It's me!!! นี่แหละฉันแล้ววจะทำไม

     เคยรู้อะไรมั้ยบางทีชั้นก็คิดว่าตัวเองไร้ค่านะ แม่ชั้นเลิกกับพ่อมาได้ซัก 3 ปี พอพ่อมาที่บ้านที่ไรแม่ได้โวยวายทุกที่ ตอนหย่ากันแม่เล่าให้ชั้นฟังว่า แม่ยังเป็นรองประธานโรงเเรมของพ่ออยู่ได้แต่หุ้นของแม่จะลดลงไปครึ่งหนึ่ง วันๆแม่ไม่ไดทำอะไรมากมายหรอกนะนั่งรอเอกสารเซ็นต์อย่างเดียว พ่อสัญญากับพี่โรม กับพี่(ลอน)ดอน ว่าจะทำให้พวกพี่ๆจบปริญญาโท สาขาการบริหาร แต่ว่าพี่2คนก็เซ "โน" นี่ๆถ้าชั้นบอกว่าชั้นสนใจหละ ชั้นชอบการบริหาร ชั้นชอบควบคุมคน ออกคำสั่งต่างๆนานา พ่อไม่สนใจลูกสาวหรอกจริงมะ ยัยโรม่าก็อีกคน นางหน่ะวันๆก็เอาแต่หนี้เรียน ซ้ำร้ายก่อนพ่อจะไล่เราไปบ้านอีกหลังที่เป็นเรือนหอของพ่อกับแม่ พ่อยังบอกว่าท่าเลี้ยงไม่ไหวก็เอาชั้นกับโรมาไปอยู่ที่คอนโดซะเป็นไงหละ รู้แล้วสิว่าชั้นมาอยู่คอนโดเพราะอะไร แงๆๆ แม่ใจร้าย ชั้นเเค้นฝังหุ่นนะจ๊ะ ก่อนหน้านี้เราอยู่กับในบ้านที่ใหญ่มากจนชั้นเรียกมันว่าคฤหาสน์ มณีสกุล เลยหละ เอาๆเข้าเรื่องนี่ที่ชั้นเล่าเรื่องนี้ก็เพราะว่าวันนี้งานวันเกิดพ่อ แล้วพี่โรมก็ฉุกกระชากลากถูชั้นมาจนได้ แต่ชั้นไม่ได้มาคนเดียวนะจ๊ะ ชั้นพายูเคมาด้วย คิคิ ชั้นไม่มาคนเดียวหรอก นั้นไงพ่อชั้นยังพูดมากหมือนเดิมเลย
               "ไงค่ะคุณพ่อไม่เจอกันนานเลยนะค่ะ"
               "ยัยปารีส!!! เธอจะมาทำไม"
               "ค่ะหนูเอง แหม่พอค่ะ ไม่ได้เจอกันนานหนูคงจะมาทำให้อายุพ่อสั้นลงหรือมีริ้วรอยบนหน้าผากมากขึ้นกว่านี้หรอกค่ะ หนูมากอนฟรี อิ่มจังตังค์อยู่ครบไงค่ะ"
     เเปะ!!! แงๆๆๆ พี่โรมตีง่าาาา
               "นี่พอเธอนะยัยปา พี่บอกว่าอะไรก่อนมาหน่ะ"
               "ก็ จำไม่ได้ ไม่อยากจำ ชั้นจะมีมารยาทต่อคนที่มีพระคุณต่อชั้นเท่านั้น พี่มันลูกรักหนิ ทำผิดอะไร พ่อเคยด่ามั้ยหละ
               "นี่ชั้นพ่อเเกนะ" กลัวไม่มีบทหรอพ่อ
               "เอาเถอะครับลุง พอแค่นี้เถอะ ปาไปนั่งที่กันพี่โรมด้วยผมหาโต๊ะให้แล้ว" กลัวไม่มีบทอีกคนเรอะ นายยูเค!!! 
     แล้วเรา 3 คนก็มานั่งที่โต๊ะวีไอพี ยูเคไปเอาอาหารมา พ่อก็พาพี่โรมไปให้คนนู้นคนนี้รู้จัก ส่วนชั้นก็เป็นหมาหัวเน่านั่งเฝ้าโต๊ะอยู่เนี่ย ขอมีบทบ้างดิ
               "สวัสดีค่ะ วันนี้ภาชนาเป็นพิธีกรในงานวันเกิดท่าน กิตติชัย มณีสกุล ท่านประธานของโรงแรมเรานี้เองค่าาาา ขอเชิญท่านกิตติชัยมากล่าว พูดซักนิดซักหน่อยค่าาาาา"
     แหมพอยัยภาชนะนั้น พูดเสร็จพ่อก็รีบเดินไปรับไมโครโฟนมาแล้วก็พูดมากมาย ยืดยาวจนชั้นจะหลับคาโต๊ะอยู่แล้ว ยูเคก็เหมือนกันเอาแต่กิน โอ้ย!!! คนสวยอารมย์เสีย อย่างงี้มันต้อง...
               "ฮาโหล เทสต์ๆ 1234 สวัสดีค่าาาา ทุกคนชั้น ปาริสา เองค่าาา หนูเป็นลูกของท่านประธานเอง แต่ว่าพ่อค่ะ วันนี้หนูจะมาตัวเปล่าได้ไงค่ะหนูก็มีของขวัญมาให้ เหมือนกันน้าาา"
               "หนูปา ลูกพ่อมีของขวัญอะไรให้พ่อหรอจ๊ะ พ่อเนี่ยตื่นเต้นมากเลยรู้มั้ย"
     ชั้นเดินหยิบไมโครโฟนมาพูดแบบ นั้นมันคงยั่วโมโหพ่อไปมาเลยหละ พ่อก็พูดไปว่าหนูปา หนูปา ที่ลับหลังพูดยัยปา แหม่ ผู้ดี้ผู้ดี มันต้องมีกระแทกกันบ้างแล้วหละ
               "พ่อก็รอ แปบนึงนะค่ะ แล้วก็เรียกหนูว่าปารีสสิค่ะ หนูชอบชื่อนี่มากกว่า" ชั้นแขวะ แล้วเดินไปหยิบไวโอลินมา แล้วก็เรียกพี่โรมมา
               "พี่โรมค่ะ มานี้หน่อยสิค่ะ พี่มาช่วยร้องเพลงให้หน่อยสิค่ะ ยูเคมานี้ด้วยชั้นมีอะไรจะให้ช่วย" พี่โรมเนี่ยขอบอกว่าเสียงดีมากกก เลยหล่ะ ส่วนนายยูเคก็ให้มาช่วยเป็นพิธีกรต่อจากชั้น
               "ยูเค ทำหน้าที่เดินของนายนะ เอาดีๆ หน่อยวันเกิดพ่อชั้น"
               "เธอเนี่ยจริงๆเล้ยยยย เอาหล่ะขึ้นเวทีดีกว่า... ครับ ผมยูเควันนี้คงไม่ต้องสงสัยนะครับว่าผมมาเป็นพิธีกรของปารีส ลูกสาวท่านประธาน เอาหล่ะ ขอเชิญคุณปารีส และ คุณโรมทางนี้เลยครับ"
     แปะๆๆๆๆๆ (เสียงปรบมือ)
     ชั้นเล่นไวโอลีนเพลง  Happy birthday ด้วยเสียงไวโอลิน ที่คนฟังต้องอุดหู แล้วก็เป็นไปตามคาดพ่อลากชั้นลงจากเวทีแทบไปทัน แล้วชั้นก็บอกกับพี่โรมและยูเคว่าปวดหัวขอกลับบ้านทั้งคู่ก็เลยต้องกลับคอนโด
               "ปารีสนี่เธอตั้งใจจะแกล้งพ่อรึเปล่า"
               "ก็รู้คำตอบหนิถามทำไม"
               "เธอนี่มัน..."   
               "พอเถอะ ชั้นง่วงพี่กลับไปได้แล้ว ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัว"
     วันนี้ ชั้น สะ ใจ!!!