She is my ผู้หญิงฉันใครอย่าแตะ!!

                ฉันยอมเช็ดผมให้ลีวาย จู่ๆเขาก้มานอนหนุนตักฉันส่ะงั้น.....
               'นี่! ลีวายนั่งดีๆสิแล้วฉันจะเช็ดผมให้นายยังไงล่ะ' ฉันตีเเขนลีวายเบาๆ
               'มิน...' ลีวายเรียกชื่อฉันแล้วมองตาหวานใส่ ><
               'ห๊ะ??' ฉันมองหน้าลีวายด้วยความสงสัย
               'ขอโทษน่ะ ที่ฉันทำให้เธอเสียใจ ขอโทษนะที่ฉันทำให้เธออึดอัด ขอโทษนะที่ฉันทำเธอเดือดร้อน ฉันขอโทษ...ฉันรักเธอ' ลีวายพูดพลางมองหน้ามินนี่แล้วจับมือเธอ
               'ฉัน..ก็รักนาย...รักมากด้วย' มินนี่พูด
               'ฉันจะไปถอนหมั้นโรสน่ะ เราจะได้คบกันแบบเปิดเผยสักที'
               'จะดีหรอ?? พ่อนายล่ะ บริษัทนายล่ะ??!!'
               'ฉันไม่ได้รักโรส..ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปหรอกน่ะ ฟอด..' ลีวายหอมแก้มมินนี่ฟอดใหญ่ แล้วเริ่มเลื่อนไปจูบริมฝีปากเล็กของเธออย่างเบาๆ
               'ฮือ ฮือ ลีวาย ขอบคุนนะ' มินนี่ดีใจจนร้องไห้เมื่อลีวายจะไม่จากเธอไปไหนแล้ว
               'อย่าร้องได้ไหม เด็กดื้อ'
               'อื้อ' แล้วฉันก็ลุกไปอาบน้ำ
 
ห้องทำงานพ่อลีวาย 
               'อ่าว ลีวายมาหาพ่อแต่เช้ามีไรหรือลูก' พ่อผู้นั่งที่โต๊ะทำงานเอ่ยถามลูกชาย
               'พ่อครับ ผมขอถอนหมั้นกับโรสนะครับ'
               'แกบ้าไปแร้วรึไง!!!!!! แกจะต้องเสียใจแน่ที่แกทำแบบนี้'
               'ผมคิดถูกแล้วครับ'
               'แก!!! ฉันอุตส่าห์เลือกผู้หญิงดีๆมาให้แก แกก็ไม่เอา แกต้องเสียใจ'
            คุณแม่เดินเข้ามาก็ต้องสะดุ้งโย้ง...
               'ลีวายลูก คิดดีๆสิ' แม่
               'ผมจะคบกับมินครับแม่ ผมขอถอนหมั้นโรสนะครับ'
               'ลีวาย!!?'
               'ในชีวิตผมขอแค่ครั้งเดียวนะครับพ่อ นะครับแม่'
               'หึ!! ได้ถ้าแกไม่เสียใจก้ถาม' พ่อพูดแล้วเหยียดยิ้ม
               'ขอบคุนนะครับ พรุ่งนี้ผมจะพามินมาหาพ่อกับแม่'
               'จ่ะลูก' แม่ตอบรับแต่ไม่ได้ว่าไร
               'พรุ่งนี้พ่อไม่อยู่นะแม่' พ่อพูดกับแม่แล้วหมางเมินลีวาย
               'คุณค่ะให้โอกาสหนูมิน หน่อยสิค่ะ'
               '..............' พ่อไม่ได้ตอบอะไร
               'ขอตัวก่อนนะครับพ่อแม่' แล้วลีวายก็เดินออกมา
 
คอนโดลีวาย
                ฉันกำลังืนดูวิวจากระเบียงมันทำให้ฉันสงบแล้วมีความสุข ฉันชอบเวลาที่ฉันอยู่เงียบๆนะมันทำให้ฉันคิดอะไรได้เยอะเลย...
                'อุ๊ย!! ลีวายตกใจหมด' ลีวายจู่ๆก็มากอดมินนี่จากด้านหลัง
                'ผมไปคุยเรื่องถอนหมั้นกับพ่อแม่แล้วนะ ท่านอนุญาติหน่ะ' 
                'จริงหรอ?? แต่เธอดูไม่สบายใจเลยน่ะ เป็นอะไรไปหรือปล่าว'
                'ฮ่าๆเปล่า ดีใจเนอะ'
                'อื้ม' ฉันพูดแล้วหันไปกอดลีวาย
                'หิวเเล้ว ไปกินข้าวข้างนอกกันนะ' ลีวายเอ่ยชวนมินนี่
               'อื้ม เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ' แล้วมินนี่ก็ไปอาบน้ำ
      
 
ร้านอาหาร
                ฉันกับลีวายเข้าไปทานอาหารในร้านโปรดของเขา (ซึ่งฉันมาครั้งแรก) เขาเลือกนั่งตรงริมสุดซึ่งมันสงบแล้วก็เป็นส่วนตัว.....
                'สั่งก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมมา' ลีวายพูดจบแล้วเขาก็ลุกออกไป
                
 
10 นาทีผ่านไป
                ไฟในร้านมืดดับลง ฉันตกใจมาก! แล้วจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมา..
Happy Birthday to you
Happy Birthday to you.........
เสียงที่คุ้นเคยหู เสียงที่ทำให้ฉันตกใจเสมอ เสียงที่ทำให้ฉันกลัว เสียงที่ทำให้ฉันร้องไห้ เสียงที่ทำให้ฉันมีความสุขและ เสียงที่ทำให้ฉันรัก เขาคือ ลีวาย คนถือเค้กมาให้ฉัน......
                   'ลีวาย!...ฮึก' ฉันมีความสุขจนสะอื้น
                   'เป่าเค้กสิ ยัยบ้า^^' 
                   'พลู่! (ขอให้ฉันได้รักลีวายแบบนี้ตราบที่ฉันจะตาย):ฉันอธิษฐาน'
                   ไฟในร้านเริ่มเปิดขึ้น อาหารเริ่มยกมาเสริฟ
                   'อธิษฐานว่าไรหรอ' ลีวาย
                   'จุ๊!!ๆๆ ไม่บอกหรอขอบคุนนะ ที่รัก'
                   'ครับ' ลีวายห้อมแก้มฉันฟอดใหญ่