Love of Badminton Athletes วัยใส

     @ร้านอาหารแถวแม่น้ำเจ้าพระยา
"สวัสดีค่ะ มากี่ท่านค่ะ" เสียงพนักงงานตอนรับขึ้น
"มา2ท่านครับ" นายเติ้ลพูดขึ้นแล้วพาฉันเดินตามพนักงานร้านอาหาร
ฉันนั่งลงที่เก้าอี้แล้วมองดูรอบๆ  "วิวสวยดีเนอะ" ฉันมองที่วิวแล้วพูดกับเติ้ล "สงสัยนายจะพาผู้หญิงมาบ่อย" ฉันหันไปมองเติ้ลแต่ก็ไม่เจอ ฉันลุกขึ้นแล้วมองรอบๆก็ไม่เจอ "นายเติ้ลเค้าหายไปไหนของเค้านะ" ฉันนั่งบ่นคนเดียวแล้วมีพนักงานเอาดอกไม้มาให้
"เออ!!!ของคัยค่ะ" ฉันถามพนักงานกลับ  "ของคุณค่ะมีคนฝากมาให้" พนักงานพูดก่อนมที่จะไปรับออเดอร์ต่อ ฉันนั่งคนเดียวไปสักพักใหญ่ๆ
"นี่นายไปไหนมาเนี่ย" ฉันถามนายเติ้ล
"ออฉันไปสั่งของมานะ" 0_0
"ของอะรัยหรอ" ฉันถามเติ้ลกลับก่อนจะได้ของขวัญอะรัยสักอย่างจากเค้า  ฉันเปิดของขวัญเจอกล่องแหวน
"นี่มันอะรัยกัน" ฉันตกใจมากที่เจอกล่องแหวนนั้น
"ฉันขอเธอเป็นแฟนอย่างเป็ฯทางการไง" เติ้ลบออกก่อนเดินมาโอบไหล้ฉัน
"ขอฉันเป็นแฟน" ฉันรู้สึกเขินมาโดยที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"นะเป็นแฟนก่ะฉันนะ" ฉันไม่กล้าตอบคำถามของเค้า
"เออออ!!!!"ฉํนไม่ตอบแล้วเดินหนีเค้าของไปนอกร้านเค้าเดินตามฉันมาแล้วจับแขนฉันเข้าไปกอด
"นี่!!!ปล่อยนะ" ฉันดันตัวออกจากตัวเค้า แต่รู้ๆว่าเป็นไปไม่ได้เพราะแรงเค้าเยอะมาก
"เธอก็ตอบฉันมาก่อนสิ" เค้าจับค้างฉันขึ้น!!!!
"โอเค!!!ฉันตกลง" นี่เราพูดอะรัยออกไปเนี่ย!!! ฉันหลบตาเค้า
"จริงๆนะเธอยอมเป็นแฟนก่ะฉันจริงๆนะ" เค้ายิ้มแล้วมองหน้าฉัน
"นายจะปล่อยฉันได้ยัง" ฉันเตือนสติเค้าเพื่อให้เค้าปล่อยฉันจากอ้อมกอดของเค้า
"โอเค!!!!ฉันปล่อยเธอก็ได้" มองดูเค้ามีเล่ห์กลอะรัยสักอย่าง
อ๊ายยยยยยยยยย!!!!เสียงร้องของฉันดังขึ้นขณะที่ฉันหันหลังเดินไปที่รถเพราะว่าเค้าดึงฉันเค้าไปจูบฉัน ฉันดันเค้าออก
"นี่นายทำอะรัยเนี่ย" ในขณะที่ฉันพูดไปด้วยแล้วเอามือปาดปากไปด้วย
"นี่!เราเป็นแฟนกันแล้วนะ" เค้าพุดขึ้นในขณะที่ฉันเดินไปตีหัวเค้าด้วยแรงไม่มาก
"จะกลับบ้านได้ยังห่ะ...ฉันง่วงนอนแล้ว" ฉันพูดขึ้นแล้วก็เดินไปดึงแขนของเค้าไปที่รถ
"จ๊ะ!!กลับบ้าน" ดูเหมือนเค้ามีความสุขมากในวันนี้แต่ฉันเหมือนมีความทุกข์มากๆๆ