรอกมั้ง

"ตอนนี้ฉันนำนายอยู่นะเนส" 

"......" 

"ฝั่งชายเรานะครับ แพ้ไปแล้วนะครับ" เสียงนี้มันเสียงของไอ้บ้าเกรย์นี่ ถึงฉันจะเมาแต่ฉันก็ยังพอจำเสียงได้ และฉันก็มั่นใจว่าใช่เสียงมันแน่นอน

"ยัยกี้ฉันก็ม่ายยหวายยยแล้ววน้าาา"

"ฉันว่าเรากลับกันดีกว่า"

"อะไรสั่นๆในกระเป๋าเนี่ย" ฉันคลำดูก็รู้ว่ามีคนโทรมา พี่ชายของฉันเอง คาร์ลอส

"เดี๋ยวฉันไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"

"อืมๆเร็วๆแล้วกันแก" พูดจบฉันก็รีบเดินออกมาทางห้องน้ำ เพื่อรับโทรศัพท์ทันที

"ฮัลโหล"

[แกอยู่ไหนกี้]

"ฉันหรอ มาผับกับเพื่อน ทำไมนายมีอะไรรึเปล่า"

[เปล่า]

"มีอะไรกันแน่" 

[เปล่าๆเออ...งั้นแกรออยู่นั่นแหละเดี๋ยวฉันไปหา]

"งั้นรีบๆมาแล้วกัน"

[อืม]

"ตู๊ดๆๆ"