ร้ายเพ(ร)าะรัก

ธรรมชาติของความรัก ...ไม่เคยทำร้ายใคร ไม่ได้ทำให้ใครต้องเจ็บปวด
แต่เมื่อรักใครสักคนแล้วต้องปวดร้าวและทุกข์ทน อย่าโทษดิน โทษฟ้า หรือโทษใคร
อาจเป็นเพราะว่า เราแค่ลืมรักตัวเองก็เท่านั้น

ความอ่อนโยน ใจดี มีเหตุผล เขาจึงเป็นที่รักของใครต่อใครได้ง่ายๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
เติบโตมาพร้อมกับ ทาม น้องชายต่างพ่อ แต่ความรักความอบอุ่นจากพ่อและแม่
ที่มีให้อย่างเหลือล้นไม่มีคำว่าขาด ทุกความปราถนาทั้งคาดคิดหรือไม่ได้หวัง
ต่างก็ได้มาเหมือนปฎิหารย์ (จริงรึป่าว) และบางครั้งก็ได้มันมาบนความเจ็บปวดของใครอีกคน

มีทุกอย่างที่เงินทองสามารถซื้อ ได้ทุกสิ่งโดยไม่ยากหากต้องการ
เหนือคำว่าเหตุผลคือใช้อารมณ์ของเขาเป็นที่ตั้ง
ความรักความอบอุ่นจากพ่อและแม่ที่ไม่เคยได้สัมผัส
การเติบโตมาพร้อมกับความแค้น ความเกลียดชัง และคำว่าครอบครัว
...ไม่มีสิ่งใดสามารถลบความอ่อนแอที่แฝงอยู่ภายในใจ
นอกจากความร้ายกาจ ก้าวร้าว เอาแต่ใจ เย็นชาเท่านั้น
ที่ทำให้เขาเก็บและกดมันไว้ได้...

แม้ว่ารักคือสิ่งที่สวยงาม แต่ทว่ามันเอ่อล้นหรือมากมายจนเกินไป
ความเจ็บปวดทรมานกลับเพิ่มขึ้นทวีคูณ
เพื่อคนที่รักแล้วแม้ต้องแลกกับทุกสิ่ง เขาก็พร้อมจะสูญเสียทุกอย่างไป

รอยยิ้มและจิตใจที่เข้มแข็ง เธอไม่เคยหันหลังหรือยอมแพ้ แม้ต้องถอยเพื่อตั้งหลัก
ไม่ว่าโชคร้ายที่มาเยือนอยู่บ่อยครั้ง ปัญหาแย่ๆ เข้ามาไม่เคยหยุด
อุปสรรควนเวียนรอบตัวไม่เคยห่าง
ความยุติธรรมที่โลกใบนี้มีให้เธอไม่บ่อยนัก แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ชีวิตเธอหยุดก้าวเดิน...

ความรักจากใจที่บริสุทธิ์ ให้ไปโดยไม่หวังให้รักตอบ
แต่บางครั้งที่ก้าวข้ามความถูกต้อง ความเจ็บปวดอาจเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวที่รักเรา

เธอผู้ซึ่งอ่อนหวานนุ่มนวลชวนหลงใหล เบาบางอ่อนโยนดุจปุยนุ่น
ถูกโอบล้อมมากมายด้วยความรัก ความห่วงใย
การดูแลและปกป้องอย่างทะนุถนอมจากคนรอบข้างตลอดเวลา
แต่การสูญเสียคือสิ่งที่เธอกลัว...