Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ

        10 นาทีที่แล้ว

        ‘วินนี่ลูกรัก พ่อจะกลับไปแล้วนะ วันนี้ตอนเย็นเจอกัน’

        ‘เซอร์ไพรส์ใช่มั้ยล่า~~ แม่คิดถึงลูกจังเลย ไม่ได้เจอกันตั้งสองเดือน แง~’

        ‘กรี๊ด~ คิดถึงจังเลยวินนี่น้องรัก’

        ‘ตอนที่ผมไม่อยู่พี่ทำตัวซุ่มซ่ามอีกรึป่าวฮะ’

        นี่คือคำพูดของพ่อ แม่ พี่สาว น้องชายของฉัน ตามลำดับ  น้ำเสียงของทุกดูคิดถึงฉันมาก สรุปคร่าวๆจากที่คุยกันคือครอบครัวของฉันจะมาเยี่ยมฉัน ถึงประมาณตอนเย็น 

        กรี๊ด~ ดีใจจัง >_<

        เอ๊ะ! ช้าก่อน  ฉันเป็นนางเอกนิยาย  ก่อนจะพบกับความสุขย่อมมีอุปสรรค!

        ‘)..(’

         ฉันหันไปมองธีร์ดีที่ตอนนี่กำลังหม่ำอาหารเช้าด้วยสีหน้าอึนๆมึนๆ  อยากเอาหัวโขกกับครกจริงๆเลย  ถ้าครอบครัวฉันมา ก็ต้องเจอกับหมอนี่น่ะสิ!  กรี๊ดดดด~ ไม่ได้นะ  ฉัน...วินนี่ ลูกสาวที่แสนดีของพ่อแม่  น้องสาวที่รักของพี่เรนนี่  พี่สาวจอมเพ้อและซุ่มซ่ามของน้องซัมเมอร์  ว่าที่ภรรยาในอนาคตของหนุ่มๆวง EXO จะยอมให้พวกเขาจ๊ะเอ๋กับธีร์ดีไม่ได้!   มีหวังต้องมีเรื่องเข้าใจผิดใหญ่โตแน่

        ให้ตายเถอะโรบิ้น! สวยไม่ยอม!

        ฉันจะเอาเขาไปซ่อนที่ไหนดีนะ  ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ

        “นี่นาย วันนี้ตอนเย็นครอบครัวจะมาเยี่ยมแหละ แบบว่า...นายช่วยไปอยู่ที่ไหนสักได้มั้ย ^^;;”

        “ ’_’? แล้วทำไมต้องไปที่อื่นด้วยล่ะ”

ธีร์มองฉันด้วยความงงงวย อย่างกับเจอปัญหาโลกแตก  เอ่อ...เขาไม่เข้าใจอะไรจริงๆเหรอเนี่ย

        “เอาเป็นว่านายทำยังไงก็ได้ไม่ให้ครอบครัวฉันเจอนาย ไม่งั้น ฉันจะฆ่านาย!”  พูดจบฉันหัวเราะหึๆในลำคอ พร้อมกับมอบรอยยิ้มน่ากลัวให้

        ธีร์ดีถึงกับทำขนมปังปิ้งที่คาบอยู่ในปากตกเลยล่ะ ฉันเหมือนคุณป้ามหาภัยสินะ แง~

        “ไปล่ะ” ฉันโบกมือลาเขา  เพื่อที่จะได้ไปโรงเรียนสักที 

        เฮ้อ~~

        พักเที่ยงที่โรงเรียน

        ฉันนั่งทานอาหารกับเพื่อนซี้แน่นปึ๊ก  น้ำผึ้งกับเค  จู่ๆยัยโรสแมรี่ก็เดินโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างกับเต้นระบำฮาวายเข้ามาหาฉัน

        “อ้าว มีอะไรเหรอโรส”

        “นี่หล่อน อาจจะกะทันหันไปหน่อย แต่ฝ่ายกิจการนักเรียนให้ส่งรายชื่อผู้เข้าประกวดและคู่วันนี้นะจ๊ะ”

        -__-;; เหงื่อตก

        “เอ่อ...เอาเป็นน้องชายได้มั้ย”

        “ไม่ตลกนะยะหล่อน”

        ทำไงดีเนี่ย !  ฉันเป็นชะนีไร้คู่

        “ฉันคู่กับวินนี่เอง” จู่ๆอีตาเคจอมจุ้นก็พูดขึ้นมา เล่นเอาฉันต้องหันไปมอง  คงอำเล่นล่ะมั้ง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย -///-

        “ว้ายยยยย  เดี๋ยวนี้เคร้อนแรงจังเลยนะฮ้า เจ๊ปลื้ม ^,,^ ตกลงคู่ควงของวินนี่ในงานวันคริสต์มาสเป็นเคน้า  อร้างงง~ ฟินเว่อร์”  จากนั้นเจ้าหล่อนก็เดินลั้ลลาจากไป

        “ขอบใจนะเค”

        “ไม่เป็นไรยัยบ๊อง”

        “คิกๆ มีอะไรที่ฉันไม่รู้ระหว่างพวกเธอน้า~”

        ยัยน้ำผึ้งทำเสียงล้อเลียน  ฉันหันไปมองอีตานั่นก็พบว่าเขาหน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว อันที่จริง มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราเลยนะ  เคแค่ช่วยฉัน เพราะว่าฉันมันไร้คู่ T^T (ตอกย้ำเข้าไป) 

        17.23 น.

        เมื่อกี้แม่โทรมาบอกว่าใครถึงแล้ว  ดีใจจัง ^__^

        กลับมาถึงบ้าน  ฉันเปิดประตูเข้าไป มีเพียงความเงียบเท่านั้น

        เอ๊ะ! ธีร์ดีไปไหนนะ 

       คิดแล้วก็ปวดหัวจริง แล้วก็คิดไม่ออก

       อ๋อ~~ ฉันเป็นคนไล่เขาเองนี่นา  แล้วเขาไปอยู่ไหนนะ  รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมานิดๆแล้วแหะ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง  หวังว่าเขาคงไม่ไปซ่อนตัวในส้วมหรอกนะ

       ฉันเดินขึ้นบันได เพื่อขึ้นไปอาบน้ำในห้องนอน

       อาบน้ำเสร็จแล้ว  ฉันก็พบว่า...ลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาอีกแล้ว -_-^^ ฉันเป็นคนยังไงเนี่ย  ถ้าฉันเดินออกไปสภาพเบาหวิว สยิวกิ้วแบบนี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง  นี่เป็นห้องนอนของฉัน แถมล็อกประตูห้องเรียบร้อยแล้วด้วย ไม่เห็นต้องอายอะไร นักอ่านก็ไม่เห็น  อีกอย่างถ้าไม่เดินสภาพแบบนี้คงต้องเอาผ้าเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำมาห่อตัว ไม่เอาด้วยหรอก!

       ฉันเดินออกจากห้องน้ำ รู้สึกอายนิดๆแหะ เราก็ไม่ใช่เด็กเล็กแล้วนะ  -////-

       พึ่บ! ฉันเปิดตู้เสื้อผ้า เพื่อหยิบ....

        O_O 

        และก็ต้องตกใจเมื่อเจอเจ้าตัวประหลาด ธีร์ดี!!! นอนงุดๆอยู่ในนั้น  กรี๊ดดดดด~ ในนี้มันมีของใช้ส่วนตั๊วส่วนตัวของฉันนะย่ะ 

       กรี๊ด~~

       เขาค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิด อย่างสะลึมสะลือ

       O////O  แล้วสภาพฉันตอนนี้ล่ะ????

       ปัง!

       รู้ดังนั้นก็รีบปิดตู้โดยเร็ว หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาคงไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เขาคงยังปรับแสงไม่ทัน  สะลึมสะลือ งัวเงีย บลาๆ ไม่ๆ ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!

       “วินนี่กลับมาแล้วเหรอ”

       “นายห้ามออกมานะ!!!” ฉันตะโกนโวยวายเสียงดัง จากนั้นก็รีบไปเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่   ฟิ่ว~ ฉันถอนหายใจ โล่งอกไปที

       “ออกมาได้แล้ว”  ฉันบอกกับเขาอีกครั้ง  จากนั้นเขาก็โผล่หน้าออกมา

       “เมื่อกี้มีอะไรเหรอตะโกนเสียงดังเชียว” ‘_’

       “มะ...ไม่มีอะไร นายไม่เห็นอะไรใช่มั้ย”

      “ฮะ ?_?”  หน้าของเขาดูใสซื่อมากจนทำให้ฉันรู้ทันที่ว่าเขาเป็นเพียงลูกไก่เพิ่งเกิด เพิ่งลืมตาออกมาดูโลกเท่านั้น ใสๆอ่ะแก

      “ไม่มีอะไร แล้วทำไมต้องมาอยู่ในตู้ของฉันเนี่ย”

       “ก็ผมไม่รู้จะไปที่ไหนนี่นา  U.U ก็เลยซ่อนในตู้เสื้อผ้าของเธอ คงไม่มีใครพบหรอกนะ”

       หมอนี่ไม่กลัวขาดออกซิเจนตายบ้างเหรอ ไม่มีสมองเลย มาหลบในตู้เสื้อผ้าเนี่ยนะ!

       “เฮ้อ~~ นั้นนายก็ใช้ชีวิตอยู่ในตู้นี่แหละ ห้ามออกมาเด็ดขาด เข้าใจไหม!”

        “เข้าใจฮะ /‘_’ ” เขาทำท่าจ่าตำรวจ น่ารักดี >..< 

       จากนั้นฉับก็รีบหยิบกกน.  เสื้อยืดกับกางเกงวอร์มใส่สบายมา ฉันรีบเดินฉับๆเข้าไปใส่เสื้อผ้าทันที  เอ๊ะ! ลืมหยิบชุดชั้นใน โฮ~Y.Y

       ฉันเปิดประตูห้องน้ำอีกครั้ง โดยที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

       “เอ้านี่ เธอลืมเอาไอนี่ใช่มั้ยล่ะ”

       O///O  ธีร์ดียื่นสิ่งที่ฉันจะไปหยิบพอดีมาให้

       กรี๊ดดด~

       “นะ...นาย กรี๊ด ไอ้ลามก มายุ่งของใช้ส่วนตัวฉันทำไมฮ้า~”

        “ก็เธอลืมเอาเข้าไปอ่ะ”

       “นะ...นาย ไอ้ @*#^+$”

       กริ๊ง~

       ฉันด่าธีร์ดีไม่ทันจับ ก็มีเสียงออดดังมาพอดี สงสัยครอบครัวฉันจะมาถึงแล้ว  ฉันหันหน้าไปทำหน้าดุใส่ธีร์ดี  หน้าตาเขาดูงอนๆ (อีกแล้ว)

       ฉันผิดเรอะ!

       “เข้าไปได้แล้ว อย่าก่อเรื่องอีกล่ะ” ฉันยัดเขาเข้าไปในตู้ ตายๆซะก็ดี เจ้าตัวน่ารำคาญ ปัญญาอ่อน เดี๋ยวกลับมาแม่จะด่าให้เข็ด!

       แอร๊ยส์~  เป็นอีกตอนที่ไรเตอร์เขียนแล้วรู้สึกสนุกมาก  >.<  และแล้วพ่อหนุ่มธีร์ดีก็น่ารักเหมือนเดิม ฮิ้ว~ ไม่รู้จะสาธยายความน่ารักยังไงดี (ไม่มีใครสนใจนางเอกเล้ย! ว่ะฮ่ะฮ่า)

       ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมหนุ่มน้อยธีร์ดี รักทุกคน ชุ้บ!