She is my ผู้หญิงฉันใครอย่าแตะ!!

บ้านของมินนี่

               'อยู่ได้ใช่ไหม' ลีวายถาม

               'บ้านฉันเองทำไมจะอยู่ไม่ได้' ฉันตอบแบบเย็นชา

               'ก็เธอเพิ่งย้ายมาอยู่วันแรกนิ --'

               'นายรู้??? ฉันอยู่ได้ก็ดีกว่าไปนอนบ้านนายนะลีวาย กลับไปได้แล้ว'

               'เข้าบ้านไปก่อนสิ'

               'อืม ขับรถกลับดีๆนะ' ฉันไม่รู้ว่าพูดไปได้ไงแบบนั้น คิดออกมาได้ไงที่จะพูดจาดีๆกะคนที่ทำร้ายฉันสารพัดเนี่ย -3- แล้วฉันก็เดินเข้าบ้านไป ส่วนลีวายพอเขาเห็นว่าฉันเข้าบ้านไปแล้วเขาก็ขับรถคันหรูกลับไป

เช้าแสนสดใส --'

               'หาววว วันหยุดดีจริงๆเลย' ฉันตื่นแต่เช้าเวลาเดิมวันนี้เป็นวันหยุดเพราะโรงเรียนเซนต์จอห์นแมรี่ประกาศหยุด เนื่องจากคุณครูไปอบรมที่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นข่าวดีมากๆๆสำหรับนักเรียนฮ่าๆ

แถมพรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์อาทิตย์อีก ดีที่สุดเล้ยยยยยย :)

               ปี้น!! ปี้น!!! เสียงแตรรถดังขึ้น

               'ใครมาแต่เช้าเนี่ย' ฉันเปิดประตูออกไปดูก้เห็นลีวายเดินลงมาจากรถคันหรูแล้วเดินตรงมาที่ฉันทันที

               'อาบน้ำแต่งตัว ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้า'

               'แล้วทำไมนายต้องพาไป เสื้อผ้าฉันก็มีอยู่แล้วนะ'

               'เธอต้องไปงานรับเฮียไนท์ พรุ่งนี้นะในฐานะแฟน!'

               'ไม่ไป!!!!!!!!'

               'จะยอมไปอาบน้ำและมากับฉันดีๆ หรือจะ...'

               'ไปแล้วๆๆ ขอ 15 นาที'

               'ถ้าเกินเธอโดนหนักแน่ มิน'

               'รู้แล้วหน่าา --'

ผ่านไป 15 นาที 

                ฉันออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วก็เจอลีวายนั่งรออยู่ ฉันใส่ชุดที่ชอบเป็นพิเศษคือเสื้อแขนยาวลายแมวกับกางเกงขาสั้นสีครีม (สวยใช่ไหมล่ะ 555) เก้าผมแบบลวกๆ ปล่อยให้เห็นกระจุกผมปะปอย น่ารักจะตาย (หลงตัวเอง)

                 'ตรงเวลาดีนี่' ลีวาย

                 'ก้แหง๋สิ ฉันไม่ยอมขาดทุนเพราะนายอีกหรอกนะ'

                 'ปากเก่งอย่างนี่สิฉันชอบ หึหึ '

                 'จะพาไปซื้อของไม่ใช่รึ ไปเส้ฉันไม่อยากจะกลับบ้านค่ำๆอีก'

                 'กลัวหรอ ฮ่าๆๆๆ' พอเขาูดจบฉันก็ทำหน้างอๆใส่นิดหน่อยแล้วก้เดินขึ้นรถไป

ร้านแฟชั่นที่ใหญ่ที่สุดในห้างใจกลาวเมือง (ทั้งยิ่งใหญ่ทั้งแพง)

                  'ร้านนี่หรอ'

                  'ใช่ครับ คุงแฟน'

                  'แพงง่าาา ฉันไม่มีเงิน'

                  'ใครบอกว่าเธอจะจ่าย ฉันซื้อให้'

                  'ไม่เอาหรอก เกรงใจ'

                  'อย่าดื้อได้ไหมที่รัก' ลีวายยีหัวมินนี่เบาๆที่แสดงถึงความรักที่เขามีให้เธอ แล้วเขาก็ลากเเขนเธอเข้าไปในร้าน เดินดูประมาณพักหนึ่ง ซึ่งมินนี่ยังไม่ได้สักชุดแถมชุดที่เลือกก็ไม่โดนใจเข้าอีก เขาเลยขี้เกียจปวดหัวเดินวนๆไปมาในร้านก็เลยจับเธอใส่ชุดที่เขาเลือกเองส่ะเลย (ร้ายกาจ)

                   'ไปลองใส่ส่ะ'

                   'ไม่เอาฉันไม่ชอบสั้นไป เว้าตรงนู้นทีตรงนี้ที ไม่ใส่หรอก'

                   'จะใส่ดีๆหรือจะให้ใส่ให้'

                   'ก้ได้ เอาแต่ใจจริงๆเลย' แล้วมินนี่ก้ยอมไปใส่ชุดที่ลีวาย (จอมหื่น) ชุดเดรสสีแดงเกาะอก สั้นเลยเข่า (แหม่ ชุดอ่อยไปนะ) 

                    'สวยที่สุสครับเมีย'

                    'ฉันไม่ใส่ได้ไหม TT'

                    'ไม่ได้!!!! อย่าขัดใจได้ไหม เมีย'

                    'ก็ได้ ละ..ลีวายชอบบังคับ'

                    'เอาหน่าๆ ครั้งเดียว (สะที่ไหน 555)'

วันเสาร์

                     ปี้น!!!! ปี้น!!!!!

                     'ใครมาอีกละเนี่ย' ฉันเดินออกมาจากบ้านแล้วเปิดประตูดูคนที่บีบแตรหน้าบ้านก็พบรถสปอตหรูหราสีขาวไม่ใช่ของลีวาย แต่เป้นของเซนส์ 

                     'เอาชุดมาด้วย ขึ้นรถ' ลีวายตะโกนออกมาจากกระจกรถข้างหลัง

                     'แปปนึง'

                     ฉันรีบเดินขึ้นรถไปแต่ต้องชงักตรงที่ว่า ''ไม่มีที่นั่ง'' น้ำตาฉันจะไหล ฮือๆๆ

                      'ยืนอยู่ได้ขึ้นมาสิ'

                      'มันไม่มีที่นั่งแล้วฉันไม่ไปก้ได้นะ'

---หืม ลีวายแกจะให้เธอนั่งบนหัวรึไงว่ะ = ไพเพอร์

---เฮียไหวป่ะ มินนี่จะนั่งได้งายย = ลาเชล

---ฉันว่ามันให้มินนั่งตักชัวร์ๆ เพราะอย่างมันไม่ลักหลับให้มันรู้ไป=เซนส์

และในรถก้มีลินลี่ นีน่า สเตฟาน อีก

                     'บอกให้ขึ้นมาไง' ลีวายถือวิสาสะดึงแขนเล็กๆนั่นแล้วขึ้นรถ ให้นั่งตักเขา

                     'เอ่อคือ..ว่า..' ฉันจะเลี่ยงเต่ไม่ทันแล้ว T^T

                     'จะนั่งดีๆหรือจะให้ทำในนี้'

--ทำไรว่ะ = ไพเพอร์

--เกรงใจ กูม้างง กูก้อยาก ไม่ใช่และ = สเตฟาน

                      'นั่งดีๆก้ได้นายไหวไหม' ฉันถามลีวายเพราะกลัวเขาหนัก (จะหนักอะไรลีวายจงใจทำแบบนี้อยุ่แล้ว)

                      ' อะฮึ่ม!! แกน่าจะปล่อยให้เธอนั่งสบายๆหน่อยนะ ไอ้วาย' ไพเพอร์พูดเเซว

                      'ท่านี้ดีแล้ว ถนัดดี' คือฉันนั่งคร่อมลีวายอยู่นะสิ้ หันหน้าชนกันอีกต่างหาก หืม..ท่าล้อแหลมจิงๆ

                      'ถนัดฉัน หรือ ถนัดลีวายกันแน่!' 

                      'ทำไมเมีย มากกว่านี้ก้เคย แค่นี้นั่งไม่ได้เรอะ หรือเธอจเอาตรงนี้'ลีวายพูด

                      '........' ฉันเงียบแล้วทำหน้างอๆใส่ลีวาย แต่ลีวายกลับเอามือรัดเอวบาฉันแน่นขึ้นอีกกว่าเดิม ทำให้หน้าฉันจะจูบกับลีวายอยู่แล้ว

---เฮียวาย เกรงจผู้หญิงที่อยู่ในรถม้างก้ได้นะ จะอ้วกอยู่แล้ว=ลินลี่

---ไอ้เชี่ยวาย!! ให้มันน้อยๆหน่อย เกรงใจเมียมึงบ้าง=สเตฟาน

                     'ละ..ลีวายฉันอึดอัดนะ'

                     'นั่งดีๆสิ ฉันจะไม่ไหวก้เพราะเธอมัวแต่ขยับอยู่น่านแหละ ง่วงก้นอนไปก้ได้ ถึงแล้วเดี๋ยวเรียก'

                     'ก้ได้ ' ฉันก้ถูกลีวายโอบให้ซบอกเขาในท่าล่อแหลม ซึ่งฉันเป็นนหลับง่ายก้เลนหลับไปตั้งแต่หัวซบอกส่ะงั้น --

ผ่านไป 10 นาที

                     ลีวายดูให้แน่ใจก่อนว่ามินนี่หลับไปแล้ว มือของเขาก้เป็นปลาหมึกจับทุกส่วน ไม่อยู่นิ่งจับ ลูบ คลำ บลาๆๆๆ ทั้งหลาย ลีวายลักหลับมินนี่อย่างต่อเนื่องในระหว่าเธอหลับ ลินลี่เห็นก้รู้สึกเป้นมูลนิธิพิทักษ์ผู้หญิง อย่างมินนี่ที่ถูดเอาเปรียนโดยลีวายที่กำลังลักหลับเธออยู่

---เฮียวายๆ ไม่เกรงใจเมียก้เกรงใจคนในรถบ้างนะ=ลินลี่

                          'นิดเดียวเอง'

---ตั้งแต่มินหลับ เฮียก้ตลอดทางเลย =ลินลี่

                          'หึ!! ในเนื่องที่ไม่ให้เอา ก้ลักหลับละกัน'

---อย่างมึงเนี่ยนะ ทำไม่ได้ =ไพเพอร์

                          'ก้เออสิวะ เจ็บใจ' ลีวายเริ่มรู้สึกว่าคนที่นอนอยู่บนตัวเขาเริ่มขยับตัวเเล้ว

                          'ละ..ลีวาย '

                          'ทำไม'

                          'ขอเปลี่ยนท่านั่งได้ไหม ฉันเมื่อยอ่ะ' 

                          'ก้ได้ เห็นว่าทำมานานแหละเอ้ย!! นั่งนานเเล้ว'

                         'ทำอะไรลีวาย!!!!!!! บอกมาเลย'

                          'ก้แค่จับ จูบ ลูบ คลำ เอง เธอนอนนิ่งจะตายสนุกเลย555'

                          'ลีวาย!! อีกแล้วนะ'