Songs of love บทเพลงรักกั๊กหัวใจยัยทอมตัวร้าย

"ฮัลโหล"

[แกอยู่ไหนแล้วเนี่ยไอ้กี้ คนอื่นเค้ารอแกอยู่คนเดียวนะย่ะ]

"เออน่าๆอีกแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว" ฉันเร่งความเร็วมากขึ้น 

     ลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อ ไมค์กี้ อายุ 18 ปี เรียนอยู่โรงเรียน KZ กามิกาเซ่ (ชื่อเหมือนเครื่องบินรบเลยแฮะ) ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน มีแป้งโกะ เทียน่าและสไปรท์ แต่ฉันก็ยังมีเพื่อนที่เป็นผู้ชายอยู่อีกกลุ่มหนึ่งนะ พวกเค้าเป็นนักร้อง นักเต้นที่เก่งมาก ชื่อวง Night of Magic พวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไปไหนก็ไปด้วยกันเสมอพวกเราถึงจะทะเลาะกันบ้างแต่ก็ไม่ได้ทำให้เรารักกันน้อยลงเลย ฉันชอบขี่รถมากโดยเฉพาะรถมอเตอร์ไซค์ ช่วงดึกๆฉันชอบออกไปสนามแข่งมากเกือบทุกวันที่ฉันจะไป ครอบครัวฉันเองก็มีพ่อและพี่ชายของฉัน แม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ ถึงจะไม่มีแม่แล้ว ฉันกับครอบครัวก็ไม่ได้ลำบากอะไรเรายังมีธุรกิจส่วนตัวกันอีกมากมายที่ต้องรับผิดชอบ ฐานะทางบ้านเราก็จัดว่าดีมากเลยทีเดียว แต่ตอนนี้ฉันกับพี่อยู่กันแค่ 2 คน อ้อ ยังมีพ่อบ้านและแม่บ้านอีกนับไม่ทวน เพราะพ่อของฉันต้องไปดูงานที่ต่างประเทศนานๆทีท่านถึงจะได้กลับมา ฉันกับพี่ก็มีหน้าที่ ที่จะต้องดูแลกิจการทางนี้ พี่ฉันชื่อ คาร์ลอส เค้าคอยดูแลสนามแข่ง ผับและโรงแรมอีกมากมาย ส่วนฉันหน่ะหรอ ฉันดูแลเรื่องของร้านอาหารและร้านกาแฟซึ่งนานๆทีฉันจะเข้าไปสักที เพราะปกติเงินก็ถูกเข้าบัญชีฉันอยู่แล้วโดยที่ฉันไม่ต้องเข้าไปดูเลย(เล่ามากไปและ)

     ณ R-Pub

     ในที่สุดฉันก็ถึงผับบ้าๆนี่สักที ปกติฉันเองก็ไม่ได้เข้าผับบ่อยนักหลอกนะ มีงานฉลองของพวกเราทีนึงฉันถึงจะเข้า ส่วนมากฉันจะชอบอยู่แต่กับสนามแข่ง และก็ร้านดนตรี 

"สวัสดีครับ มาคนเดียวหรอครับสาวน้อย" ฉันกำลังจะเดินไปหาเพื่อน แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทัก หน้าตาก็โอเคนะ (ลูกครึ่งฝรั่งหรือเปล่านะ) เค้าเดินมาถามฉันด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์มาก

"อ๋อ..มากับเพื่อนค่ะ =0="

"รับเครื่องดื่มสักหน่อยมั้ยครับ"

"ไม่หล่ะค่ะ ขอบคุณ"

"ผมอเล็กครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ..."

"ฉันไมค์กี้ค่ะ"

"ครับผม"

"ค่ะๆ"  เมื่อฉันพูดจบ ฉันก็รีบปลีกตัวออกมาทันที นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ฉันไม่ชอบเข้าผับ ฉันเกลียดพวกผู้ชายที่สุดเลย โดยเฉพาะผู้ชายที่กระร่อนแบบนี้

"ไงแก มีคนมาทักด้วยหรอ"

"อืม ขนลุกว่ะแก"

"ไม่น่าเชื่อ ว่าเค้ายังเห็นแกเป็นผู้หญิงอยู่"

"แหมๆ...เห็นอย่างนี้ไอ้กี้เค้าก็ยังมีความเป็นผู้หญิงนะย่ะ"

"ว่าแต่วันนี้ แกจะไปสนามแข่งรถอีกป่ะ"

"ก็ถ้าอยู่กับพวกแกไม่ดึกมาก ฉันก็ว่าจะไปอ่ะ"

"งั้นเอาให้ดึกไปเลยวันนี้ นานๆทีพวกเราจะได้มาเที่ยวผับกัน"

"เหอะๆพวกแกนี่ยังไงเนี่ยห๊ะ ไม่อยากให้ฉันไปก็บอกมาตรงๆสิย่ะ หาข้ออ้างไปเรื่อย อีกอย่างข้ออ้างนี้ก็ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ ก็พวกแกเนี่ยมีโอกาสเมื่อไหร่ก็ชวนมาผับตลอดหนิ่"

"จริงอ่ะ พวกเราจำไม่เห็นได้เลย >0<"

"หรอ -0-"

"เฮ้ยแก คนนั้นหล่ออ่ะ >///<" ไปรท์ชี้ไปทางผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเหมือนจะมองหาอะไรสักอย่างอยู่  เฮ้อ!!เพื่อนฉัน

"ฉันได้ข่าวว่าแกพึ่งจะโดนหักอกมาไม่ใช่หรอไปรท์"

"ฉันไม่ได้โดนหักอกย่ะ ฉันกลับสู่สถานะโสดอีกครั้งต่างหากล่ะ"

"หน้าเค้าคุ้นๆว่ะแก"

"เออๆนั่นดิ่" คุ้นอะไรกันเนี่ย ฉันไม่เห็นคุ้นสักนิด 

"คุ้นอะไรของพวกแกเนี่ย"

"เฮ้ย!!ฉันนึกออกแล้ว"

"อะไรเทียน่า แกนึกอะไรออก"

"ก็นั่นมันทรอยแห่งวง Magic of Time ไงพวกแกจำได้ยังล่ะ"

"จริงด้วย" ทำทุกคนถึงรู้จักแล้วทำไมฉันถึงไม่รู้จักกันละเนี่ย 0_o

"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะกี้ อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้จัก"

"เออ...คือฉัน.. >_<"

"นี่แกไม่รุ้จักจริงๆหรอกี้ เค้าดังมากเลยนะแกวงเนี้ย"

"ก็ฉันไม่รู้จักหนิ่" 

"ลองไปทักกันดีมั้ยแก"

"ฉันว่า..." ไม่มีใครสนใจฉันสักคน เฮ้อ!! 

"สวัสดีค่ะ เออ...คือว่า..ใช่พี่ทรอยรึเปล่าค่ะ ^//^" ยัยเทียน่าออกตัวแรงไปนะแก 

"ใช่ครับ"

"เออ คือว่าพวกเราชอบพี่มากเลยอ่ะค่ะ จะรังเกียจมั้ยค่ะ ถ้าพวกเราจะขอไปนั่งคุยกับพี่ด้วยอ่ะค่ะ"

"ไม่รังเกียจครับ"

"เทียน่า แป้ง ไปรท์ ฉันอยากกลับแล้วอ่ะ"

"จะรีบกลับไปไหนล่ะ ไม่อยู่กับพวกเราก่อนหรอ"

"ฉันกะว่าจะไปสนามแข่งอ่ะ"

"ไปอีกแล้วแก อยู่กับพวกฉันเนี่ยแหละ"

"เออ..คือว่า พี่ทรอยค่ะ ฉันชื่อไปรท์ค่ะ ส่วนนี่ก็แป้งแล้วก็เทียน่าค่ะ แล้วก็คนที่เหมือนทอมคนนั้นเค้าชื่อ ไมค์กี้ค่ะ"

"ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ ^^"

"กรี๊ด!! พี่ทรอยยิ้มให้ฉันด้วยแหละแก" 

"ฉันก็เห็นเค้ายิ้มให้ทุกคนนั่นแหละ -_-^" 

"หุ้ย!แกอ่ะ"

"เฮ้ยไอ้ทรอย มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย ไม่ไปนั่งกับพวกเราหรอว่ะ"

"เออๆไปดิ่"

"หน้าคุ้นๆนะ น้องคนเนี้ย"

0o0 โอ่ว พระเจ้า!!เค้าเป็นใคร เรารู้จักกันด้วยหรอ...

"จำได้แล้ว น้องนักแข่งนี่เอง น้องใช่น้องกี้รึเปล่าครับ คนที่ไปแข่งที่สนาม k-pop เมื่อวานนี้ใช่มั้ยครับ"

"เออ...คือ ใช่ค่ะ ทำไมหรอค่ะ"

"เปล่าครับ น้องเก่งมากเลยนะครับ ฝีมือน้องเนี่ย เรียกได้ว่าแชมป์เลยนะครับ"

"ไม่ขนาดนั้นมั้งค่ะ"

"เออไปเหอะไอ้ทรอย"

"พี่ชื่ออะไรค่ะ"

"เฮ้ย!!แกไม่รู้จักทั้งวงเลยหรอว่ะเนี่ยไอ้กี้"

"แฮะๆแกก็รู้ว่าวันๆฉันทำอะไรบ้าง ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี่ นี่หว่า"

"พี่ชื่อเกียร์ครับ นี่นามบัตรพี่ครับ พี่เองก็ชอบไปสนามแข่งเหมือนกัน ถ้าโชคดีเราคงได้แข่งกันนะครับ"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

"ไปครับสาวๆไปนั่งด้วยกันนะครับ"

"ค่ะ ^^" ออกนอกหน้าเกินไปและไปรท์ 

"นี่เธอไม่คิดจะตามพวกนั้นไปหรือไง"

"ไม่หล่ะ ฉันอยากกลับแล้ว"

"งั้นหรอ เพื่อนเค้าชวนมาเที่ยวด้วยแท้ๆเสียกำลังใจคนชวนชะมัด"

"นี่! แล้วมันเรื่องอะไรของนายมิทราบ"

"ก็ไม่ใช่เรื่องของฉันหรอก แต่ฉันมันเป็นพวกชอบสอดหน่ะ ^^"

     ยิ้มอะไรของเขานะ มันมีอะไรน่ายิ้มกันนักกันหนา ยิ้มอยู่นั่นแหละ -_-^ คิดจะกวนประสาทกันหรือยังไง

"ยิ้มอะไรของนาย"

"ผมยิ้มผิดด้วยหรอ"

"เปล่า ฉันเห็นนายยิ้มแบบนั้นแล้วฉันแขยง"

 "แขยงฉันเนี่ยนะ ผู้หญิงทั้งประเทศเค้าชอบจะตายเวลาฉันยิ้มให้ ใจจะละลายกันทุกคนนั่นแหละ"

"รอยยิ้มนายมันใช้ได้กับผู้หญิงทุกคน ที่ยกเว้นฉันรู้ไว้ซะด้วย"

"แล้วฉันจะทำให้เธอเปลี่ยนใจ"

"ไม่มีวัน!!"

"ทำไมจะไม่มี"

"เพราะไม่ว่ายังไงเราก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก"

"เดี๋ยวก็รู้ ^____^"ยิ้มอะไรของหมอนี่นะ  ยิ้มอยู่นั้นแหละ ยิ้มซะกว้างเชียว =_=^ 

"ดูเหมือนนายจะมั่นใจมากเกินไปหน่อยล่ะมั้ง"

"นี่ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ เคารพกันบ้างก็ดี พูดเป็นมั้ย คำว่าพี่หน่ะ"

"เป็นแต่ไม่พูด ฉันจะพูดเฉพาะกับคนที่น่าพูดเท่านั้นแหละ"

"แล้วฉันมันไม่น่าเรียกว่าพี่ตรงไหน"

"ทำไมจะต้องให้ฉันเรียกด้วยฮะ มีผู้หญิงตั้งหลายคนไม่ใช่หรือไงที่เค้าอยากเรียก จะมาสนใจอะไรฉันล่ะ"

"...." เงียบ

"ฉันขอตัวก่อนหล่ะ กลับบ้านดีกว่า"

"เดี๋ยวสิ เฮ้!!!" ทรอยเรียกฉันแต่ว่า ฉันไม่สนใจหมอนั่นหรอก ฉันเดินออกมาจากผับทันที