P-Code รักนี้มีเฮ

     ลมพัดเย็นพอให้ชื่นใจ เฮ้ออออ...สดชื่นจัง ก็เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกหนิ ฉันยังไม่คุ้นเคยกับที่นี้สักเท่าไหร่ เพราะฉันพึ่งย้ายมาหนิ สิ้นสุดความคิดก็มีเสียงประชาสัมพันธ์ขึ้นเรียกให้นักเรียนให้ทุกคนมารวมตัวเข้าประชุม ฉันนั้นก็ด้วยที่ต้องไปด้วย -0- (ขี้เกียจแท้) ในที่ประชุม อาจารย์ที่วิลัยนี้ได้บอกว่านักเรียนใหม่ทุกคนจะมีพี่รหัสน้องรหัส (ใครจะเป็นพี่รหัสฉันเนี้ย ??) แล้วมีกฎให้หาตัวพี่รหัสของเราให้ได้ว่าใครเป็นก่อนวันเฉลย ถ้าใครยังไม่รู้จะมีการลงโทษ โอ้ววว !! นี้มันอะไรกันเนี้ย ฉันจะรู้ได้ไงว่าใครเป็นพี่รหัสฉัน
     พอฉันกลับมาถึงบ้านฉันก็ได้แต่นั่งขุ้นคิดส่าใครกันหนาาาา .. ที่จะเป็นพี่รหัสฉัน ฉันล้มตัวลงนอนกับที่นอนนุ่มๆของฉัน และแล้วฉันก็เผลอหลับ เวลาผ่านไปฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอันไพเราะและคุ้นเคยของใครที่เรียกฉัน นั้นเป็นเสียงของแม่ฉันนั้นเอง แม่ปลุกให้ฉันตื่นเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวไปวิลัย ทำให้ฉันต้องรีบกระวีกระวาด รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบไปวิลัยทันที ฉันมาถึงวิลัยด้วยความรีบวิ่งจนไม่แคร์ว่าฉันจะไปชนอะไรข้างหน้ารึป่าว และแล้วฉันก็สดุดกับก้อนหินก้อนนึง ทำให้ตัวฉันเหมือนลอยแล้วล้มลง "โอ๊ยยย !!" ฉันร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะหัวเข่าของฉันมันไปกระแทรกกับพื้น แล้วก็มีเลือดซิบๆ พอทำให้ฉันรับรู้ได้ว่ามันเจ็บ TT ฉันนั่งทำหน้าบูดอยู่สักพัก ก็เห็นมือข้างหนี่งยื่นมาให้ฉันเพื่อแสดงว่าให้ฉันจับมือเขาแล้วยืนขึ้น ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมา "อ้าว !! พี่ฟีฟ่า" ฉันร้องด้วยความตกใจอีกครั้ง (อย่างดังอ่า -0-) แล้วมือคู่นั้นของเขาก็พยุงตัวฉันขึ้น แล้วพาร่างของฉันไปนั้นลงที่ม้าหินอ่อน "เจ็บมากไม ??" ฉันตอบทันทีด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "เจ็บ..บ.ค่ะ" จากนั้นพี่เขาก็ลุกขึ้นทันทีแล้ววิ่งไปไหนก็ไม่รุ้ไม่นานนักพี่เขาก็เดินกลับมาพร้อมน้ำหนึ่งขวด แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้น
พี่ฟีฟ่า : ยื่นขามาสิ
ฉัน : ห๊ะ !! จะเอาไปทำไรค่ะ
พี่ฟีฟ่า : เถอะน่าาา
ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรทั้งสิ้น พี่เขาก็ใช้มือคู่นั้นของเขามาจับขาฉันไป แล้วก็นำน้ำขวดนั้นที่พี่เขาซื้อมาล้างแผลให้ฉัน ทำให้ฉันถึงกับอึ่ง (ก็เพราะไม่เคยมี ผช.คนไหนทำให้ฉันอย่างนี้หนิ) ฉันทำไรไม่ถูกเลย ฉันเขิลมากเลย "น้องฟีฟ่าน้องฟีฟ่าครับ !!" เสียงพี่เขาดังขึ้น ทำให้ฉันสดุ้งและตอบกลับพี่เขาทันที พี่เขาถามฉันต่อ "เป็นไรนั่งเงียบเลย เจ็บแผลหรอ" ฉันรีบตอบกลับไปทันที "ป่าวค่ะ ขอบคุณนะค่ะ" พอฉันพูดจบ ฉันก็รีบลุกขึ้นทันที่ แต่ฉันกลับลืมไปสนิทเลยว่าฉันเจ็บขาอยู่หนิ จึงทำให้ฉันเกือบล้มลง แต่มีมือคู่หนึ่งมาประคองตัวฉันไว้ ไม่ใช่ใครไหนไกลเป็นพี่ฟีฟ่านั้นเอง ทำให้ฉันกับพี่เขาตาต่อตาจองกัน ทำให้ฉันเขิลมาก จนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่รีบออกจากสายตาคู่นั้นทันที (ก็เพราะถ้าฉันยังอยู่อย่างงั้น เกิดมีคนมาเห็นเข้าฉันคงทำตัวไม่้ถูก -///-) พี่เขาจึงอาส่าไปส่งฉันที่ห้องเรียน  กรี๊งงงงง !!! เสียงสัญญาณเตือนหมดชั่วโมงเรียนดังขึ้น ฉันจึงรีบเก็บของ แล้วลงไปรับประทานอาหารกับเพื่อน แล้วฉันก็เห็นพี่ฟิก (เพื่อนพี่ฟีฟ่ากะพี่นนท์ที่ไปเจอบน the move แหละ) พี่เขาเดินตรงมาหาฉัน ยื่นกล่องบางอย่างมาให้ ทำให้ฉันถึงกับงง แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้น
ฉัน : อะไรค่ะ เอามาให้ฟีฟ่าทำไม ??
พี่ฟิก : พี่รหัสของน้องฟีฟ่าฝากมาให้อ่ะครับ
ฉัน : ห๊ะ !! พี่รหัส
พี่ฟิก : ใช่ครับ
ฉัน : แล้วพี่รหัสของฟีฟ่าคือใครหรอค่ะ ??
พี่ฟิก : ขอโทษนะครับ พี่บอกไม่ได้อ่า มันเป็นความลับ ^^
ฉัน : อ่อๆค่ะ 
จบบทสนทนา พี่เขาก็เดินออกไปทันที แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องรู้ให้ได้ว่าใครคือพี่รหัสของฉัน เย็นวันนั้นฉันกลับไปบ้านก็รีบแกะกล่องนั้นทันที ว้าววว !! ทำให้ฉันถึงกับอึ่ง มันเป็นตุ๊กตานกฮูกน่ารักมาก >< แล้วฉันก็ตั้งชื่อให้มันว่า จั้มปิ้ง (น่ารักป่ะล่าาา 555) แล้วฉันก็เอนตัวลงนอน พร้อมหยิบเจ้าจั้มปิ้งมากอดแล้วก็หลับไป พอเช้า ฉันก็รีบตื่นทันที มาอาบน้ำแต่งตัว ทำให้แม่ฉันถึงกับอึ่ง (แหะๆ ^^ ก็ปกติฉันตื่นสายหนิ แต่ วน.แม่ฉันไม่ต้องปลุกเหมือนเช่นเคย) ฉันรีบออกจากบ้านทันที แล้วไปที่ร้านของขวัญ ฉันเปิดประตูเข้าไป พร้อมกวาดสายตาไปรอบๆร้าน และแล้วก็ต้องไปหยุดอยู่ที่ตุ๊กตาลิงตาโตตัวหนึ่ง ฉันเดินตรงเข้าไปหยิบแล้วนำไปชำระเงิน พร้อมกับห่อทันที ฉันออกมาจากร้านแล้วรีบมุ่งตรงไปยังวิลัยทันที พอฉันถึงวิลัยฉันก็รีบเดินตามหาตัวพี่ฟิกทันที นั้นไง ฉันใจ แล้วจึงเปล่งน้ำเสียงใสๆ เรียกพี่เขาทันที เพื่อให้พี่เขาหยุดรอฉัน แล้วฉันก็เดินตรงไปหาพี่เขา แล้วยื่นกล่องนั้นให้พี่เขา แล้วฉันก็บอกกับพี่เขาทันที
ฉัน : พี่ฟิกค่ะ ฟีฟ่าฝากของไปให้พี่รหัสฟีฟ่าหน่อยนะค่ะ
พี่ฟิก : อ่อๆ ได้ครับ
ฉัน : ฝากบอกด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากสำหรับจั้มปิ้ง :D
พี่ฟิก : (พี่เข้าถึงกับทำหน้างง) ห๊ะ !! จั้มปิ้ง
ฉัน : (ยิ้มตอบแต่ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น)
พี่ฟิก : โอเคได้ครับเดี๋ยวพี่บอกให้
ฉัน : ขอบคุณค่ะ 
พอจบบทสนทนาฉันกับพี่ฟิกก็แยกทางกันทันที
 
พี่ฟีฟ่า
ระหว่างที่ผมกำลังเดินอยู่เพลินๆ ก็ได้ยินเสียงไอ้ฟิกดังขึ้น "ไอ้ฟีฟ่า !!" ผมรีบหันไปหามันทันทีเพื่อต้องการจะรู้ว่ามันมีเรื่องอะไร มันเดินตรงมาหาผม แล้วยื่นกล่องบางอย่างมาให้ซึ่งไม่ใหญ่มากสักเท่าไหร่ ทำให้เกิดบทสนทนาระหว่างผมกับมันขึ้น
ผม : อะไร เอามาให้กูทำไม ??
ฟิก : น้องฟีฟ่าน้องรหัสมึงฝากมาให้อ่า 
ผม : (ผมไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มกริม)
ฟิก : เออ ! น้องเขาฝากมาขอบคุณมึงด้วย สำหรับจั้มปิ้ง
ผม : (ทำหน้างงๆ) จั้มปิ้งไรว่ะ ??
ฟิก : ไม่รู้ดิ น้องเขาไม่ได้บอกมาว่ะ
ผม : เคๆไม่เป็นไร ขอบใจมานะเพื่อน
ฟิก : เออๆ ไม่เป็นไร
หลังจากบทสนทนาระหว่างเพื่อนกับผมจบลง ผมก็รีบเอากล่องนั้นเก็บใส่กระเป๋าทันที (ก็ผมกลัวน้องเขาเห็นหนิ) เออ ผมลืมบอกไปสนิทเลย 555 ผมนี้แหละพี่รหัสน้องเขา ไม่รู้จะเรียกว่าความบังเอิญรึฟ้าลิขิตมาก็ไม่รู้ >< แต่ผมจะไม่มีทางบอกให้น้องเขารู้เด็ดขาดว่าผมคือพี่รหัสของน้องเขา เย็นวันนั้น ผมรีบกลับบ้านทันที ผมหยิบกล่องที่น้องให้ผมขึ้นมา แล้วผมก็เห็นมีกระดาษโน๊ตน้อยๆสีส้มอ่อนๆ ติดอยู่บนกล่องมีข้อความเขียนอยู่ว่า "ขอบคุณนะค่ะ พี่รหัส สำหรับตุ๊กตานกฮูง มันน่ารักมากเลย ฟีฟ่าตั้งชื่อให้มันด้วยแหละ ชื่อว่า จั๊มปิ้ง น่ารักป่ะล่าาา :D แล้วฟีฟ่าก็หวังว่าของที่อยู่ในกล่องนี้พี่คงจะพอใจนะค่ะ" ผมอ่านจบก็รีบแกะกล่องทันที สิ่งที่อยู่ในกล่องนี้คือตุ๊กตาลิงตาโต มันน่ารักมากๆเลย ผมชอบมากๆๆ แต่เอ๋... ในมือมันถือกระดาษเล็กอยู่ผมจึงหยิบออกมาดู ปรากฏว่ามันเป็นไอดีไลน์น้องเขานั้นเอง ให้มาเพื่อให้ผมแอดไป ผมจึงนำไลน์อีกเบอร์ของแอดไปทันที แล้วก็ทักน้องเขาทันใด 
ผม : ทักครับน้องรหัส :D
น้องฟีฟ่า : ค่ะๆ อ่ะโด่ววว -0- เซงเลยไม่เอารูปโปรขึ้น อุส่าให้แอดไลน์มา
ผม : ไม่มีทางวะหรอกพี่รู้ทันหน่ะ
น้องฟีฟ่า : เซงจัง คนรู้ทัน
ผม : 555 แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับตุ๊กตาลิงตาโตนะครับ มันน่ารักมาก แล้วพี่ก็ชอบมากๆ
น้องฟีฟ่า : ยิ๊ปปี้ ! ฟีฟ่าดีใจนะค่ะที่พี่ชอบ ><
ผม : 55 ครับ แล้วน้องฟีฟ่าทำไรอยู่ครับ
น้องฟีฟ่า : อ่อ นั่งทำงานอยู่ค่ะ เอ๋... ว่าแต่พี่ชื่อไรค่ะ
ผม : อิอิ ไม่บอกหรอก :P
น้องฟีฟ่า : โด่วววว แล้วจะให้เดียร์เรียกพี่ว่าอะไรค่ะเนี้ย
ผม : 555 เรียกพี่ว่าลิงล่ะกัน
น้องฟีฟ่า : ห๊ะ ! ลิง พี่บ้าป่ะเนี้ยมีชื่อดีๆไม่ชอบให้เรียกลิง
ผม : 555 เถอะน่าาาาบอกให้เรียกก็เรียกไปเถอะ
น้องฟีฟ่า : 55 โอเคค่ะ พี่ลิง !
ผม : ครับ น้องฟีฟ่า
น้องฟีฟ่า : พี่ลิงค่ะ ฝันดีนะค่ะ ฟีฟ่าขอตัวไปนอนก่อนนะ ง่วงแล้วอ่ะค่ะ ^^'
ผม : 555 โอเคครับ ฝันดีนะครับน้องฟีฟ่า
น้องฟีฟ่า : ค่ะ พี่ลิง
พอจบบทสนทนากับน้องเขา ผมก็ได้แต่ยิ้ม(ก็คนมันมีความสุขหนิ) แล้วผมก็เอนตัวลงนอนบนเตียง พร้อมกับหยิบลิงน้อยมากอด ผมก็ไม่รู้ทำไมเธอคนนี้ถึงทำให้ผมมีความสุขได้เท่านี้ ตั้งแต่วันนั้นที่ผมคุยกับน้องไม่ว่าจะในนามพี่รหัสรึเดียร์ มันก็ทำให้ผมสนิทกับน้องเขามากขึ้นทุกวัน แล้วก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับน้องเขา ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหนา ถึงทำให้ผมเป็นเช่นนี้ ..