[Love over the limit] รักเธอเกินลิมิต !

- ตอนเย็น -

"เลิกเรียนแล้ว ~ โครตเหนื่อยเลยครัช ! จะบ่นห่าไรนักหนา รอยหยักในสมองกูยิ่งมีน้อยๆอยู่" ขนาดเลิกเรียนยัยนี้ยังบ่นอีกหรอ =__= แกจะบ่นเก่งไปไหนว่ะ ! ฉันสิ แรงน้อย พูดน้อย ! อ่อนแอตามคาแลคเตอร์นางเอกที่ดี ! ถุ้ย ! ให้ตัวเองสักที มัวแต่เพ้อเจ้ออยู่ได้ไม่ยอมเก็บของสักที เดี๋ยวก็โดนยัยเยลลี่ขี้บ่นเช่งเอาหรอก ! ว่าแล้วก็รีบเก็บดีกว่า ขืนชักช้ามากกว่านี้จะไม่ใช่แค่โดนบ่นอาจมีรองเท้าส้นตึกหนาปาตามมาก็ได้

"เออ กูคงมาส่งมึงได้แค่นี้ กูต้องไปชมรมว่ะ โทษทีนะ" ฉันพยักหน้าแล้วทำมือส่งๆให้มันไป ยังไงฉันก็กลับคนเดียวตลอดแหละ เพราะ!! แกมีซ้อมเคนโด้ที่ชมรมตลอดนิ ~ อยากจะมีเจ้าชายจากสวรรค์จูงมือพากลับบ้านจังเลย ♥ มันคงจะโรแมนติกน่าดูสินะ แอร้ยยยย ฉันคิดอะไรเนี้ย ติ๊งต๊องน่ะ

'เฮ้ย' คำอุทานที่ดังออกมาในใจเมื่อสายตาฉันเหลือบไปเห็นสีผมบานเย็นไกลๆจากในตัวอาคาร ตาแก่ไปยืนทำเอ็มวีอะไรอยู่ตรงใต้ต้นไม้หน้าทางเข้าโรงเรียนนะ ? หรือจะมาทวงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน ? ม่ายยยยยย ~~~ !! หนีแปป !

ฉันเดินลัดเลาะไปด้านหลังของต้นไม้ที่ตาแก่ดรากอลยืนพิงอยู่ แต่ไม่วายเพื่อนในกลุ่มของฉันดันทักขึ้นมาซะได้ ทำไมไม่รีบๆกลับกันไปสักทีว่ะ !

"ไอ้อัน ~~~~!! กลับบ้านแล้วหรอว่ะ ?" ก็เออสิว่ะ ! จะตะโกนหาพร่องหรอว่ะค่ะ ! ขอเลิกแอ๊บแล้วยันแตกสักทีเหอะ ฉันกำลังจะหนีรอดอยู่แล้ว เรียกทำส้นตรีนอะไรว่ะ !!!!

"เออเว้ย! มีเหี้ยไร !?" ฉันตะคอกกลับด้วยความโมโห ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะ กูจะนั่งแทะนั่งแดรกยางลบมึงแล้ว !

"เออปล่าว.. กูแค่ทักเฉยๆ" หน้าจืดเป็นปลาน้ำเค็มไปเลยสิมรึง ! มาทักผิดเวลาน่ะสิแม่คุณเอ้ย ..ไว้ฉันมาขอโทษแกทีหลังล่ะกัน ขอหนีจากตาแก่ดรากอลก่อน

"ยัยแว่น" โนววว ~ !! ตาแก่รู้ตัวซะแล้ว ! วิ่งงงงงงง Go ! go ! go !

แต่เสียดายที่ฉันโก โฮม ไม่ได้ซะแล้ว =__=* ตาแก่มันดึงกระเป๋ากีต้าร์เอาไว้อ่า ~~~!!!! ไม่รอด ! ไม่รอดชัวร์ ! กลัว กลัวแปป!

"มาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ เมื่อตอนกลางวันวิ่งหาอะไรของเธอ" ตาแก่ขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย ก่อนจะคลายออกเมื่อฉันตอบคำถามแบบกวนส้น

"วิ่งดิเอ๋วิ่งไง" ถุ้ยยย! มุขแป้กโครตๆ ! ดูหน้าตาแก่ดรากอลสิ เรียบนิ่งไร้สีสัน สงสัยฉันต้องเก็บมุขนี้ไว้ตลอดชีวิตซะแล้ว TT


"ปัญญาอ่อน" ว่าฉันปัญญาอ่อนไม่พอยังจะเอานิ้วเรียวๆขาวๆนั่นมาจิ้มที่เหม่งน้อยของฉันอีก >.< ! ในชีวิตนี้ยังไม่เคยมีใครทำแบบนี้นะ !


"ปล่อยมือจากกระเป๋า ฉันจะกลับบ้านล่ะ" ถึงจะชอบที่เค้ามาจิ้มเหม่งฉันเบาๆ แต่ก็พอรู้ว่าเค้าทำเพื่อเอาใจ ฉันไม่อยากจะเข้าวงของนายเลยตาแก่ดรากอล TT ~ เค้าไม่ปล่อยมือจากกระเป๋ากีต้าร์ฉัน ดันจับลากซะงั้น โว้ย ~ นายจะพาฉันไปหนายยย


"คงรู้ใช่ไหมว่าฉันเรียกมาคุยเรื่องอะไร?" หลังจากที่โดนลากกลับมาที่เกิดเหตุเมื่อกลางวัน ก็ใต้ต้นมะม่วงนั่นล่ะ ฉันยืนพิงต้นไม้ใหญ่แล้วห้วนนึกถึงเหตุการณ์น่าอายที่เกิดขึ้นมากมายแต่เค้าก็ไม่ได้โกรธอะไรฉันมากเลย น่ารักเนอะ ♥ ตาแก่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าฉันแบบชิวๆรอคำตอบ

"ไม่รู้" แต่ถึงจะน่ารักยังไงฉันก็ยังอยากจะกวนประสาทเค้าไปเรื่อยๆแบบนี้ ไม่อยากจะทำตัวอ่อนแอแล้ววิ่งใส่ผู้ชายเหมือนพวกผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ -3-

"กวนเท้ายัยแว่น มาเข้าวงฉันซะ" อุตส่าห์กวนเพื่อถ่วงเวลาในการคุย ขอทำใจก่อนคุยบ้างไม่ได้รึไง ใจร้าย ! แต่สุดท้ายมันก็วกวนกลับมาเรื่องจะลากฉันเข้าวงเหมือนเดิมสินะ บ้าจริง

"ไม่เข้า ฉันไม่มีเวลาว่างนักหรอกนะ แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ได้ชอบดนตรี" จริงจังใส่แม่งงง อุตส่าห์ปั่นหน้าเครียดใส่เลยนะเนี้ย แต่ทำหน้าแบบนี้บ่อยๆกลัวหน้าย่น ตาแก่ดรากอลทำปากจู๋ใส่ฉัน ก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง

"ฉันรักวงนี้มาก แล้วก็นะ เธอยังไม่ได้เข้าชมรมเลยใช่ไหม"

"รู้ได้ไง!?" อย่าบอกนะว่าเป็นสโต๊คเกอร์ ไปแอบสืบประวัติฉันมาใช่ไหม ตาโรคจิตตต !

"คนที่เค้าเข้าชมรมไม่กลับบ้านเร็วแบบเธอหรอกนะ ใครๆก็ต้องมีกิจกรรมในชมรมอยู่แล้ว" แหม่ๆ รู้ดีนะย่ะ ! ไอ้เราอุตส่าห์แอบดีใจลึกๆที่นึกว่ามาแอบสืบประวัติอะไรเทือกนั่น คาดหวังอะไรบ้าๆบอๆจนได้สิฉัน

"ฉันไม่อยากเข้าก็แค่นั่นแหละ! ในโรงเรียนนี้คนที่เล่นกีต้าร์ได้ก็มีตั้งเยอะแยะไปหาในชมรมดนตรีซะสิ ม.4 ก็ได้ ! ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า!" ฉันวีนใส่ด้วยความหงุดหงิด ที่จริงฉันก็อยากจะเข้าชมรมนะ แต่ตอนเย็นฉันต้องไปทำงานพิเศษที่ร้านคาเฟ่ ก็ที่บ้านฉันไม่ได้รวยอะไรมากนิ อีกอย่างฉันโตแล้วไม่อยากแบมือขอตังค์พ่อแม่ไปวันๆ จบป่ะ ?

"ไม่สวยแล้วยังขี้เกียจอีกนะยัยแว่น" แน่ะ ! ยังจะมาว่ากันอีก ชิๆ !!

"แต่ว่านะ.. ต้องเป็นเธอเท่านั้น ฉันอยากได้เธอ" อยากได้เธอ =[]= !!!!!! พูดให้มันเคลียร์ๆเดะเฮ้ย !


"อยากได้ฉัน!!!!?" ฉันตะโกนดังไปรึเปล่า ? ก็มันตกใจนิหว่า คำพูดแม่งชวนคิดลึกฉิบ ><

"เฮ้ย ไม่ใช่ๆ! ฉันหมายถึงเข้าวงเว้ย ..เธอคิดบ้าอะไรเนี้ย ยัยแว่น!!" ตาแก่ดรากอลรีบพูดขัดขึ้นเสียงดัง ใบหน้าที่ดูแตกตื่นของเค้าทำให้ฉันหลุดยิ้มขำออกมา ตาบ้านี้ดูทำหน้าทำตา

"ขำอะไรของเธอ!?" อุ ..สงสัยฉันขำมากเกินไป ตาแก่ของฉัน? เริ่มโกรธซะแล้ว แต่ถ้าลงไปนอนกลิ้งแล้วขำเหมือนในการ์ตูนได้จะดีมากอ่ะ ลามกนะนายดรากอล ><

"ปล๊าวววว.. เอาเป็นว่าฉันไม่เข้าแค่นั่นแหละ" ถือจังหวะที่ตาแก่กำลังงุนงงว่าฉันขำอะไรฉิงหนีซะเลย แต่คราวนี้ไม่เหมือนกับตอนกลางวันตาแก่วิ่งตามฉันมาพร้อมตะโกนตามมาทำนองว่า 'กลับมาก่อนยัยแว่น วันนี้เธอต้องเป็นของฉันให้ได้' แอร้ยยยย เพ้อเจ้อยัยบ้า >< !

"แฮ่กๆ เลิกตามฉันสักทีตาแก่!" ฉันตะโกนไปหายใจทางปากไป ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้โดนจับได้ไปแล้ว แต่นี้เป็นฉันไง ผู้หญิงถึกอ่ะใจปล่าว ??? ตาแก่ก็ไม่ได้แก่สมฉายาที่ฉันเรียกเค้า ตานั่นเหมือนจะหมดแรงเหมือนกันที่วิ่งไล่ฉันตั้งแต่หลังร.ร. วนรอบสนามหนึ่งรอบ แล้วก็มาโผล่ที่ปากทางออกร.ร. โอ้ยยยยยย ...เหนื่อยจะแย่แล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วยจ้าาาา TOT ~~

หมับ !

"หือ !? ...แฮ่ก ๆ" ฉันได้ยินเสียงตาแก่โวยวายว่าให้ปล่อย ? พอฉันหันหลังไปมองเท่านั่นแหละ ...ตาหัวสีขี้นิน่า ! เอ้ย ...พี่หัวเหลืองที่เล่นเบสนิหว่า แล้วก็มีผู้ชายร่างก่ำยำคนหนึ่งแต่งกายเรียบร้อยผมทรงโมฮอกแหล่มปี๊ดดดด หน้าตาดูเป็นคนใจดี ทั้งสองคนล็อคแขนของตาแก่ดรากอลไว้แล้วตะโกนบอกให้ฉันรีบหนีไป 

     ไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ขอบคุณมากแล้วกันที่ช่วยล็อคแขนตาแก่เอาไว้ ไม่งั้นคงได้วิ่งไล่จับกันไปถึงสุดขอบโลกแน่ -0-

- ที่คาเฟ่ -

     ฉันเปลี่ยนจากชุดนักเรียนไปใส่ชุดเมดที่เจ้าของร้าน 'พี่ซันนี่' จัดเตรียมไว้ให้ พอออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดพี่แกก็ทักขึ้นมาเลย

"ทำไมวันนี้น้องอันมาช้าจัง ปกติก็มาตรงเวลานิ" ฉันยิ้มรับกับคำถามของพี่ซัน ก็พี่เค้าออกจะสุภาพบุรุษ หล่อ น่ารักจะตาย แถมยังชอบแถมของก่อนกลับบ้านและให้โบนัสฉันด้วย ถึงพนักงานคนอื่นๆก็จะได้เหมือนกันก็เถอะ -w-* แต่ฉันนิแหละสนิทกะพี่ซันที่สุดในร้าน คงเพราะฉันมาสมัครงานที่นี้เป็นคนแรกล่ะมั้ง >< พี่ซันอายุห่างกับฉันแค่ปีเดียว แต่ที่เค้าเปิดร้านได้ก็เพราะพ่อของเค้านั่นแหละ ฉันมาทำงานที่นี้ได้ 2 ปีแล้ว ทำให้เราสนิทสนมกันมาก

"เจอคนโรคจิตขัดขวางการมาทำงานน่ะพี่ซัน" ฉันตอบหน่ายๆแล้วยืนพิงเคาเตอร์สีฟ้าพาดขาว พี่ซันทำหน้าตกใจก่อนจะถามฉันรัวๆ

"เฮ้ย ? คนโรคจิตที่ไหนแล้วทำไมเราไม่รีบบอกพี่ล่ะ ! มันทำอะไรอันรึเปล่า ไหนมาดูสิ!" อ้าวตาย.. รู้งี้บอกความจริงแต่แรกดีกว่า -0-

"ปล่าวๆ อันแค่เปรียบเทียบน่ะ มีรุ่นพี่คนนึงหล่อมาก!แต่โรคจิตไปหน่อย ..เค้าเป็นนักร้องวงอะไรสักอย่างในโรงเรียนนิแหละ ชื่อ ดรากอล ..เป็นผู้ชายแปลกๆอ่ะ สีผมเค้านิโครตเท่เลยพี่ซัน สีบานเย็นเลยล่ะ..แล้วเค้ามาบอกด้วยนะว่าอยากได้อัน 55 .." ฉันสาธยายและเล่าเรื่องราวที่ตาแก่มาชวนฉันเข้าวง แต่แปลกตรงที่พอฉันพูดจบพี่ซันแกดันหัวเราะออกมาใหญ่ เรื่องมันน่าตลกขนาดนั่นเลยหรอ 

"โถๆ ไอ้ดรากอลไล่จีบผู้หญิงหรอเนี้ย 555+" ไอ้ดรากอล ? พี่ซันปาดน้ำตาตัวเองเล็กน้อยก่อนจะหันมาตอบคำถามที่ฉันค้างคาใจ

"ไอ้ผู้ชายที่น้องอันเล่ามา ไอ้ดรากอลน่ะ ..เพื่อนพี่เองแหละ อะไรกันอยู่โรงเรียนเดียวกับอันนี้เอง ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนก็ไม่ได้เจอมันเลยแฮะ.. ไว้ว่างๆไปเยี่ยมหน่อยดีกว่า" พี่ซันพูดไปยิ้มไป ความจริงที่เค้าพูดมาทำให้ฉันสตั้นไปหลายวิฯ จนลูกค้าเข้ามาฉันเลยตั้งสติได้ และเก็บเรื่องนี้ไว้คิดทีหลัง ตอนนี้ทำงานก่อนเว้ยยยย

- บ้าน -

เหนื่อยยยยยยย... ถึงบ้านสักที นี้ก็ปาไปสองทุ่มแล้วกว่าจะช่วยพี่ซันเก็บร้านเสร็จ แถมยังได้ข้อมูลของตาแก่ดราดอลมาจากพี่ซันสุดหล่อซะด้วย 'ไอ้ดรากอลมันไม่เคยทำแบบนี้กับใครนะ จากที่อันเล่ามามันดูไม่น่าเชื่อเลย แต่พอเป็นอันพูดแล้วพี่ไม่เชื่อไม่ลง การที่มันไล่ตามอันโดยไม่นึกถึงกำลังของตัวเอง มันคงอยากจะได้อันมากมั้ง 555+' 

     ฟังๆดูแล้วเหมือนเป็นประโยคตลกโปกฮา แต่ฉันกลับฟังแล้วดีใจจนใจเต้นตุบๆขึ้นมาซะงั้น ก็มันน่าดีใจนิน่า >< เหมือนกับว่าฉันเป็นคนแรกของเค้า แอร้ยยยย บ้าๆๆ คืนนี้ท่าจะฝันดีนะยัยเพ้อเจ้อันอัน !!