She is my ผู้หญิงฉันใครอย่าแตะ!!

              'เห้ออ..เพราะอะไรทำไมฉันไม่โกรธนายเลยละ ลีวาย' ฉันพูดเพ้อคนเดียวที่ระเบียง

              'เพราะรักนะสิ ฮ่าๆๆๆ เธอรักฉัน' จู่ๆลีวายก้โผล่มาจากไหนไม่รู้ พรวดเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง เอาส่ะเธอตกใจ ^^

              'จริงหรอ??? พาฉันกลับบ้านเถอะ' 

              'นี่ไง บ้าน!!'         

              'นายต้องการอะไรจากฉัน ห๊า!!! นายทำร้ายฉันทั้งร่างกายและจิตใจ นายพาผู้หญิงที่นายนอนด้วยมาอยู่ที่นี้ทุกคนเลยใช่ไหมล่ะ ใช่สิ้!! ฉันก้เป็นหนึ่งในนั้นผู้หญิงที่นายเห็นเป็นของเล่น!! ฮึก! ฮือๆๆๆ ฮือ ' ฉันด่าลีวายจนน้ำตาใสๆที่ฉันอุตส่าห์กลั้นมันไหลออกมา ฉันปล่อยโฮต่อหน้าเขา โดยไม่อายอะไรทั้งนั้น.

              '......ไม่ใช่' 

              'ฮือ ฮือ ฮึก'

              'หยุดร้องสักทีเถอะ รำคานว่ะ!! อยากเป็นนักใช่ไหมของเล่นเนี้ย ได้!! ฉันจะทำให้เธอเป็นของเล่นตามที่เธอขอนะ มิน' เขาพูดตะคอกใส่ฉันจากการหงุดหงิดที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดต่อว่าเขาแบบนี้สักครั้ง

              'ฮือๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ TT' ฉันปล่อยโฮหนักกว่าเดิมและรู้สึกเจ็บ ลีวายไม่มองหน้าฉันเลยเขาเมินใส่แล้วออกไปจากระเบียง มันเป็นเพราะฉันหรอ ? เขาต่างหากที่ทำให้ฉันต้องพูดแบบนี้ เขาคิดว่าฉันมินนี่เป็นใครล่ะ ของเล่น เมียน้อย เมียเก็บ คนคั่นเวลาหรอ!!??

22 : 00 น.

               ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนของลีวาย ตอนนี้มันก็ดึกมากๆแล้วเพราะฉันยังไม่ได้อาบ ไม่ได้กินข้าว แถมปกติฉันนอนสองทุ่ม แล้วนี่อะไรกันเนี่ย!! ฉันมองไปรอบๆทั้งที่คาบน้ำตาฉันไม่แห้งสนิท (อะไรจะเสียใจขนาดนี้ T^T) ฉันไม่เห็นลีวายอยู่ในห้องเลย จะให้เดินออกไปนอกห้องก็ต้องจับจ้องสายตาคนในบ้านของเขาอีก ไม่เอาหรอก!! 

               'หิวยัง???' ลีวายโผล่มาจากไหนอีกแล้ว ถามฉันที่กำลังยืนหมดแรงอยู่

               '..........' คำตอบที่ฉันให้คือความเงียบนะสิ

               'ฉันถามดีๆนะมิน'

               '.............'

               'จะตอบไหม???'

               '.............' ฉันตั้งใจจะไม่พูดกับเขาให้รู้ไปว่าเขาทำกับฉันมากไปแล้วนะ

               'ได้!!!' หลังจากคำพูดสิ้นเสียงลง ฉันต้องตกใจแทบจะวาย เขาเข้ามาจูบฉันอย่างเร่าร้อน (ไปตายอดตายอยากมาจากไหน) ลิ้นแซกแซงเข้าปากฉันพันกันให้ยุ่งไปหมด --

แถมเขาจะไม่หยุดง่ายเพราะเขาเพิ่มความร้อนแรงเข้าไปอีกนะสิ ทำให้ฉันหายใจแทบจะไม่ออก อีกแค่ไม่กี่วินาทีฉันต้องตายแน่ๆถ้าเขาไม่ปล่อยฉัน ฮือๆๆๆๆๆๆ แล้วผ่านไปสักพักเขาก้ยอมละจากริมฝีปากของฉันที่ยืนมึนๆอยู่ตรงนั้นก่อนที่จะพูดว่า

               'ชอบใช่ไหม แบบนี้นะ!!!!!!' เขาดูจะโกรธและเดือดมากๆๆๆ

               'จะชอบหรือไม่ชอบ นายก็ทำสิ่งที่ฉันเกลียดมากกว่าอะไรไปแล้ว' ฉันพูดเสียงชาใส่

               'หรือจะต้องให้ฉันทำอีกรอบหนึ่งห๊า!!!!'

               'ฉันยอมนอนกับผู้ชายคนอื่น ดีกว่ายอมให้นายจูบอีกรอบหนึ่งอีก'

               'หึหึ ใช่สิ้!! ฉันมันเลวไง'

               'เพิ่งรู้ตัวหรอ??ลีวาย ฉันเกียจนาย!!!'

               'เธอมันก็....ร่านสินะ'

               'อืม พอใจยังฉันจะกลับบ้าน' ฉันรู้สึกเจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูกเวลาที่เขาอารมเสียใส่หรือด่าว่าฉันแต่ครั้งนี้มันแรงมากๆๆๆๆๆๆ ฉันอยากจะร้องไห้เต็มทีเเล้วละ T^T

               'แล้วถ้าไม่ให้จะทำไมหรอ???'

               '..................' แล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงที่เขายืนอยู่ ฉันเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบปิดประตูทันที

24 : 00 น.

              'ฮึก ฮือ ฮือๆๆๆ' เสียงสะอื้นร้องไห้ของฉันที่ตั้งแต่เข้ามาในห้องน้ำก็ไม่หยุดเลย จนตอนนี้ฉันไม่มีแรงที่ลุกขึ้นยืนด้วยซ้ำ นี่ก้ประมาน 2 ชั่วโมงแล้วที่ฉันร้องไห้ TT

              ปัง!! ปัง!! 

              ลีวายเคาะประตูแล้วตะโกนเรียกฉันมาหลายรอบแล้วตั้งแต่ฉันปิดประตูเขาก็ไม่หยุดที่จะเคาะประตูเลย แต่ฉันไม่ตอบเขาสักนิดปล่อยให้เขาได้ยินเพียงเสียงสะอื้นอันหนักหนาสากรรณของฉันเพียงผู้เดียว เพื่อให้เขารู้ว่าฉันเสียใจมากแค่ไหน

               'ฮึกๆ ฮือๆๆๆๆ' ฉันตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำ เพราะฉันทนให้ประตูพังไม่ได้หรอกนะ 

               'ออกมาแล้วหรอ? เป็นอะไรไหม' ลีวายถามฉันเสียงอ่อนโยน

               'ฮือ ฮือ TT '

               'หยุดร้องได้ไหม'

               'ฮึก!! นะ..นายมีอะไรอีกไหม' ฉันกลั้นใจหยุดร้อง

               'เดี๋ยวจะพาไปส่งบ้าน' ลีวายพูดแข็งๆห้วนๆ

               'อื้อ' ทำไมฉันไม่ดีใจล่ะ 555