สาวแสบซ่า กับ แวมไพร์หนุ่มสุดหล่อ

นี่ก็ผ่านมาจะถึงอาทิตย์อยู่แล้วหลังจากที่โดนฟาเลนฮายพูดแบบนั้นใส่ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยถึงแม้ว่าจะยังไม่เข้าใจสิ่งที่พูดแต่ว่าเขาโกรธทำไมกันนะ ทั้งๆที่เราเป็นห่วงและอยากได้คำตอบจากปากแท้ๆแต่กับมาโกรธแวมไพร์นี่เข้าใจยากจริงๆนะเนี่ย

" ซัมเมอร์ กลับบ้านกันเถอะ " เมลลี่พูดพร้อมกับเดินมาจูงมือฉันตอนนี้มันเหมือนขาดอะไรไปบางอย่างเลยนะพอหมอนั่นไม่อยู่ทุกอย่างก็ดูเปลี่ยนไปทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่มีหมอนั้นก็ร่าเริงดีแล้วแท้ๆ

" เมลลี่ " ในหัวสมองตอนนี้ก็มีหมอนั่นเท่านั้นทำไมกันนะ

" มีอะไรหรอ "

" เธอกลับบ้านไปก่อนได้ไหม "

" เอ๋ อะ..เอ่อ ก็ได้ "

" อือ ขอโทษด้วยนะ "

" ไม่เป็นไรจร้า บาย "

หลังจากแยกทางกับเมลลี่ก็ไม่อยากจัเดินไปไหนเลยอยากอยู่กับที่ใจมันรู้สึกห่อเหี่ยวยังไงก็ไม่รู้แฮะจะว่าไปก็ไม่ค่อยได้เห็นเวกัสเลยแฮะ เฮ้อ แต่ช่างมันเถอะไม่มีอารมณ์จะไปนึกถึงใครแล้ว

" สวัสดีครับ คุณซัมเมอร์ " อยู่ๆก็มีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาทักหรือว่าจะทักคนผิดแต่ทำไมถึงรู้ชื่อฉันล่ะ

" นายเป็นใครกันแล้วรู้ชื่อฉันได้ไง "

" อย่าตกใจไปเลยครับ คุณชายวิวเกอร์แค่ต้องการตัวคุณน่ะครับ " วะ..วิวเกอร์ใครกันนะแล้วผู้ชายแปลกหน้าก็เดินเข้ามาจับตัวฉันไว้

" ปล่อยฉันนะ!! "

" อย่าตะโกนไปเลยครับคุณซัมเมอร์โปรดหลับให้สบายดีกว่า ^^ " 

" จะทำอะ... "  

.

.

.

.

แสงไฟงั้นหรอฉันค่อยๆลืมตาและก็เห็นผู้ชายร่างสูงนั่งมองฉันอยู่

" ตื่นแล้วหรอครับ ^^ "

" นายเป็นใครกันและจับฉันมาทำไม " ฉันหันไปมองก็พึ่งรู้ว่ามือทั้งสองข้างถูโซ่ล่ามเอาไว้กับหัวเตียง

" อย่าดิ้นมากสิครับเดี๋ยวจะเจ็บเอานะ " ผู้ชายคนนั้นได้แต่ยิ้มให้เห็นแล้วขนลุก

และจู่ๆประตูบานใหญ่ก็เปิดขึ้นจะว่าไปพึ่งเห็นนะเนี่ยมันใหญ่มากเรียกได้ว่าวังค์เลยล่ะและคนที่ออกมาจากประตูบานใหญ่นั้นก็เป็นผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีนี้มันใช่เวลามาวิจาณ์ไหมเนี้ย

" เวดี้นายออกไปก่อนได้ไหม " ผู้ชายร่างสูงคนนั้นหันไปพูดกับคนที่มองฉันอยู่

" เฮ้อ น่าเบื่อจังเลยนึกว่าจะได้ของเล่นใหม่แล้วเชียว -3- " คนที่ชื่อเวดี้เดินออกไปพร้อมกับทำหน้ามุ้ยดูแล้วมันก็แอบน่ารักดีเหมือนกันนะ

" สวัสดีซัมเมอร์ ฉันชื่อวิวเกอร์ เป็นพี่ชายของฟาเลนฮาย " เย็นชาทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะเนี้ย อะ..เอ๋ พี่ชาย!! (ความรู้สึกช้าไปนะ)

" แล้วนายจับฉันมาทำไมกันเล่าฉันไปทำอะไรให้นายหรอ "

" เธอน่ะเป็นอะไรกับน้องชายฉันหรอ " ฉันน่ะหรอนั้นสินะเป็นอะไรกัน เพื่อน คนรัก หรือ ของเล่นแก้เหงากันนะ

" ..... "

" ขนาดเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอะไรกับน้องชายฉัน เธอน่ะเคยรู้บ้างไหมว่าฟาเลนฮายห่วงเธอมากแค่ไหนสิ่งที่เธอทำไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนอยู่กับใครเธอเคยรู้ไหมว่าน้องชายฉันห่วงแค่ไหน ฉันขอร้องล่ะนะซัมเมอร์เธอช่วยออกไปจากชีวิตน้องชายฉันซะเถอะ "

" อะ..ออกไปจากชีวิตงั้นหรอ " คำว่าออกไปจากชีวิตก็จะไม่ได้เจอกับฟาเลนฮายอีกงั้นหรอ

" มะ...ไม่เอาหรอก "

" เธอนี่มัน ฉันไม่ฆ่าเธอก็บุญแล้วนะ "

" ฉันน่ะต้องทนปวดหัวกับน้องชายนายมามากนะและน้องชายนายก็ทำกับฉันสารพัดอย่างไม่ว่าจะขโมยจูบฉันเมินฉันทิ้งฉันสิ่งเหล่านั้นที่น้องนายทำฉันเคยคิดว่าอยากให้เขาออกไปจากชีวิตนะแต่พอหมอนั้นไม่อยู่จริงๆชีวิตมันเหมือนขาดอะไรไปก็ไม่รู้ " น้ำตาฉันไหลรินจนหยุดไม่อยู่ทุกอย่างที่พูดออกไปมันทำให้รู้สึกผ่อนคล้ายขึ้นเหมือนได้ปลดปล่อยจนหมด

" หึ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ "

" เอ๋ "

" ฟาเลนฮายนายออกมาได้แล้วหล่ะ " ฟาเลนฮายเดินออกมาจากหลังผ้าม่านพื้นใหญ่

" ขอบคุณมากนะครับ พี่วิวเกอร์ "

" ไม่เป็นไรเพื่อน้องชายพี่ทำได้อยู่แล้วส่วนตัวพี่เองก็เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมนายถึงเลือกผู้หญิงคนนี้ " พี่ชายของฟาเลนฮายเดินมาหาฉันก่อนจะเอากุญแจมาไขโซ่ที่ล่ามข้อมือฉันออก

" ซัมเมอร์ฉันขอโทษนะ แต่ยังไงก็ฝากน้องชายฉันด้วยล่ะ ^^ "

" อะ..เอ่อ "

" ฉันไปล่ะนะปรับความเข้าใจกันด้วยล่ะ " พี่ของฟาเลนฮายเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย ฟาเลนฮายเดินมานั่งข้างฉันเราสองคนนั่งกันอย่างเงียบๆ

" สิ่งที่เธอพูดน่ะมันจริงใช่ไหม "

" ก็ใช่น่ะสิ เจ้าบ้า T^T "

" 555 โอ๋ อย่าร้องนะเด็กน้อย " เอ๋ ฟาเลนฮายยิ้มเป็นไปได้หรอ

" งั้น..เธอมาคบกับฉันได้ไหม ^^ "

" ก็ไม่รู้สิขอคิดดูก่อน "

" ทำไมล่ะ เมื่อกี้เธอก็พูดออกมาหมดแล้วหนิ " ฟาเลนฮายทำหน้าหงอยดูแล้วน่ารักจัง

" กะ..ก็ได้ แล้วก็หยุดทำหน้าอย่างงั้นซะ "

" ครับ " ฟาเลนฮายหันมากอดฉันซึ่งแน่นอนว่าฉันก็กอดตอบ

อีกด้านของประตูบานใหญ่มีผู้ที่ได้ยินสิ่งที่ทั้ง 2 คนพูดนั้นก็คือ 'เวดี้'

*เวดี้ : หึ เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆหรอกฟาเลนฮาย ^^

**************************************************

ปริศนาชวนติดตาม อิอิ ติดตามกันต่อไปนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทั้งคู่ รอบนี้ยาวหน่อยเพราะว่าถือเป็นการขอโทษที่ไม่ได้ลงตั้งนาน ช่วยคอมเม๊นกันด้วยนะค่ะ จุ๊ปๆ