THE RomeO ที่รัก:)

ฉันได้มีเพื่อนในโรงเรียน 2 คน 2 คนนี้เป็นคนดีมากกก เราคุยกันเล่นกัน พอตอนเย็นก็กลับบ้านแยกย้ายกันกลับ พอชั้นกลับมาถึงบ้านชั้นก็ชอบเล่าเรื่อง รันกับกั้ดจังให้แม่กับทวดฟัง เป็นอย่างนี้มา 3 วันแล้ว พรุ้งนี้ก็วัน พฤหัส ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ห้องมิฟฟี่ หลังจากเล่าเรื่องเพื่อนให้แม่กับทวดฟัง
"นี่! แพนด้าเทอจะดีใจอะไรขนาดนี้ หะ แค่มีเพื่อนเองนะ"พอมิฟฟี่เห็นชัันมีความสุขก็บ่นขึ้น
"ก็นายมีเพื่อนตั้งแต่เริ่มอยู่แล้ว ส่วนชั้นเพิ่งจะมีเพื่อน แค่ 2 คนเองนอกนั้นก็มีแต่คนเกียดชั้นทั้งนั้น"
"หรออออ"ตานั้นลากเสียงยาว
"เอออออ"ฉันลากเสียงยาวกลับ
"รีบๆไปอาบนํ้าได้และ ชั้นจะนอนแล้ว"
"รู้แล้วน่าไม่ต้องสั่ง"พอจบฉันก็เอาเสื้อผ้าเข้าห้องนํ้า พออาบเสร็จออกมาก็เห็นว่าตามิฟฟี่จะหลับไปแล้ว เห้อออ
อย่าบ่นเลยฉันนอนดีกว่า - -
"แพนด้า"
"ยังไม่นอนหรอกหรอ"
"ระวังเทอจะโดนลูกหลงนะ ระวังตัวด้วย"
"ลูกหลง? ระวังตัวอะไรของนาย"ฉันหันหน้าไปคุยกับมิฟฟี่ซึ่งนอนหันหลังให้ชั้น ( '') ( - -)
"พูห์กะโยกี้ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน แต่โยกี้เผยใจคนรักคนแรกของเค้า คนนั้นคือ รัน โยกี้กะรันเป็นแฟนกัน สักพักพูห์รู้ก็ทะเลาะกันพอพวกแฟนคลับรู้รันก็ถูกทำร้ายเหมือนเทอแหละ ส่วนกั้ดจังกะเทดดี้ สองคนนั้นยังชอบกันอยู่
แต่เลิกกันแล้วบางครั้งก็มีข่าวสองคนนั้นเดตกัน หรือมากกว่านั้น กั้ดจังกับรันน่ะ ถูกทำร้ายอยู่บ่อยๆ สองคนนั้นจึงไม่เข้าพวกแต่ชอบอยู่ในที่ลับตาคนล่ะมั้ง ถ้าที่ที่มีคนอยู่เยอะๆ สองคนนั้นไม่อยู่หรอก"
"ขอบใจที่บอกนะ น่าสงสารสองคนนั้นจัง"
"นอนได้แล้วยัยบื้อ ราตรีสวัสดิ์"
"ฝรรดี นอนล่ะ"
พอคุยกันเส็จก็ต่างคนต่างนอน

Morning~
ฉันรีบตื่นรีบอาบนํ้าแต่เช้ามาโรงเรียนแต่เช้าแล้วตรงไปที่ลานนํ้าพุ บางที่ สองคนนั้นอาจจะมาแล้วก็ได้
แต่ก็ต้องตกใจเพราะฉันเห็นคนที่ฉันเห็นทุกๆวันในห้องโรมีโอ เทดดี้ กำลังเดินลับๆล่อๆไปที่ที่ฉันกำลังไป ลานนํ้าพุ

"เทดดี้"
"กั้ดจัง ว่าแล้วต้องมาแต่เช้า"
"ก็กั้ดคิดถึงเทดหนิ คิดถึงมากด้วยไม่ได้คุยกันแบบนี้นานแล้วเนอะ"
"เทดก็คิดถึงกัดเหมือนกานนน"เทดดี้สวมกอดกั้ดจังแน่นน
"ดีใจจางง เทดคิดถึงกั้ด กั้ดก็คิดถึงเทดด"กั้ดจังก็กอดตอบ
"ได้ข่าวจากรันว่ากั้ดโดนแกล้งหนิ เป็นไรมากม้ายย"
"ไม่ได้แกล้งนะ มีคนมาช่วยกั้ดทัน"กั้ดจังบอก
"ใครหรอออ"
"เพื่อนใหม่"
"ว้าวว กั้ดมีเพื่อนใหม่ด้วยย"
"เค้าชื่อ แพนด้า น่ะ นริสา พันธะ"ชื่อคุ้นๆแหะ
"คุ้นๆนะ แต่นึกไม่ออก คราวหลัง มาแนะนำให้รู้จักบ้างน๊าา"
"จร๊าา เมื่อไหร่จะจบ ม.6 นะ"จู่ๆกั้ดจังก็ทำหน้าเศร้า
"อีกไม่นานหรอกกั้ด เราจะได้คุยกันแบบไม่ต้องซ่อนสักที"เทดพูดจบกั้ดจังก็ยิ้มขึ้นมาทันที
"นี่ก็เริ่มมีคนมาแล้วล่ะ เทดไปเถอะเดี๋ยวจะมีคนมาเห็น"
"อื้อ อย่าลืมนะถ้ามีคนแกล้งก็บอก อย่าทนอยู่คนเดียว แล้วอย่าลืมแนะนำเพื่อนใหม่ด้วยนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ เทดไปแล้วน๊าา"
"จร๊าา เทดก็ดูแลตัวเองดีๆน๊าา"แล้วเทดดี้ก็วิ่งออกจากลานนํ้าพุ
แล้วชั้นก็วิ่งออกมาเหมือนพึ่งมาถึง

"กั้ดจัง~~"
"อ้าววแพนด้า มาไวจัง กินข้าวรึยังหล่า~><"
"ยังเลย กั้ดจังล่ะ"
"กั้ดจังก็ยังไม่กิน ไปกินข้าวกันเถอะ"
"ดีเหมือนกานน กินที่ไหนดี"
"ร้าน D แถวๆนี้มั้ยอร่อยนะ กั้ดจังเลี้ยงเอง"
"ว้าวว มีคนเลี้ยงข้าวแล้วเรา ต้องมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแน่เลย"
"...".///.
"กั้ดจังเขินหรอ น่ารักจังเลย"
"อรุณสวัสดิ์ ทุกคน"
"รัน มาแล้วหรอ"ชั้นพูดพร้อมกั้ดจัง
"ได้ยินว่ากั้ดจังจะเลี้ยงข้าวเลยรีบมาเดี๋ยวอดกิน"รันว่า
"งั้นไปกินข้าวกันเถอะ ไปโล้ดดด"กั้ดจังบอก แล้วประมาณ 15 นาทีเราก็มาถึงร้านข้าว D สักที

"รับอะไรดีค่ะ"พนักงานในร้านเดินมาถาม
"จะกินอะไรก็สั่งเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ"กั้ดจังบอกชั้นกับรัน
"ไม่มีปัญหา กั้ดจังเลี้ยงทั้งที"ฉันบอก
"รันเอา ข้าวผัดอเมริกัน 1 นะกั้ดจัง แพนด้ากินอะไรหรอ"รันสั่งแล้วหันมาถามชั้น
"เราเอา พาสต้าแฮมอบชีส เอาเป็นเส้นสปาเก็ตตี้นะค่ะ"ฉันสั่ง เพราะฉันเคยกินอยู่ครั้งนึงเมื่อวันที่เจอกั้ดจังกับรัน เพราะตอนที่กั้ดจังบอกว่ารันไปหาซื้ออะไรมากิน รันซื้ออันนี้มา มันอร่อยมากเลยล่ะ
"กั้ดเอาสปาเก็ตตี้ เก็ดนะค่ะ"
"รับนํ้าอะไรดีค่ะ"
"เอา นํ้าส้ม นํ้าแตงโม แล้วก็นํ้าลิ้นจี่ค่ะ ปั่นทุกอันเลยนะค่ะ"กั้ดจังสั่ง
"ยังจำได้ด้วยหรอว่าชอบกินอะไรน่ะ"รันแซว
"จำได้สิ เพื่อนของกั้ดจัง กั้ดจังจำได้หมดแหละ"
"ฉันดีใจจริงๆที่มีเพื่อนแบบกั้ดจังกับรันน่ะ"ฉันบอก
"รันก็ดีใจที่ได้มีเพื่อนใหม่คือแพนด้าน่ะ"
"กั้ดจังด้วย กั้ดจังรักทั้งสองคนเลยย"
สักพักอาหารก็มา
พวกเรากินกันอย่างอร่อย แบ่งกันกินแบ่งกันชิม มีความสุขจริงๆ
"นี่ๆพ่อกั้ดจังส่งข้อความมาบอกว่าจะ ส่งเงินมาให้ จากเดือน มาเป็นอาทิตย์น่ะ แต่จำนวนเงินเท่าเดิม พ่อกั้ดบอกว่ายิ่งโตยิ่งต้องใช่เงินน่ะ"
"ดีจีงเลยนะ คุณลุงน่ะ"รันบอก
"ก็ดีน่ะสิกั้ดจัง"ฉันบอก
แล้วพวกเราก็กินข้าวกันต่อ จน
"ว่าไง เด็กกำพร้า เอ๊ะ นี่มันชมรมเด็กกำพร้ากันหรือไงเนี่ย ดูสิ เหมียว"ยัยนี่นี่เองที่มาราดอาหารใส่หัวฉันในโรงอาหาร
"จริงด้วย นี่พวกเทอก็ฉลาดหาเพื่อนหนิ"
"ดีแล้วล่ะ พวกเด็กกำพร้าก็ิยู่ด้วยกัน คนรวยๆ อย่างเราก็อยู่ด้วยกัน เนอะ เหมียว หมิว"
"พวกเทอจะมากไปแล้วนะ"ฉันบอก
"อ้าว ยัยนี่ มาเข้าร่วมด้วยหรอพึ่งเห็น หมิวเอามาหน่อยสิ เอ้านี่กินซะพวกกำพร้า"แล้วยัยนั้งก็ส่งถุงๆนึงมา มีกล่องห่อเรียบร้อย
"ขอให้อร่อยนะ เออ คราวก่อน ยัยหลินปิงกินอาหารบ้านๆ แต่คราวนี้ฉันให้เทอกินนี่ก็แล้วกัน"แล้วยัยนั้นก็เอาถ้วยพาสต้าจากมือ คนข้างๆมาแล้วก็สาดใส่พวกเราทุกคน แต่ที่น่าตกใจคือฉันแทบจะไม่โดนทั้งๆที่ฉันไปบังให้เพื่อนๆ แต่คนที่โดนคือรันรันมาบังชั้นกับกั้ดจัง ตอนที่พวกเรารู้แล้วว่าเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น
"อ้าว ยัยรันเทอหิวมากเลยสินะงั้นเอานี่ไปด้วยแล้วกันตอนนี้ฉันผลักรันกับกั้ดจังออกไปเพราะชั้นไม่อยากให้เพื่อนเป็นแพะรับบาปแทน แล้วยัยนั้นก็เดินออกไปพร้อมเพื่อนๆ
"กั้ดจัง รัน พวกเทอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"
"แพนด้า ชั้นต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องถามเทอน่ะสิ รันจังด้วย เปอะกันไปหมดมีชั้นไม่เปอะอยู่คนเดียว รู้แล้วๆ งั้นนี่แล้วกัน"แล้วกั้ดจังก็ไปหยิบนํ้าที่พวกเรายังกินไม่หมดมาราดตัวเอง
"5555"
"กั้ดจัง ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้"
"เราจะได้เหมือนกันไง"

แล้ววันนี้เราก็ไม่ได้เข้าเรียนกัน ฉันเลยพาเพื่อนๆ ไปที่บ้านไปทำความรู้จักกับ ทวดแล้วก็แม่