เพื่อนแล้วไง ก็คนมันรักอ่ะ

     ฮือๆทำไมชีวิตฉันของฉันถึงลำบากแสนเข็ญอย่างนี้ ทั้งๆที่ฉันไม่เคยไปมีเรื่องกับใครที่ไหน แต่ก็ต้องมาทำความสะอาดอาคารทั้งหมดของโรงเรียนโดยเวลาก็มีแค่1อาทิตย์เท่านั้น ที่ฉันต้องมาลำบากแบบนี้ก็เพราะไอ้เพื่อนบ้าแท้ๆเลยT_T
     "นี่ไอ้เชฟไปเก็บไม้กวาดตรงนั้นให้เข้าที่ดิฉันจะถูพื้น"แช็กหันไปพูดกับเชฟที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการเช็ดโต๊ะเรียนอยู่
     "อ้าว!มาใช้อะไรฉันหล่ะ ไปเก็บเองดิ เดินไปอีกสักนี๊ดดคงไม่ตายหรอกคุณแช็ก"เชฟหันไปพูดกับ(ไอ้)คุณแช็ก
     "ทำไมพูดงี้วะ แกแค่เช็ดโต๊ะเรียนเอง แต่ฉันก็ต้องถูพื็นนะ เหนื่อยกว่าแกตั้งเยอะ"แช็กเถียง
     "แกรู้ได้ไงเห็นทำงานแค่เนี่ย ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ"เชฟพูดพร้อมแสดงท่าทางภูมิใจกับงานของตัวเองมาก (มันจะภูมิใจเพื่อ)-_-     "โว้ย!!!!แล้วไม่ทราบว่าพวกคุณจะทะเลาะกันทำเพื่อ? รำคาญโว้ย!แล้วงานมันจะเสร็จเมื่อไหร่เนี่ย ห๊ะ!!!"เนสโว้ยวายคงเป็นเพราะรำคาญมลพิษทางเสียงที่ทำให้รู้สึกเหนื่อยเพิ่มมากขึ้น ทั้งๆที่ก็เหนื่อยอยู่แล้วขนาดฉันยังรู้สึกเลย-_-
     "แต่....."เชฟกับแช็กทำท่าเหมือนกำลังจะเถียงกันต่อโดยมี เนสเข้ามาร่วมด้วยอีกคน ซึ่งมันจะทำให้ฉันลำคาญมากขึ้นอีก
     "ไม่ต้องเถียงกันแล้ว!!ช่วยกันทำงานซะ มันจะได้เสร็จเร็วๆพวกแกก็รู้ว่าถ้าพวกเรายังทำงานนี้ไม่เสร็จภายใน1อาทิตย์ จะต้องโดนทำโทษโดยการทำความสะอาดสระน้ำ หลังเลิกเรียนทุกวัน อยากทำนักไง ถ้าไม่อยากก็ช่วยกันทำงานให้เสร็จ"ฉันโวยวายใส่พวกเพื่อนๆที่รักทั้งหลายให้พวกคุณเพื่อนเลิฟหยุดการทะเลาะกันสักที แล้วก็ได้ผลพวกมันหยุด แล้วตั้งใจทำงานกันต่ออย่างไม่มีการเกี่นงงานใดๆทั้งสิ้น
                    เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนฉันT_T
               .....................................................................................
วันนี้ตอนแรก ถ้าว่างแล้วจะแต่งต่อให้นะคะ
ติชมได้นะคะรักคนอ่านนะคะ