เรียนๆรักๆ กูดันรักมึงเข้าแล้วซิ

Love Boy Friend เรียนๆรักๆ กูดันรักมึงเข้าแล้วซิ

By PATTYRfc

 

# ธันวา #

 

ณ ห้องเรียนคอมพิวเตอร์

 

 

“เฮ้ยพวกมึงไอ้ธันวามันเป็นเชี่ยไรวะ แมร่งนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ย”

 

เจ ที่เดินเข้ามาในห้องเรียนพูดทักขึ้นเมื่อเห็นธันวาเพื่อนของตนกำลังนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า

 

“ช่างมันเถอะว่ะไอ้เจ ปล่อยมันบ้านั่งยิ้มคนเดียวไปเถอะ เพราะพวกกูพยายามถามมันหลายครั้งและแมร่งก็ไม่ตอบสักที”

 

คิมพูดบอกเจที่ตอนนี้กำลังจะเดินเข้าไปถามธันวา

 

“เฮ้ยๆเมื่อกี้มึงพูดว่าไรนะไอ้คิม มึงว่าใครบ้าวะ กูไม่ได้บ้านะเว้ยกูแค่มี ความสุขเฉยๆเว้ย”

 

ธันวาที่เมื่อกี้กำลังนั่งยิ้มมีความสุขอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของคิมเมื่อกี้ก็หุบยิ้มแล้วหันควับมาว่าคิมทันที

 

“แต่สภาพแกเหมือนคนบ้ามากเลยนะหลังจากที่แกคุยกับภาพเขียน”

 

ออมพูดขึ้นบ้างออมมักจะสังเกตเห็นอยู่บ่อยๆ

 

“ภาพเขียน? ใครหรอออม”

 

ฟิวที่นั่งฟังบทสนทนาของเพื่อนอย่างเงียบๆถามขึ้น ทำให้ เจ และ คิม พยักหน้าเสริมกับคำถามของฟิวทันที

 

“อ้าวนี้พวกแกไม่รู้จักภาพเขียนจริงๆอะหรอ”

 

ออมเอ่ยถามเพื่อนเพื่อความแน่ใจเพราะกลัวว่าจะโดนแกล้งอะไรอีก

 

“แล้วคนชื่อภาพเขียนเป็นใครล่ะแล้วเป็นคนยังไง” เจถามด้วยความอยากรู้

 

“ก็เพื่อนข้างบ้านเราไงพวกแกเคยเจอแล้วไม่ใช่หรอที่เรียนบัญชีปี1 อะ”

 

ออมพูดอธิบายคลายความสงสัยของเพื่อนได้นิดหน่อย

 

“รู้สึกนะว่าเคยเจอแต่จำหน้าไม่ได้”

 

คิมพูดขึ้นเมื่อเพราะรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเจอแต่เขาจำหน้าไม่ได้ “อ๊ะ!!นั้นไงๆ ภาพ...ภาพเขียน”

 

ออมเอ่ยทักภาพเขียนที่ตอนนี้กำลังเดินผ่านห้องเรียนคอมพิวเตอร์เพื่อที่จะไปโรงพยาบาล

 

“อ้าว ว่าไงออมมีไรหรอ”

 

ภาพเขียนเอ่ยทักออมยิ้มๆแต่เมื่อเห็นว่าธันวาหันมามองตนยิ้มๆเช่นกันเลยทำให้ภาพเขียนหุบยิ้มทันที่

 

“นายกำลังจะไปไหนกันหรอ...แล้วไม่มีเรียนกันหรอทำไมรีบออกมาจากห้องเรียนเร็วจัง”

 

ออมถามพร้อมมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง

 

“พวกเรากำลังจะไปโรงพยาบาลนั่นออม”

 

เจมส์ชิงพูดบอกก่อนที่ภาพเขียนยังไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไร

 

“ไปทำไมหรอใครเป็นอะไรหรอภาพเขียน”

 

ออมถามขึ้นเมื่อรู้จุดประสงค์ของเพื่อนข้างบ้านแล้ว

 

“เราแค่จะไปเยี่ยมอาจารย์ป้าไอ้กรณ์น่ะ ออมไปด้วยกันไหม”

 

ภาพเขียนพูดตอบออมยิ้มๆแล้วทำหน้าบึ่งใส่ธันวาที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มหวานมาให้ภาพเขียน

 

“ไม่ล่ะจ๊ะ...เอ้อลืมไปเลย พวกแกนี่ภาพเขียนที่เราบอกเมื่อกี้ไง ภาพเขียนนี่ ไอ้เจ ชิน แล้วก็คิม เคยเจอกันตอนที่ไปทำรายงานบ้านเราไง”

 

ออมพูดแนะนำเพื่อนให้ภาพเขียนรู้จัก

 

“งั้นเราไปก่อนนะออม ไว้เจอกันที่บ้านนะ” ภาพเขียนและเพื่อนๆเอ่ยบอกลาออมแล้วพากันไปที่โรงพยาบาลทันที

 

(ฉันก็นึกว่าพวกนายไปถึงโรงพยาบาลแล้วนะเนี่ย : นัดตี้)

 

“คนนี้หรอวะไอ้ธันวาที่ทำให้มึงนั่งยิ้มเป็นคนบ้าแบบนี้”

 

เจพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าภาพเขียนและเพื่อนๆออกไปแล้ว

 

“มันไม่ได้ทำให้กูบ้าเว้ยแต่...มันทำให้กูมีความสุข สุขที่ได้แกล้งมันทุกครั้ง”

 

(ง่ะธันวาาาาทำไมเป็นแบบนี้อะ หรือเป็นเพราะนัดตี้มึนนะธันวาถึงได้ออกแนวบ้าๆบอๆเพ้อๆแบบนี้ อ๊ากกกนัดตี้รับบ่ได้: นัดตี้)

 

“ดูจากอาการแล้วหนักมากๆเลยนะเนี่ย หมอเก่งแค่ไหนก็เอาไม่อยู่หรอกรุ่นนี้นะเอาไปยิงทิ้งอย่างเดียวเลย”

 

เจพูดขึ้นอย่างขำทำให้เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเพื่อนๆทั้ง 3 ได้เป็นอย่างดี

 

“ธันวา ฉันถามไรแกหน่อยดิ...คือเมื่อเช้าแกไปพูดอะไรกับภาพเขียนน่ะ เพราะฉันแอบเห็นภาพเขียนทำท่าเหมือนกำลังจะต่อยแกเลย”

 

ออมถามข้อสงสัยออกไปเพราะเมื่อเช้าออมเดินออกมาจากบ้านเพื่อจะมาเรียนเห็นว่าภาพเขียนตั้งท่าจะเข้าไปชกหน้าธันวา เมื่อออมเห็นอย่างนั้นเลยรีบเข้าไปทักก่อนที่ ธันวาและภาพเขียนจะมีเรื่องกันก่อน

 

(เอ่อ...มันยาวไปไหมนะ : นัดตี้)

 

“ไม่มีไรหรอกแค่ไปพูดแหย่มันเล่นแล้วก็พูดผิดหูมันเข้าน่ะเลยเป็นอย่างที่แกเห็นนั่นแหละ”

 

ธันวาแกล้งพูดบอกอย่างไม่ใส่ใจเพราะไม่อยากโดนซักถามอะไรไปมากกว่านี้

 

(เดี๋ยวความลับหลุด...หุหุ:นัดตี้)

 

“ที่แกเป็นแบบนี้เพราะไอ้ภาพเขียนนั่นสินะ มึงมีอะไรไม่บอกพวกกูไหมวะ”

 

คิมถามขึ้นเล่นเอาธันวาชะงักนิ่งไปนิดแล้วหันกลับมามองหน้าคิมอย่างกวนๆแล้วตอบกลับคิมอย่างกวนๆเช่นกัน

 

“ไอ้คิม!!มึงก็อย่ารู้ทันกูบ่อยสิหว้าาาคือ...ช่วงนี้ก็เป็นอะไรไม่รู้อะกูรู้สึกว่าความแมนกูน้อยลงอะ”

 

ธันวาพูดบอกคิมเสียงหวานแล้วทำท่าประกอบแล้วค่อยๆกระเถิบไปหาคิมทีละนิดๆ ทำเอาคิมแทบจะกระโดดถีบธันวาในทันที

 

(ใจเย็นสิคิมนี่มันพระเอกของเค้าน๊าาาา:นัดตี้)

 

“ไอ้ธันวามึงเป็นจริงๆหรือมึงแกล้งทำเล่นวะแมร่งน่ากลัวสัสคราวหลังอย่าทำนะเว้ย ถ้ามึงเป็นจริงๆกูเนี่ยแหละจะกระทืบมึงให้หายเป็นเลยค่อยดูดิ”

 

เจ ที่นั่งดูท่าทางของธันวาอยู่นานพูดขึ้นแล้วทำท่าขนลุกขนพอง แล้วชี้ไปที่เท้าของตัวเองที่กำลังกระดิกไปมาอยู่ในตอนนี้

 

(นัดตี้มาต่อให้แล้วน้าาาาแหมเข้าไปทวงนัดตี้ถึงเฟสบุ๊คเลยไม่ต่อให้ก็ใจร้ายเกินไปแล้ว:นัดตี้)

 

“อะแฮ่มๆพวกคุณมึงจะนั่งคุยกันอีกนานไหมวะกูหิวข้าว ไปแดรกข้าวไปเร็วๆลุกเลยหมดชั่วโมงแล้ว”

 

โจเพื่อนในกลุ่มของธันวาที่อยู่สาขาช่างไฟฟ้าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าหมดเวลาเรียนแล้ว

 

“เออๆฉันว่าไปหาไรกินเหอะว่ะเพราะตอนนี้ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันแล้ววันนี้กินไรดีล่ะ”

 

ออมพูดขึ้นบ้างเพราะเริ่มรู้สึกหิวแล้วเหมือนกัน

 

“พวกมึงไปเหอะกูว่าจะกลับไปกินที่บ้านว่ะวันนี้ลืมเอากระเป๋าตังค์มา”

 

ธันวาพูดขึ้นเพื่อที่จะได้แยกกันกับเพื่อนๆแต่ไม่อยากบอกต่อจากนี้จะไปไหนก็เลยต้องโกหกเพื่อนๆ

 

“ไม่เป็นไรยืมตังค์ออมก่อนก็ได้”

 

ออมพูดขึ้นอย่างใจดี ซึ่งเป็นแบบนี้ประจำเพราะออมเปรียบเหมือนนางฟ้าใน (หมู่ซาตาน)กลุ่มของธันวาเพราะไม่ว่างใครจะมีปัญหาหรือขาดเหลืออะไรออมจะช่วยเหลือทุกครั้ง

 

“ไม่เป็นไรออมเราเกรงใจน่ะแล้วอีกอย่างคือเราไม่อยากติดหนี้ใครด้วยอะออมเก็บตังค์ไว้ช่วยไอ้พวกนี้ดีกว่านะ^^”

 

ธันวาพูดบอกเลี่ยงๆเพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะรู้ว่าตนโกหก “เอางั้นหรอวะมึง แมร่งไม่ใช่จะไปไหนหรอวะแล้วอ้างว่าลืมเอากระเป๋าเงินมารึเปล่า” เจถามขึ้นเหมือนจะรู้ว่าธันวาโกหกเล่นเอาธันวาถึงกับสะดุ้งเมื่อเจอสายตาจับผิดจากเพื่อนๆ

 

(นัดตี้ดูมันรู้ทันผมอะนัดตี้จัดการมันให้หน่อยนะ:ธันวา)

 

(ง่ะ!!แล้วจะให้จัดการยังไงล่ะเนี่ยเพราะเจเป็นจุด จุด จุด:นัดตี้)

 

(เป็นอะไรอะนัดตี้:ธันวา)

 

(นัดตี้บอกไม่ได้มันไม่ใช่ความลับนะแต่เก๊าบอกไม่ได้ถ้าบอกก็จบอะดิ:นัดตี้)

 

“เออ...ไปก่อนนะเว้ย ไปนะออม วันนี้เราไม่ไปส่งนะไม่อยากเจอไอ้ภาพเขียน”

 

ธันวาพูดลาเพื่อนๆแล้วหันมาพูดบอกลาออมและบอกว่าตนจะไม่ไปส่งที่บ้านเหมือนทุกๆวันโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากเจอหน้าเพื่อนข้างบ้านของออม

 

“จ้าาาาคุณชายยยยไปเถอะๆ”

 

ออมตอบกลับโดยไม่เอะใจอะไรเพราะคิดว่าธันวาอาจจะเบื่อที่ต้องถกเถียงกับภาพเขียนทุกวันแล้วล่ะมั้ง

 

(โทษทีนะนัดตี้คิดได้แค่นี้อะ:นัดตี้)

 

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”

 

ธันวาพูดบอกเพื่อนๆที่กำลังจะเดินไปที่โรงจอดรถเพื่อที่จะขับรถออกไปหาข้าวกินกัน

 

//โทษทีนะพวกมึงที่กูต้องโกหกพวกมึงซ้ำซ้อนแบบนี้//

 

ธันวาพูดกับตัวเองในขณะที่กำลังขี่รถมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารหน้าโรงพยาบาลเพื่อไปดักรอภาพเขียน

 

+++++++++++++++++++++++++++++

 

ขอกำลังใจหน่อยน้าาาาาาาาาาาา^^

 

+++

++

+

 

ขอบคุณที่เม้นให้นะคะ^^