THE RomeO ที่รัก:)

หมดแล้วสินะ เสาร์-อาทิตย์ วันหยุดของช้านนน~ผ่านไปไวเหมือนโกหก -~-

ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องที่มีคนหน้าตาดีที่สุดในโรงเรียน 5 คนรวมตัวอยู่ ในห้องนี้มีทุกๆอย่างแต่ละคนก็ทำภารกิจของตัวเองไป แต่ฉันไม่รู้จะทำอะไรนั่งบิดขี้เกียดบนโซฟาตัวยาวกลางห้อง โอ้ยย ~><เมื่อย ไม่มีไรทำน่าเบื่อสุดๆ

"นี่เทอจะไปไหนก็ไปนะ โรงเรียนยังไม่เข้า"ฉันนั่งบิดขี้เกียด จู่ๆมิฟฟี่ก็พูดขึ้น เหมือนไล่กันเลย

"โอเค ฉันจะไปเดินเล่นซะหน่อย เข้าโรงเรียนมา 2 วันฉันยังไม่ได้เดินดูโรงเรียนเลย"ฉันว่า

"งั้นเทอเอานี่ไปด้วยแล้วกัน"จู่ๆ คุมะก็ส่งเครื่องอะไรสักอย่างมาให้ สิ่งนั้นก็คือ

"GPS นายจะบ้าหรอ อยู่แค่ในโรงเรียนฉันไม่หลงขนาดนั้นหลอก"

"อ๋ออ ผมรู้แล้วว่าทำไมคุณคุมะถึงใช้ให้ผมทำGPSมา เอามาให้แพนด้าจังนั้นเองหรอครับ"โยกี้ที่อ่านหนังสืออยู่หันมาร่วมวง

"แพนด้าจาง ถ้าหลงก็บอกเทดดี้ด้ายน๊า เทดดี้อยู่แต่ในห้องนี้เสมออ"เทดดี้วิ่งมานั่งข้างๆฉันแล้วพูดขึ้น

"นายโง่จังเลยหว่ะ ถ้าเค้าหลงเค้าก็กลับมาห้องนี้ไม่ได้แล้วจะบอกแกได้ไงว่าหลง"แป๊ะ!แล้วพูห์พูดจบเทดดี้ก็โดนไปป็าบนึง แล้วก็เกิดสงครามนํ้าลายเกิดขึ้นระหว่าง เทดดี้กับพูห์ ฉันขี้เกียดฟังเลยชิ่งหนีออกมาจากห้องก่อน

เฮ้อ~ เบื่อจิงโว้ยย ฉันหยิบGPSที่คุมะให้มาดู ดูง่ายกว่าปกติอีกดูเหมือนว่าจะมีสัญลักษณ์คือตัวชั้นเล็กๆและก็มีตัวพวกโรมีโอเหมือนกันน่ารักจางงง ฉันเดินมาที่ที่ชั้นเคยมา นั้นก็คือโรงอาหารนั้นเองแต่ไม่กินอะไรหรอก กลัวได้ส่วนแบ่งชั้นจึงเดินไปอีกที่ ชื่อ ลานนํ้าพุหลังโรงเรียนคนน้อยดีจริง แถมที่นี่สวยมากเลยด้วย

อ๊าาา~~ชอบที่นี่จัง><

'#####'

'##'

'#########'

'...'

ดูเหมือนจะมีเสียงบางอย่างอยู่หลังพุ่มไม้นั้นนะ น่าจะเป็นคนคุยกันมั้ง(โรงเรียนนะย่ะไม่มีลิงมาคุยกันหรอก)ฉันค่อยๆย่องไปไกล้ๆพวกนั้นมากขึ้น

''นี่ !!ชั้นถามได้ยินมั้ยยัยติ๊งต๊อง"

"ไม่ได้ยิน"

"นี่ แกกวนตีนใช่ม่ะ "

"ไม่ได้กวน "

"แล้วแกกล้าดียังไงมายุ่งกับพวกเรา"

"ชั้นไม่ได้ยุ่ง "ยัยยนี่มันวอนตี-จริงๆ

"เห็นๆกันอยู่ว่าเทอเดินไปคุยกับ เทดดี้เรื่องของพวกชั้นน่ะหะ"

"ไม่ "

"งั้นเทอไปคุยอะไรกับเทดดี้หะ"

"ไม่ "

"งั้นเจอนี่ "

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ มิสค่ะ ทางนี้ค่ะ พวกนั้นจะตบเพื่อนค่ะ "นั้นไม่ใช่เสียงใครนั้นเสียงชั้นเอง

"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยกั้ด หึ้ยยย "แล้วพวกนั้นก็หนีไป เห้อ โล่งอกไปที

"ขอบคุณนะ เทอ ชื่ออะไรหรอ"

"นัฐ..นัฐฐา พันธะค่ะ"

"เรากั้ดจังนะ นัฐฐา"

"เรียกเราแพนด้าเถอะ"

"ตอนที่เทอช่วยชั้นไว้ เทอเรียกชั้นว่า เพื่อนหรอ"

"ถ้าไม่อยากมีเพื่อนแบบชั้นก็ ขอตัวนะ "ชั้นกำลังจะหันหลังออกไป

"เดี๋ยวสิ แพนเค้ก ชั้นต่างหากที่ต้องพูด ชั้นน่ะ ไม่มีเพื่อนเลย มีแต่เพื่อนสนิทคนเดียว เรามีกันอยู่สองคนทุกคนเกียดพวกเราที่พวกเราทำตัวเรียกร้องความสนใจ แต่ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะเป็นแบบที่พวกนั้นพูด ชั้นชอบเวลาชั้นเป็นตัวของตัวเอง แต่ ชั้นต้องฝืนเปลี่ยนนิสัยตัวเองเพื่อเพิ่มเพื่อน ที่โรงเรียนแต่ไม่มีใครอยากเป้นเพื่อนกับพวกเราเลย เราเลยมีกันแค่สองคนทั้งอยู่บ้านแล้วแล้วก็ที่นี่ พ่อชั้นมีครอบครัวไหม่ แม่ชั้นตรอมใจตาย พ่อชั้นเลยส่งเงินมาให้ชั้นเรียน ทุกๆเดือน เดือนละ แสน แต่ชั้นไม่ต้องการเงิน สิ่งที่ชั้นต้องการคือ ครอบครัว เพื่อน ความอบอุ่น แค่นี้แหละ ที่ชั้นต้องการ "

"ชั้นก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เทอพอจะเป็นเพื่อนกับชั้นได้มั้ย แล้วที่เทอบอกว่าเทอมีเพื่อนอีกคนล่ะ อยู่ไหน ชั้นอยากเป็นเพื่อนกับพวกเทอจริงๆเลย เทอจะตกลงมั้ย"

"ตกลง ตกลง เทอจะเป้นเพื่อนกับชั้น รันไปหาอะไรมากินด้วยกัน พวกเราชอบกินกันที่นี่ เพราะที่นี่ไม่มีคนอื่นเลยนอกจากเราสองคน และชั้นไม่อยากไปที่ที่มีคนเยอะเพราะชั้นไม่อยก ฟังคำนินทา"

สักพัก อีกคนนึงก็มาชั้นเลยรุ้จักว่าเค้าชื่อ รัน ส่วนคนที่เล่าทุกอย่างชื่อ กั้ดจัง ทั้งสองเฟรนลี่มากแต่ทำไมเทอไม่มีเพื่อนนะ แต่ตอนนี่ชั้นดีใจที่สุด ชั้นมีเพื่อนที่โรงเรียนแล้ววววว~~~~^^ ^^ ><