เพื่อนแล้วไง ก็คนมันรักอ่ะ

     เย้ สุดท้ายการทำความสะอาดอาคารสุดหรรษา? ก็จบลงสักที ลั้นลามีความสุข
          ปัง!!!!(เสียงเปิดประตู)
     โว้ย ไอ้หมาตัวไหนมันเปิดประตูเข้ามาวะ ตกใจหมด พอฉันหันไปก็ถึงบางอ้อ ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหนหรอก เพื่อนสุดเลิฟของฉันเองหล่ะ
     "นี่พวกแกเดินเข้ามาเฉยๆไม่ได้หรอวะ ทำไมต้องถีบประตูด้วย"ฉันพูดเมื่อเห็นเพื่อนเลิฟทั้งหลายกลับมานั่งที่ของตัวเอง ซึ่งที่ของพวกมันก็อยู่ข้างๆฉันนี่แหละ
    "ก็อารมณ์ไม่ดีนี่หว่า"แช็กพูดแต่ก็จริงนะทั้งแช็กเชฟและก็เนสหน้าบึ้งเป็นตูดหมูเลย
     "เป็นไรอีกอะ"ฉันถามด้วยความเป็นห่วง หึ หึ อย่าคิดว่าฉันเป็นคนดีอะไรขนาดนั้นนะ ที่ฉันถามก็เพราะว่าฉันกลัวเหลือเกินว่าพวกคุณเพื่อนจะไปก่อความวุ่นวายอะไรจนทำให้ฉันต้องเดือดร้อนไปด้วยอีกน่ะสิ
     "พอดีว่าบังเอิญว่าพวกฉันเดินเล่นอยู่ดีๆแล้วบังเอิญไปเจอพวกมันอะดิ ตอนแรกก็กะว่าจะเข้าไปทักทายตามประสาคนคุ้นเคยกัน แต่บังเอิญกลัวโดนทำโทษอ่ะนะ แล้วก็พวกฉันบังเอิญขี้เกลียจทำความสะอาดมากมายอ่ะนะ"เอิ่มรู้สึกว่าจะบังเอิญมากไปมั้นเนี่ย?
     "พวกมันที่นายพูดถึงหมายถึงพวกเด็กนร.โรงเรียน อย. ใช่ป่ะ"
     "โซ่ไม่น่าถามเลยนะ จะเป็นใครล่ะ ถ้าไม่ใช่พวกมัน"เชฟ
     "ใช่ โซ่นี่ชอบถามอะไรโง่ๆอยู่เรื่อยเลย"เนส
     "เออ จริง!!"เชฟ แช็ก
      เออ สรุปตูผิด ตูขอโทษT_T
     "อ้าวก็ฉันไม่รู้นี่"ฉันไม่รู้จริงๆนะถึงฉันจะเป็นเพื่อนสนิทของพวกมันก็เถอะ ก็เล่นมีเรื่องกับคนแทบจะทุกที่ที่เหยียบไปเลยนี่ ถ้าไม่เชื่อฉันลองอ่านไปเรื่อยๆสิ
     "เธอเคยรู้อะไรบ้างหล่ะ"พร้อมเพรียงมากค่ะ ปรบมือให้2ที แปะ แปะ
     "เออๆยอม ดีแล้วที่คิดสักหน่อย ฉันจะได้ไม่ต้องไปเก็บศพพวกนายหลังโดนกระทืบเสร็จน่ะ"
     "พวกฉันไม่ได้อ่อนหัดขนาดนั้นซะหน่อย พวกฉันจริงๆแล้วเก่งมากเลยล่ะ แต่...พวกฉันสงสารพวกมันหรอกถึงไม่ค่อยอยากตอบโต้"
      "ชิ เชอะ เหอะ"อ้าว? สรุปงอนกันใช่มั้ยเนี่ย งั้นฉันสมควรทำไงดี อ๋อ...อยู่เฉยเนี่ยแหละ
      "อ้าวเฮ้ย ไม่คิดจะง้อกันบ้างหรอ?"เชฟถาม
      "No!!"ฉันตอบแบบไม่ต้องคิด ทำไมน่ะหรอ เพราะถ้าฉันง้อ พวกเขาจะต้องสั่งให้ฉันทำอะไรพิเลนๆแน่ๆ
     "โห้!!ไรอ่ะ"พร้อมเพรียงกันอีกล่ะ แต่สุดท้ายพวกเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่ดี^_^
         หลังเลิกเรียน
     "มากันแล้วหรอ จะทานอะไรกันดีจ๊ะ"พี่เจ้าของร้านบอกเมื่อเห็นพวกเราเดินเข้า เพราะบัดนี้เราอยู่ ณ ร้านไอศกรีมแถวรร.นั่นเอง
      "มาร้านไอติมจะให้กินก๋วยเตี๋ยวหรอ?"เนสพูด นั่นไง หาเรื่องอีกแล้วปากหมาจริงๆ เล่นซะพี่เขาเงียบเลย ถ้าพี่เขาเดินไปหยิบมีดในครัวมานะฉันจะฆ่าแก
      "เฮ้ย วันนี้ตอนกลางคืนไปเที่ยวกันป่ะ"แช็กถาม
      "เออ อืม"เนส เชฟ
      "ฉันว่าฉันไม่ไปดีกว่า ถ้าพ่อกับแม่ฉํนรู้นะ ฉันโดนฆ่าแน่ๆเลยอะ"ฉันบอกเพราะว่าแม่ฉันหวงลูกสาวมากๆเลยน่ะสิ
     "เธอจะกลัวอะไร พ่อกับแม่เธอไปดูงานที่ต่างประเทศกว่าจะกลับตั้ง2-3เดือนไม่ใช่หรอ"แช็กพูด ฮือๆก็บ้านนายไม่ได้หวงลูกเหมือนบ้านฉันหน่ะสิ ทุกวันนี้ขนาดท่านไปดูงานยังโทรมาเช็คฉันทุกวันเลย
     "ไม่รู้สิ"ฉันตอบ
      "เธอกลัวใช่มั้ยล่ะ ถ้ากลัวก็ไม่ต้องไป"เนสพูด
      "ป่าว ฉันไม่กลัวหรอก ไปก็ไป"ลองไปดูก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรมั้งนะฉันว่า
    ณ ผับxsx
      ตอนนี้ที่ที่พวกฉันนั่งอยู่ก็คือบริเวณสำหรับแขกVIPที่ต้องการความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะ
     "มาหาไรเล่นกันเถอะ"นั่นไง ซวยแล้ว ไม่อยากจะคิดเลยถ้าเชฟพูดแบบนี้จะเป็นเกมที่พิเลนขนาดไหน แถ่น..แทน...แท้น เกมที่ว่าก็คือดวลเหล้าหรือไวน์น่ะแหละ เออน่ะจะเรียกอะไรก็ช่างเถอะยังไงก็เมาเหมือนกัน
      "โซ่แข่งกับเนสก่อนเลยคู่แรก"โห้ไรอ่ะ ให้ฉันแข่งกับคนที่คอแข็งอย่างเนสเนี่ยนะ โกงอะ
       "ได้ ระดับฉันไม่แพ้อยู่แล้ว"ฉันพูดออกไปงั้นแหละทั้งๆที่ไม่เก่งด้านแบบนี้เอาซะเลย
       "ONE!!TWO!!TREE!!เริ่ม"เชฟให้สัญญาณ แหวะแค่แก้วแรกก็จะอ้วกแล้วอ่ะ
      "มามา ต่อแก้ว2เร็วๆ อ้าวเร็วๆๆ"เสียงเชียร์จากเชฟและแช็กทำให้ฉันอยากเล่นต่อนานๆเพื่อนจะได้สนุก แต่แค่แก้วแรกก็ทำให้ฉันมึนได้มากเลยหล่ะ
      "อะไรเนี่ย แค่แก้วแรก ควีนเราก็จะไม่ไหวแล้ว5555"เนสพูดอย่างน่าหมั่นไส้มากเลย คอยดูนะฉันจะต้องชนะให้ได้
     "ไม่มีวัน ฉันยังไหวคะ แค่นี่สบายมาก"ฉันพูดพร้อมชู2นิ้วให้รูว่าฉันยังไหว
      ผ่านไป5แก้ว....
     "เฮ้ย โซ่ไหวมั้ย"แช็กถาม เพราะอาการฉันเริ่มไม่ไหวแล้วหล่ะ
     "ไหวม่ายไหวยังงายฉันจาต้องชานะเนสห้ายได้ คอยดู"ฉันพูด ส่วนเนสก็มองมาทางฉันนิดหนึ่งแล้วก็ทำท่าทางสบายๆเหมือนคนไม่ได้ดื่มอะไรมาเลย
     "ไอ้เนส นายยอมโซ่มันเถอะ เดี๋ยวมันจะเมามากกว่านี้แล้วเราจะเดือดร้อน"เชฟพูพร้อมมองหน้าเนสอย่างมีความหวัง? เนสมองมาทางฉันแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
     "เออๆได้ โซ่ฉันยอมแพ้"เนสพูดกับฉัน อะไรกัน ฉันชนะหรอ? เย้ (จะดีใจทำไมว่ะ:เนส)
     "เย้!!!ฉันชนะโว้ย"ฉันกระโดดโลดเต้นอย่างเมามัน จนโต๊ะอื่นต่างพากันหันมามองกันอย่าง งงๆ
     "รีบพามันกลับบ้านเถอะ"แช็กพูด เนสกับเชฟพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
      ณ บริเวณหน้าผับxsx
     "ช่วยกัยพาโซขึ้นรถเถอะ"แช็กหันมาพูดกับเนสและเชฟ แต่ก็ต้องตกใจเพราะคนที่เป็นต้นเตูที่ทำให้ต้องรีบกลับหายไปไหนก็ไม่รู้
     "ให้ตายดิ ทีหลังฉันจะไม่พาโซ่มาที่แบบนี้อีกเลย บ้าชิบ"เชฟพูด
      "แยกย้ายกันหาเหอะ เมาขนาดนั้นไปได้ไม่ไกลหรอก"เนสออกความคิดเห็น
      "เออ" หลังจากนั้นทุกคนก็ออกตามหาโซ่กันอย่างเป็นห่วง แต่ก็คิดว่าน่าจะไม่มีอะไร เพราะโซ่เป็นถึงหังหน้าชมรมคาราเต้ ต่อสู้ไดทุกรูปแบบ แต่สภาพแบบนั้นก็อดห่วงไม่ได้จริงๆ
     เอ.. นี่ฉันอยูที่ไหนเนี่ย
      "เฮ้ยดูนั่นดิ"เสียผู้ชายคนหนึ่งพูด แต่คงไม่เกี่ยวไรกับฉันหรอก
      "นั่นมันควีนของไอ้พวกเด็ก เคป็อป สคูล นี่หว่า"เอะ นั้นมันฉันนี่หว่าคนที่พวกนั้นกำลังคุยกันอยู่
      จู่ก็มีพวกผู้ชายสัก5-6คนมายืนล้อมตัวฉัน สภาพนี้ฉันสู้ไม่ไหวแน่ ฉันจึงตัดสินใจวิ่งไปตรงซอกตึกหนึ่ง แล้วบังเอิญวิ่งไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง หล่อมาก ฉันจึงขอร้องให้เขาช่วย พวกที่ไล่ตามฉันมาก็วิ่งมาพอดี เขาช่วยฉันหลบออกมาได้แต่เราทั้งคู่กลับเสียหลัก ล้มลง จนปากฉันไปชนเข้ากับริมฝีปากของชายปริศนา แล้วเขาก็วิ่งไป โดยที่ฉันไม่ทันจะได้ขอบคุณเขาเลย
   ฉันเดินออกมาตรงที่ไม่น่าจะมีพวกมันอยู่ แล้วก็เจอ เนส ฉันดีใจวิ่งไป เนสตกใจมากเลยที่เจอฉัน
      "เป็นไงบ้างไปไหนมา เขาเป็นห่วงกันแทบแย่ ไม่เป็นไรใช่มั้ย"เนสถาม
       "ไม่เป็นไร กลับบ้านเถอะ ฉันแค่ไปเดินเล่นน่ะ"ฉันพูด
       "อืม"
      ฉันเดินกลับมาที่รถแล้วพวกเราก็กลับบ้านกัน ฉันนั่งเงียบเพราะกำลังคิดว่าฉันโชคดีที่หนีรอดมาได้ หรือโชคร้ายที่เสียจูปแรกให้กลับใครก็ไม่รู้ ถึงตอนนี้หน้าฉันยังแดงไม่หายเลย
    ........................................................................................................
แค่นี้ก่อนนะคะ เหนื่อยมากเลย แต่งนานพอสมควร ติชม ให้กำลังใจได้นะคะไม่ว่ากัน รักคนอ่านทุกคนนะคะ ใครที่ต้องการแนะนำอะไรก็บอกนะคะ ขอบคุณคะ