(Fic Exo)I do not like the idea(hunhan ft.taoho)

                                                                                                                     ..................................................................................................................

Sehun

..................................................................................................................

           หลังจากผมลู่หานและเพื่อนของเขาอะไรโฮๆสซักอย่างซื้อข้าวเสร็จผมกับพวกเขก้เดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าวที่โรงอาหารผมกินข้าวราดแกงเพราะมันกินง่ายไม่ต้องรอนานอีกอย่างผมขี้เกียจปรุงอะไรยุ่งยากด้วย อ้ะลืมบอกลู่หานกับซูโฮ(นึกออกล่ะ)กินก๋วยเตี๋ยวสองคนนี้ดูมีออร่ามากตอนที่อยู่ด้วยกันลู่หานกับซูโฮนั่งอยู่ฝังตรงข้ามกับผมลู่หานนั่งอยู่ข้างหน้าผมซูโฮอยู่ข้างๆลู่หาน

           ผมนั่งดูคนข้างหน้ากินอย่างเอร็ดอร่อยจนคนข้างหน้าหันมามองผมก้ทำท่ากินต่อจนกระทั่ง

           "ฮุนนี่  - -"ลู่หานเรียกชื่อผมเสียงดุๆ

           "...."ผมเงียบเพื่อที่จะรอฟังอีกคนพูด

           "นายมองหน้าฉันทำไมหน้าฉันมีอะไรติดหรอ"ลู่หานถามไม่พอยังยื่นหน้ามาไกล้หน้าผมอีกโอ้ยจะละลายแล้วโว้ยยย

           "ปะ..ป่าวนิฉันมองเพราะนายน่ารักดี ^^"ผมตอบตรงๆทำให้คนตรงหน้าผมเอาหน้าออกไปจากหน้าผมแล้วหน้าแดงเพราะเขินล่ะมั้ง ^^น่ารักชะมัดเลยเดี๋ยวไอ้ฮุนคนนี้จับก(อ)ดแม่มเลย

            ผ่านมา20นาทีทั้งผมลู่หานและซูโฮ(ที่เกือบไม่มีตัวตน)กินเสร็จกันแล้วผมก็เลยเดินเอาจานข้าวไปคืนร้านส่วนลู่หานกับซูโฮไปอีกร้านนึง

              เพล้งงงง !!! 

             "ทำอะไรน่ะะะ"เสียงที่ผมจำได้แม่นนั่นเสียงลู่หานนิผมรีบวิ่งไปทางเสียงนั้นผมเจอผู้ชายกลุ่มนึงกำลังลวนลามลู่หานอยู่

             "ลู่หานอย่าเล่นตัวไปหน่อยเล่นน่า"เป็นเสียงของ1ในพวกนั้นพูดกับลู่หานพร้อมกับใช่สายตาลวนลามลู่หาน 

             'แต่กลับหารู้ไม่ว่าตอนนี้เซฮุนกำลังโกรธเป็นไฟสายตาที่อ่อนโยนกลับกลายเป็นสายตาโกรธแค้น'

           ตุ้บตุ้บตุ้ม ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม(?)

             ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นเสียงอะไรมันคือเสียงของผมเองผมทนเห็นคนที่เป็นเป้าหมายของผมโดนคนอื่นรังแกไม่ได้จึงเดินไปต่อยพวกเขา

             "พวกแกจำไว้ลู่หานเป็นของฉันของฉันคนเดียว !!"ผมตะโกนใส่หน้าพวกเขาจากนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วที่เหลือไว้มีเพียงลู่หานที่ยืนสั่นเหมือนคนไร้สติ..

            ผมเดินเข้าไปหาลู่หานที่สั่นอยู่ผมกอดลู่หานเบาๆจากนั้นก็พูดว่า

            "จำไว้นะถึงเราจะพึ่งรู้จักกันก็ตามต่อจากนี้เป็นต้นไปฉันจะดูแลนายเองนะลู่หาน"จากนั้นผมก็จูงมือคนที่ยืนสั่นอยู่ไปจากคนที่รุมล้อมเราอยู่ 

...................................................................................................................

Luhan

....................................................................................................................

           ในขณะที่ผมกำลังจะเอาชามก๋วยเตี๋ยวไปเก็บอยู่ดีๆก็มีมือปริษนามาจับข้อมือของผมแล้วดึงอย่างแรงจนชามในมือของผมตก._.

          จากนั้นพวกเขาก็ลวนลามผมจับตรงนั้นตรงนี้ผมผมเป็นคนไม่สู้คนเลยทำได้แค่ยืนสั่นๆอยู่อย่างนั้นจนกระทั่ง..มีคนมาช่วยผมจากนนั้นผมก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลยนอกจาก "ลู่หานเป็นของฉัน"

ตึกตึกตึกตึกเสียงหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะไม่นะนี่ผมกำลังชอบคนที่เพื่อนผมแอบชอบอยู่หรอ

      พึบ~มะ ..มือของผมถูกใครไม่รู้จับออกมาจากรุมล้อมผมเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเป็นเซฮุนมันยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงขึ้นอีก ไม่ได้นะลู่หานเาจะทรยศเพื่อนของเราไม่ได้นะผมท่องในใจ

..................................................................................................................

Suho

....................................................................................................................

      ผมที่ยืนดูสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ห่างๆอะไรกันน่ะเซฮุนทำไมบอกว่าลู่หานเป็นของเขาทำไมเซฮุนถึงจับมือลู่หานเพื่อนรักของผมออกไป..

     นี่ผมกำลังจะถูกเพื่อนรักทรยศหรอ.. ?