THE RomeO ที่รัก:)

"คุณ..ชื่ออะไรค่ะ"สาวหน้าเหมือนฉันถาม แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"แพนด้า"ฉันตอบสาวหน้าเหมือนตกใจเล็น้อยแล้วถามอีก"แล้วอายุล่ะค่ะ?"สาวหน้าเหมือนทำหน้าครุ่นคิด"18แล้ว"ฉันตอบอีก"พ..พี่แพนด้า อ่ะ"สาวหน้าเหมือนบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครสักคนอย่างเร่งรีบ แล้วทำไมเรียกว่าพี่ล่ะ"ป๊า..ป๊าค่ะ ป๊ากะม๊าอยู่ที่ร้านอาหารอยู่ใช่มั้ยค่ะ แปปนะค่ะหนูเจอใครบางคนเข้าเดี๋ยวหนูพาไปหาค่ะ แค่นี้นะค่ะ"สาวหน้าเหมือนวางสาย แล้วมาจับมือฉันไปข้างนึง เอ๊ะ จับทำไม "ไปกับฉันนะพี่"แล้วสาวหน้าเหมือนก็ดึงฉันออกจากร้านไป อ่ะ"มิฟฟี่ ช่วยด้วย"ฉันบอกมิฟฟี่ตอนที่สาวหน้าเหมือนดึงฉัน มิฟฟี่หันไปบอกกับพวกคุมะแล้วเดินมาหาฉัน"เอ่ออ..เทอช่วยปล่อยแพนด้าได้มั้ย แล้วก็หยุดเดินด้วย"มิฟฟี่บอกตอนที่พวกเราเดินมาถึงลิฟต์แล้ว"ไม่ได้ค่ะ แล้วคุณเป็นใครค่ะ"สาวหน้าเหมือนถามมิฟฟี่"ช่วยปล่อย เถอะ จะพาฉันไปไหนฉันไม่ไปหรอกนะ"ฉันบอกพลางบิดแขนออกมาได้"ช่วยไปกับฉันหน่อยเถอะค่ะ แปปเดียวฉันขอล่ะ"แล้วสาวหน้าเหมือนก็เบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้"เอ่ออ ไปก็ไปค่ะ แต่แปปเดียวนะ"ฉันบอกแล้วลากมิฟฟี่เข้าลิฟต์ไปด้วยแล้วยืนห่างๆสาวหน้าเหมือน-นาย..มิฟฟี่ ทำไงดีอ่ะ แล้วทำไมเค้าหน้าเหมือนฉันจังเลย-ฉันสะกิดถามเค้า แบบเบาๆไม่ให้สาวหน้าเหมือนได้ยิน-จะไปรู้มั้ยล่ะ ตามๆเค้าไปเหอะ ถ้ามีอะไรไม่ดี ก็หนี-เค้าบอก-เอางั้นอ๋อ?-ฉันถามเพื่อความแน่ใจ-เออน่า-เค้ากระซิบตอบ"นี่! คุยไรกันอ่ะ คุยด้วยคนสิ"สาวหน้าเหมือนเดินเข้ามาร่วมวง"เอ่อออ อ่อคุยเรื่อง...."ฉันนึกแก้ตัวไม่ออกอ่าา"คุยเรื่องงานแต่งน่ะสิ"เฮ้ย ทำไมมิฟฟี่บอกแบบนั้นล่ะ ฉันมองหน้าเค้าแบบงงๆ"พี่จะแต่งงานกันหรอ แล้วพี่รู้จักกันได้ไงอ่ะ แล้วพี่หายไปไหนมาพ่อตามหาตั้ง 17ปีครึ่ง"สาวหน้าเหมือนบอก แล้วลิฟต์ก็เปิด แล้วสาวหน้าเหมือนก็เดินนำไป ฉันกับมิฟฟี่ก็เดินตาม จนมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่น แล้วก็มาถึงโต๊ะที่มีลุงคนนึงกับ คุณแม่งั้นหรอ มาได้ไงอ่ะ"มิฟฟี่ แพนด้าพวกเราสองคนมาได้ไงลูก"คุณแม่หันมาถามสาวหน้าเหมือน เอ่อออ ไงดีงง"นั่นไม่ใช่แพนด้าครับ แพนด้าอยู่นี่..."มิฟฟี่บอกแม่แล้วชี้มาที่ฉัน "เอ๊ะ แล้วยังไงหนูคนนี้เป็นใคร"แม่ถามมิฟฟี่"แพนดี้มาแล้ว แล้วไหนคนที่บอกไว้ล่ะ"คุณลุงถาม ตอนนี้ฉันยืนอยู่ข้างหลังสาวหน้าเหมือน "หนูเจอมาค่ะ เค้าหน้าเหมือนหนูมากเลยหนูเลยคิดว่าเค้าเป็นพี่แพนด้าค่ะ"แล้วสาวหน้าเหมือนก็หลบให้คุณลุงเห็นหน้าฉัน คุณป้าที่นั่งข้างๆตกใจ แล้วนํ้าตาของทั้งสองก็ไหลออกมา เอ่ออออ..แล้วไงต่อ"หน..หนูชื่ออะไรจ๊ะ"คุณป้าลุกขึ้นมาถามฉันด้วยนํ้าตา"พ...แพนด้าค่ะ.."ฉันตอบไป งงๆ"หนูอายุเท่าไหร่"นั่นไงคุณลุงถามอีกและ"18 แล้วค่ะ 19 อาทิตย์หน้า"ฉันเกิดวันที่ 24 ธันวา คือวันที่ทางสถานรับเลี้ยงเจอฉัน พอฉันตอบ ทั้งสองก็ตรงมากอดฉันแล้วร้องไห้"ลูกหายไปไหนมา ฮือออ...."คุณป้าถาม"เอ่ออ..."ฉันบอกไม่ถูกทั้งสองกอดแน่นมากก แล้วไงต่อเนี่ยยย.."เอ่ออ อะไรกันค่ะ คือว่าหนูแพนด้าเป็นเด็กที่ฉันรับเลี้ยงค่ะ"คุณแม่เอ่ยขึ้น"ดิฉันมีลูก2คนเป็นแฝดผู้หญิงทั้งคู่แล้วพอเค้า หายไปคือวันเกิดเค้า 24 ธันวา เค้าหายไปมา 18 ปีแล้ว"คุ ณป้าตอบ อะไรกัน"จริงหรอค่ะ"คุณแม่ถาม"จริงค่ะ เด็กคนนั้นชื่อแพนด้าเค้าชอบอุ้มตุ๊กตาแพนด้า แล้ววันนั้น วันคริสมาสต์อีฟ พวกเราพาเค้าไปที่สวนสนุกแล้วจู่ๆเค้าก็หายไป พวกเราตามหาเค้ามา 18 ปี ก็ไม่เจอ"คุณป้าตอบไปร้องไห้ไป"แต่ เค้ากำลังจะแต่งงานเดือนหน้านะค่ะ"คุณแม่บอกแล้วเดินมาหาฉัน"แต่งงานหรอค่ะ จริงหรอค่ะ แต่งกับใคร"คุณป้าถาม"แต่งงานกับมิฟฟี่ค่ะ""อ๋ออ..พี่แพนด้าก็บอกตอนอยู่ในลิฟต์นี่นา"แพนดี้บอก"ใครคือมิฟฟี่ค่ะ"คุณป้าถาม"ผมเองครับ"มิฟฟี่ตอบ"เอ่ออ เรื่องแต่งงานน่ะ แพนด้า ลูกคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่พอรึยัง"คุณลุงถาม เอ่ออ..เพื่อคุณแม่ ฉันก็เริ่มชอบมิฟฟี่เหมือนกันถ้าเค้าบอกเองว่าจะแต่งกับฉันจริงๆ "ค่ะ หนูจะแต่งกับมิฟฟี่ค่ะ"ฉันบอกแล้วชี้ไปที่มิฟฟี่ แม่เห็นก็ยิ้มอย่างดีใจ"ถ้าลูกแน่ใจอย่างนั้นพ่อก็ไม่ได้จะขัดหรอกนะ ดีใจมากด้วยพ่อดีใจที่เห็นลูกเป็นผู้ใหญ่""ขอบคุณที่คอยดูแลลูกเรามาตลอดขอบคุณจริงๆค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ หนูแพนด้าเป็นเด็กดีมากๆค่ะ"คุณแม่ตอบยิ้มๆ"กินอะไรมากันรึยัง"คุณป้าพูด"พวกผมนัดเพื่อนมาแล้วครับ"มิฟฟี่พูด"งั้นหรอ งั้นแม่ขอเบอร์ที่อยู่โรงเรียน..""เอ่ออ เดี๋ยวเอาที่ฉันก็ได้ให้เด็กๆไปก่อน พวกคุมะรออยู่หนิ"คุณแม่บอก"ค่ะๆ ไปกันเถอะถ้าจะให้ดี เอาแพนดี้ไปด้วยเอาไว้คุยเล่น"คุณป้าบอก"ไปกันเถอะ"มิฟฟี่บอกแล้วเดินนำไป ฉันกับสาวหน้าเหมือนเดินตาม จนมาถึงร้านไอติม ก็เจอกับพวกคุมะที่รออยู่"เป็นไงมั้ง"คุมะถาม มิฟฟี่เดินไปนั่งที่เดิม "ก็ไม่เป็นไงหนิ แพนด้าเจอพ่อแม่แล้ว"มิฟฟี่บอก"จริงหรออ ดีใจด้วยนะ"พูห์บอกฉัน"อือ สั่งไรกินกันรึยัง?"ฉันถาม"ตอนแรกสั่งแล้ว แต่รอพวกเทอก่อน แล้วทำไมต้องให้สาวหน้าเหมือนมาด้วยล่ะ เดี๋ยวงง"พูห์บอกอีก"รีบๆกินเถอะ จะได้รีบๆกลับไปอ่านเตรียมสอบ"คุมะบอก แล้วเอาหนังสือขึ้นมาอ่าน"พวกนายไม่ได้เรียนอะไรเลยหนิ แล้วจะสอบได้มั้ย"ฉันถาม เพราะฉันก็ยังไม่ได้เรียนเหมือนกัน แต่ความรู้ฉันแน่นอยู่แล้วว"สอบได้อยู่แล้วแหละ หลับตาทำยังได้ เพราะโรงเรียนนี้มันปรับเกรดให้พวกเราไง"พูห์บอก หายข้องใจสักทีไอบ้า โรงเรียนนี้ใครเป็นคนสร้างเนี่ยย!!"คุณแพนด้ากำลังคิดใช่มั้ยครับว่าใครเป็นคนคิดเรื่องปรับเกรด"แหม่ โยกี้รู้ใจ"ใช่!! รู้ใจจริงๆแล้วใครเป็นคนคิดล่ะ"ฉันถามอีก"คุณหมีนํ้าผึ้งครับ.."โยกี้ตอบ แล้วหมีนํ้าผึ้ง... หมีพูห์ พูห์เป็นคิดงั้นหรอ แล้วมันไปมีสิทธิคิดได้ไง"เทอคงจะสงสัยอีกว่าทำไมพูห์ถึงสามารถคิดกฏบ้าๆได้"แหม่ คุมะรู้ใจอีก"ใช่ๆๆ"ฉันบอก"แม่มันเป็นผู้อำนวยการ ทวดมันเป็นผู้รับใบอนุญาติน่ะสิ"คุมะบอก ผ.อ. เป็นแม่ของพูห์หรอ พอหมดเรื่องข้องใจพวกเราก็กินไอติมกันจนหมดแล้วก็ แยกย้ายกันกลับ สาวหน้าเหมือนก็เราเรื่องของลุงกับป้าให้ฟัง แล้วก็กลับบ้านไป ฉันกับมิฟฟี่กลับช้าสุด เพราะคุณแม่นัดมาร้าน ที่รับจัดงานแต่งน่ะสิ สอบยังไม่ทันเสร็จเลยอ่าาา"มากันแล้วหรอออ~"คุณแม่พูดแล้ววิ่งมาจากห้องแต่งตัวมาหาพวกเรา"ไม่ถึงคงไม่เห็นหรอกค่ะ"ไม่ใช่เสียงฉัน เสียงของมิซซี่ ที่เดินตามแม่มาทีหลัง"มานี่จร๊ จะพาไปหาคนตัดชุด เจ๊มะตูมมม~~~"คุณแม่พูด แล้วผ้ากันห้องลองชุดก็เปิด ให้พบกับ เอ่ออ สาวประเภท 2 คนนึง สวยๆอยู่นะ"สวัสดีจร๊~~~~ เจ๊มะตูม จะมาเป็นคนตัดชุดให้กับสามีภรรยา ข้าวใหม่ปลามัน แต่ยังไม่ได้แต่งหนิ ชั่งมันเถอะ มาวัดขนาดตัวก่อน เจ้าสาวมานี่ก่อนแล้วกันจร๊"เจ๊มะตูมพูดขึ้น เอ่ออ เจ้าสาว ฉันก่อนหรอ ฉันชี้มาที่ตัวเองเพื่อถาม"หนูนั่นแหละ ตามมาๆ"แล้วฉันก็เดินตามไป สักพักก็เจอห้องๆนึง เจ๊มะตูมเปิดไปก็เจอกับ ชุดเจ้าสาวเต็มห้องไปหมด มีห้องลองชุด และอุปกรณ์วัดขนาดตัว เต็มไปหมด"มานี่ก่อนจร๊ เดี๋ยวจะวัดขนาดตัวก่อนแล้วเจ๊จะหาดูชุดให้ แต่หุ่นหนูดีจริงๆ ไม่ต้องวัดหรอกลองเลยล่ะกัน ตัวนี้ เอาไปลองเลยจร๊ ให้หนูมิซซี่มาช่วยลองนะจร๊"เจ๊มะตูมพูดขึ้นแล้ว แล้วไปเรียกมิซซี่แล้วส่งชุดมาให้ฉัน แล้วพาไปที่ห้องลองชุด"ถอดเสื้อออกซะ เร็วๆด้วยจะได้ลองชุด"มิซซี่บอก ฉันทำตาม รู้สึกอาย มิซซี่ส่งชุดสีขาวเกาะอกกระโปรงยาวแล้วมีเสื้อลายลูกไม้สีขาวมีรูเห็นผิว ยาวถึงต้นแขน ตอนนี้คงต้องให้มิซซี่ช่วยรูดซิปเกาะอกให้"เอ่ออ ช่วยรูดซิป.."ฉันบอกแล้วมิซซี่ที่นั่งรอเดินมาข้างหลังมารูดซิปให้"เทอน่ะ โชคดีขนาดไหนรู้มั้ยที่พี่มิฟจะแต่งงานด้วย เมื่อก่อนพี่มิฟเคยสัญญากับผู้หญิงคนนึงไว้ ว่าจะแต่งงานมีลูกด้วยกัน คนๆนั้นคือพี่เมเบล ตอนนี้พี่เบลกำลังเรียนอยู่อเมริกา เมื่อ 10 ปีก่อนพี่เบลสัญญากับฉันและก็มิฟฟี่ว่าจะกลับมาให้ไวที่สุด แต่นี่ก็ผ่านไปนานมาก จนวันนึงเมื่อ 6 ปีก่อน รู้มั้ย? เกิดอะไรขึ้น..."มิซซี่หยุดพูดแล้วถามชั้น"เมเบลกลับมา"ฉันตอบไป ตามความคาดเดา"ใช่ พี่เค้ากลับมา แต่พี่มิฟกลับไม่สนใจพี่เบล เพราะว่าก่อนหน้านั้นเค้าได้ไปเยี่ยมเยียนโรงเรียนนึงมา เค้าตกหลุมรักผู้หญิงคนนึง ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าคนนั้นเป็นใคร ฉันตัดสินใจไปคุยกับพี่มิฟโดยตรง เรื่องพี่เบล พี่มิฟก็บอกว่า เราเป็นแค่เพื่อนกัน ทำให้ฉันโกรธมาก ฉันพยายามจะดึงพี่มิฟออกมาจากหลุมรักของสาวปริศนา แต่ฉันยิ่งทำพี่มิฟยิ่งเกลียด พี่มิฟเมินฉัน จากที่เคยคิดว่าสนิท ตอนนี้เป็นกลับคิดว่าเป็นเสนียด พี่ไม่เคยคุยกับฉันอีก ฮือออ..."มิซซี่พูดเสร็จก็ร้องไห้ ฉันเลยต้องปลอบน่ะสิ"มิฟฟี่คงไม่คิดว่าเทอเป็นเสนียดหรอกน่าา เทอคิดไปเองรึเปล่า ถ้าเทอไปบอกเรื่องที่ไม่เข้าใจกันดีๆ เดี๋ยวก็ดีกันเองแหละ แล้วก็เลิกร้องได้แล้ว"ฉันหันไปปลอบ ดูเหมือนว่ามิซซี่จะหยุดร้องแล้วด้วย"ขอบใจ รีบๆ แต่งตัวเข้าพี่มิฟคงเสร็จตั้งนานและ รีบๆด้วย พี่ค่ะแต่งตัวเสร็จแล้ว"มิซซี่พูดกับฉันแล้วเดินไปที่หน้าห้องตะโกนเรียกพี่ๆช่างแต่งหน้าทำผมมา แป็ปเดียวก็เสร็จ ไวจริงหนออ พอเเต่งตัวแต่งหน้าทำผมเสร็จฉันก็ออกไปหาพวกมิฟฟี่พวกคุณแม่ "แพนด้าาา~ สวยมากๆเลยจร๊~~"คุณแม่เห็นก็รีบวิ่งมาหา มิฟฟี่ที่หันหลังอยู่ก็หันหน้ามา เอี้ยว.. ไม่ชมเลยนะ ตาบ้า"ขอบคุณค่ะ"ฉันกล่าวขอบคุณคุณแม่ พอคุณแม่ตกลงเอาชุดนี้ก็จ่ายเงิน ค่าชุดชั้นแล้วก็มิฟฟี่ แล้วก็ค่าจัดงานค่าสถานที่ แบบจ่ายสด รวดเดียว แล้วก็กลับบ้าน ฉันรีบวิ่งขึ้นไปในห้องทันที ลูกหมารออยู่ ฉันวิ่งเข้าห้องก็พบกับลูกหมาที่พึ่งตื่นด้วยวิ่งหางแกว่งไปมาร้อง แอ๊งๆ พลางให้อุ้มทันที โอ๊ๆๆ ไม่ได้เล่นด้วยกันตั้งนาน 2 วัน มีแต่มิฟฟี่ที่เลี้ยงอ่ะ"โอ๊ๆๆๆ ลูกหมา แม่กอโตดด โอ๊ๆๆจุ๊บๆ"ฉันนั่งเล่นกับลูกหมาบนเตียงในห้อง สักพักมิฟฟี่ก็เข้ามาลูกหมาวิ่งหางแกว่งไปหามิฟฟี่ ดูเหมือนว่าลูกหมาจะรักมิฟฟี่มากกว่ารักฉันอีก ดูดิ อิจฉา"ลูกหมา หิวมั้ยๆ มาๆเดี๋ยวพ่อหาให้กิน"มิฟฟี่พูดแล้วไปเอาอาหารมาใส่ถ้วยให้ลูกหมา แล้วใครให้นายเป็นพ่อลูกหมากันหะ"นี่!! ใครให้นายเป็นพ่อลูกหมากันหะ.."ฉันตะโกนถาม"หรือจะให้ฉันเป็นแฟนลูกหมาหรือไง มันรักฉันมากกว่าเทออีกเนอะ ลูกหมา~"มิฟฟี่พูดประชดและหันไปคุยกับลูกหมาเยาะเย้ยฉัน"นาย ไอบ้า"ฉันบอกแบบคิดคำด่าไม่ออก"ถึงฉันจะบ้าเทอก็กำลังแต่งงานกับคนบ้าน่ะ แล้วเทอจะไม่ตั้งชื่อให้ลูกหมาหรือไง"มิฟฟี่หันมาพูดกับฉัน แล้วจะตั้งชื่อว่าอะไรดีนะ คิดออกแล้วๆ"มีสิ ลูกหมาชื่อ มิฟฟี่ไงล่ะ 555+"ฉันบอกแล้วหัวเราะเยาะเย้ย "ไม่ใช่ ชื่อของลูกหมาคือ แพนด้าต่างหาก"มิฟฟี่บอก แหมมาเอาชื่อชั้นไปชื่อลูกหมาอีก"มิฟฟี่ ต่างหาก"ฉันบอกกลับ"แพนด้า มาหาพ่อเร็วมา"ลูกหมาวิ่งไปหาตามิฟฟี่"ไม่ มิฟฟี่มาหาแม่ แม่มีตุ๊กตาจะให้ด้วย แถ่นแถ้น~"ฉันเอาตุ๊กตามาล่อ ลูกหมาก็วิ่งมาหาฉัน"แพนด้ามาหาพ่อ พ่อมีอะไรให้กินด้วย"มิฟฟี่เอาข้าวมาล่ออีก"มิฟฟี่มาหาแม่มามะ"ฉันบอกอีก"แพนด้ามาหาพ่อดีกว่า"มิฟฟี่บอก"มิฟฟี่มาหาแม่ดีกว่า"ฉันบอกอีก"หาพ่อดีกว่า""หาแม่ดีกว่า" แล้วสงครามนํ้าลายของฉันกับมิฟฟี่ก็เกิดขึ้นจนตอนนี้ ลูกหมาหยุดอยู่ระหว่างกลาง เหมือนรำคาญ555+ ต้องไปแย่งให้ได้ก่อนที่มิฟฟี่จะคิดแผนได้ แต่ดูเหมือนว่าตานั้นจะคิดได้ ถ้าวิ่งไปคงไม่ทัน ต้องกระโดด ฉันบอกแล้วกระโดดแต่ดูเหมือนว่ามิฟฟี่ก็คิดเหมือนกับฉัน แต่ลูกหมาวิ่งไปที่ประตู เพราะดูเหมือนว่ามีคนเปิดประตูเข้าห้องมา แต่หยุดไม่ได้
ผลีก!!
ตอนนี้มิฟฟี่กำลังนอนคร่อมฉัน แล้วตอนนี้ปากฉันกับมิฟฟี่ก็ จุ๊ฟ กันอยู่นานทำอะไรไม่ถูก แล้วคนที่เปิดประตูเข้ามาก็พับกบ พบกับ ฉันกับมิฟฟี่ในสภาพไม่น่าดู อร๊ายยย ตอนนี้มิซซี่ที่อั้มลูกหมาอยู่กับคุณแม่ที่ถือชุดงานแต่ง ก็ต๊กกะใจ อร๊ายยยย อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาตรุกี "เอ่อออ เดี๋ยวซี่กับแม่จะมาใหม่ โทษทีที่มาขัดจังหวะ แม่ไปเร็ว"มิซซี่พูดแล้วกำลังลากแม่ออกไป แม่เดินตามไปแล้วหยุดหันมา"อย่าท้องก่อนแต่งนะ เดี๋ยวใส่ชุดไม่ได้"คุณแม่พุด อ๊ายยยยย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วววTTxTTปัง!!เสียงประตูดังดูเหมือนว่าสติของมิฟฟี่จะกลับมาแล้วเค้ารีบลุกขึ้นทันที แล้วห้องก็ปรกคุมด้วยความเงียบ ทำไรไม่ถูก TT-TT