She is my ผู้หญิงฉันใครอย่าแตะ!!

งานปาร์ตี้ต้อนรับเฮียไนท์  
               'น่ารักจังเลย แฟนใครก็ไม่รู้เน้อะ ><' ลีวาย
               'ก็ไม่รู้สินะ 555' มินนี่
               'อุตส่าห์ชมรางวัลเขาล่ะ ที่รัก' ลีวาย
               'อยากได้อะไรล่ะ ' มินนี่
               'อยากจะ..อยากจะดีกับเธอสัก 100 เท่า' ลีวาย
               'ละ..ลีวาย!! เด้วเหอะ 1 ทีก้ไม่ให้หรอกนะ' มินนี่
               'คิดอะไร!? 555 ' ลีวายขำพลางดึงแก้มมินนี่
               'พอๆ ไม่คุยด้วยแล้วนะ' มินนี่งอล
               '555 อ่าวเฮียไนท์นี่หน่าา' ลีวายขำแล้วหันไปเจอเฮียไนท์พอดี เฮียไนท์ เดินตรงมาที่แก๊งบรรลัย ที่แสนจะมีลีวาย(ร้าย)เป็นหัวโจก 555
               'อ่าว ว่าไงไอ้น้องแสบทั้งหลาย' เฮียไนท์
               'สบายดีครับเฮีย' ไพเพอร์
               'ไม่เจอเฮียไนท์ตั้งนาน หล่อขึ้นนะเฮีย' ลินลี่
               'นิดนึงหน่าา ' เฮียไนท์
               'แล้วไอ้วาย(ร้าย)ล่ะ มันอยู่ไหน?' เฮียไนท์
               'นั่นไงมันเดินมาแล้ว' สเตฟาน
               'อ่าว ว่าไงไอ้วาย(ร้าย) หล่อจนเฮียจำไม่ได้เลยนะ' เฮียไนท์
               'มีสุขภาพใจดีก้งี้แหละ' ลีวายพูดพลางโอบไหล่มินนี่
               'ว้าว!! สาวน้อยชุดแดงคนสวยนั่นใคร' เฮียไนท์มองที่มินนี่
               'เมียผมเองเฮีย' ลีวายดูภูมิใจมากที่ได้โชว์แฟนตัวเอง
               'เมียใหม่หรอ???' เฮียไนท์ถามท่าทางแปลกใจ
               'เอ่อเฮีย เบาๆหน่อยนะคนนี้ผมเเคร์มาก!!' ลีวายกระซิบเฮีย
               'อ่อๆเข้าใจระ' เฮียไนท์
              หลังจากที่ทำความทักทายกันแล้ว เฮียไนท์ก็พาพวกเราไปนั่งในงานปาร์ตี้ เป็นปาร์ตี้จัดแบบบาร์โดยเฉพาะ เพราะเฮียไนท์เปิดร้านบาร์อยู่ที่ต่างประเทศเลยลองจัดปาร์ตี้ในโรงเเรมหรูแบบนี้บ้าง (คือเฮียเขารวยล้นฟ้ามาจากไหนไม่รู้ แต่มีภรรยาแล้วแถมเฮียแกก้เจ้าชู้มาก)
                'สาวน้อยชุดแดงชื่ออะไรหรอครับ เฮียลืมถาม' เฮียไนท์
                'ชื่อ มินนี่' ลีวายตอบแทน
                'บ้านอยู่ไหนหรอครับ สาวน้อย' เฮียไนท์
                'อยู่บ้านลีวาย สุดหล่อ ฮ่าๆๆ' ลีวายตอบพลางหัวเราะ
                'เอ่อมม ไอ้วายฉันถามมินนี่ไม่ได้ถามแกน่ะส่วนสุดหล่อ แกก้ไม่ต้องพูดหรอก'
                'ฮ่าๆครับๆ ว่าแต่เจ๊ฟ้าปล่อยเฮียมาได้ไงเนี่ย' ลีวาย
                'ปล่อยบ้าบอไรล่ะ ส่งน้องชายมาคุบนะสิ' เฮียไนท์
                 'ไอ้เวรกาย เอร๊ย ไอสกายมาด้วยหรอ' ลีวาย
                'อืม นี่ยังไม่ลืมเรื่องตอน ม.ต้นอีกเหรอะวะ' เฮียไนท์
                'ช่างเหอะเฮีย กินต่อๆ'
 
 
20:00 น.
                'ละ..ลีวายกลับบ้านได้ไหม' มินนี่
                'ยังไม่กลับอยู่ต่ออีกแป้ปนะ' ลีวาย
                'อืม' มินนี่ตอบแล้วนั่งถอนหายใจ
                มินนี่หันไปมองรอบๆงานเลี้ยงก้เห็นผู้หญิงชุดสีดำ หน้าตาสวย กำลังเดินมาที่โต๊ะของมินนี่เธอเดินมาถึงแล้ว........
                'ไฮ ' ผู้หญิงคนนั้นทักเป็นสำเนียงต่างประเทศ
               'เอ่อมม โรสริน!' ลินลี่
               'ไม่เจอกันส่ะนาน สบายดีไหมน้องสาวที่รัก' โรส
               'ก็ดีนะ ' ลินลี่
               'อ่าว โรสแหม่กลับมาเมื่อไรไม่บอกเฮียเลยนะ ' เฮียไนท์
               'กลับมาได้ 2 วันแล้วค่ะแต่โทรสับเสียก้เลยไม่ได้โทรบอก' โรส
               'ไฮ ดาร์ลิ่ง ไม่ทักกันหน่อยหรอ?' โรสพูดพลางมองไปที่ลีวายทำให้มินนี่เริ่มสงสัย
               'เอ่อ..ไง สบายดีไหมโรส' ลีวายพูดกระอึกกระอัก
                'โอ้ว! สาวน้อยชุดแดงนี่ใครหรอ? ดูจากชุดแล้วดาร์ลิ่งเลือกให้หรอค่ะ ' โรสสเเยะยิ้ม
                'โรส ขอคุยด้วยหน่อย' ลีวาย
                 'คุยตรงนี้แหละค่ะ สะดวกดี' โรสพูดพลางมองค้อนมินนี่
                  'โรส!!' ลีวายทำเสียงเข้ม
                 'คุยตรงนี้แหละ ฉันก้อยากรู้เหมือนกันว่าลีวายจะคุยเรื่องอะไร' มินนี่
                  'มิน คือ..ว่า..คือ' ลีวาย
                  'โอเค๊? ถ้ามันไม่สะดวกปากลีวายนัก ฉันไปเอง!' มินนี่ลุกจากโซฟาแล้วเดินออกไปไม่หันกลับมาหาลีวายสักนิด ส่วนทางด้านลีวายก็เคลียกับโรสริน แฟนเขาอยู่ซึ่งเขาไม่ได้บอกเลิกเธอแต่อย่างใดเขากลับมาคบกับมินนี่เฉยเลย
 
 
22:00 น.
                    หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้
                  'โธ่เว๊ย!!!' ลีวายสบถด่าเพราะเขาโทรหามินนี่ตั้งแต่เธอเดินออกจากโต๊ะ จนป่านนี้เธอก็ไม่รับสาย ปิดเครื่อง ทำให้ลีวายหงุดหงิด
                  'เป็นใครจะรับล่ะ แกไม่ได้บอกเลิกโรส แถมยังทำกับมินนี่ได้ลงคอ เป้นฉันก้ไม่ยกโทษให้หรอกเว๊ยย' ไพเพอร์
                  'ทำไงดีว่ะเนี้ย ตอนนี้มินนี่อยู่ไหนก้ไม่รู้ ' ลีวายพูดพลางหงุดหงิด
                  'ทำใจแก แถมโรสสาวสวยสุดเซ็กซี่เบอร์หนึ่งของแกก็ไม่ยอมง่ายนะ ลีวาย'ไพเพอร์
                 มินนี่เดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง เธอไม่ได้ตั้งใจมาหาลีวายหรอก แต่เธอลืมกระเป๋าสะพายไว้ 
                  'ลิน เห็นกระเป๋าฉันมั้ย?' มินนี่เดินมาถามลินแต่เธอกลับไม่มองลีวายสักนิด
                  'อ่ะนี้จ่ะ ฉันเก้บไว้ให้' ลิน
                   'ขอบใจนะ :) นีน่าฉันอยากกลับบ้านไปส่งหน่อยได้ไหม?' มินนี่ถามนีน่า
                   'เดี๋ยวลีวายไปส่งมินเอง' ลีวายพูดแล้วจับแขนมินนี่
                   'ไม่ต้อง! กรุณาปล่อยแขนฉันด้วยนะค่ะ' มินนี่พูดแต่สายตากลับไม่มองลีวายสักนิด
                   'อ่าได้สิจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปส่งเองนะ' นีน่าพูดแล้วมินนี่ก็เดินไปกับนีน่าโดยไม่แม้แต่จะหันไปหาลีวายเลย เพราะเธอผิดหวังมากับสิ่งที่ลีวายทำ!
           
 
บนรถ
                'นีน่า ฮึก ฮือ ฮือ TT' ฉันเรียกนีน่าแต่น้ำตามันกลั้นไว้ไม่อยู่เลยไหลรินออกมายังกับสึนามิที่ภูเกต(เกี่ยว?)
                'ไม่เป็นไรนะ เพื่อนเธอต้องสู้นะ ฉันเชื่อว่าลีวายรักเธอมากนะ' นีน่าพูดปลอบ
                'ฮึก ฮือ ฮือ ฮือ รักหรอ? เเล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันล่ะ!?' 
                'ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้เหมือนกัน เธออยากจะร้องก็ระบายออกมาเต็มที่เลยนะ ฉันคิดว่ามันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นนะเพื่อน' 
                'ขะ..ขอบใจนะ ฮือ T^T' ฉันร้องไห้ตลอดทางที่ขับกลับมา ระยะเวลาประมา 1 ชั่วโมงกว่าๆได้ คนที่ฉันรักทำร้ายกันได้ลงคอ ชีวิตฉันพ่อก็ไม่มี แม่ก็ไม่มี มีแต่ลุงเคนที่ญี่ปุ่นที่ค่อยจ่ายค่าต่างๆนานาให้ ฉันเคยมองว่าลีวายคือคนรักที่ฉันยังเหลืออยู่สะอีก แต่มันไม่มีอีกแล้ว ฮือ ฮือๆๆ