[Love over the limit] รักเธอเกินลิมิต !

- พักเที่ยง -

"อัน ไปกินข้าวปะ" เพื่อนสนิทของฉัน นามว่า 'เยลลี่' ยัยนี้ปากดีแถมยังด่าเก่งซะด้วย กล้าไปซะทุกคน การที่ฉันมาคบยัยนี้เป็นเพื่อนทำให้ไม่มีรุ่นพี่คนไหนมาหาเรื่องเรา  เพื่อนๆในกลุ่มของฉันเดินนำกันไปก่อน ทิ้งให้ฉันกับยัยเยลลี่เดินลงไปพร้อมกันสองคน

 

"เพราะมึงอ่ะ เก็บของช้า ทำตัวอืดอาดอยู่ได้" 

 

"กูผิด !?"

 

"เออ!! มึงอ่ะผิด!"  เอาเถอะ ! ผิดก็ผิด ! เถียงมากเปลืองน้ำลาย ฉันรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเถียงยัยนี้ยังไงก็ไม่ชนะ คนอะไรปากไว ด่าเก่ง กวนประสาทได้ตลอดซะด้วย เฮอะ!

 

"แล้วมึงอ่ะ จะแบกกีต้าร์มาทำส้นตีนอะไร หนักจะตายห่าน" ยัยเยลลี่มองมาที่กระเป๋ากีต้าร์ที่ฉันกำลังสะพายอยู่ ก็ไม่หนักเท่าไหร่นะ ..หรือเพราะฉันชินกับน้ำหนักมันแล้ว ?

 

"เรื่องของใคร?" กวนกลับแม่งเลยค่ะ =.,= !

 

"พร่องมึงมั้ง"

 

"เออ เรื่องพร่องกู อย่าเสรือก" ฉันหันไปมองมันนิ่งๆ แต่มันสิกลับทำหน้าอย่างกับยักษ์กับมาร ถ้าทำได้มันคงเขมือบฉันลงไปทั้งตัวเลยล่ะค่ะ ლ(ಥ益ಥლ) !!

 

"วันนี้แดรกอะไรดีน่า ~ ♫" เห็นไหมล่ะค่ะ กวนส้นรองเท้าฉันมาก - -* ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อน ฉันจะแอบเอารองเท้ามันไปซ่อนเลย ให้ตายเซ่ ~

 

     หลังจากที่กินข้าวอะไรกันเสร็จสรรพ ยัยเยลลี่ก็ขอตัวไปลอกการบ้านเพื่อนอีกคนในกลุ่มบนห้อง ส่วนฉันน่ะหรอ ? กำลังหาที่นั่งเย็นๆเพื่อจะเล่นกีต้าร์ตัวโปรดยังไงล่ะ เพลงที่ตั้งใจฝึกยังถึงแค่ครึ่งเดียวเอง จำคอร์ดไม่ค่อยได้ซะด้วยสิ ฉันก้มมองคอร์ดเพลงพลางมองทางเดินด้วย เดี๋ยวสะดุดก้อนขี้มดล้มขม่ำ แล้วก็มีเจ้าชายสุดหล่อมาช่วย ~

 

เพ้อเจ้อ !! เจ้าชงเจ้าชายอะไร ปัญญาอ่อน ชิ ! ...แต่ในใจลึกๆของสาวน้อยแสนซื่อคนนี้ก็อยากให้มีมาสักคนนะ เดินผ่านให้ได้กลิ่นตัวหอมๆบ้างก็ยังดี TT 

 

'โอะ' ฉันอุทานในใจกับภาพตรงหน้า ต้นมะม่วงขนาดใหญ่แตกใบสาขาไปทั่วบริเวณ มีโต๊ะกับเก้าอี้หินอ่อนตั้งอยู่ บรรยากาศร่มรื่น ตรงนี้แหละเหมาเบย !

 

แต๊ง ~ แต๊ง ~~ ♫~♬ ♫~♬

 

     เสียงบรรเลงเพลงของฉันดังขึ้นตามคอร์ดที่อยู่ในสมุด เห.. ตรงนี้เสียงเพี้ยนแฮะ ปรับสายหน่อยล่ะกัน

 

"ยัยแว่น" เฮะ ? เสียงคุ้นๆ แล้วใครหน้าไหนมันกล้ามาเรียกคนที่เพิ่งเจอว่ายัย..

 

"ตาแก่!!" อุ บร๊ะ จ้าววววว ~~ ! ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกันเป็นครั้งที่สอง รู้สึกตื้นตันใจแฮะ >< แล้วตาแก่นี้มาทำอะไรหลังโรงเรียนเนี้ย เจ้าชายเนื้อตัวขาวสะอาดแบบนาย น่าจะไปถือไมค์ร้องเพลงอยู่ที่ห้องซ้อมสิ

 

"ฉันยังไม่แก่ซะหน่อยยัยแว่น" ตาแก่ที่ว่าเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสีดำของตัวเองแล้วยืนพิงต้นมะม่วงที่อยู่ข้างๆฉัน แก้มของเค้าพองข้างหนึ่งเพราะลูกอมที่ถือมากินด้วย สายหูฟังสีขาวของเค้าถูกถอดออกแล้วยัดเก็บใส่กระเป๋าข้างของเสื้อกันหนาว เราสองคนไม่พูดอะไร จนตาแก่ต้องเอ่ยเสียงเข้มเพื่อทำลายความเงียบงัน

 

"ยัยแว่น ที่ๆเธอนั่งอยู่รู้ไหมว่าเธอไม่ควรนั่ง" เค้าไม่พูดเปล่า หมุนตัวแล้วลงมานั่งไขว้ห้างข้างๆฉัน เหตุการณ์เกิดขึ้นรวดเร็วจนฉันลุกหนีไม่ทัน กระพริบตาไปสองทีเค้าก็มานั่งข้างๆฉันซะแล้น (╥﹏╥)   

 

"ทำไมฉันจะไม่ควรนั่ง" ฉันหันหน้าหนีไปทางอื่นแล้วเอื้อมมือหยิบกีต้าร์ที่วางอยู่บนโต๊ะมาตั้งตรงระหว่างฉันกับตาแก่ ก็ตานี้ดันนั่งชิดฉันเกินไปน่ะสิ กลิ่มหอมจากตัวเค้าลอยผ่านจมูกฉันจางๆ ถ้าเลือดกำเดาฉันไหลกระฉูดแล้วพุ่งใส่หน้านายมันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก =.,=

 

"นี้มันที่ประจำฉันยัยแว่น" หนอย ~ เป็นคนผลิตหินอ่อนรึไงย่ะ ! แล้วต้นมะม่วงนายปลูกเองรึไง ทำไมฉันจะนั่งไม่ได้ เห็นแก่ตัวจริงๆตาแก่นี้

 

"งั้นฉันไปก็ได้ เชิญพี่นั่งที่ประจำของพี่ไปแล้วกันนะ" ฉันลุกขึ้นยืนแล้วคว้ากีต้าร์จะเก็บใส่กระเป๋า แต่มือหนาไวกว่า เค้าจับกีต้าร์ไปวางไว้บนตักแล้วดีดเล่นเบาๆ 

 

"จะรีบไปไหนห้ะยัยแว่น มานั่งนี้" ตาแก่ตบลงตรงที่นั่งข้างๆเสียงดังแปะๆ พร้อมเลิกคิ้วกวนประสาทมาให้ฉัน ฉันเชิดหน้าหนีไปทางอื่น สักพักก็ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างอารมณ์เสียของอีกฝ่าย แล้วร่างบางของฉันก็ถูกตาแก่รวบไปกอดไว้เต็มรัก แอร้ยยยยยย >///< !

 

"ทำ ! ทำอะไรน่ะ!" ฉันดันตัวของเค้าไว้สุดแรง แต่สายตาดุจเหยี่ยวของเค้าเพียงแค่เผลอสบเข้า ก็ทำให้ฉันตัวแข็งและยอมศิโรราบแก่เค้าไปซะดื้อๆ

 

"ฉันชื่อ ดรากอล อยู่ม.5 เธอล่ะชื่ออะไรยัยแว่น" ตาแก่ไม่มองหน้าฉัน เค้าหันไปมองลูกมะม่วงที่กำลังสุกได้ที่ มือข้างซ้ายของเค้าประคองกีต้าร์เอาไว้แน่น ส่วนมือขวากำลังโอบไหล่ของฉันเอาไว้หลวมๆ  อยู่ในท่านี้แล้วฉันทำอะไรไม่ถูกเลยแฮะ ..แล้วเมื่อกี้นายนี้ว่าอะไรนะ ? ชื่อหรอ ?

 

"เอ่อๆ... ฉันชื่อ อันอัน.." ฉันก้มหน้างุดๆด้วยความเขินอาย อ้อมกอดของเค้าช่างอบอุ่นเหลือเกิน กลิ่มน้ำหอมจางๆของเค้าทำให้ใจฉันสั่นสะท้านไปทั่วทั้งสี่ห้องหัวใจ สายตาขี้เล่นที่มองเหม่อไปที่ลูกมะม่วงยิ่งเพิ่มความน่ารักของเค้าให้มากขึ้น 

 

"อันอันหรอ... ยัยแว่นยังจะเข้าท่ากว่าอีก" เพล้ง !!! ภาพที่ฉันอุตส่าห์บรรยายมาซะดีเมื่อกี้ นายทำให้แตกเป็นเสี่ยงๆเลยนะย่ะตาแก่ !! ฉันบ่นอุบอิบก่อนจะสะดุดกับคำพูดของตาแก่ดรากอล

 

"อันอัน.. เล่นกีต้าร์ให้ฟังหน่อย" แอร้ยยยยยยย  เค้าเรียกชื่อฉันล่ะ เขินจุง ! ไม่สิ ! เราต้องไม่เคลิ้มกับความขี้เล่นและเจ้าเล่ห์ของตาแก่นี้ ! เมื่อเช้ายังยืนว่าฉันฉอดๆที่หน้าห้องดนตรีอยู่เลย เฮอะ !

 

"ไม่เล่น มีปัญหาไหม" ฉันเลิกคิ้วข้างหนึ่งย้อนรอยความกวนส้นเท้าของเค้า ตาแก่ดรากอลหน้างอเล็กน้อยก่อนจะกลับไปทำหน้าเจ้าเล่ห์ 

 

"กีต้าร์ยังอยู่ในมือฉันนะยัยแว่น.." เฮือก ! ไม่นะ ! ห้ามทำอะไรกีต้าร์สุดที่รักของเค้านะ T^T ~ 

 

"พี่จะทำอะไร" ฉันลองถามยั้งเชิงดู แต่ในใจนี้ปานจะขาดใจตาย กีต้าร์สุดหวงสุดรักของฉันที่ใช้มาตั้งแต่ม.ต้น ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน 

 

"จะเป็นยังไงนะ ถ้าฉันจะลองเอามีดขีดมันสักหน่อย" ตาแก่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะชู้มีดออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเค้า ม่ายยย ~ !!! ถึงจะไม่รู้ว่าตาแก่จะทำจริงรึเปล่าแต่มันมีความเสี่ยงสูงนะเว้ย ที่ตาโรคจิตแต่งตัวและร้องเพลงแปลกแหวกแนวชาวบ้านเค้าจะไม่กล้าทำน่ะ 

 

"ได้ๆ ฉันจะเล่นให้ฟัง เพลงอะไรว่ามาเลย ! ขออย่างเดียวถ้ายุ่งกับกีต้าร์ของฉันเป็นพอ !" ฉันเอื้อมมือจะไปหยิบกีต้าร์สุดที่รัก แต่แขนเจ้ากรรมดันสั้นเกินกว่าจะเอื้อมถึง นายดรากอลยื่นกีต้าร์ไปไกลเกินกว่าที่ฉันจะหยิบถึง ฉันไม่ยอมแพ้ก็เลยรวบรวมแรงทั้งหมดกระเด้งตัวขึ้นไปนั่งบนตักเค้า ..

 

นั่งบนตัก !!?

 

ทำไมมันมาอยู่ท่านี้ได้ฟ๊าาาา ~~ !! แต่ยังไงฉันก็คว้ากีต้าร์กลับคืนมาสู่อ้อมกอดได้สำเร็จ! ฉันหันซ้ายหันขวาหาทางออกแต่ตาแก่ดรากอลดันใช้มือพิงกับโต๊ะหินอ่อนทั้งสองข้าง ทำให้ฉันที่นั่งอยู่บนตักของเค้าหนีออกไปไหนไม่ได้

 

"เร็วไม่ใช่เล่นนิยัยแว่น ไม่คิดเลยนะว่าหน้าตาซื่อๆเด็กๆแบบเธอจะรู้จักวิธียั่วผู้ชายด้วย.." นายดรากอลพูดกระซิบข้างๆหูของฉัน อ้า >///< ...มันเสี่ยวนะเว้ย ! แล้วไอ้วิธียั่วผู้ชายอะไรนั้นฉันไม่เคยไปทำอะไรแบบนั่นนะย่ะ ! มันเป็นอุบัติเหตุ ~~~!!

 

"ถอยไปนะ!" ฉันยืนขึ้นกระทันหัน ทำให้ล้มเอนไปข้างหน้า ตัวของฉันนอนราบอยู่บนโต๊ะหินอ่อน ส่วนตูดอันโด่งเด้งดันไปทิ่มอยู่ที่หน้าตาแก่ดรากอลซะแล้ว =[]= !!!

 

"ขอโทษๆๆ !!!!" ฉันรีบยืนตัวตรงแล้วเขยิบออกมาจากหว่างขาเค้า ขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนตาแก่รำคาญ 

 

"ไม่อยากได้คำขอโทษ! เล่นกีต้าร์ให้ฉันฟังซะ!" แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว ทำให้ฉันสำนึกผิดและต้องมานั่งเล่นกีต้าร์ให้ตาแก่ดรากอลฟัง แหม่.. ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุณ์เมื่อกี้ ฉันจะไม่แสดงฝีมือให้เห็นเลยนะ 

 

"เธอเล่นเพลงอะไรได้บ้างล่ะ" ตาแก่เสียงเบาลงแล้วถามฉัน 

 

"เอ่อ ..ฉันก็เล่นได้เกือบหมดนะ ถ้าเคยฟังน่ะ"

 

"เคยฟัง?" ตาแก่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย อร้าย น่ารัก >< 

 

"ก็.. ฉันเป็นคนละเอียดอ่อนน่ะ เวลาฉันฟังเพลง ฉันชอบแกะคอร์ดไปด้วย แล้วก็จะฝึกจนกว่าจะได้ แต่แปปๆฉันก็จำได้แหละ" ฉันพูดโดยไม่มองหน้าเค้า ถึงได้ไม่รู้ว่าเค้ากำลังจ้องฉันพูดอยู่ -//-

 

"เธอเล่นเพลง ชีวิตเป็นของเราของ Bodyslam ได้มั้ย ?" 

 

"ง่ายๆน่ะ" ฉันทำเป็นชิวๆ ก็มันง่ายจริงๆนิ ไม่ได้ยากอะไรอย่างที่คิด ตาแก่เงียบไปสักพักแล้วก็พูดขึ้น

 

"แล้ว Walk Out Your Step ของ Bodyslam ล่ะ?"

 

"โอ้ย ฉันแกะแล้วก็เล่นมาหลายรอบแล้วแหละ แต่ก็แบบอคูสติกล่ะนะ" เอาแต่เพลงเก่าๆมาน่ะนาย นี้มันปีไหนล่ะ

 

"รู้จักเพลงคันหูปล่าว..."

 

"พอๆ เวลาพักหมดแล้ว ฉันกลับล่ะ!" ก่อนที่ตาแก่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ฉันก็เก็บกีต้าร์เข้ากระเป๋าแล้วสะพายหมุนตัวเพื่อจะเดินกลับห้อง แต่มือหนาอุ่นก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเรียวเล็กของฉันแล้วดึงให้หันกลับมาสบตากัน

 

"มาเข้าวงฉันนะ" 

 

"ห้ะ.. ห๊า!!!!!!!!?" ว่าไรนะ !!! เข้าวง !! 

 

"ไม่มีทาง =[]= !!!!!" ด้วยความที่ฉันตกใจเลยตอบแบบไม่ได้คิดไป นายดรากอลหน้าหงิกขึ้นมาทันทีแล้วลุกขึ้นยืน ความสูงของเค้าทำให้ฉันดูเตี้ยลงไปเยอะ ทางที่ดีนั่งลงนั่นแหละดีแล้ว !

 

"เธอมีความสามารถมากนะ เธอรู้ตัวมั้ยว่าเธอเก่ง.. นี้ฉันพูดจากใจจริงเลย..มาเข้าวงฉันเถอะนะ" เสียงที่ดูอ่อนโยนนั้นทำให้ใจที่แข็งดั่งมีโล่น้ำแข็งมาบดบังเริ่มละลายไปเกือบครึ่ง หน้าตาที่ดูเหมือนหมาน้อยโดนเอามาวางทิ้งในกล่องข้างถนนทำให้ฉันอยากจะเดินหนีออกไป ฉันล่ะกลั๊วกลัว ถ้าเกิดฉันใจอ่อนขึ้นมาล่ะก็ TT 

 

วิ่งหนีแม่งงงงงง ! ไม่สนอะไรทั้งนั้นแหละ ขอหนีจากตรงนี้ก่อน ไม่ไหวแล้วอ่า ~ !! เสียงเรียกจากตาแก่ดรากอลดังไล่หลังมา ทำนองว่า 'จะไปไหนล่ะยัยแว่น กลับมาสู่อ้อมอกฉันอีกรอบสิ!' เอะ มันใช่หรอ =.,=