14 DAY (รักเลิกลาตาย)
9.0
เขียนโดย LoveUnoona
วันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 20.19 น.
14 ตอน
6 วิจารณ์
17.84K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 10.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) เจ้าหญิงในวังกับนักทอผ้าเก่าๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งขึ้นในตอนนี้อาจดูเพ้อฝัน ลอยลมไปหน่อย คนที่อายุมากกว่า 18ปีควรได้รับคำนิยาม
แห่งรัก...จากเจ้าชายที่เพ้อฝันตามๆกันไป ...แล้วจงติดอยู่ในปราสาทลึกลับที่ไม่มีทางออก
_____________________________________________________________
เธอเป็นองค์หญิงในราชวงใหญ่แห่งหนึ่ง เมื่อหลายปีมาแล้ว
เธอมีองครักษ์ประจำตัวเธอ เต็มไปหมดเลย แต่พอออกมาจากปราสาทหลังใหญ่นั้น
ก็มีหมู่บ้านกลุ่มชน คนป่า กลุ่มหนึ่งเป็นคนกลุมดูท่าทางเถื่อน เพราะสภาพบ้านเมืองดูแห้งแล้งอยู่ทุกๆวัน เสื้อผ้าของชนเผ่าก็ไม่มีใครได้ใส่ เป็นส่วนใหญ่
แต่ในบ้านหลังหนึ่งก็มีชั่ง ทอเสื้อคนหนึ่ง หน้าตาเป็นคนมีความรู้แต่ด้วยหนวดเคราที่ยุ่งเหยิงและแว่นตาเก่าๆ กระจอกๆ อันหนึ่งที่ตกทอดการเปือนดินมานับเป็นร้อยครั้ง หลายปี
แกทอเสื้อก็จริง แต่แกก็ไม่ค่อยจะมีวัตถุดิบมากพอสำหรับคนในหมู่บ้านพอเท่าไหร่
_________________________________________________________
แกจึงต้องมักออกเดินทางเข้าไปยังเขตของปราสาทเมือง เพื่อแลกสิ่งของกับเศษเสื้อผ้าอยู่เป็นประจำๆ
แต่ตอนที่แกต้องเข้าไปในเมือง แกก็ต้องใส่ผ้าคลุมปกป้องหน้า เพราะจะได้ไม่รู้ว่าแกมีฐานะที่ คนรวยรังเกรียจในตัวเขาเอง
________________________________________________________
ก่อนที่ตัวแกจัก ใส่ชุดคลุมมาตลอดๆ ก็เพราะตอนนั้นแกเป็นคนยากจน ใส่เสื้อผ้าหลุดๆ ปุดๆ เดินเหมือนคนบ้าไม่เจียมตัว แล้วแกก็เดินผ่านร้านขายอัญมณีแห่งหนึ่ง แล้วสักพัก "เพชร" ในร้านกลับหายไปเฉยๆ ทั้งที่แกไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ แกจึงต้องปลอมตัวมาตั้งแต่ตอนนั้นเพื่อปิดบังความ โง่ หรือ ควมดีที่ไม่มีใครรู้มาตลอดๆ
________________________________________________________
แกใส่ชุดคลุมหน้าคลุมตัว สีขาว แล้วมักเดินเข้าเมืองไปกับแมวน้อยของแกอยู่บ่อยๆ แมวของแกเป็นแมวสีดำ
_______________________________________________________
แกได้แมวมาจาก คนคนหนึ่ง ไร้นาม ไร้ชื่อ เอาแมวมาฝากเลี้ยงแล้วก็หายตัวไปเลย
_______________________________________________________
แห่งรัก...จากเจ้าชายที่เพ้อฝันตามๆกันไป ...แล้วจงติดอยู่ในปราสาทลึกลับที่ไม่มีทางออก
_____________________________________________________________
เธอเป็นองค์หญิงในราชวงใหญ่แห่งหนึ่ง เมื่อหลายปีมาแล้ว
เธอมีองครักษ์ประจำตัวเธอ เต็มไปหมดเลย แต่พอออกมาจากปราสาทหลังใหญ่นั้น
ก็มีหมู่บ้านกลุ่มชน คนป่า กลุ่มหนึ่งเป็นคนกลุมดูท่าทางเถื่อน เพราะสภาพบ้านเมืองดูแห้งแล้งอยู่ทุกๆวัน เสื้อผ้าของชนเผ่าก็ไม่มีใครได้ใส่ เป็นส่วนใหญ่
แต่ในบ้านหลังหนึ่งก็มีชั่ง ทอเสื้อคนหนึ่ง หน้าตาเป็นคนมีความรู้แต่ด้วยหนวดเคราที่ยุ่งเหยิงและแว่นตาเก่าๆ กระจอกๆ อันหนึ่งที่ตกทอดการเปือนดินมานับเป็นร้อยครั้ง หลายปี
แกทอเสื้อก็จริง แต่แกก็ไม่ค่อยจะมีวัตถุดิบมากพอสำหรับคนในหมู่บ้านพอเท่าไหร่
_________________________________________________________
แกจึงต้องมักออกเดินทางเข้าไปยังเขตของปราสาทเมือง เพื่อแลกสิ่งของกับเศษเสื้อผ้าอยู่เป็นประจำๆ
แต่ตอนที่แกต้องเข้าไปในเมือง แกก็ต้องใส่ผ้าคลุมปกป้องหน้า เพราะจะได้ไม่รู้ว่าแกมีฐานะที่ คนรวยรังเกรียจในตัวเขาเอง
________________________________________________________
ก่อนที่ตัวแกจัก ใส่ชุดคลุมมาตลอดๆ ก็เพราะตอนนั้นแกเป็นคนยากจน ใส่เสื้อผ้าหลุดๆ ปุดๆ เดินเหมือนคนบ้าไม่เจียมตัว แล้วแกก็เดินผ่านร้านขายอัญมณีแห่งหนึ่ง แล้วสักพัก "เพชร" ในร้านกลับหายไปเฉยๆ ทั้งที่แกไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ แกจึงต้องปลอมตัวมาตั้งแต่ตอนนั้นเพื่อปิดบังความ โง่ หรือ ควมดีที่ไม่มีใครรู้มาตลอดๆ
________________________________________________________
แกใส่ชุดคลุมหน้าคลุมตัว สีขาว แล้วมักเดินเข้าเมืองไปกับแมวน้อยของแกอยู่บ่อยๆ แมวของแกเป็นแมวสีดำ
_______________________________________________________
แกได้แมวมาจาก คนคนหนึ่ง ไร้นาม ไร้ชื่อ เอาแมวมาฝากเลี้ยงแล้วก็หายตัวไปเลย
_______________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ