THE RomeO ที่รัก:)

"อ้าว!! ก็น้องฉันบอกว่าที่กลับมาไทยเพราะจะมาทำตามสัณญาที่นายให้ไว้ไง"เพื่อนของมิฟฟี่บอก"No!! No!! No!! เมเบิ้ลเข้าใจผิดแล้ว มิฟฟี่ลูกแม่คงไปแต่งงานกับเมเบลไม่ได้แล้วล่ะจ๊"คุณแม่ที่เพิ่งตื่นได้ยินเข้าจึงมาตอบแทนมิฟฟี่"Why??"_ _พูดไทยมาตั้งนานเพิ่งมาพูดอังกฤษ"เพราะ มิฟฟี่มีคู่หมั้นแล้วจ๊ะ"^^ คุณแม่ตอบแล้วยิ้ม"Who??""นี่จร๊ เดี๋ยวชะเหนูแพนด้าว่าที่ภรรยา ของมิฟฟี่ จ๊"คุณแม่พูดจบก็ดึงชั้นมายืนข้างๆมิฟฟี่..."อะไรนะครับ!!!! คนนี้หรอครับที่จะมาแย่งสามีของน้องผม no!!!"แล้วเมเบิ้ลก็ตะโกนด้วยความตกใจ(ความรู้สึกช้า)"ใช่จร๊"^^แม่ตอบหน้ายิ้ม"ยัยนี่ สวยไม่เท่าเมเบล หน้าตาก็ดูโง่ๆยังไงไม่รู้ ไม่จริงใช่มั้ยยย""จริงจ๊ หนูแพนด้าถึงจะไม่สวยเท่าน้องเมเบลในสายตาเมเบิ้ลแต่เค้าสวยแถมฉลาดในสายตาทุกๆคนที่รู้จัก"^^"ยัยนี่น่ะหรอครับที่ว่าสวย ถ้ายัยนี่สวยคงไม่มีคนขี้เหล่บนโลกหรอกครับ""ถ้าจะมาด่าลูกสะใภ้แม่ เชิญกลับไปเถอะจ๊ เดี๋ยวโทรเรียกคุณฟานสิเต่ มาพากลับวังนะจร๊ บ๊ายย~~^^"พอพูดจบคุณแม่ก็ยิ้มแล้วโบกมือให้เมเบิ้ลแล้วเดินไปข้างบน ส่วนชั้นกับมิฟฟี่มองคุณแม่สักพักก็หันมามองหน้ากัน เพราะทำอะไรไม่ถูกเลยเดินตามแม่ไป สักพักก็มีคนมารับเมเบิ้ลไป ตอนนี้ก็เย็นๆแล้วพวกกั้ดจังกับรันก็กลับบ้านกันฉันก็กลับมาอาบนํ้านอนต่ออออ พอรู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เช้ามากด้วย"มิฟฟี่..."ฉันปลุกมิฟฟี่จะไปโรงเรียน"หือออ อะไรเพิ่งจะเช้าๆอยู่เลยนะ ขอนอนก่อน""ไม่!! ถ้านายไม่ตื่นชั้นจะฟ้องคุณแม่ว่านายจะให้ชั้นไปโรงเรียนสาย"ฉันขู่มิฟฟี่"ฮึ!! เทอก็มีดีที่แม่ชั้นตามใจเทอ เชื่อเทอหนิ เทอฟ้องแม่ก็มาด่าฉัน""ใช่!! เพราะนายน่ะ ไม่น่าไว้วางใจไงหล่ะ บางครั้งคุณแม่ก็เลยไม่เชื่อนาย""เทออยากไปฟ้องก็ไปเลย!!!""เออออ!!!""ยัยขี้ฟ้อง จู่ๆมาเรียกแม่ชั้นให้เป็นแม่ตัวเองไม่เรียกชั้นให้เป็นพี่เทอไปเลยล่ะ""ท..ทำไ-"ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูดจบเค้าก็พูดแทรก"เทอก็เป็นพวกกำพร้าอยากได้แม่ก็เท่านั้-""นายเงียบไปเลย ฉันเกลียดนายที่สุด "พอชั้นพูดจบชั้นก็รีบออกจากห้องไป"แพนด้า ตื่นแล้วหรอพอดีเลยแม่ลืมบอกไปว่าวันนี้แม่ไม่อยู่ถึงดึกๆนะลูก แม่จะไปงานของเพื่อนแม่น่ะ แม่ไปนะ"คุณแม่บอกแล้วเดินไปข้างนอก แล้วขึ้นรถไป ฉันเดินสวนกับพี่น้อยเพราะว่าพี่น้อยกำลังเดินเอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วมาให้ ฉันเลยเอาเสื้อผ้าที่ชั้นต้องใส่วันนี้ แล้วเอาไปเปลี่ยนที่ห้องพี่น้อย แอบมา แล้วก็นั่งแท็กซี่ไป โรงเรียน
พอมาถึงโรงเรียนชั้นก็ไปนั่งรอพวกกั้ดจัง นั่งไม่ถึง 3 นาที พวกกั้ดจังก็มา"แพนด้าาา วันนี้เทอมาก่อนพวกเราอีก"กั้ดจังบอกขึ้น"ใช่ๆ เดี๋ยวนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ มาก่อนชั้นตลอด แล้วทำไมแพนด้าถึงมาตรงนี้ล่ะ ไม่ได้ไปกับมิฟฟี่หรอ"รันถาม"จริงด้วย แล้วเทอกับมิฟฟี่เป็นอะไรกันแน่"กั้ดจังถามชั้นอีกคน"ชั้นกับมิฟฟี่เป็นคู่หมั้นกัน แต่ฮือออๆ ฮึก"ฉันตอบ แต่เพราะอะไรไม่รู้ชั้นถึงอยากร้องไห้แล้วกลั้นไม่ได้ด้วย"แพนด้า เป็นอะไรรึเปล่า อย่าร้องนะ""ฮือๆๆ เค้าด่าชั้น ฮึกฮืออ เค้าด่าฉัน"ชั้นบอกพวกกั้ดจังไป"เล่าให้พวกเราฟังก็ได้นะ อยากได้อะไรก็บอกได้นะ""วันนี้ฉัน ขอไปนอนกับพวกเทอสักคืนได้มั้ย ฮึกฮืออ ฉันไม่อยากกลับบ้าน""แล้วจะไม่เป็นอะไรแน่หรอ"รันถาม"นะ ชั้นขอ เถอะฮึกฮืออ""ได้สิไม่เห็นจะเป็นไร เพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือกันสิ"กั้ดจังบอก"ขอบใจนะ""แต่เทอต้องห้ามร้องไห้นะ""ได้สิ ฉันจะไม่ร้องแล้ว"แล้วเย็นวันนั้นชั้นก็ไม่ได้กลับบ้าน แล้วก็ไปที่อพาทเม้นของกั้ดจัง แล้วก็เพิ่งรู้ว่ากั้ดจังกับรันอยู่ด้วยกันเพราะว่าพ่อกับแม่รันทำงานจนแทบจะไม่ได้เจอกันเลย รันจึงขอออกมาอยู่กับกั้ดจัง ห้องของกั้ดจังเป็นห้องที่ มีห้องย่อย 2 ห้องแต่อีกห้องไว้เก็บของ แต่มานอนอีกห้องนึง"แพนด้าหิวมั้ย เดี๋ยวรันไปหาอะไรมาให้กิน"รันถาม"ไม่หิวหรอก ขอบคุณนะ""วันนี้แพนด้ายังไม่กินอะไรเลยนะ เห็นกินแต่นํ้าเปล่า""เราไม่หิวจริงๆ""อือๆ แล้วแต่ ถ้าหิวไปหาอะไรในตู้เย็นได้นะ เสื้อผ้าในห้องเลย จะใส่ก็ใส่นะ"